-เมืองแห่งการศึกษา คิโวทอส หลังจากการหายตัวไปของประธานองค์การนักเรียนทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมากมาย สิ่งสุดท้ายที่ประธานองค์การนักเรียนฝากไว้ก่อนที่จะหายตัวไปนั้นคือ ผู้ใหญ่คนหนึ่งที่จะมาทำหน้าที่เป็นคุณครูให้กับนักเรียนในเมืองแห่งการศึกษา-

คุณครูมีนามว่า "Ta'nyan" ชื่อนี้เป็นเพียงคำศัพท์ที่ไม่มีความหมาย เป็นหนุ่มอายุราวๆ 20 ต้นๆ มีผมสีดำสนิทและสวมแว่นกันแดดตลอดเวลา ตัวของเขานั้นมีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ตรงแก้มซ้ายของเขา ถึงแม้ว่าเราจะไม่รู้รายละเอียดก็ตามแต่ชายผู้นี้อาจจะมีประวัติเบื้องหลังที่เขานั้นไม่ต้องการให้ผู้ใดรับรู้ จากรอยแผลเป็น และการที่เขาสวมแว่นตลอดเวลาโดนการอ้างว่าดวงตาทั้ง 2 ข้างของเขานั้นแพ้แสง แต่มันจะเป็นอย่างงั้นจริงๆหรือ? เขามาพร้อมกับตุ๊กตาไดโนเสาร์สีฟ้าตัวกลมน่าตาน่ารักแต่เขาเองกลับอ้างว่าสิ่งนี้ไม่ใช่เพียงแค่ตุ๊กตา แต่มันเป็นมากกว่านั้น

ในฐานะคุณครูคนแรกและคนเดียวขององค์กรชาเล่ต์ Ta'nyan จะเปรียบเสมือนบุคคลผู้ที่อยู่เหนือกฎหมาย และหน้าที่ของเขาคือ การเข้าช่วยแก้ไขปัญหาต่างที่เกิดขึ้นในคิโวทอส

-ในห้องทำงานของตึกสำนักงานองค์กรชาเล่ต์- Ta'nyan หรือชื่อในภาษาไทยผมจะขอเรียกว่า "แทเนียน"ละกันนะครับ แทเนียนกำลังนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศ แต่ในขณะนั้นเองก็ได้มีสายจาก นานากามิ ริน ได้ขอให้แทเนียนช่วยไปทำงานที่เขตการปกครองตนเองของ โรงเรียนมัธยมปลายอบิดอส แทเนียนได้ตอบตกลงและออกเดินทางไปยังอบิดอสทันที "ครูเข้าใจแล้วล่ะ เดี๋ยวครูจะออกเดินทางตอนนี้เลย"

หลังจากเดินทางมานานกว่าหลายชั่วโมง แทเนียนได้สลบอยู่กลางทะเลทรายเนื่องจากหลงทางและขาดน้ำ "โอย....อดทนไว้ๆ.....แค่ขาดน้ำกลางทะเลทรายน่ะ....มันทำอะไร...ฉันไม่ได้...หรอก" แทเนียนบ่นพึมพำและทิ้งตัวลงนอนกับพื้นเนื่องจากหมดแรง หลังจากนั้นไม่นานได้มีเด็กสาวผมเงินคนหนึ่งปั่นจักรยานผ่านทางมาพบแทเนียนที่หมดสภาพ "น้ำ.....ข้าไม่ไหวแล้ว....ข้าต้องการน้ำ..." แทเนียนบ่นพึมพำให้เด็กสาวคนนั้นฟัง "ต้องการน้ำงั้นหรอ? งั้นเอาไปดื่มก่อนสิ" เด็กสาวคนนั้นยื่นกระบอกน้ำตัวเองให้ ไม่รอช้าแทเนียนคว้ากระบอกน้ำจากเด็กสาวและดื่มมันอย่างรวดเร็ว เด็กสาวคนนั้นมีอาการตกใจและเขินเล็กน้อยเนื่องจากนางพึ่งดื่มน้ำจากกระบอกไปเมื่อไม่นานมานี้ ก่อนที่นางจะถามแทเนียนว่า "นี่ ต้องการจะไปที่ไหนหรอคะ" แทเนียนจึงบอกนางไปว่าต้องการที่จะไปโรงเรียนมัธยมปลายอบิดอส นางจึงให้แทเนียนขึ้นนั่งซ้อนบนจักรยานนาง

