วันที่ 10 เดือนกุมภาพันธ์ เวลาบ่ายโมง ณ โรงเรียน ฮานะนาระ โรงเรียนที่มีชื่อเสียงด้านดอกไม้ที่สวยงาม
ณ ห้อง 3/2
"เห้อ~ น่าเบื่อจัง"
ชายหนุ่มร่างบางอายุ17ปี ที่มีผมสั้นสีดำและตาสีเทาเปล่งประกายบ่นกับตัวเองและมองไปรอบๆห้องอย่างเบื่อหน่าย
"เอ๊ะ! ทามาดะ..."
เขานั้นได้สังเกตว่าเพื่อนของเขาที่นั่งอยู่แถวหน้าหายไป
"ครูครับ! ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำครับ"
ชายหนุ่มพูดออกไปในขณะที่ครูกำลังสอนอย่างแน่วแน่
"อ่ะๆไปสิ โยอิจิคุง"
โยอิจิเดินออกไปจากห้องและเดินไปยังห้องน้ำภายในเวลาที่ไม่นานมากนัก เมื่อมาถึงก็เห็นหนุ่มคนนึงที่มีร่างกายสูงใหญ่ผมสั้นสีดำมีรอยสักตามตัวเจาะหูเจาะคิ้วกำลังสูบบุหรี่อยู่
"ทามาดะ! ไปเรียนได้แล้ว"
โยอิจิเรียกหนุ่มอีกคนด้วยเสียงดังลั่นห้องน้ำ ร่างสูงใหญ่ค่อยๆยืนขึ้นและเดินไปหาโยอิจิก่อนจะยื่นแขนของเขาไปบีบเอวของอีกฝ่ายและดึงมาใกล้ๆ
"นี่โยอิจิมึงจะทำตัวเป็นแม่กูอีกนานมั้ยเนี่ย"
ทามาดะพูดด้วยน้ำเสียงต่ำและน่าเกรงขาม โยอิจิที่โดนบีบเอวไปก็เจ็บนิดๆเลยผลักมือของทามาดะออก จากนั้นก็หยิกแก้มของอีกฝ่ายและลากออกไปนอกห้องน้ำ
"นี่! แม่นายเนี่ยเป็นคนฝากนายไว้กับฉันนะ แถมเธอยังบอกให้กูดูแลมึงดีๆด้วย"
ทามาดะที่โดนลากมาแบบนี้ก็ไม่ตอบโต้อะไรเนื่องจากเจ็บตรงแก้มเป็นอย่างมาก แต่เมื่อโยอิจิเดินผ่านสนามเบสบอลและเหลือบไปเห็นหนุ่มคนนึงเขาก็หยัดทันที
"เป็นไรไป?"
ทามาดะถามก่อนจะมองตามโยอิจิจนเห็นหนุ่มคนนึงที่กำลังซ้อมตีลูกอยู่ เขาคือทามะหนุ่มหล่อในชมรมเบสบอลเขาเป็นที่หมายปองของเหล่าโอเมก้าในโรงเรียน
"เจ้านั่นอีกแล้วหรอ?"
ทามาดะถามโยอิจิที่มองทามะสายตาไม่กระพริบ
"ก็เขาหล่อนี่~"
โยอิจิมองและจิกเสื้อของทามาดะไปด้วย
"เห้ย! อย่ามาจิกเสื้อกันสิ"
"โทษๆ"
โยอิจิเปลี่ยนไปจับแขนทามาดะและเดินไปต่อ
"นี่ทำไมต้องปลื้มเจ้านั่นขนาดนั้นเนี่ย"
"ก็เขาเป็นอัลฟ่าที่หล่อสุดๆเลยนี่นา"
"กูก็อัลฟ่านะเว้ย! หันมาสนใจบ้างดิ"
ทามาดะแก้มแดงขึ้นมาและปิดปากตัวเองทำเหมือนไม่ได้พูดอะไรออกมา
"ก็เขาเป็นอัลฟ่าที่ใจดีมากๆเลยนี่นา เขาไม่เคยเอาโอเมก้าเล่นๆตอนฮีทเลย สุภาพบุรุษสุดๆเลยล่ะ"
ทามาดะไม่พอใจเล็กน้อยที่โยอิจิพูดออกมาอย่างนั้น เขามองทามะด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวก่อนจะพูดกับโยอิจิ
"นี่โยอิจิ!"
ทามาดะขึ้นเสียงขึ้นมาแบบเหวี่ยงๆ
"ถ้างั้นตอนแกติดฮีทอยู่ก็ลองมาอยู่ใกล้ๆเจ้านั่นสิ ถ้ามันไม่เอามึงกูยอมเลี้ยงทุกอย่างให้มึงเลยหลังจากหายฮีท"
โยอิจิตกใจกับคำพูดของทามาดะเขาเขินมากที่เห็นว่าทามะหันมามองพวกเขาทั้งสอง โยอิจิเลยตบหน้าทามาดะไปหนึ่งที
"ก-ก็ได้! ต-แต่ถ้าเขาเอากู กูยอมให้มึงกัดคอกูเลย!"
โยอิจิพูดด้วยน้ำเสียงเขินอายและหน้าแดงก่ำ แต่ไม่ได้เพราะเขินทามาดะแต่เพราะกำลังนึกสภาพตัวเองกำลังถูกทามะผลักตัวเองเข้ากำแพงก่อนจะค่อยๆปลดเสื้อผ้าของโยอิจิออก
"ห้ะ!!??!"
ทามาดะงงงวยกับความกล้าของโยอิจิ หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินกลับไปที่ห้องเรียนแบบที่ไม่กล้าพูดคุยกันเลยสักคำ
ในเย็นวันนั้นตอนเลิกเรียนในขณะที่โยอิจิกำลังรอทามาดะไปเอามอไซมารับนั้นก็มีขายคนนึงเดินเข้ามาและปิดตาโยอิจิเอาไว้
"นี่ทามาดะอย่ามาทำไรแบบนี้สิ เราต้องรีบกลับบ้านนะ"
ชายคนนั้นเอามือออกเผยให้เห็นว่าเขาคือทามะ
"อ้ะ! เอ๋ ท-ทามะคุง?"
ทามะยิ้มให้โยอิจิหนึ่งทีก่อนจะวางมือของเขาบนไหล่ของโยอิจิ
"พอดีว่าชั้นไปได้ยินที่เพื่อนนายถ้ากับนายแล้วนะ ยังไงซะนายก็ชนะแน่นอนชั้นน่ะถึงจะคลั่งมั่งตอนโอเมก้าปล่อบฟีโรโมน แต่ยังไงซะชั้นก็จะเอาและกัดโอเมก้าที่ต้องการเท่านั้น"
แก้มของโยอิจิคอยๆชมพูขึ้นและจินตนาการภาพที่เขามีรอยกัดของทามะขึ้นมา
"งั้นขอไปก่อนนะ"
ทามะเดินออกไปยังท้องถนนและเดินกลับบ้านไป เป็นเวลาเดียวกันกับที่ทามาดะจูงมอไซมาพอดึ
"เอ้า ขึ้นรถสิ"
ทามาดะพูดและหยิบหมวกกันน็อคให้โยอิจิแต่โยอิจิกำลังเหม่อลอยกับทามะอยู่
"นี่! ขึ้น!"
ทามาดะตะโกนใส่โยอิจิ โยอิจิที่รู้ตัวก็สวมหมวกกันน็อคแต่ก็หยิกทามาดะไปหนึ่งที
"บอกแล้วไงว่าไม่ชอบน่ะเวลาตะโกนแบบนี้"
"เออๆ"
ทามาดะกับโยอิจิขึ้นรถและเมื่อพร้อมแล้วทามาดะก็บิดมอไซออกไป หลังจากนั้นไม่นานนักทั้งคู่ก็กลับมาในห้องเช่าของตนและเข้าไปนั่งบนโซฟาของห้อง
"นี่โยอิจิเรามีการบ้านอะไรมั้ยวันเนี้ย"
"ไม่มีนะ"
โยอิจิเดินไปที่ห้องนอนและค่อยๆถอดเสื้อผ้าและก็ใส่ผ้าขนหนูไปอาบน้ำ
*ซู่ ซู่ ซู่*
โยอิจิยืนอาบน้ำอยู่แต่ก็คิดถึงเรื่องทามะไม่เลิกจนสุดท้ายต้องค่อยๆนำมือไปของตัวเองไปจับที่แท่งเนื้อเล็กๆเพื่อสำเร็จความใคร่ของตน
หลังจากอาบเสร็จโยอิจิก็แต่งตัวและไปกินข้าวพร้อมกับทามาดะจนเวลาล่วงเลยไปตอนกลางคืน โยอิจิกับทามาดะก็นอนด้วยดันและโยอิจิก็เริ่มฝัน
"นี่จะไปใหนล่ะโยอิจิ"
ทามะที่ตอนนี้กำลังติดรัทจากฟีโรโมนของโยอิจิอยู่น้้นก็ผลักโยอิจิลงพื้น
"ถ้าชั้นกัดคอนี่เลือดจะไหลมั้ยนะดูเปราะบางมากเลย"
โยอิจิทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนนิ่งๆให้อีกฝ่ายค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ๆคอของตน
"นายน่ะ... เป็นของชั้นนะ~"
ทามะพูดขึ้นและกัดไปที่คอของโยอิจิเต็มแรง แต่แล้ว โยอิจิก็สะดุ้งตื่นจากเสียงกรนของทามาดะ
"น่ารำคาญจัง..."
โยอิจิบ่นก่อนจะเหลือบไปเห็นวันที่ในโทรศัพท์ของตัวเองที่เผลอเปิดทิ้งไว้
"เอ๋! ป-แปลว่า พ-พรุ่งนี้ก็"
โยอิจิแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยเทียบปฏิทินกับเวลาติดฮีทครั้งล่าสุด
"ไม่ผิดแน่ พ-พรุ่งนี้ติดฮีทแล้ว!"
โยอิจิหน้าแดงก่ำเพราะเขินอายที่ต้องทำตามคำท้าไวขนาดนี้
"ย-แย่จริง"
โยอิจิกุมหัวของตัวเองแต่สุดท้ายก็ยอมรับสิ่งที่กำลังจะตามมา สุดท้ายโยอิจิก็นอนลงและใหัวันพรุ่งนีัมาถึฝ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
