มีผู้ชายคนหนึ่งที่มีความฝันไม่เหมือนกับใครคนๆนั้นมีชื่อว่าขิงหลายๆคนก็ต่างบอกว่าไนท์มันทำได้หรอกจะลืมสิว่ามันเป็นผู้ชายแต่ขิงก็ไม่มีวันยอมแพ้จนในที่สุดก็มีเวทีที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยเปิดรับสมัครและให้โอกาสผู้ชายได้เข้าประกวดขิงได้เดินทางไปที่งานประกวดแต่ก่อนที่ถึงงานประกวดขิงการประสบอุบัติเหตุเมื่อขิงตื่นขึ้นมาอีกทีก็ไดหลุดเข้ามาในยุคสมัยกรุงศรีอยุธยาแล้วเขาตื่นขึ้นมาเขาก็ต้องตกใจเมื่อเขาเห็นคนมารุมล้อมเขาเต็มไปหมดข่าวอะไรก็ได้ตกใจทีแล้วเขาก็พูดว่าพวกคุณเป็นใครไม่ใช่โรงพยาบาลหรอฉันจำได้ว่าฉันถูกรถชนแล้วฉันมาเตือนที่นี่ได้ไงแล้วทำไมทุกคนแต่งตัวประหลาดอย่างนี้ล่ะเจ้านั่นแหละแต่งตัทั้งหลายอะไรไวประหลาดพิกลแตกต่างจากพวกข้ายิ่งนักพวกเจ้าอย่าไปยุ่งกับคนผู้นั้นเลยคนผู้นั้นช่างวิปลาสยิ่งนักอยู่ๆชาวบ้านคนหนึ่งที่มีชื่อว่าพิมพ์ก็ได้พูดขึ้นมาว่าพวกเจ้ารีบไปเร็วท่านขุนมาท่านขุนผู้นั้นมีชื่อว่าศิลาเมื่อท่านขุนเห็นชาวบ้านรุมดูอะไรสักอย่างเขาเลยได้เดินไปดูท่านขุนก็ไดเหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงที่อยู่กลางวงทั้งหมดทหารคนหนึ่งก็ได้พูดขึ้นมาว่าหลีกทางหน่อยและท่านขุนศิลาก็ได้เดินมาที่กลางวงทาสแล้วเห็นขิงนั่งอยู่ที่กลางวงทาสเมื่อท่านขุนศิลาได้เห็นขิงเขาก็ได้เอ่ยถามขึ้นว่าเจ้าเป็นใครมาจากที่ไหนหรือก็มาจากกรุงเทพฯไงไม่รู้จักหรอกรุงเทพฯน่ะแล้วท่านขุนศิลาก็ได้ถามต่อว่าเจ้ามาจากเมืองสองแควลือเมืองสองแควอะไรกรุงเทพฯอ่ะรู้จักไหมกรุงเทพฯอ่ะแล้วท่านขุนศิลาก็ได้ถามต่อว่าที่นี่ไม่มีหรอกกรุงเทพฯน่ะมีแต่กรุงศรีอยุธยาเท่านั้นแหละสรุปเจ้ามาจากที่ใดฤาขิงก็ได้ตอบกลับว่าก็ฉันมาจากกรุงเทพฯไงเจ้าพูดภาษาอะไรข้าฟังมิรู้ความฉันก็พูดภาษาบ้านฉันสิจะให้พูดภาษาบ้านนายหรือไงท่านขุนศิลาก็ได้ตอบกลับว่าเจ้ามันช่างวิปลาสเหลือเกินข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายเจ้ามาจากที่ใด จบตอนที่1

ที่นี่กรุงศรีอยุธยาไม่มีหรอกกรุงเทพฯที่นี่มีแค่เมืองอยุธยา ถ้าเจ้ายังไม่มีที่ไปเจ้าก็ไม่อยู่เรือนข้าเสียก่อน แล้วถ้าเจ้าหาที่อยู่ได้แล้วเจ้าก็ค่อยย้ายออกไปจากเรือนข้าก็แล้วกัน ได้ถ้าฉันหาที่อยู่ได้ฉันจะย้ายออกเอง ไม่ได้เจ้าค่ะคุณพี่เกดไม่ยอม!! พิมพ์ก็เห็นด้วยกับนายหญิงเจ้าค่ะ แต่ข้ากับเจ้าไม่ได้เป็นอะไรกันซักกะหน่อยดั่งนั้นเจ้าไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นที่จะให้ใครไม่อยู่เรือนของข้า แต่ข้ากับท่านพี่เป็นคู่หมั้นกันนะเจ้าคะ แต่ข้าไม่ได้ยินยอมนิท่านแม่ข้าบังคับข้าตากหากล่ะ สมัยนี้ยังมีการถถูกคลุมถุงชนอยู่อีกหรอว่ะเนี่ย เอะอะเสียงดังอะไรกัน อ้าวท่านคุณแม่ สวัสดีเจ้าค่ะคุณน้าเรียกนงเรียกน้าทำไมกัน เรียกแม่ดีกว่านะจ๊ะ ค่ะท่านแม่ แล้วนี่ใคร เจ้ามาจากที่ใดกัน ทำไมแต่งตัวอัปลักษณ์เช่นนี้ อ๋อนี้คงจะเป็นแม่ของหมอนี่สินะ สวัสดีครับคุณแม่ของท่านศิลา สวัสดีจ๊ะ แล้วนี่เจ้าเป็นใครกัน อ๋อผมมาจากกรุงเทพน่ะครับ ตอนแรกผมกำลังเดินทางไปทางไปประกวดนางงาม แต่ตอยที่ผมกำลังนั่งรถไปประกวดนั้นก็ได้มีรถอีกคันแซงคันที่ผมกำลังนั่งอยู่ แต่อยู่ๆรถคันนั้นก็ได้เบียดรถผมจนตกสะพาน พอผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็มาโผล่อยู่ที่นี่แล้ว *นายเอกพูดจบแม่พระเอกก็ได้พูดขึ้นมาว่า* นี้เจ้าบ้ารึป่าวที่นี้อยุธยานะจะมีการประกง ประกวดนางงามอะไรนั้นน่ะได้เช่นไร พอแม่พระเอกพูดจบนายเอกก็ได้ถามต่อว่าที่นี่

