นี้ยัยแอนแกไม่คิดจะกลับมาตอบแทนบุญคุรพ่อของแกบ้างเลยรึยังไง อย่างน้อยเขาก็ทำให้แกเกิดมา"  เสียงแหลมของลูกสาวคนละแม่ของแอนนี่โทรมาด่าหญิงสาวที่แยกออกมาอยู่กับแม่ของเธอแต่ตอนนี้แม่ของเธอได้จากโลกใบนี้ไปแล้วแต่ว่าอยู่ๆวันหนึ่งก็มีคนโทรมาหาเธอบอกว่าเป็นพี่สาวของเธอที่เกิดจากพ่อเดียวกันกับเธอแล้วบอกว่าพพพ่อของเธอกำลังจะตายตามแม่ของแอนไป ตอนแรกเธอก็ไม่สนใจเพราะคิดว่าเป็นพวกว่างงานโทรมาป่วนแต่พอสืบไปสืบมาก็ได้ความว่าผู้หญิงที่โทรมาหาเธอชื่อว่าแซนลุกสาวคนละแม่แต่พ่อเดียวกันกับเธอแล้วเรื่องที่นางบอกว่าพ่อของแอนกำลังจะหมดบุญก็เป็นเรื่องจริงแต่เธอหาสนใจไม่เพราะที่ผ่านมาชีวิตของเธอกับแม่ที่แสนยากลำบากที่ต่างประเทศไม่เห็นมีใครสนใจเลยขนาดแม่เธอตายก็มีแค่เธอคนเดียวที่เป็นญาติของแม่และก็เผ่าแม่ทั้งน้ำตาเพียงลำพังแต่พอเธอเข้มแข็งยืนยัดด้วยตัวเองจนมีฐานะขึ้นมาเธอกับญาติขึ้นมาทันที 

" นี้ขอโทษนะคุณแซนคือว่าฉันไม่รู้ว่าฉันไปเป็นญาติกับคุณตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วอีกอย่างตาแก่นั้นฉันก็ไม่เคยเห็นหน้ามากี่ปีแล้ว อยู่ๆจะมาเป็นจะตายก็นึกถึงลูกที่ถูกถอดทิ้งมานานแรมปี ขอโทษนะมันไม่ดูตลกไปหน่อยเหรอ หึหึหึ อย่าโทรมากวนฉันอีกไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความว่าคุณเป็นสต๊อกเกอร์ " ติ๊ด  เมื่อแอนด่าแซนพี่สาวต่างมารดาจบนางกดตัดสายทันที พร้อมกับบล๊อกเบอร์โทรเพื่อไม่ให้เป็นการยุ่งงยากในการทำงานของเธอ

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง 

เสียงข้อความจากไลท์ก็เด้งขึ้นมาอย่างต่อเนื่องเหมือนว่าเธอเป็นหนี้รายวันอย่างนั้นแหละด้วยควมที่แอนเป็นคนบ้างานเธอนึกว่าลูกค้าสั่งออเดอร์มาเธอก็กดดูข้อความที่ส่งมาเป็นรูปที่พ่อของเธอกำลังนอนให้ออ๊กซิเจนอยู่ด้วยความที่เธอมีเลือดของเขาอยู่ครึ่งหนึ่งความรู้สึกจุกอยู่ที่อกก็รู้สึกขึ้นมาแปลกๆนี้แหละที่เขาเรียกว่าสายใยสายสะดือของลูก พ่อ แม่ 

" ตาแก่บ้าเอ้ยตอนสบายไม่นึกถึงฉันกับแม่หรอก พอจะตายขึ้นมากลับคิดถึงลูกนอกคอกอย่างฉัน อึก อึก อึก"  เสียงสะอื้นของแอนสาวสวยสุดเซ๊กซี่และเก่ง อนาคตไกลอย่างเธอต้องมานั่งร้องไห้อย่างห้ามไม่ได้เมื่อเปิดดูโทรศัพท์เข้ามาดูและเห็นพ่อของเธอกำลังจะตาย 

