ความรักที่บิดเบี้ยว
บทนำ
เนื่อหาภายในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง
ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลจริง
เสียงกระดิ่งแห่งความสุขดังกึ่งก้อง
ภายในงานมีเจ้าบ่าวยืนรอเจ้าสาวอยู่(?)
เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับเจ้าสาว(?)เดินเข้ามา สร้างจุดสนใจให้ผู้คนในงานเป็นอย่างดี
เสียงซุบซิบของคนบางกลุ่ม ดังขึ้น
เป็นกลุ่มคนที่ไม่พอใจในงานวิวาห์
เพียงเพราะ "คู่เจ้าบ่าวเจ้าสาว เป็นผู้ชาย"
บราวนี่
(เราจะทำได้ดีไหมนะ)
ผมเดินตรงตามทางเดินไปเรื่อยๆ
ผู้คนบางกลุ่มหันมามอง เพราะตกตะลึงในความสวย
บราวนี่
(ทำไมเขามองผมด้วยสายตาแบบนั้นหล่ะ)
บราวนี่
(เขาไม่ชอบชุดนี้หรอ)
หลังจากที่ผมได้มายืนตรงหน้าเจ้าบ่าวแล้ว คนทำพิธีได้กล่าวตามธรรมเนียมของงานแต่ง
คนทำพิธี:เจ้าบ่าวจะรักเจ้าสาวหรือไม่?
คนทำพิธี:เจ้าสาวจะรักเจ้าบ่าวหรือไม่?
บราวนี่
(ถึงตอนใส่แหวนแล้-.....)
เมื่อเขาสวมแหวนเขาด้วยตัวเอง
บราวนี่
(....เขาคงขี้อายสินะ🙂)
บราวนี่
(ผมหยิบแหวนขึ้นมาใส่นิ้วตัวเองเช่นกัน)
เดวิด
พิธีจบแล้วแยกย้ายไปปาร์ตี้ได้แล้ว
เขาพูดเสียงดัง ก่อนที่จะหันมามองผมด้วยสายตารังเกียจ
บราวนี่
(สายตานั้นมัน...คงตาฝาดแหละ)
หลังจากจบพิธีแล้ว คงต้องเข้าเรือนหอ
พอถึงเรือนหอ เดวิดก็กำลังจะเดินออกไป
เขาตะคอกใส่ผมก่อนที่จะเดินออกไป
บราวนี่
(เขาน่าจะเครียดเรื่องงานเลยนิสัยเป็นแบบนั้น)
บราวนี่
(อ่าา...ทำไมผมต้องร้องไห้นะ)
บราวนี่
(ผมต้องเข้มแข็งสิ)
นักเขียน
พึ่งแต่งนิยายครั้งแรก
นักเขียน
ผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ
นักเขียน
แต่นานๆไปเป็นโบ้แน่นอ-
บทที่ 1
ยินดีที่ได้เจอคนอ่านสุดน่ารักอีกครั้งค่ะ
แหมม ก็เจอคนอ่านสุดน่ารักทั้งที
บราวนี่
(เขาคงยุ่งมาก เลยไม่ได้อยู่ด้วย)
บราวนี่
(ผมเข้าใจ) //ยิ้มบางๆ
ผมเช็ดน้ำตาออกก่อนที่จะเดินสำรวจเรือนหอ
ภายในเรือนหอค่อนข้างใหญ่ จึงใช้เวลาสำรวจค่อนข้างมาก
ส่วนใหญ่ที่ผมเดินดู จะเน้นสีเทา ขาว และดำเป็นพิเศษ
ผมพูดกับตัวเองแล้วเดินไปที่เตียงคิงไซส์สีดำ
บราวนี่
ฮ่า..นุ่มมากเลยแฮะ
ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงไปสักพัก
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำเอาผมตกใจ
ในห้องกว้างมาก แถมเงียบด้วย เสียงโทรศัพท์จึงดังเป็นพิเศษ
บราวนี่
สวัสดีครับ แม่หรอครับ
แอมมี่(แม่บราวนี่)
แม่เองลูก
แอมมี่(แม่บราวนี่)
เป็นไงบ้าง สบายดีไหม
แอมมี่(แม่บราวนี่)
เดวิดมันได้ทำอะไรให้ลูกเจ็บหรือเปล่า
แอมมี่(แม่บราวนี่)
ตอนแรกแม่ไม่ค่อยสบายใจ
แอมมี่(แม่บราวนี่)
ยิ่งข่าวลือเรื่องเดวิดแม่ยิ่งกังวลเข้าไปใหญ่
บราวนี่
ข่าวลืออะไรหรอครับ?
แอมมี่(แม่บราวนี่)
นี้ลูกไม่รู้จริงๆหรอ
แอมมี่(แม่บราวนี่)
ก็ที่เดวิดมีอะไรกับคนในบาร์แล้วยังตามติดดูแลเขาอย่างดี
แอมมี่(แม่บราวนี่)
แล้วก็ข่าวลือเรื่องที่เดวิดกับผู้หญิงในบาร์แอบไปหากันบ่อยๆ
แอมมี่(แม่บราวนี่)
แม่ได้ยินว่าชื่อ เจนิเฟอร์อะไรสักอย่าง
บราวนี่
มันอาจจะไม่จริงก็ได้แม่
แอมมี่(แม่บราวนี่)
แม่ก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น
แอมมี่(แม่บราวนี่)
แม่โทรมาถามว่าสบายไหมแค่นี้แหละ
แอมมี่(แม่บราวนี่)
หากลูกกังวลก็โทรมาหาแม่นะ
แอมมี่(แม่บราวนี่)
แม่พร้อมฟัง
บราวนี่
ไม่ค่อยสบายใจเลยแหะ
วิลเลี่ยม(มือขวา)
มีอะไรให้ช่วยครับ
บราวนี่
ไปหาคนที่เดวิดอยู่ด้วยมา
บราวนี่
ค่าตอบแทนเดี๋ยวฉันเอาให้
วิลเลี่ยม(มือขวา)
ไม่มีอย่างอื่นใช่ไหมครับ
วิลเลี่ยม(มือขวา)
รับทราบครับ
บราวนี่
ิ่อ่า...อย่าไปมีคนอื่นนะครับ ถ้าไม่อยากให้คนที่คุณรักเจ็บตัว
บราวนี่
ผมรอวันที่คุณหันกลับมามองผมไม่ไหวแล้ว:)
รอยยิ้มที่บิดเบี้ยวโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าสวยแวบนึง
ก่อนที่จะหุบลงกลายเป็นหน้านิ่งดังเดิม
ตอนนี้เดวิดกำลังขับรถสุดหรูไปที่บริษัทเพื่อที่จะทำอะไรบางอย่าง
เมื่อเดวิดเข้ามาในห้องทำงาน
จากเย็นชากลับกลายเป็นอ่อนโยน
เดวิด
วันนี้เป็นอะไร ทำไมวันนี้อ้อนจัง
เจนิเฟอร์(เลขา)
ก็แด๊ดดี้แต่งงานแล้วอ่ะ
เจนิเฟอร์(เลขา)
หนูกลัวว่าแด๊ดดี้จะไม่รักหนู
เดวิด
ทำไม่คิดแบบนั้นหละคะ
เดวิด
แด๊ดดี้รักหนูคนเดียวนะ
เจนิเฟอร์(เลขา)
แล้วบราวนี่หล่ะ
เดวิด
แด๊ดดี้ไม่ได้รักบราวนี่
เจนิเฟอร์(เลขา)
รักแด๊ดดี้ที่สุดเลย
เดวิด
แด๊ดดี้ก็รักหนูเหมือนกัน
วิลเลี่ยม(มือขวา)
ต้องกลับไปรายงาน//พูดกับตัวเองเบาๆ
วิลเลี่ยม(มือขวา)
ครับ ได้ข้อมูลมาแล้วครับ
วิลเลี่ยม(มือขวา)
ครับ
ชื่อ:เจนิเฟอร์
อายุ:23ปี
สูง:168 เซน
เกิดวันที่:2 เดือนธันวาคม
ฐานะในบริษัท:เลขา
มีความสนิทสนมกับเดวิดมาก
บราวนี่
ไปหาข้อมูลมาอีก ฉันจะเพิ่มเงินให้
บราวนี่
แล้วเรียกราฟาเอลมาหาฉัน
หลังจากวิลเลี่ยมวางสายไปได้ไม่นาน
ราฟาเอล(มือซ้าย)
มีอะไรให้ช่วยครับ
บราวนี่
ไปหาคนที่สนิทสนมกับเดวิดมาให้หมด
ราฟาเอล(มือซ้าย)
รับทราบครับ
นักเขียน
บทที่ 1 สั้นไปไหมคะ
นักเขียน
ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
นักเขียน
เอ~~นายเอกเราแปลกๆนะคะเนี้ย
นักเขียน
แล้วเจอกันในตอนต่อไปนะคะ
บทที่ 2
นักเขียน
ในอนาคตอาจจะมีคำผิดเยอะ
นักเขียน
แอดไม่ค่อยมีเวลา แต่จะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ค่ะ
แล้วก็ไม่คิดว่าชื่อเรื่องของเราจะไปตรงกับเรื่องของคุณโคอา ขอโทษด้วยนะคะ
ขอยืมชื่อเรื่องนี้สักพักนึงนะคะ ถ้าเราคิดชื่อเรื่องใหม่ได้แล้วจะเปลี่ยนแน่นอนค่ะ
ขอต่อจากตอนที่แล้วเลยนะคะ
บราวนี่
ทำไมคุณต้องรักคนอื่นนอกจากผมด้วย
บราวนี่
อ่า...ไม่สิเขาไม่เคยรักผมเลยต่างหาก
บราวนี่
มีแค่ผมคนเดียวที่รักเขา
บราวนี่
ผมนี้มันไม่เอาไหนเลย//ยิ้มบางๆ
บราวนี่
ทำไมกันนะ//หุบยิ้ม
บราวนี่
ผมอยากเห็นคุณกรีดร้องเหลือเกิน
บราวนี่
อยากให้ใบหน้าหล่อๆนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
บราวนี่
555-คิก//เอามืออุดปากตัวเอง
เจนิเฟอร์(เลขา)
เป็นอะไรคะแด๊ดดี้
เจนิเฟอร์(เลขา)
แด๊ดดี้รีบหรอกคะ//เดินเข้าไปนั่งตัก
เจนิเฟอร์(เลขา)
แล้วนังนั้นแหล่ะคะ
เจนิเฟอร์(เลขา)
มันไม่ตามคุณมาหรอ
เดวิด
ไม่หรอกที่นั้นผมล็อกเอาไว้อย่างดี
เดวิด
มันไม่มีทางออกมาได้หรอก
เจนิเฟอร์(เลขา)
มาเริ่มกันเถอะค่ะ
ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่ม
แล้วบรรเลงเพลงรักอันเร่าร้อน "ทั้งคืน"
แต่ทั้งสองไม่รู้เลยว่า ถูกจ้องมองตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในบริษัทแล้ว
วิลเลี่ยม(มือขวา)
คริปนี้ถ้าถูกปล่อยออกไปคงดังอย่างแน่นอน
วิลเลี่ยม(มือขวา)
ต้องโทรไปรายงานพรุ่งนี้เช้า
บราวนี่
โทรมาแต่เช้าเลยนี้
วิลเลี่ยม(มือขวา)
ของดีเลยครับ
วิลเลี่ยม(มือขวา)
เดี๋ยวผมจะส่งให้ทีหลังนะครับนาย
วิลเลี่ยม(มือขวา)
นายครับ เดี๋ยวนี้อย่าลืมกินยานะครับ
บราวนี่
ยังไม่ได้กินยาเลยแฮะ
ผมหยิบกระเป๋าแล้วเปิดมันดูอย่าเชื่องช้า
แล้วนั่งนับเม็ดยาที่เหลือเพียงไม่กี่เม็ด
บราวนี่
1เดือนกินครั้งก็ไม่เป็นไรหรอก
บราวนี่
ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้วนะ
บราวนี่
วิลเลี่ยมก็ส่งคริปมาแล้วด้วย ดูสักหน่อยดีกว่า
บราวนี่
ต้องเริ่มแผนแล้วสิ
ผมเดินออกจากเตียงไปอาบนํ้า
บราวนี่
เอ~~ผมต้องแอ๊บเสียงด้วยไหมนะตอนโทรไป
บราวนี่
แกล้งแอ๊บสักหน่อยน่าจะได้
พอเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็เริ่มทำตามแผนที่วางไว้
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์โทรหาเดวิด
บราวนี่
พี่เดวิดอยู่ไหนครับ
เจนิเฟอร์(เลขา)
พี่เดวิด~~
เดวิดเปิดกล้องพร้อมจูบกับเจนิเฟอร์อย่างดูดดื่ม
เจนิเฟอร์ ลืมตามองจิกเขาแว๊บนึง ก่อนที่จะหลับตาดังเดิม
เดวิดโชว์จูบให้ดูก่อนที่จะวางสายไป
บราวนี่
พี่เจนิเฟอร์งั้นหรอ
บราวนี่
เจนิเฟอร์นะเจนิเฟอร์
บราวนี่
อยากยุ่งกับพี่เดวิดเองนะ
ผมเดินไปแต่งตัวตามงานที่ผมจะทำ
เสื้อผ้าที่ใส่แล้วคล่องแคล่ว และเตรียมแผนสำหรับคืนนี้
ผมใช้เวลาเตรียมแผนแค่แปปเดียว
ส่วนเวลาที่เหลือก็เก็บรายละเอียดให้มันเข้าที่เข้าทาง
ก่อนที่จะเริ่มคํ่าคืนแห่งความสุข
ผมเดินออกจากห้องไปก็เจอกับโถงทางเดินที่มีประตูบานใหญ่อยู่ข้างหน้า
บราวนี่
แต่มันหยุดผมไม่ได้หรอกที่รัก:)
บราวนี่
มันต้องแน่นหนากว่านี้
ผมจัดการกับที่ล็อคประตูอย่างง่ายดาย
ผมเดินไปที่จุดซ่อนรถที่ผมซ่อนไว้
บราวนี่
ลูกรัก ได้เวลาสนุกแล้ว
ก่อนที่จะเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง
บราวนี่
บรรยากาศที่แสนคุ้นเคย//ลูบพวงมาลัยวนไปวนมา
ผมสตาร์ทรถยนต์ก่อนที่จะขับไปที่คฤหาสน์หลังหนึ่ง
ตัวประกอบ
มาหาใครครับ//เคาะกระจกรถเบาๆ
ผมเลื่อนกระจกรถลงมา และยื่นหน้าออกไปให้เขาดู
ตัวประกอบ
ขออภัยที่เสียมารยาทครับคุณชาย
หลังจากที่ขับเข้ามาจอดในคฤหาสน์แล้ว
ผมก็โทรหาวิลเลี่ยมให้ลงมาหาที่ด้านล่าง
วิลเลี่ยม(มือขวา)
เตรียมทุกอย่างแล้วใช่ไหมครับ
วิลเลี่ยม(มือขวา)
พร้อมสิครับ//ยกยิ้มเบาๆ
วิลเลี่ยม(มือขวา)
(อาการแบบนี้..)
วิลเลี่ยม(มือขวา)
(ยังไม่ได้ทานยาแน่เลย)
วิลเลี่ยม(มือขวา)
(เอาเถอะ)
วิลเลี่ยม(มือขวา)
(ห่วงตัวเราเองดีกว่า ไม่รู้ว่าจะตายด้วยนํ้ามือเจ้านายตอนไหน)
วิลเลี่ยมหันไปมองความเร็วที่เจ้านายขับ
วิลเลี่ยม(มือขวา)
//เหงื่อตก
วิลเลี่ยม(มือขวา)
(เราคงไม่ตายหรอกมั้ง)
นักเขียน
ตอนนี้ก็สั้นอีกแล้ว•́ ‿ ,•̀
นักเขียน
ตอนต่อๆไปแอดจะเขียน5,000คำเป็นอย่างตํ่านะคะ
นักเขียน
ขอบคุณนักอ่านทุกๆท่านด้วยคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