เมื่อถึงโรงเรียนมัธยมปลายอบิดอสแล้วเด็กสาวก็พาแทเนียนเข้ามานั่งในโรงเรียน โดยที่มีคนอยู่อีกประมาณ 3 คน คนหนึ่งเป็นเด็กสาวที่มีหูแมว คนหนึ่งเป็นสาวแว่นผมสั้นและมีหูเอลฟ์ และอีกคนเป็นคนที่มีผมบลอนด์ ทุกคนในห้องดูตกใจกันเป็นอย่างมาก ก่อนที่แทเนียนจะแนะนำตนเองให้กับทุกคนที่อยู่ในห้อง "เหะๆ...สวัสดีทุกคน ผมเป็นคุณครูมาจากชาเล่ต์น่ะ พอดีมีภารกิจจากองค์การนักเรียนให้มาที่นี่" ก่อนที่ทุกคนในห้องจะแนะนำตัวให้แทเนียน สาวผมเงินที่พาแทเนียนมาที่นี่คือ ซูนาโอคามิ ชิโรโกะ นักเรียนชั้นปีที่ 2 คนที่มีผมสีดำและมีหูแมวคือ คุโรมิ เซริกะ นักเรียนชั้นปีที่ 1 สาวแว่นผมสั้นมีหูเอลฟ์มีนามว่า โอคุโซระ อายาเนะ นักเรียนชั้นปีที่ 1 และสาวผมบลอนด์คือ อิซาโยอิ โนโนมิ นักเรียนชั้นปีที่ 2 และอีกคนที่ไม่ได้อยู่ในห้องตอนนี้ ทาคานาชิ โฮชิโนะ นักเรียนชั้นปีที่ 3 *ถ้าผมเขียนชื่อใครผิดผมขอโทษด้วยนะครับ* แน่นอนว่าหลังจากแนะนำตัวกันได้ไม่นานก็มีกลุ่มนักเรียนที่สวมหมวกกันน็อคมาบุกโรงเรียน ทำให้ทุกคนนั้นลงไปต่อสู้เพื่อปกป้องโรงเรียนของตนเอง โดยที่แทเนียนจะสังเกตสถานการณ์อยู่ห่างๆ

แทเนียนถูกกระสุนยิงเจาะเข้าแว่นกันแดดเต็มๆ แต่เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจที่แว่นของเขานั้นสามารถรับและหยุดกระสุนปืนไว้ได้แต่เขาก็ถอดเปลี่ยนแว่นดำทันทีและดูสถานการณ์ต่อไป ก่อนที่จะพบว่าทุกคนที่ลงไปต่อสู้นั้นยังขาดความสามัคคีและเป็นทีม แทเนียนจึงออกคำสั่งวางแผนการรบให้ทุกคน ทำให้สุดท้ายก็สามารถชนะมาได้ในที่สุด

หลังจากที่ทุกคนกลับไปแล้ว แทเนียนได้อยู่พักที่อบิดอสเลย โดยการพักอยู่ในห้องเก็บของรกๆห้องหนึ่งในอบิดอส ก่อนที่เขานั้นจะถอดแว่นดำและหยิบรูปเก่าๆใบหนึ่งขึ้นมาดู