สนามบินสุวรรณภูมิ 

" สวัสดีคะใช่คุณแอนนี่หรือเปล่าคะ" เสียงพนักงานโรงแรมของเพื่อนรักของเธอจ้างให้มารับที่สนามบิน แอนนี่เธอพยักหน้าให้ผู้หญิงที่มาในชุดสูทดูดี เมื่อหญิงสาวรู้ว่าคนที่เธอมารับเป็นใครถึงกัยิ้มหวานอย่างดีใจเพราะแอนนี่เป็นนางแบบและเป็นเจ้าของแบรนแฟชั่นที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ตอนนี้ 

บรื้น..บรื้น...บรื้น 

" คุณแอนไม่ไปพักที่โรงแรมของเราจริงๆเหรอคะคุณมาร์กบอกเราให้ดูแลคุณแอนให้เป็นอย่างดีนะคะ"  พนักงานที่เธอเพิ่งรู้ว่าเป็นแฟนคลับเธอแนะนำตัวให้แอนรู้จัก แอนที่เธอมาที่นี้เพราะเธอมาดูใจพ่อและก็มาพักผ่อนด้วยก็เลยไม่อยากรบกวนเวลาของพนักงานของเพื่อนรักของเธอ

" ไม่ดีกว่าจ๊ะ ขอบใจมากนะเปิ้ลนี้จ๊ะติปเดี๋ยวเรื่องนี้พี่คุยกับไอ้มาร์กเองขอบใจมากนะที่มาส่งและนี้ก็บัตรวีไอพีของช๊อปพี่ทั่วโลกจ๊ะเอาไปแบ่งกันนะ" แอนเอาบัตรให้เปิ้ลและติปหนักให้ทั้งสองคนที่มาส่งเธอที่คอนโดที่เธอแอบซื้อไว้ก่อนมาเมื่อเปิ้ลและอานนพนักงานได้ของกำนลที่หนักทั้งคู่ต่างก็ดีใจจนเนื้อเต้น ก่อนจะมาส่งที่คอโดตามที่แอนบอกไว้แล้วขับรถกลับไป 

คอนโดหรูใจกลางเมือง 

" สวัสดีคะไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมาติดต่อเรื่องอะไรคะ" พนักงานตอนรับของคอนโดเดินเข้ามาหาแอนที่แต่งตัวธรรมดาแต่เป็นแบรนของตัวเองทั้งตัวเธอสวมใส่หมวกและแว่นดำเพื่อปกปิดใบหน้าของตัวเอง เธอไม่อยากเป็นข่าวว่ามาปรากฎตัวที่ไทย แอนยิ้มหวานให้พนักงานแล้วเอาโทรศัพท์ที่เธอติดต่อซื้อคอนโดให้พนักงานดู เมื่อพนักงานเห็นแบบนั้นก็รีบเอากุญแจแลคีการ์ดให้แอทันที ก่อนจะเอากระเป๋าเธอกับพนักงานเอาขึ้นไปส่งให้ถึงห้อง ทันทีเพราะคอนโดที่เธอซื้อราคาเกือบ20ล้านและเธอก็ซื้อเป็นเงินสดเลยทำให้พนักงานพาเธอมาที่ห้องแล้วอธิบายรายการต่างๆว่าอะไรอยู่ที่ไหนให้เธอเสร็จก็ออกไป แอนเมื่อเห็นว่าทุกคนออกไปแล้วมองดูวิวของเมืองหลวงที่ดูวุ่นวายอย่างกับว่าเมืองนี้ไม่เคยหลับไหลเลยแม้แต่วินาทีเดียว 

" ฟู่...." แอนนี่ เธอเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบแล้วก็มองตรงไปยังด้านหน้าอย่างใช่ความคิดว่าตาแก่กับลูกเมียของเขาต้องการอะไรจากเธอ เพราะ10วันพันปีไม่เคยคิดจะติดต่อเธอ เมื่อเธอคิดได้แบบนั้นความรู้สึกตะหงิดตะหงิดก็เกิดขึ้น

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด 

" ว่าไงไอ้มาร์ก ห้ามด่าอะไรทั้งนั้นฉันสำนึกไม่ทันไอ้เพื่อนบ้า"  แอนนี่ที่นั่งคิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อยก็หลุดออกจากความคิดอย่างกระทันหัน เพราะเสียงโทรศัพท์ของเพื่อนรกดังมาขัดจังหวะซะก่อน 

