สัญญาที่ผมไม่เคยลืม
-1-ไม่อยากเจอ?
มาร์คัส(วัยเด็ก)
อ..อึก!//ล้มลง
มาร์คัส(วัยเด็ก)
น..นายจะทำอะไร?!
ตัวประกอบ
อะไร? กลัวแล้วหรอ
มาร์คัส(วัยเด็ก)
ฮ..ฮึก ฮือ..//ร้องไห้
ตัวประกอบ
ไอ้เด็กขี้แย!55//ดึงผม
มาร์คัส(วัยเด็ก)
จ..เจ็บนะ!
ตัวประกอบ
ใครบอกให้นายไว้ผมยาวเหมือนพวกผู้หญิงละ//กำผมไว้แน่น
ในขณะที่มาร์คัสกำลังโดนแกล้งอยู่นั้นก็ได้มีใครที่เขาคุ้นเคยเดินมา
โจอี้(วัยเด็ก)
นายทำอะไรน้องชายฉันน่ะ!
มาร์คัส(วัยเด็ก)
พ..พี่! ผมเจ็บ..ฮึก!
ตัวประกอบ
อ..เอ่อ ผมเปล่านะ!
โจอี้(วัยเด็ก)
ถ้านายมายุ่งกับน้องชายฉันอีก ฉันจะจัดการนายแน่
ตัวประกอบ
ค..ครับ!//รีบวิ่งออกไป
โจอี้(วัยเด็ก)
มาร์คัส เจ็บมากมั้ย?//วิ่งไปกอด
มาร์คัส(วัยเด็ก)
พ..พี่ อึก..ผมเจ็บ..!//กอด
โจอี้(วัยเด็ก)
ไม่เป็นไรนะ//อุ้ม
มาร์คัส(วัยเด็ก)
//ร้องไห้+กอดพี่แน่น
โจอี้(วัยเด็ก)
ขอโทษนะที่พี่มาช้า
โจอี้(วัยเด็ก)
ครั้งหน้าพี่จะไม่ยอมให้มันแตะตัวนายแน่นอน!
มาร์คัส(วัยเด็ก)
อ..อืม//ชุกลงไหล่
โจอี้
ต..ตื่นแล้วครับบ//ตระโกนกลับ
แต่งตัวเสร็จลงมาคุยกับแม่นะ!
คารา(แม่โจอี้)
โจอี้ ไม่เอาน่าา แม่รู้ลูกต้องตกเตียงเพราะแม่
คารา(แม่โจอี้)
แต่ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ//ตักอาหารให้
โจอี้
ก็มันเจ็บง่ะ..//ตักอาหารเข้าปาก
โจอี้
แอ้วอะอุบอะอูดเอื่องไออะ(แล้วสรุปจะพูดเรื่องไรละ)//เต็มปาก
คารา(แม่โจอี้)
คือว่า ลูกจำมาร์คัสได้มั้ย
คารา(แม่โจอี้)
น้องที่เล่นกับลูกตอนเด็กน่ะ
โจอี้
จำได้คับ ทำไมหรอ?//ตักข้าวเข้าปาก
คารา(แม่โจอี้)
เขาจะลงจากเคื่องแล้วจ้ะ//ยิ้ม
คารา(แม่โจอี้)
น้ำ!//ยืนแก้วน้ำให้
คารา(แม่โจอี้)
เป็นอะไรละลูกทำไมทำอย่างกับไม่อยากเจอน้อง
คารา(แม่โจอี้)
งั้นหรอ//มองแบบไม่เชื่อ
โจอี้
ครับ งั้นผมไปเรียนก่อนนะ!//หยิบกระเป๋า
คารา(แม่โจอี้)
จ้าา ไปดีมาดีนะ
คารา(แม่โจอี้)
(ทำไมถึงทำหน้าอย่างกับไม่อยากเจอกันเลย)
คารา(แม่โจอี้)
.(มีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ)
-2-พี่ไม่เห็น
เจได
ทำอะไรเนี่ยยู//จับยูแยก
เจได
ไม่เห็นหรอโจอี้กำลังคิดมากอยู่
ซันนี่
โจอี้~กลับบ้านกัน//เดินมากอดแขน
โจอี้
ไปรอข้างนอกนะเดี๋ยวตามไป
เจได
นายชอบอะไรในตัวซันนี่อะ
โจอี้
ก็ผมบลอนด์กับตาสีฟ้าสวยชะขนาดนั้น//ยิ้ม
ซันนี่
วันนี้โจอี้มีเรื่องอะไรกังวลใจหรอ
ซันนี่
งั้นหรอ งั้นก็ดี//ยิ้มตอบ
ซันนี่
ฉันเป็นห่วงน่ะ กลัวเธอจะมีเรื่องให้คิดมาก
โจอี้
หรอ..?(ผมบลอนด์..)//ใช้มือหยี้ผม
ซันนี่
เป็นห่วงมากเลยแหละ//ยิ้มให้
โจอี้
อืมม(ไม่ใช่แบบที่คิดไว้แหะ)
โจอี้
เปล่า..งั้นกลับก่อนนะ
โจอี้
กลับมาแล้วครับ//เปิดประตู
คารา(แม่โจอี้)
อ้าว โจอี้ยินดีต้อนรับกลับจ้ะ//เดินมาหา
คารา(แม่โจอี้)
จ้ะ อย่าไปปลุกน้องละ
คารา(แม่โจอี้)
มาร์คัสไงจ้ะ//ยิ้ม
โจอี้
(เอาไงดีนะ)//ขยี้หัว
โจอี้
(ยังไงเขาก็หลับอยู่)
โจอี้
(แค่เอาของไปเก็บแล้วรีบออกมามั้ย)
โจอี้
(โอ้ย!นี้ฉันลังเลอะไรกับห้องนอนตัวเองเนี่ย)
โจอี้
ขอโทษที่รบกวนครับ//ปิดประตู
มาร์คัส
เดี๋ยวสิ!//ใส่กางเกง
โจอี้
(ฉันไม่เห็นๆๆๆๆๆๆ)//หน้าแดง
มาร์คัส
ผ..ผมอธิบายได้นะ!//จับแขนไว้
โจอี้
ฉ..ฉันไม่เห็น แหะๆ//ยิ้มเจือน
โจอี้
เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นหรอ...//พยายามกลบเกื่อน
โจอี้
(ไม่เห็นก็บ้าแล้ว!! โอ้พระเจ้า!!มันโครใหญ่เลย..!)