ในวันที่ 2 ของการอยู่ในเขตปกครองตนเองของโรงเรียนมัธยมปลายอบิดอส แทเนียนได้สำรวจรอบๆตัวโรงเรียนอยู่ซักพัก ก่อนที่จะมาเข้าร่วมการประชุมหารือกันในกลุ่มคณะกรรมการแผนงาน และเรื่องที่ประชุมก็คือเรื่องการจัดการหนี้สินที่มีอยู่มากกว่า 900,000,000 เยน แต่สุดท้ายก็ประชุมกันได้ไม่ลงรอยเท่าไหร่ แถมแทเนียนยังถูกเซริกะต่อว่าอีกด้วย "เป็นแค่ผู้ใหญ่ที่มาจากไหนก็ไม่รู้แล้วจะมาทำเป็นช่วยเหลือพวกเราเนี่ยนะ!!! ฝันไปเถอะ" ก่อนที่เซริกะจะออกไปจากห้อง แทเนียนเองก็เศร้าใจเมื่อถูกต่อว่าอย่างงั้น จริงคิดที่จะไปง้อเซริกะแต่ก็ถูกต่อว่ามาอีกตามเคย "หยุดตามติดฉันได้แล้ว!!! เจ้าภัยสังคมแว่นดำ!!!" แต่แน่นอนว่าแทเนียนเองก็เข้าใจดีว่าตอนนี้คงจะยังไม่ถึงเวลาที่ควรง้อ เลยกลับไปก่อน แต่ทุกคนเห็นว่าเซริกะดูรีบๆกลับบ้านหลังเลิกเรียน เลยตามไปดูเซริกะกัน

โดยที่แทเนียนเองก็โชว์ความสามารถด้านการสะกดรอยตามที่แนบเนียนสุดๆให้ทุกคนได้เห็น แถมยังออกคำสั่งให้ทุกคนตามมาอย่างเป็นแผน จนไปหยุดที่ร้านชิบะราเมง เซริกะเข้าไปแล้วไม่ออกมาเป็นเวลานานๆ ทุกคนเลยตามเข้าไปดู และทุกคนก็ได้เห็นเซริกะในชุดพนักงานร้านที่น่ารักเอามากๆ โฮชิโนะเลยแซวไปว่า "อุเหะๆ เซริกะจังของลุงเนี่ย ใส่ชุดนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะว่าไหม" นั้นทำให้เซริกะเขินเป็นอย่างมากก่อนที่จะเชิญทุกคนไปนั่งที่โต๊ะ

แทเนียนนั่งอ่านเมนูอาหารอยู่พักใหญ่ เพราะว่าในอดีตของแทเนียนนั้น ตัวเขาไม่เคยลิ้มลองสิ่งที่เรียกว่า ราเมง มาก่อนเลยในชีวิต แทเนียนขอให้เซริกะแนะนำเมนูให้หน่อยแต่ก็ถูกมองแรกใส่แต่สุดท้ายก็แนะนำให้ "หึ...เมนูที่ฉันจะแนะนำให้นะเหรอ? เอาเป็นอันนี้ไหมล่ะ" หลังจากนั้นแทเนียนก็สั่งราเมงที่เซริกะแนะนำให้ และมันก็มีรสชาติที่อร่อยมากเลยทีเดียว แทเนียนหันกลับไปขอบคุณเซริกะที่แนะนำให้แต่ก็โดนเมินใส่อยู่ดี

หลังจากกินกันเสร็จแล้ว แทเนียนได้เรียกเซริกะมาคุยกันแบบตัวต่อตัวเพื่อปรับความเข้าใจกัน และดูเหมือนว่าแทเนียนเองจะแคร์ความรู้สึกของเซริกะมากด้วย หลังจากคุยปรับความเข้าใจกันซักพัก เซริกะก็ขอตัวกลับก่อน แต่ถึงอย่างงั้นแทเนียนก็เป็นห่วงเซริกะอยู่นิดหน่อยเลยจะเดินไปส่งแต่ก็ถูกปฏิเสธอยู่ดี แทเนียนเลยขอตัวกลับก่อนเพราะว่ามันจะตกดึกแล้ว "เซริกะ กลับดีๆนะ" ก่อนกลับแทเนียนได้มอบเหรียญลักษณะแปลกๆให้เซริกะ