(นี้แกยัยตัวแสบฉันอุตส่าห์ให้คนดูแลแกอย่างดี แกนี้มันดื้อฉะมัดยัยบ้า แล้วนี้แกอยู่ที่ไหนไม่ทราบฉันจะตามไปเด็ดหัวแกยัยแสบ) มาร์กเป็นเพื่อนรักและก็เป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอ และก็เป็นญาติเพียงคนเดียวของเธอที่ต่างประเทศเมื่อแอนได้ยินเสียงเพื่อนด่าเธอก็รู้สึกชื่นใจขึ้นมาก่อนจะพูดออกมา 

" คะคุณมาร์กฉันรู้ว่าแกเป็นห่วง แต่เรื่องนี้แกก็รู้ว่าฉันมาฉันไม่อยากเป็นที่จับตาของนักข่าวและก็ปาปารัชซี่ฉันอยากรู้ว่าตาแก่ต้องการอะไรจากฉันแล้วอีกอย่างพนักงานของแกก็มีหน้าที่สำคัญต้องทำไม่ใช่มาดูแลฉันยัยบ้า เอ้อแค่นี้แหละห้ามด่ามากเดี๋ยวฉันสำนึกไม่ทัน ดูแลผัวแกไปแค่นี้แหละรักนะจุ๊บๆ"  แอนพูดจบเธอก็กดตัดสายทันที เพราะกลัวว่ายัยมาร์กจะด่ามากกว่านี้ มาร์กหรือว่ามาร์กกี้ สาวสวยสุดเซ๊กซี่ที่เป็นสาวสองแต่ตัดแปลงหมดแล้วแต่ด้วยความที่ทั้งสองช่วยกันสร้างชีวิตที่มีกันแค่สองคนมาอย่างยากลำบากทั้งคู่เลยรักกันมากและดูแลกันมาเป็นอย่างดี มาร์กก็เลยรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนรนักอย่างแอนที่ไม่เคยกลับไทยเกือบ20ปี แต่อย่างว่าแหละแอนเธอเป้นผู้หญิงมั้นและก็เป้นคนดื้อ ใครห้ามอะไรนางไม่ได้หรอกนอกจากปล่อยให้นางทำเดี๋ยวนางเบื่อก็เองเรื่องนี้มาร์กรู้ดีกว่าใคร

โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงเครื่องมือทางการแพทย์ดังอยู่ที่เตียงของประทานบริษัทยักษ์ใหญ่ของเอนกกรุ๊ป โดยมีสายระโยงระยางเต็มตัวและเต็มเตียงไปหมด และยังมีพยาบาลกับหมอต่างล้อมเตียงเพื่อตรวจดูร่างกายของประธานบริษัทอย่างใกล้ชิด

“ สวัสดีคะฉันมาเยี่ยมคุณเอนกคะ” แอนนี่เธอมาในชุดที่ธรรมดาแต่ก็ไม่ตกคอนเซ็ปกับการอำพรางตัว วันนี้เธอมาในชุดธรรมดาและแต่งหน้าออ่นๆอย่างกับเด็กวัยรุ่นพร้อมกับใส่แว่นสายตาอย่างกับเด็กเนิตดูแล้วน่ารักใสๆ พยาบาลที่เช็ครายชื่อของผู้ป่วยก็บอกให้หญิงสาวเดินมาที่ห้องผู้ป่วยวีไอพี แอนนี่พอได้ยินแบบนั้นเธอก็เดินมาตามทางด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ เธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่ และเธอก็ไม่รู้ตัวอีกว่าทำไมเธอถึงต้องสนใจด้วยว่าตาแก่นั้นจะเป้นหรือว่าตาย ทำไมเธอถึงไม่ปล่อยให้เขาตายและก็ฝั่งกลบเรื่องราวที่ผ่านมาให้มิดและลึกไว้ในหัวใจซะ

