ตอนที่1 

วันที่17 กรกฎาคม ปี2039 

ปีนี้เป็นปีที่ผู้ใช้พลังวิเศษมีเยอะมากมายไม่ว่าใครต่างมีพลังวิเศษ  ผู้คนต่างได้รับพลังนี้มาแต่เกิดหรือคือสิ่งที่พระเจ้ามอบให้แก่มนุษย์  ส่วนผู้คนที่ไม่มีพลังวิเศษต่างต้องใช้ชีวิตอย่างธรรมดาหากถามว่าพลังนี้เกิดขึ้นมาได้ไง  คงต้องย้อนกลับไปเมื่อ20ปีก่อนโลกได้เกิดพิบัติขึ้น  โลกสัตว์ประหลาดเกิดขึ้นที่แรกคือประเทศญี่ปุ่น ทางรัฐบาลของประเทศญี่ปุ่นออกมากวาดล้างได้อย่างง่ายดาย   แต่ยิ่งนานวันจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆเริ่มปรากฏตัวประเทศอื่น จีน เกาหลี ไทย หรือ ประเทศมหาอำนาจอย่างรัฐเซีย จนกระทั่งมีผู้คนกลุ่มหนึ่งออกมาทำลายสัตว์ประหลาดอย่างเอาเป็นเอาตาย  จนมนุษย์สามารถปกป้องประเทศของตัวเองไว้ได้  ฮีโร่ที่ปกป้องประเทศมีทั้งหมด5คนจึงได้การยอมรับว่า 5ผู้พิทักย์ของประเทศ

ผมยูกิ อากิระ อายุ18 กำลังจะจบจากโรงเรียนธรรดาแห่งหนึ่งพวกคุณอาจจะคิดว่าตัวผมมีพลังวิเศษใช่ไหม ใช่ผมไม่มีของแบบนั้นหรอกเกิดมาในตระกูลที่ไม่ค่อยจะมีกิน  ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านแห่งนี้ ปีนี้ผมต้องสอบให้ผ่านตอนนี้ทำได้แค่ฝึกร่างกาย  ไม่นานมีเสียงผู้หญิงตะโกนเรียก

"นี้ลูกลงมากินข้าวได้แล้ว  แม่ทำอาหารเสร็จแล้วนะ"

ผมลุกขึ้นรับผ้าขนหนุแล้วตอบกลับ 

"ครับ เดี๋ยวผมอาบน้ำเสร็จลงไปครับ"

"รีบๆหน่อยนะอาหารจะเย็นหมดก่อนน"

จากนั้นผมจึงไปอาบน้ำแต่งตัวเดินลงไปกินข้าวกับพ่อแม่ ผมนั่งที่โต๊แล้วกินอาหารแม่ที่เห็นงั้นพูดออกมา 

"ลูกจะไปทดสอบพลังอีกรึป่าวจ๊ะ"

ผมเอาข้าวเข้าปากเคี้ยวสักพักตอบกลับไป

"อย่างไงผมต้องไปทดสอบอยู่แล้วครับ ไม่ว่าอย่างไงผมต้องพาครอบครัวไปถึงสุดที่สุดยอดไม่ว่า จะลำบากแค่ไหนก็ตาม ผมอิ่มแล้วไปโรงเรียนนะครับ"

"อย่าลืมนะ กลับบ้านก่อนเย็นนะ"

จากนั้นผมได้ออกจากบ้านแล้ววิ่งไปที่โรงเรียนอย่างตั้งใจระหว่างทางผมเจอ ร้านขายของแปลกๆที่หนึ่งตั้งอยู่ที่มืดๆ ผมจึงได้สงสัยจึงได้เข้าไปดูสินค้า ผมที่มองเห็นแหวนวงหนึ่งจึงได้ถามออกไป 

"เจ้านี้ ราคาเท่าไหร่หรอ"

ชายมีผ้าคลุมปิดหน้าตอบกลับมาเป็นเสียงผู้ชายอย่างช้าๆ

"เจ้านี้ราคา100เยน"

ผมที่เห็นว่าถูกจึงตัดสินใจซื้อแล้วลองใส่แหวนในตอนนั้นทันทีผมชูมือดูแหวนไปด้วยมองแหวนอย่างสวยงาม

"ช่างเป็น แหวนที่ดีอะไรขนาดนี้พอดีกับมือเราเลย"

มาถึงโรงเรียนผมไม่ได้สนใจอะไรเดินขึ้นชั้นเรียนนั่งที่โต๊ะมีเสียงเข้ามาคุยกับผม

"เห้ย เพื่อนฉันมีเกมใหม่มาแนะนำให้เล่นนะบอกเลย สนุกมากเลยละนะจะบอกให้ฉันติดงอมแงมทั้งคืนเลย"

คนนี้ยูจิน เพื่อนรักแต่ประถม พูดง่ายๆก็คือเป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาแต่เด็กๆ

"อย่าบอกนะเล่นจนไม่ได้ นอนอีกแล้วนะ"

"ช่วยไม่ได้นิน๊า เกมนั้นนะมีทั้งสาวสวยตัวละครน่ารักเต็มไปหมดเลยละนะ จะบอกให้"

ผมนั่งฟังเพื่อนพูดไปสักพักอาจารย์เดินเข้ามาเอาหนังสือทุบโต๊ะ

"เอาละนักเรียนกลับไปนั่งที่  ครูมีเรื่องจะบอกเธออีกไม่กี่วันนี้จะถึงวันทดสอบพลัง ว่าพวกเธอมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นฮีโร่ไหม ถึงแม้พวกเธอจะไม่มีพลังแต่ครูหวังว่าพวกเธอจะใช้ชีวิตแบบคนธรรดา เอาล่ะไม่มีอะไรแล้วเลิกเรียนได้"

ผมลุกขึ้นแล้วเดินออกไปนอกห้องเพื่อนผมจึงเดินตามมาด้วยระหว่างที่กำลังเดินไปโรงอาหารได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่างเดินไปทีากระจกดูเห็นว่าผู้หญิงกำลังถูกรังแกเพื่อนที่เห็นว่าเธอเป็นใครพูดออกมา

"เพื่อนนั่นนางนิ กำลังถูกกลุ่มนักเลงจีบน่าสงสารเนาะ"

ผมวิ่งลงไปหานาง  ตัดมาที่กลุ่มนักเลงกำลังเข้าใกล้นางขึ้นเรื่อยๆ 

"นี่น้องสาว สนใจไปกินข้าวกับพี่ไหมจ๊ะ รับรองขึ้นสวรรค์แน่เลย"

"พวกแกคิดจะทำอะไรนะ ที่นี้โรงเรียนนะ"

"โรงเรียนแล้วไง เล่นได้หมดนั้นละจ๊ะ"

"หยุดเดี๋ยวนี้ !!!"

ยูจิวิ่งเข้ามากระโดดเตะนักเลงคนหนึ่งกระเด็นออกไปหันไปมองที่ผู้หญิงคนนั้นแล้วหันกลับมามองพวกนักเลง พวกเห็นว่าเพื่อนถูกเตะกระเด็นตั้งท่าพร้อมสู้

"อย่าเข้ามายุ่งกับนางนะ!"

"หน๊อยยไอเด็กเวร เห้ยพวกเรารุมกระทืบแม่งดิ"

จากนั้นผ่านไปหลายชั่วโมงผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าคนหนึ่งผมตกใจที่ได้เห็นหน้านางรีบลุกขึ้นมาตั้งท่าพร้อมสู้ แค่ก็ไม่มีใครอยู่แล้ว 

"พวกนั่นหายไป ไปไหนกันหมด"

"ตอนที่ นายโดนรุมกระทืบรปภ ได้เข้ามาพอดีนายรอดมาได้ แต่ก็ขอบคุณนะถ้าไม่ได้นานคงแย่กว่านี้แน่"

"ไม่ต้องมาขอบคุณฉันหรอก"

"อย่างน้อยฉันเป็นแฟนเก่านายนะ"

เธอคนนี้มีชื่อว่า ยูริชื่ออาจจะคล้ายผมแต่ไม่ใช่เลย เธอเป็นสาวสวยประจำโรงเรียนไม่ว่าใครต่างอยากได้เธอมาครอง ทั้งสวยทั้งฉลาดแต่เหตุผลที่เลิกกันเพราะปัญหาทางครอบครัว

"อย่าไงก็เถอะนี้เย็นแล้ว ฉันกลับบ้านก่อนนะขอบคุณนะ ที่ช่วยในวันนี้"

"โอเค กลับดีๆละ"

ผมจึงโบกมือลาเธอจากนั้นผมค่อยเดินกลับบ้านคนเดียวแต่ผมสงสัยเพื่อนของผมหายไปไหน

+++++++++++++++++++++++++++

จบแล้วนะครับขอบคุณที่ติดตามอ่านนะฮ่ะ

ตอนที่2 

หลังจากยูกิโดนรุมกระทืบกลับมายูกิเดินกลับบ้านนั่นตามทางที่เงียบสงบราวกับไม่มี ใครอยู่ที่เมืองเลยนั่นแหวนที่มือเขานั่น เรืองแสงออกมาแสงนั่นสว่างไปทั่วเมืองยูกิล้มลงกับพื้นพร้อมกับเอามือบังหน้ามีบางหน้าอยู่ตรงหน้าเขายูกิลืมตาขึ้นมานั่นมีหน้าจอ บางอย่างอยู่ตรงหน้าของเขา 

"น...นี้มันอะไรกันทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้"

ยูกิตบหน้าตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ใช่ความฝันระบบของยูกิได้เริ่มทำงานเองโดยที่ยูกิยังไม่ได้ทำไร

"ระบบ ตรวจพบเป้าหมายกำลังตรวจสอบ.....ตรวจสอบเสร็จสิ้น ยืนยันเป้าหมายระบบเริ่มใช้งานระบบช่วยผู้เล่นสูดแกร่งเริ่มต้น"

             ชื่อยูกิ  อาริกะ  อายุ18ปี            

ข้อมูล

พลังโจมตี:1      แรงค์F     น้อยยิ่งกว่าแมลง

พลังป้องกัน:1    แรงค์F      น้อยยิ่งกว่าแมลง

ความเร็ว:2         แรงค์F      เต่ายังเดินเร็วกว่า

สติปัญญา:10         แรงค์F   มดยังฉลาดกว่า

การตอบโต้:10       แรงค์F     พอได้ละแต่ก็กาก

โชด:0                 แรงค์F   หัดทำบุญซะบ้างนะ

พลังพิเศษ:ไม่มี 

สกิวติดตัว:  ระบบ 

ภาพรวมกากเกินเลือกผิดคนสินะ

ยูกิที่ได้อ่านรู้สึกโหโมเป็นอย่างมากกำหมัดแน่นสุดทำหน้าไม่พอใจ

"ไอระบบ เวรสภาพอย่างงี้มาเป็นระบบบได้ไงวะ"

"ระบบขอแนะนำให้ผู้เล่นใช้ชีวิตของตัวเองก็พอ   ท่านมีของรางวัลสำหรับมือใหม่ต้องการจะเปิดเลยหรือไหม       ยืนยัน       ปฏิเสธ"

"แน่นอนต้องยืนยันอยู่แล้ว!!!"

"ขอแสดงความยินดี คุณได้รับการดูดซึมพลังระดับ1    ความแรร์พระเจ้า"

​​​​​​"อะไรคือ การดูดซึมขอรายละเอียดได้ไหม"

"การดูดซึมพลัง    คือการกินอะไรบ้างอย่างเข้าสู่ร่างกายโดยที่ร่างกายจะไม่ได้รับความเสียหายอะไรอีกเลย     มีโอกาสที่จะได้รับพรสวรรค์ของเลือดที่ผู้เล่นได้ดื่มเข้าไปโอกาสสำเร็จอยู่ที่20%และติดเวลาคูดาว48ชั่วโมง"

"นี่มันดีที่สุดเลยนิ  แต่ว่าจะไปหาซื้อเลือดได้จากไหนกันนะจริงสิร้านขายเนื้อ"

สิ้นสุดคำพูดของยูกิได้รีบวิ่งไปที่ร้านขายเนื้อที่หนึ่งเห็นว่าร้านกำลังจะปิดยูกิวิ่งสุดชีวิตของตัวเอง 

"เดี๋ยวก่อนสิครับคุณลุง  ผมต้องการซื้อเลือดครบ"

คนขายเนื้อหยุดลงหันไปมองยูกิ 

​​​​​​"โทษทีนะแต่วันนี้ร้านปิดแล้วค่อยมาใหม่พรุ่งนะ"

"คือว่าผมต้องการซื้อเลือดหมูครับขอร้องละขายให้ผมเถอะนะครับ ได้โปรดครับ"

ยูกิพูดยืนตรงก้มหัวขอร้องคนขายเนื้อที่เห็นว่ายูกิต้องการขนาดนั้นเขาจึงคิดว่าแม่ใช้มาซื้อเขาจึงยอมขายให้ยูกิ

"เห้อก็ได้รีบๆเข้าฉันมีธุระต้องไปต่อ"

"จริงหรอครับ   ขอบคุณมากครับ!!!"