เซริกะระหว่างทางกลับบ้าน นางถูกแก็งหมวกกันน็อคมารุมและลักพาตัวไป วันต่อมา หลังจากที่ทุกคนทราบเรื่องแล้ว ชิโรโกะจะตามไปช่วยเดี๋ยวนี้แต่ถูกแทเนียนห้ามไว้เพราะยังไม่รู้ว่าเซริกะอยู่ที่ไหน และแทเนียนก็ได้เปิดใช้งานอโรน่าให้ช่วยหาพิกัดของเซริกะ "นี่คือพิกัดตำแหน่งของเซริกะค่ะ เซ็นเซ!!" หลังจากได้พิกัดมาแล้ว ไม่รอช้าแทเนียนได้บอกให้ทุกคนรีบขึ้นรถไปเลยก่อนที่เขาจะมอบตุ๊กตาไดโนเสาร์ให้โนโนมิและบอกว่า "ไดโนจะช่วยนำทางให้พวกเธอเอง เดี๋ยวครูวิ่งนำหน้าไปก่อนนะ ไม่ต้องห่วงครู" พูดจบแทเนียนก็วิ่งนำไปอย่างรวดเร็วและดูท่าว่าน่าจะเร็วกว่าการใช้พาหนะซะอีก ตัดกลับมาที่โนโนมิ ตุ๊กตาไดโนเสาร์เริ่มขยับและพูดขึ้นว่า "สวัสดี ข้าคือไดโน ข้าจะนำทางพวกเจ้าเอง" ก่อนที่ไดโนจะพูดบอกเส้นทางตามลำดับทำให้อายาเนะสามารถขับรถตามพวกแก๊งหมวกกันน๊อคทันได้และแทเนียนที่มาถึงก่อนหน้านั้นแล้วด้วย

แทเนียนที่กำลังหลบกระสุนปืนใหญ่อยู่หลังซากอิฐแถวนั้นก็ตะโกนขึ้น "เดี๋ยวก่อน อย่าพึ่งขับเลยเข้ามา!!" ไม่ทันขาดคำรถถูกรถถังยิงเข้าเต็มๆแต่กลับไม่เป็นอะไรเลย "อย่าลืมที่จะขอบคุณฉันน้าา" ไดโนได้กางบาเรียขนาดใหญ่ออกมาป้องกันไว้ก่อนที่จะโดนยิงใส่ แต่ว่าไดโนก็หลับไปหลังจากนั้น ทำให้แทเนียนวิ่งเข้าไปช่วยทุกคนออกมาจากรถก่อนโดนรุมยิงรอบที่สอง "เอาล่ะนักเรียน ฟังแผนการของครูหน่อยนะ"

หลังจากนั้นทุกคนก็ทำตามที่แทเนียนสั่งและแทเนียนก็ได้กระโดดพุ่งไปเตะรถที่เก็บเซริกะไว้จนประตูพังก่อนที่จะเข้าไปข้างในและปลดเชือกให้เซริกะ "คุณครู.....มาทำอะไรที่นี่กัน..." เซริกะได้พูดออกมาพร้อมทั้งน้ำตาและได้พุ่งเข้ากอดแทเนียนไว้ "ไม่มีเวลาแล้วเซริกะ กอดครูไว้แน่นๆนะ" แทเนียนหยิบของของเซริกะที่อยู่ข้างในและกระโดดออกมาพร้อมกับเซริกะก่อนที่รถจะพลิกคว่ำ "ไม่เป็นไรใช่ไหม?" แทเนียนถามเซริกะพร้อมกับใช้มือปาดน้ำตาของเซริกะที่ออกมา "ไม่ต้องห่วงหรอก ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว" ทุกคนได้วิ่งมาหาเซริกะและแทเนียนก็ได้บอกแผนการใหม่ให้ทุกคนทำตามก่อนที่จะไปประจำที่ตามแผนการ

สุดท้ายทุกคนก็สามารถจัดการแก๊งหมวกกันน็อคจนพวกมันหลบหนีไป เซริกะได้กล่าวขอโทษแทเนียนถึงทุกๆอย่างที่ทำไป แทเนียนไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองอะไรทั้งนั้น "ไม่เป็นไรหรอกเซริกะ ครูไม่เคยโกรธหรือเกลียดในสิ่งที่เธอทำเลย" เซริกะเขินนิดหน่อยก่อนที่จะพูดคำๆนั้นออกมา "ขอบคุณนะคะ คุณครู" และนางก็โดนโฮชิโนะแซวใส่ว่า "อุเหะๆ เซริกะจังซึนเดเระแตกแล้วล่ะ"