“ คุณหมอคะสามีของฉันเป็นยังไงบ้าคะ “ เสียงของดารุณี ถามหมอเจ้าของไข้ออกมาอย่างร้อนใจ แอนนี่ที่ยืนดูร่างของตาแก่ที่ได้ชื่อว่าเป้นพ่อของเธอที่นอนมีสายระโยงระยางเต็มตัวอยู่บนเตียงนอนอยู่ๆความรู้สึกหนักอึ้งอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายก็เกิดขึ้นน้ำใสๆที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว แอนนี่ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกปวดใจและเสียใจมากขนาดนี้ ทั้งๆที่เธอไม่เคยได้ยินเสียงหรือว่าเจอหน้าตาแก่นี้มาเป็น20ปี แต่พอเห้นเขานอนอยู่บนเตียงเหมือนซากศพแบบนั้นเธอกับรู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก

“ ไม่คิดจะเข้าไปหาพ่อหน่อยเหรอคุณ” อยู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนดังมากจากทางด้านหลัง แอนนี่ที่ยืนมองพ่อของตัวเองพร้อมกับน้ำตาเธอก็ต้องสะดุ้งตัวโยนเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนที่ดังมาจากทางด้สนหลัง เพราะเธอไม่คิดว่าจะมีคนรู้ว่าเะอเป้นลูกสาวของตาแก่คนนี้ แอนนี่ค่อยๆหันหน้าไปมองต้นเสียงอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะกลัว่าจะเป้นนักข่าว เพราะพวกนี้ชอบสืบหาประวัติส่วนตัวยิ่งกว่าทะเบียนราษซะอีก บ้างทีแอนนี่ยังเคยคิดเล่นๆเลยว่านักข่าวเอาเรื่องของดาราคนมีชื่อเสียงมาจากไหน บ้างทีเจ้าตัวยังไม่รู้มาก่อนเลยว่าตัวเองมีอะไรซ้อนอยู่จนกระทั้งนักข่าวหรือพวกเกรียนคีบอร์ดแม่งเก่งยิ่งกว่าเจ้าตัวซะอีก และนี้ก็เป็นสาเหตุที่แอนนี่เกลียดพวกนักข่าวและปาปารัชซี่

“ คุณเป็นใครแล้วรู่ได้ยังไงว่าตาแก่นั้นเป็นพ่อของฉัน คุณอย่ามามั่วให้มากฉันไม่ได้รู้จักตาแก่นั้น “ แอนนี่หันมาพูดกับชายหนุ่มหน้าตาดีอย่างกับพระเอกซี่รี่ย์เกาหลีเลยละ ชายหนุ่มใส่สูทสีกลมท่าทางภูมิฐานหมุนคิ้วหนามองหญิงสาวด้วยความรู้สึกหลากหลายเพราะเขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ที่บอกว่าเป็นลูกรักของเจ้าสั่วเอนก คนที่ฝากให้เขาดูแลเธอแทนเขา เมื่อแอนนี่เห็นท่าทางของชายหนุ่มดูแล้วเหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่แอนนี่ก็ถือโอกาสนี้ทำท่าจะเดินหนีออกจากตรงนั้น แต่มาเฟียหนุ่มที่เป็นลูกชายบุญธรรมของท่านเจ้าสั่วเอนกคนที่รับเขาเป้นลูกชายบุญธรรม และผลักดันให้เขาก้าวมาเป้นผู้บริหารบริษัทขนส่งและนำเข้าอุปกรณ์การแพทย์ แต่ด้วยความที่นิสัยนักเลงไม่ยอมใครเลยทำให้เขาเป็นมาเฟียที่มีธุรกิจมืดอยู่ด้านหลังอีกด้วย เจ้าสัวเอนกก็รู้เรื่องนี้แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเรื่องนี้เป้นทางเลือกของลูกชายไม่เกี่ยวกับเขา เอนกเลยไม่เข้าไปยุ่งแต่เรื่องที่เขาต้องยุ่งคือเรื่องของลูกสาวกับลูกชายบุญธรรมคนนี้ เจ้าสั่วอยากให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขามาสานต่อธุรกิจนี้และมรดกของเขาที่เขาหามาอย่างยาก ลำบาก เจ้าสัวเลยอยากให้แอนนี่และไบอั้นลูกชายบุญธรรมได้ช่วยกันบริหารต่อจากเขา เมื่อไบอั้นเห็นท่าทางของแอนนี่ที่กำลังจะเดินหนี ชายหนุ่มก็รีบดึงแขนของเธอเอาไว้แล้วก็ลากเธอให้เข้าไปหาพ่อของเธอที่นอนเกือบตายอยู่ในห้อง ปลอดเชื่อ