ยูกิขอบคุณด้วยความดีใจจากนั้นได้ซื้อเลือดหมูมา1ถุงยูกิได้เข้าที่มืดนั่งลงมองถุงเลือด

"น..นี้ฉันเชื่ออะไรกับแบบนี้เนี้ยนะเห้อเอาเถอะไหนๆก็ซื้อมาแล้วคงทำได้แค่ลองเท่านั่นละ"

ยูกิมองแล้วทำการตัดถุงเลือดแล้วดื่มเข้าไปจนหมดยูกิแทบจะอ้วกออกมากลิ่นเหมือนเหล็กรสชาติแย่ที่สุดเท่าที่เขาเคยกินมาด้วยซ้ำ

"ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับพลังเพิ่มขึ้น1   และพลังป้องกัน1    ขอแสดงความยินดีคุณได้รับพรสวรรค์พลังไฟแห่งสรวงสวรรค์"

ชื่อยูกิ  อาริกะ  อายุ18ปี            

ข้อมูล

พลังโจมตี:2      แรงค์F     น้อยยิ่งกว่าแมลง

พลังป้องกัน:2    แรงค์F      น้อยยิ่งกว่าแมลง

ความเร็ว:2         แรงค์F      เต่ายังเดินเร็วกว่า

สติปัญญา:10         แรงค์F   มดยังฉลาดกว่า

การตอบโต้:10       แรงค์F     พอได้ละแต่ก็กาก

โชด:0                 แรงค์F   หัดทำบุญซะบ้างนะ

พลังพิเศษ:ไฟแห่งสรวงสวรรค์ 

สกิวติดตัว:  ระบบ 

ภาพรวมกากเกินเลือกผิดคนสินะ

"ระบบข้อมูลไฟแห่งสรวงสวรรค์หน่อย"

​​​​​​"ไฟแห่งสรวงสวรรค์จะเผาคนเลวไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่าคนจะถูกเผาจนตายหรือไม่ร่างหายแต่สลายไปเอง"

"แสดงว่านี้ของดีสินะงี้สวยเลย"

ยูกิรีบกลับบ้านอาบน้ำนอนวันต่อมายูกิรีบแต่งตัว ไปโรงเรียนก่อนไปเขาได้ยกกล่องไปเก็บให้แม่มีแต่ของไปเก็บในห้องได้อย่างสบาย

"นี้หรอพลังที่คนอื่นพูดถึงกัน แค่ขึ้นมาแค่แต้มเดียวเราแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรออย่างงี้มีหวังที่จะไปต่อแล้วซินะ   ไม่สิยังเร็วเกินไปตัดสินตอนนี้เก็บพลังไปก่อน"

ยูกิได้เก็บของเสร็จรีบวิ่งไปที่โรงเรียนอย่างรวดเร็วใช้เวลาไม่นานยูกิวิ่งมาถึงโรงเรียนระหว่างที่ยูกิจะเดินเข้าโรงเรียนมีเสียงดังมาจากด้านหลังยูกิหันไปเป็นสาวสวยกำลังวิ่งหนีโจรคนหนึ่งอยู่

"ช่วยด้วย  ใครก็ได้ช่วยฉันที!!!"

ยูกิเห็นดั่งนั่นวิ่งเข้าไปปัดมือของโจรออกโจรที่เห็นตกใจต่อยเข้าไปที่ท้องของยูกิเต็มแรงยูกิตอบสนองทันเอาแขนไปกันแต่รับไม่ไหวกระอักเลือดออกมากระเด็ดออกไป

"น้อยเด็กเวร อยู่เฉยๆไม่ชอบ อยากหาที่ตายสินะด้ายยย เดี๋ยวพี่คนนี้จะจัดให้น้องสมใจอยากเอง"

"แม่งเอ๋ย!!! (ระบบขอวิธีการใช้พรสวรรค์ตอนนี้เลย!)"