ก่อนที่เซริกะจะถามแทเนียนว่า "คุณครูคะ หนูอยากรู้เหตุผลที่คุณครูสวมแว่นดำตลอดเวลาค่ะ และช่วย....ถอดแว่นให้พวกเราดูตาของคุณครูหน่อยได้ไหมคะ" แทเนียนนิ่งอยู่ซีกพักก่อนที่จะบอกว่า "ขอโทษนะ แต่ครูคงต้องขอปฏิเสธที่จะถอดมันออก ส่วนเหตุผลก็คง.........ตาของครูแพ้แสงน่ะ"

หลังจากเหตุการณ์ที่เซริกะถูกลักพาตัวผ่านไป เซริกะก็ทำตัวสนิทสนมกับแทเนียนมากขึ้น เรียกได้ว่าความซึนเดเระของเซริกะจะหายไปเกือบทั้งหมดเมื่ออยู่ต่อหน้าแทเนียนเลย ต่อมาในขณะที่แทเนียนกำลังนอนพักผ่อนอยู่ในโรงเรียน เหล่าคณะกรรมการแผนงานก็ไปที่ร้านชิบะราเมงเพื่อไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน ได้มีเด็กนักเรียนผมสีม่วงท่าทางดูหวาดกลัวได้เดินเข้ามาในร้าน "สวัสดีค่ะคุณลูกค้ารับอะไรดีคะ?" เซริกะถาม เด็กสาวคนนั้นตอบว่า "เอ่อ...เอ่อ..ราเมงที่ถูกที่สุดราคาเท่าไหร่คะ?" เจ้าของร้านจึงตอบไปว่า "480 เยนจ่ะหนู"

เด็กสาวได้ยินดังนั้นจึงออกนอกร้านไปสักพักก่อนที่จะเดินกลับเข้ามา "งั้นฉันขอชาม 1 ค่ะ" ก่อนที่จะพาคนอีก 3 คนเข้ามา คนหนึ่งมีผมสีแดงอมชมพู (ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าสีอะไรอ่ะ) คนหนึ่งมีผมสีขาวและสวมเสื้อสีแดง และอีกคนมีผมสีขาวและสีดำพร้อมทั้งเสื้อลายวงดนตรีร๊อก (ใช่ไหม ผมไม่รู้มันคือเสื้ออะไร) "ขอ 1 ชามเหมือนเดิมนะคะ พอ..พอดีพวกเราไม่มีเงิน..." เจ้าของร้านเห็นดังนั้นก็เลยทำเป็นชามใหญ่แบบพิเศษให้พวกนาง ก่อนที่พวกนางจะแนะนำตัวว่า สาวผมแดงมีชื่อว่า ริคุฮาชิมะอารุ สาวผมขาวและมีผมดำปิดหน้าผมชื่อ โอนิคาตะ คาโยโกะ สาวผมขาวเสื้อแดงมีชื่อว่า อาซากิ มุซึกิ และเด็กสาวผมม่วงมีนามว่า อิกุสะ ฮารูกะ

หลังจากนั้นไม่นานแทเนียนก็เดินทางมายังร้านชิบะราเมง พอเข้ามาแล้วก็สบตากับคาโยโกะเป็นคนแรก และนิ่งไปซักพัก "ผู้ใหญ่งั้นเหรอ....มองหน้าของฉันมีอะไรต้องการจากฉันหรือเปล่า" แทเนียนได้ยินดังนั้นจึงบอกไปว่า "เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่เห็นเธอเป็นคนแรกและไม่คุ้นหน้าเท่าไหร่น่ะ เหะๆ" ก่อนที่แทเนียนจะไปนั่งที่โต๊ะและสั่งราเมงมากิน ก่อนกลับก็ได้แนะนำตัวให้ทั้ง 4 คนรู้จักก่อนที่จะกลับไปพร้อมกับคณะกรรมการแผนงาน "ใน 4 คนนั้น คนที่ชื่อคาโยโกะน่ารักดีนะ" แทเนียนพูดขึ้นก่อนที่จะถูกเซริกะและชิโรโกะดึงหูกันคนละข้าง "ครูคะ อย่าให้ได้ยินอีกนะคะ" ชิโรโกะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หึงหวง แทเนียนก็เลยเงียบไป