“ ปล่อยฉันนะคุณ นี้คุณทำบ้าอะไรปล่อยฉันนะ” แอนนี่ทำท่าดีดดิ้นด้วยความตกใจที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวเพราะเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน แล้วอยู่ก็มาแตะเนื้อต้องตัวเธอแอนนี่เลยตกใจจนเผลอทั้งทุบทั้งตีผู้ชายคนนั้นอย่างสุดกำลังแต่ดูเหมือนว่าแรงของเธอทำอะไรเขาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เพราะเขาไม่รู้สึกอะไรเลย

“ หยุดเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่เชื่อละก็คุณอย่าหาว่าผมใจร้ายไม่ได้นะ “ ไบอั้นที่ลากเธอมาที่ห้องเปลี่ยนชุดเขาทนความรำคาญของหญิงสาวไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ก็เลยดันแผ่นหลังของเธอให้ชนกับผนังปูนที่เย็นเฉียบ ก่อนจะจ้องหน้าที่สวยน่ารักของหญิงสาวพร้อมกับขู่เธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ไบอั้นต้องยอมรับเลยว่าแอนนี่สวยมากแต่เขาต้องเก็บอาการเพราะเขาไม่อยากให้หญิงสาวได้ใจ ก็เลยต้องลืมเรื่องหื่นไว้ก่อน แอนนี่ที่เห็นท่าทางจริงจังหน้ากลัวของชายหนุ่มตรงหน้าเธอก็เลยต้องหยุดอย่างกับว่าโดนดึงถ่านออก

“ ไปเปลี่ยนชุดแล้วเข้าไปหาคุณพ่อซะแล้วก็อย่าดื้อไม่อย่างนั้นผมจะสับคุณเป็นชิ้นๆแล้วโยนให้ไอ้เข้ที่ผมเลี้ยงไว้แดกซะ” ไบอั้นพูดขุ่หญิงสาวด้วยน้ำเสียงเข้มและสายตาที่จริงจัง แอนนี่ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป้นใครแต่ที่เธอรู้คือชายตรงหน้านี้หน้ากลัวมากด้วยสายตาที่เธอมองแล้วเรื่องที่เขาพูด เขาทำจริงอย่างแน่นอน แอนนี่ถึงแม้ว่าเธอจะขึ้นชื่อเรื่องไม่ยอมใครแต่ว่าผู้ชายคนนี้มีบางอย่างบอกเธอว่าอย่าได้คิดรองดีกับไอ้บ้านี้หน้าจะดีกว่าไม่อย่างนั้นร่างอันบอบบางของเธอต้องไปอยู่ในท้องไอ้เข้แน่ เมื่อแอนนี่คิดได้แบบนั้นเธอก็รีบวิ่งเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วก้เข้าไปดูพ่อของเธอที่นอนหลับอยู่ด้านในนั้น

“ ตาแก่คุณอย่าเพิ่งรีบตายหน่อยเลย ลุกขึ้นมาให้ฉันแก้แค้นก่อน คุณจะรีบตายง่ายไปหน่อยละมั้ง อึก อึก อึก “ แอนนี่ที่เข้ามาเห็นสภาพของผู้เป็นพ่อเธอถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่ แต่ด้วยความโกรธที่มีต่อพ่อเธอก็เลยพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา อเนกเหมือนจะรับรู้ว่าลูกสาวเพียงคนเดียวของตนอยู่ใกล้ๆ อยู่ๆมือของเขาก็ขยับ ดารุณี ไบอั้น และแซนที่เห็นการตอบสนองของเจ้าสั่วต่างก็ตกตะลึงดีใจจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่

“ แอน แอนลูกป๊ะ แอนมาหาป๊ะแล้วใช่มั้ยลูก “ เจ้าสั่วที่นอนโคม่ามานานเมื่อได้ยินเสียงของลูกสาวอยู่ท่านก็มีเสียงพูดลอดออกมา คุณหญิงดารุณี แซน และไบอั้นเห็นแบบนั้นก็ดีใจและตกใจจนรนรานไม่รู้จะทำยังไงดี ไบอันที่ได้สติก่อนก็รีบกดปุ่มตามหมอมาดูอาการของเจ้าสั่วทันที

“ เป็นไงบ้างครับหมอ พ่อผมเป็นยังไงบ้าครับ” ไบอั้นถามหมอออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูร้อนรน หมอที่เข้าไปตรวจอาการของเจ้าสั่วก็ต้องแปลกใจมากเพราะอาการของท่านดีขึ้นจากที่อาการ40 60 แต่พอมาตอนนี้อาการดีขึ้นจนเกือบ80เปอร์เซ็น หมอก้ได้เล่าอาการให้ทุกคนฟัง ไบอั้น แซน และคุณหญิงดารุณีได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกโล่งใจและดีใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะแอนนี่

หลังจากที่แอนนี่รู้แล้ว่าพ่อของเะอปลอดภัยเธอก้ทำท่าจะกลับออกมาจากโรงพยาบาล แซนวิสกับคุรหญิงดารุณี ก็เข้ามาพูดกับเธอด้วยท่าทางที่เป้นมิตรแต่คนที่ไม่เป้นมิตรหน้าจะเป็นแอนนี่มากกว่า รายนี้ชิบหายไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้โดยเด็ดขาด

“ หนูแอนป้ามีเรื่องจะคุยกับหนู ป้ากับพี่แซนขอรบกวนเวลาหนูไม่นานหรอกนะจ๊ะ” คุณหญิงดารุณีเดินเข้ามาพูดกับแอนนี่ที่กำลังทำท่าจะกลับ แอนนี่พอได้ยินเสียงของคนที่ทำให้เธอเป็นกำพร้าตั้งแต่เกิด เธอก็หันมามองด้วสายตาเอาเรื่อง คนที่สู้ชีวิตปากกัดตีนถีบมาด้วยตัวเองตั้งแต่เกิดไม่เคยกลัวใครหรอกขอบอก แซนที่เห้นสายตาเอาเรื่องของหญิงสาวแบบนั้นก็รู้สึกไม่พอใจกับเด็กสาวที่ไม่รู้จักผู้ใหญ่

“ ฉันคงไม่มีอะไรจะคุยกับคุณหรอกคะ ในเมื่อตาแก่นั้นไม่ตายแล้วฉันก็คงต้องขอตัวกลับก่อนนะคะเพราะเวลาของฉันเป็นเงินเป้นทองฉันคงไม่มีเวลมากพอที่จะมานั่งดราม่ากับคนที่ไม่เคยเลี้ยงหรือว่ามาหาฉันตอนที่ฉันลำบากอยู่คนเดียวหรอกนะคะ” แอนนี่พูดจบเธอก็ทำท่าจะเดินออกไปคุณหญิงดารุณีเมื่อเห้นว่าหญิงสาวจะเดินออกไปไม่ยอมฟังเธอว่าเธอจะพูดอะไร ดารุณีก็นั่งขลุกเข่าลงอย่างกับคนที่ทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองงแล้ว แซนวิสและไบอั้นเมื่อเห็นแม่ของตัวเองยอมลดศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อคนที่มีพระคุณของตัวเองแบบนั้นสองพี่น้องก็รู้สึกโมดหและโกรธหญิงสาวที่โง่งมดักดานเกินคน

“ ฮือ…..ฮือ….หนูแอนป้าขอร้องละนะอย่าทิ้งคุณท่านไปไหนอีกเลยคุณท่านรอหนูกลับมาทุกวัน ป้าขอร้องละนะถ้าคุรท่านหายดีออกจากโรงพยาบาลแล้วหนูจะไปที่ไหนก็เรื่องของหนูเลย ฉันขอความกรุณาละนะหนูแอน ฮือ…” คุณหญิงดารุณีก้มกราบเด็กสาวด้วยความออ่นล้าในจิตรใจเมื่อคนที่มีพระคุณของเธอกำลังจะตาย แซนวิสและไบอั้นเมื่อเห็นแบบนั้นทังคู่ก็วิ่งเข้ามาประคองคุรหญิงด้วยความตกใจเพราะท่านไม่เคยก้มหัวขอร้องใครขนาดนี้ แอนนี่เมื่อเห็นแบบนั้นต้องยอมรับว่าเธอก็ตกใจมากแต่จะทำยังไงได้ในเมื่อคนพวกนี้เป็นคนทำให้เธอกับแม่ของเธอต้องไปลำบาก ลำบนอยู่ที่อังกฤษกันเพียงสองคนแม่ลูกโดยที่หากินตามมีตามเกิด ภาพที่เธอเห็นแม่ของเธอเดินฝ่าหิมะไปทำงานทุกวันจนกระทั้งเธอตายเพียงลำพังและเธอก้เป็นคนเผ่าแม่เงียบๆเพียงลำพังเช่นเดียวกัน ภาพที่แสนหดหู่และทรมานของเธอกับแม่ยังเต็มอยู่ในหัวของเธอไม่รู้ว่าวันไหนเธอจะลบมันออกไปได้ แอนนี่เธอไม่พูดหรือว่าทำท่าทางรู้สึกอะไรสักนิดเธอหันหน้าหนีแล้ทำท่าจะเดินหนี แซนก็อ้าปากพูดออกมาอย่างห้ามไม่ได้อีกต่อไป

“ นี้หยุดเดี๋ยวนี้นะอีเด็กไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ” แซนวิสอดทนกับพฤติกรรมอวดดีของเด็กคนนี้อีกต่อไปไม่ได้อีกต่อไปอีกแล้ว เมื่อแอนนี่ได้ยินแบบนั้นเธอก็หันหน้ามาเผชิญหน้ากับแซนและสองคนอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอหันมาด้วยสายตาที่เอาเรื่องอย่างไม่ยอมเช่นเดียวกัน เพราะคนที่ทำลายชีวิตเธอกล้าดียังไงมาอ้าปากเรียกเธอแบบนั้น

“ เมื่อกี่เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ “ แอนนี่เดินเข้าหาแซนอย่างเอาเรื่องแซนที่คิดว่าตัวเองเป็นต่อพอเห็นท่าทางเอาเรื่องของแอนนี่เธอก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา ไบอั้นที่เก็บอาการอยู่นานก็ทนต่อไปไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาเข้ามาหาหญิงสาว พร้อมกับจับแขนของหญิงสาว ก่อนจะหันมาหาแม่ของตัวเอง

“ คุณแม่ครับผมฝากบอกคุณพ่อด้วยนะครับว่าน้องแอนนี่ อยู่กับผมคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงบอกให้คุณพ่อหายไวๆนะครับ “ เมื่อไบอั้นพูดจบเขาก็ฉุดกระชากลากถูร่างบางออกมาจากโรงพยาบาล คุรหญิงดารุณีกับแซน ต่างก็ร้องห้ามไบอั้นกันจ่าระหวันเพราะรุ้ว่าคนเลือดร้อนอย่างไบอั้นถ้าหญิงสาวขัดใจเจ้าวายร้ายนี้รับรองได้ว่า เธอได้ไปอยู่ในท้องของเจ้าเลิฟจระเข้ลูกรักของไบอั้นแน่นอน ด้วยความที่นี้เป้นโรงพยบาลคุณหญิงดารุณีกับแซนก็ทำอะไรมากไม่ได้ นอกจากต้องปล่อยให้แอนนี่ไปกับมัจจุราชอย่างไบอั้นแล้วสองสาวก็ภาวะณาให้หญิงสาวปลอดภัยแค่นั้น

“ ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ปล่อย “ เพลี้ยะ แอนนี่ทั้งดิ้นทั้งทุบทังตีชายหนุ่มเพื่อให้เขาปล่อย แต่ด้วยความที่วุ่นวายมากเกินไปฝ่ามือของเธอก็เลยฝาดไปโดนหน้าของชายหนุ่มอย่างแรงจนหน้าเขาหัน ไบอั้นที่ไม่เคยโดนไ

ใครตบหน้ามาก่อน เมื่อโดนแบบนั้นความรู้สึกเดือดดานของเขาก็ผุดออกมา เขาคอยๆหันมาจ้องหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเรียบนิ่ง แอนนี่ที่ไม่ได้ตั้งใจเธอเห็นสายตาแบบนั้นของชายหนุ่มเธอก็รู้สึกหนาวเหน็บเข้ามาในหัวใจแปลกๆ ไบอั้นเมื่อโดนตบหน้าจนหัน เข้าก็กระตุกแขนเรียวของหญิงสาวอย่างแรงจนเธอเซถลาเข้าหาเขาจนหน้าอกใหญ่ของเธอเบียดกับหน้าอกแกร่งของเขา

“ กูบอกว่ายังไงถ้าไม่ฟัง กูจะสับมึงให้ไอ้เลิฟแดก กูบอกเลยมึงคิดผิดแล้วที่มายั่วโมโหคนอย่างกูผู้หญิงแบบมึงมึงกูสับเป็นชิ้นๆไปอยู่ในท้องอีเลิฟมาหลายคนแล้ว เข้าไปนั่งอยู่เชยๆซะแล้วก็อย่าคิดหนี เพราะถ้าฉันจับได้เธอได้รับรองว่าจะไม่มีการพูดอะไรอีกแน่ “ ไบอั้นหมดความอดทนเขากัดกรามแน่นพร้อมกับพูดกับหญิงสาวอย่างใช้ความอดทนเป็นอย่างมาก แอนนี่ที่ไม่เคยกลัวใครมาก่อน แต่ด้วยสัญชาตญาณบางอย่างบอกเธอว่า ให้เธอทำอย่างที่ชายตรงหน้าบอกไม่อย่างนั้นเธอต้องเป็นอาหารของอีเลิฟอย่างแน่นอน เมื่อไบอั้นเห็นว่าร่างบางสงบปากสงบคำแล้ว เขาก็ดันหัวของเธอให้เข้าไปอยู่ในรถหรูของเขาจากนั้นรถหรูของเขาก็ขับออกมาจากโรงพยาบาลด้วยความเร็วสูง เพราะเขาโมโหมากเลยอยากหาที่ระบาย แต่ไม่รู้จะระบายที่ไหน ภาพที่แม่ของเขานั่งขลุกเข่าก้มกราบหญิงสาวคนนี้ก็หมุนวนอยู่ในหัว ภาพของพ่อเลี้ยงที่ขอร้องให้เขาดูแลยัยแสบนี้อีก ไบอั้นไม่รู้จะทำยังไงอยากฆ่ายัยบ้านี้ก็อยากแต่ก็ทำไม่ได้เพราะผู้มีพระคุณได้ขอร้องเขาเอาไว้

บรื้น….บรื้น…บรื้น

“ จะรีบไปตายหรือไง ไอ้บ้านี่ “ แอนนี่เธอนั่งตัวเกร็งพร้อมกับเอามือจับที่เข็มขัดให้มั้นและก็บ่นอุบออกมาเบาๆเพราะกลัวว่าไอ้บ้านี้จะฆ่าเธอ ด้วยความกลัวตายเธอไม่รู้จะทำยังไง เมื่อความคิดที่จะเอาตัวรอดของเธอก็เริ่มคิดออกเพื่อหาทางเอาตัวรอดจากไอ้เลวนี้

“ คุณ คุณ ฉันรู้ว่าคุณโกรธฉันนะ เอาเป็นว่าฉันขอโทษก็แล้วกัน คุณอย่าโกรธฉันเลยนะฉันขอโทษ คุณอยากให้ฉันทำอะไรฉันก็จะทำทุกอย่างแต่ตอนนี้คุณช่วยจอดให้ฉันฉี่ก่อนได้ไหมคะ” แอนนี่คิดออกแล้วว่าเธอจะต้องทำยังไงถึงจะหนีจากไอ้เล้วนี้ได้ เมื่อคิดได้แบบนั้นผู้ชายทั้งโลกไม่ว่าใครก็ตามต้องตายเพราะความขี้ออ้นของผู้หญิง แอนนี่คิดได้แบบนั้นเธอก็พูดออกมาอย่างออดออ้น ไบอั้นเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ค่อยๆลดความเร็วลง ก่อจะค่อยหันมามองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง แต่สายตาที่หญิงสาวหันมามองเขานั้นเป็นสายตาที่ขี้ออ้นอย่างกับลูกแมว ด้วยความสวย น่ารักของหญิงสาวทำให้ไบอั้นตกอยู่ในภวังค์อย่างห้ามใจตัวเองไม่ได้