"คำแนะนำให้ผู้เล่นทำมือไปที่ศัตรูท่าอะไรก็ได้แล้วจากนั้นพูดไฟแห่งสรวงสวรรค์"

ยูกิเอานิ้วชี้ไปที่โจรทำหน้าจริงจังโจรเห็นงงว่าจะทำอะไรจากนั่นมองหน้ากันแล้วขำออกมาอย่างจริงจัง

"ไอหนู ทำตัวเป็นฮีโร่ก็งี้ละไม่รู้จักประเมินตัวเองอย่างว่าละน่ะ  เด็กคือเด็กเอางี้ไหมถ้าเรียกฉันว่าพ่อเนี้ยฉันจะยอมปล่อยนายไปแล้วแถมจะให้เล่นสนุกับสาวคนนั้นด้วยละ" 

"ขอปฏิเสธแล้วก็ฉันไม่ได้ทำตัวเป็นฮีโร่แต่แค่อยากจะช่วยกันเพราะงั้นตายไปซะ!!!! ไฟแห่งสรวงสวรรค์!!!"

จากนั่นไฟติดขึ้นที่โจรคนหนึ่งกรีดร้องออกมาด้วยความทรมานจากนั้นได้สิ้นลมหายใจไปโจรอีกคนที่เห็นงั้นวิ่งเข้ามาหายูกิยูกิพยามจะหลบแต่ไม่สามารถยืนได้

"คำเตือนพลังงานเพียงพอกรุณาเพิ่มค่าสติปัญญาเพื่อเพิ่มพลัง"

"ไอเวรกล้าดีอย่างไงวะมาทำร้ายเพื่อนของกูมึงตาย!!"​​​

"อะไรนะอึก!!!"

ยูกิโดนเตะเข้าไปที่ห้องอย่างเต็มแรงเอาแขนซ้ายตัวเองกันได้แต่แขนเขาก็หักไปข้างหนึ่งยูกิใช้พลังทั้งหมดยืนขึ้นมองหน้าโจรด้วยความสมเพชสุดๆ

"จะตายอยู่แล้วยังทำตัวเป็นเก่งได้แน่จริงใช้พลังนั่นอีกรอบสิ อะไรนะสวรรค์อะไรสักอย่างไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่เปลี่ยนให้ใหม่เป็นนรกดีไหม"

โจรได้ใช้พลังที่มือเขาเต็มไปด้วยพลังแห่งความชั่วร้ายยูกิที่เห็นงั้นทำใจยอมรับหลับตาลงโจรยิ้มอย่างสะใจสุดต่อยลงไปที่ยูกิอย่างเต็มแรง

"ตายไปซะ"

มีคลื่นดาบตัดผ่านหน้าโจรอย่างรวดเร็วโจรหันไปมองจากที่คลื่นดาบมา

"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ อย่าแตะต้องนักเรียนของฉันเบนจิโร่"

เบนจิโร่ยืนมองแล้วยิ้มออกมา 

"ที่แท้คิดว่าใคร เป็นแกนี้เองรองอาจารย์ใหญ่บาระ  เอาเถอะครั้งนี้ฉันมาเพื่อจะรับแม่สาวคนนั้นแต่เหมือนจะทำไม่ได้แล้วสิ เพราะไอเด็กเวรที่ไหนก็ไม่รู้ ครั้งนี้โชดดีไปแล้วก็ดูแลตัวเองด้วยละรองอาจารย์"

ยูกิและรองอาจารย์ยืนมองยูกิที่ทนแผลไม่ไหวหมดสติลงไม่นานตื่นขึ้นมาในห้องพยาบาลมีรองอาจารย์นั่งเฝ้าอยู่

"ตื่นแล้วหรอหลับไปนานเลยนะ "

ยูกิมึนงงเล็กน้อยก่อนจะนึกอะไรได้บ้างอย่าง

"ผมหลับไปกี่ชั่วโมงหรอครับ"

"ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไปบอกพวกอาจารย์ของเธอให้แล้วเพราะงั้นพักผ่อนให้เต็มทีละ"

+++++++++++++++++++++++++++

จบแล้วนะครับขอบคุณที่ติดตามอ่านนะฮ่ะ