วันต่อมาโรงเรียนอบิดอสถูกรุกรานจากกลุ่มทหารรับจ้างเอกชน แทเนียนจึงสั่งการให้ทุกคนลงสนามรบทันที แต่พอลงไปแล้วกลับเจอพวกอารุ ก่อนที่จะสรุปได้ว่า กลุ่มของอารุคือกลุ่มสารพัดรับจ้าง 68 และได้ถูกจ้างมาถล่มโรงเรียนอบิดอส ทั้ง 2 ฝ่ายจึงเริ่มเปิดฉากต่อสู้กัน โดยที่แทเนียนจะยืนสั่งการอยู่ห่างๆและไม่เข้าร่วมสู้ด้วย หลังจากยื้อกันอยู่นาน แทเนียนจึงตัดสินใจทำสิ่งที่บ้าที่สุดที่คนจะทำกันคือการกระโดดพุ่งเข้าหาคาโยโกะแต่แน่นอนว่าไม่ได้ทำการโจมตี แทเนียนแค่มอบบางอย่างให้ก่อนวิ่งไปช่วยพวกโนโนมิ "เอะ...เอ๋ะ...ผู้ใหญ่คนนี้นี่..." หลังจากนั้นฝั่งอบิดอสก็สามารถเอาชนะมาได้ ทำให้พวกอารุต้องล่าถอยกันไปก่อน

สิ่งที่แทเนียนมอบให้คาโยโกะไปคือเหรียญเก่าไปยุคโบราณจากโลกของแทเนียน แต่กลับกันมันคือเซนเซอร์บอกพิกัด ทำให้แทเนียนตามหาที่อยู่ของหน่วยรับจ้างสารพัด 68 เจอ และก็ได้แอบเข้ามาในห้องด้วยพลังพิเศษบางอย่าง ก่อนที่จะเปิดเผยตัวตนดื้อๆกลางห้องเลย "แกมาจากไหนกันน่ะ" อารุกล่าวขึ้นด้วยอาการตกใจ "ครูแค่มาตามเช็คนักเรียนนิดหน่อยน่ะ" แทเนียนมองไปรอบๆห้องซักพักก่อนที่จะหันไปหาคาโยโกะ "เหรียญนั้นน่ะ เก็บไว้ให้ดีๆล่ะ" ก่อนที่จะออกไปแทเนียนได้หันกลับมา "พวกเธอน่ะ ถ้าต้องการอะไรก็มาบอกครูได้นะ"

และชิโรโกะที่สะกดรอยตามแทเนียนมาได้ดักอยู่ที่ทางออก "นี่ครูคะ นี่มันหมายความว่ายังไงกันคะ? ตอบหนูมาเลย" แทเนียนเองก็นิ่ง "ครูก็แค่มาดูว่านักเรียนโอเคกันหรือเปล่าก็แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรซักหน่อย" ชิโรโกะได้ยินดังนั้นก็เลยเดินจากไปแบบงงๆ ก่อนที่คาโยโกะที่อยู่ข้างหลังจะทักแทเนียน "นี่ คุณครูคะ มากับฉันหน่อยสิ" คาโยโกะได้พาแทเนียนมาที่ลับตาคนกันสองต่อสอง "คุณเป็นใครกันแน่คะ" "ก็คุณครูจากองค์กรชาเล่ต์ไง" คาโยโกะเดินเข้ามาใกล้ๆแทเนียน "รอยแผลนี่ ครูได้มาจากไหนงั้นหรอ" แทเนียนนิ่งไปพักนึง "เอ่อ...ครูคงบอกไม่ได้หรอกนะ รอยแผลนี้น่ะมันเปรียบเหมือนความอัปยศของครูก่อนที่จะเข้ามาในเมืองนี้น่ะ...ขอโทษทีนะ" "ไม่เป็นไรหรอก ถ้าครูไม่อยากเล่าหนูก็ไม่ได้ติดอะไร" คาโยโกะได้ถามแทเนียน "ครูคะ หนูขอทราบชื่อของครูหน่อยได้ไหมคะ" แทเนียนนิ่งอยู่พักนึง "ชื่อของครูหรออืม... Ta'nyan... Nekomaru Ta'nyan น่ะ" "งั้นหรอคะ ชื่อแปลกดีนะคะ แต่กลับกันมันสื่อถึงแมวเกือบทั้งหมดเลยนี่คะ" แทเนียนเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะตอบไปว่า "งั้นเหรอ.."