มาร์คัส
มันไม่ใช่อย่างงั้นนะ..!//มือสั่น
มาร์คัส
ฮึก..อึก!//น้ำตาไหล่
มาร์คัส
ไม่ใช่..อย่างั้นไง//เบะปาก
โจอี้
อ..โอเคๆ พี่เข้าใจแล้ว!//บีบแก้ม
โจอี้
พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย//เช็ดน้ำตาให้
โจอี้
(ถึงในใจจะอยากถามตั้งแต่คิดไงมาถอดในห้องฉันก็เถอะ)//ยิ้ม
คารา(แม่โจอี้)
เสียงดังอะไรกัน?!//เดินมา
คารา(แม่โจอี้)
ทำอะไรน้อง!
โจอี้
ผมเปล่านะแม่!//จับหัว
คารา(แม่โจอี้)
แล้วน้องร้องไห้ได้ไง//หันมาจับหน้ามาร์คัส
คารา(แม่โจอี้)
ไม่เห็นหรอมาร์คัสตาบวมเลย!//บีบแก้ม
คารา(แม่โจอี้)
เป็นอะไรมั้ยลูก?!
โจอี้
ลูกแม่อยู่ตรงนี้!//โวยวาย
คารา(แม่โจอี้)
เงียบไปเลย!
-3-รู้สึกเหมือนคนโง่
โจอี้
(สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรกันเลยแหะ)
โจอี้
(ไม่เห็นจำได้เลย..)//เช็ดมือ
โจอี้
(หลังจากนั้นเขาพูดว่าอะไรนะ)
ในหัวของผมมันยังคิดถึงแต่คำที่มาร์คัสพูดไว้ไม่หยุด
โจอี้
(มันคงไม่สำคัญหรอกมั้ง)
แม้ว่าตัวผมจะฝันถึงเรื่องราวในวัยเด็กอยู่หลายครั้ง
แต่ทุกครั้งมาร์คัสจะพูดประโยคสุดท้ายที่ผมไม่สามารถจำมันได้
โจอี้
(ถ้าสำคัญจริงเขาคงท้วงมันไปแล้ว)
ถึงจะบอกใฟ้เลิกคิดอยู่หลายต่อหลายครั้งแต่พอผมคิดว่าการที่ผมจำสัญญานั้นไม่ได้
เด็กคนนั้นจะเสียใจหรือเปล่า
โจอี้
นาย..ยังไม่นอนอีกหรอ//เดินมา
มาร์คัส
ผมยังอยากคุยกับพี่ก่อน..//เขิน
โจอี้
เห้ออ จริงๆเลยนะ//กอด
มาร์คัส
(กลิ่มหอมจัง..)//กอดตอบ
โจอี้
ไม่เจอกันนานพี่แทบจำไม่ได้เลยแหะ
โจอี้
ตอนนี้สูงกว่าพี่เยอะเลย
โจอี้
ใช่สินะ(พูดว่าไรว่ะ)
มาร์คัส
พี่จำไม่ได้หรอ?//มองด้วยแววตาสงสัย
โจอี้
มากอดพี่หน่อยสิ//อ้าแขน
โจอี้
อืมมม ผมสีบลอนด์นายสวยจังเนอะ//ลูบผม
โจอี้
(สุดท้ายก็ได้กันคุยกัน ไม่เจอกันนานก็มีเก็งบ้างแหละ)
โจอี้
(ถ้าไม่นับเรื่องตอนเย็นนะ)
ขนาดเตียงที่ไม่ได้ใหญ่มากจึงทำให้ทั้งสองคนที่เป็นผู้ชายร่างสูงใหญ่จำเป็นจะต้องนอนเบียดกันเล็กน้อย
นั้นจึงทำให้ระยะห่างแทบไม่มี
มาร์คัส
ผมต้องทำยังไงดี...
มาร์คัส
ผมรู้สึกเหมือนเป็นผมเองที่รอมันอยู่คนเดียว
มาร์คัสที่กำลังรอสิ่งที่เขาคาดหวังว่าจะเจอเมื่อกลับมาจากต่างประเทศก็คือสัญญาที่เคยให้ไว้
แต่ตอนนี้มันกลับพังลงไปแล้ว
มาร์คัส
ผมไม่อยู่แค่แป็บเดียว..//กำมือแน่น
มาร์คัส
พี่ก็เอายัยนั้นมาแทนผมแล้วหรอ?//ยิ้มทั้งน้ำตา
ชายหนุ่มร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ปลายเตียงเขาเอาแต่คิดถึงเรื่องราวต่างๆที่มันเคยเป็นทั้งชีวิตหนึ่งของเขา
ไม่ว่ายังไงในใจเขาก็ต้องการให้อีกฝ่ายรับรู้ให้ได้
มาร์คัส
รีบมาทำตามสัญญาสิ..ฮึก..//ปิดหน้า
มาร์คัส
ผมรอจนใจจะขาดแล้ว..
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