ค.ศ.เท่าไร่? แม่พระเอกได้ตอบกลับว่า 1892 พอแม่พระเอกพูดจบ หน้านายเอกก็ได้ถอดสี นายเอกได้เผลอพูดว่า นี่เราย้อนยุคมาสมัยอยุธยาหรอเนี่ย!!? ถึงฉันจะย้อนยุคมาสมัยอยุธยาแต่ฉันก็จะจัดงานประกวดนางงามให้ได้ด้วยตัวของฉันเอง!

นี่เจ้าเป็นบ้าหรือไงจะมาจัดงานประกวดนางมุงนางงามอะไรนั่นน่ะข้าไม่เห็นจะรู้จัก

นี่เจ้าไปเอาคนวิปลาสแบบนางมาอยู่เรือนเราได้อย่างไร แม่พระเอกได้ถามพระเอก พระเอกเลยตอบว่า ข้าก็มิรู้เหมือนกันเขารับท่านแม่ ข้าไปเดินเล่นอยู่แถวตลาดข้าก็เห็นคนมุงดูอะไรข้าเลยไปดูข้าเลยได้นางกลับมาขอรับ จบตอนที่2 😁😁

ถ้าเจ้าจะอยู่ที่นี่เจ้าก็ต้องช่วยงานเรือนข้า ได้ผมตกลง ***ตัด*** มาที่เรือนของเกด* พิมพ์ไพูดขึ้นว่า นายหญิงเจ้าขานายหญิงคิดยังไงกับคนวิปลาสพันนั้นเหรอเจ้าคะ ข้าหนิไม่ชอบคนผู้นั้นเสียเลย เหมือนจะมาเกาะท่านพี่ศิลาของข้าเลยพิมพ์คิดว่าชายผู้นั้นต้องมาเกาะท่านขุนศิลาของนายหญิงเป็นแน่ เจ้าคิดเหมือนข้าเลย นางพิมพ์เราต้องกำจัดชายผู้นั้นออกจากเรือนท่านพี่ศิลาให้ได้ พิมพ์เห็นด้วยเจ้าค่ะ แล้วเราจะกำจัดชายผู้นั้นด้วยวิธีไดล่ะเจ้าคะ อันดับแรก เราต้องคอยแกล้งนางเผื่อให้นาง รำคาญ จนนางย้ายออกไปเอง พิมพ์ได้ตอบกลับ เป็นความคิดที่ดีมากเจ้าค่ะ งั้นเจ้าจงไปจ้างโจรป่ามาหนึ่งคน ให้ไปจับนาง แล้วข้านางทิ้งซะ พิมพ์ได้ตอบกลับว่า ได้เจ้าค่ะ ว่าแต่โจรป่าที่นายหญิงว่า อยู่ที่ใดฤา เจ้าค่ะ เกดได้ตอบกลับว่า แล้วข้าจะไปรู้ไหม พิมพ์ได้ตอบกลับ เอ้า ถ้านายหญิงมิรู้ แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไรเจ้าค่ะ เกดได้ตอบกลับว่า นี่อ*พิมพ์กูนายหญิงของมึงนะ มึงกล้ายอกย้อนกูฤา!! พิมพ์ได้ตอบกลับด้วยความกลัวว่า ม..ไม่เจ้าค่ะ พิมพ์ว่าเราหาทางกำจัดนางด้วยวิธีอื่นเถอะเจ้าค่ะ วิธีนี้พิมพ์ว่ามันโหดร้ายเกินไป เกดได้ตอบกลับว่า งั้นเราค่อยคุยกันวันหลัง

\*\*\*\*\* ตัดไปที่นายเอก(ขิง) \*\*\*\*\*

ก่อนอื่นถ้าฉันจะจัดงานประกวดที่นี่ฉันต้องหาเงิน แล้วฉันจะหาเงินด้วยวิธีใดล่ะ!? ขิงพูดขึ้นพร้อมกับคิดไปด้วย งั้นฉันต้องหัดทำกับข้าวซะแล้ว งั้นก่อนอื่นฉันต้องไปขอยืมเงินของท่านขุนศิลาอะไรนั่นก่อน พอฉันหาเงินได้แล้วฉันค่อยเอาไปคืนเขาแล้วกัน

***ตัดไปตอนนายเอกเดินไปหาท่านขุนศิลา***

นี่นายฉันขอยืมเงินหน่อยสิ ท่านขุนศอลาก็ได้ตอบกลับว่าเงิน เงินคือสิ่งใด!? ข้ามิเห็นเคยได้ยิน ข้ารู้จัก แต่ ไผ่ เฟื่อง สลึง บาท ตำลึง ***

***ภาพประกอบบ***

งั้นถ้าฉันเอา20ตำลึง ได้รึป่าว ท่านขุนศิลได้ตอบว่า เจ้าจะเอาเงินตั้ง1ชั่งไปทำอะไร ขิงตอบว่า ฉันจะเอาไปลงทุนน่ะ ท่านขุนศิลาได้ตอบด้วยความสงสัยว่า ลงทุน? ลงทุนอะไร!? ขิงไก้ตอบกลับว่า ขายของไง **** จบตอนที่3*****

***********เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ************