ห่วงเวลาสว่าง ดั่งราตรี
ประหาร
{} = กระซิบ หรือพูดเสียงเบา
() = คิด/พูดในใจ
// = การกระทำ
[] = การคิดของตัวเอก
💧 = เหงื่อตก
หากมีทางเลือกมากกว่านี้ การกระทำ ที่ทำลงไป...จะยังคงเป็นแบบนี้อยู่ หรือไม่?
ตปก. ชาย
ใช่! ตัวร้ายเลว ๆ แบบนี้ อย่าปล่อยให้รอดไปเด็ดขาด!
ตปก. หญิง
(2) ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะมีคนที่เลวได้ขนาดนี้...
เหล่ามวลชน พร้อมเพรียงกันตะโกน ให้ผู้ประหาร ประหารนักโทษ ให้เร็วที่สุด
ตปก. ชาย
รีบ ๆ ฆ่ามันสักทีเส่!!!
ตปก. หญิง
ใช่! เอาความกล้าที่ไหนกัน มารังแกคุณหนูผู้อ่อนโยนของพวกเรา!!
น้ำเสียงที่ไร้ซึ่งความปราณี เมตตา และสงสาร แม้ว่าจะยังไม่รู้ความผิดของนักโทษเลยก็ตาม
?
ประกาศความผิดของนักโทษ!//ตะโกน
?
ถูกจับ โทษฐานพยายามฆ่าคุณหนูรองตะกูล พิลเบอร์!//ตะโกน
ตปก. หญิง
(1) ความจริงสินะ!//ซุบซิบ
ตปก. หญิง
(2) นั่นสิ! แต่ถึงไม่ยืนยัน ฉันว่า...ยังไงมันก็คือความจริง!//ซุบซิบ
?
เพราะเหตุนี้ ศาลจึงตัดสินให้...
?
//ง้างดาบไปที่ต้นคอนักโทษ
?
(ในตอนนี้... เราคงทำได้แค่ปราถนาว่ามัน...จะไม่เจ็บ)
?
ช้าก่อนครับ!//วิ่งขึ้นมา
?
ให้ข้า...ได้บอกลาท่านพี่ก่อน ได้หรือไม่?//สายตาโศกเศร้า
ตปก. หญิง
โถ่.... คุณหนูของข้า นางชั่วนั่น ทำกับคุณหนูซะขนาดนั้น คุณหนูก็ยัง...
ตปก. ชาย
จะใจดีเกินไปแล้วนะขอรับ...
?
(แม้ในเวลาสุดท้ายของข้า... เจ้าก็ยัง)
?
(ข..ข้าขอโทษ...ที่ทำกับเจ้าไปแบบนั้น)
?
{ไง~ ไอพี่โง่} //ก้มตัวลง
?
{อา... เรียกเจ้าว่าท่านพี่ รู้สึกคันปากชะมัด~}
[ภาพลักษณ์คุณหนูผู้อ่อนโยน]
?
{ร้องไห้งั้นหรอ? หึ ๆ~}//จับคางนักโทษ
?
{อยากทราบหรือไม่? ว่าเหตุใดเจ้าจึงตกอยู่ในสภาพแบบนี้~}
?
{ดูจากสีหน้าของเจ้า......คงอยากสินะ~}
?
{ทั้งหมดมันเป็นเพราะ ข้ายังไงล่ะ~ ฮ่าๆๆๆ!}
?
{สาวใช้ของเจ้าเป็นคนของข้าทั้งหมด! สาวใช้ที่ยุยงให้เจ้ามาแกล้งข้า}
?
{ก็เป็นข้านี่แหละที่บอกพวกเขา~}
?
{ก็เพราะ.... เจ้าคือลูกของโสเภณียังไงล่ะ~ สภาพแบบนั้นเข้ามาอยู่ในตะกูลของข้า มันจะเป็นจุดด้อยซะเปล่า!}
?
(ฮ่าๆๆๆๆ! แม่เจ้าที่ตายไป ก็เป็นเพราะข้าอีกนั่นแหละ!)//หัวเราะจนน้ำตาไหล
ตปก. หญิง
คุณหนูร้องไห้!!!
ตปก. ชาย
นางชั่วนั่น พูดอะไรกัน!!!?
ตัวของเขาสั่น และ น้ำตาไหลรินลงมา
ในมุมของมวลชน คิดว่าเขากำลังเศร้ากับการตายของท่านพี่
เขากำลังกลั้นขำจนตัวสั่นอยู่ต่างหากล่ะ
ดาบได้กวักแกว่ง ไปที่คอของนักโทษ
[จบลงแล้ว ดวงชีวาของข้า...]
[ข้ายังไม่อยากหายไปตอนนี้]
[ความรันทดครั้งนี้ ข้าจะไม่มีวันลืม ท่านเทพ...ได้โปรดให้ข้าได้กลับไป]
ปังสุดในเรื่อง
เรื่องใหม่ล่ะ~ ทั้งนี่มันแค่เริ่มต้น หวังว่าเค้าจะทำให้มันน่าสนใจนะ
ปังสุดในเรื่อง
ส่วนเรื่องเก่า.....
ปังสุดในเรื่อง
เรื่องไรอะ ไม่เห็นรู้เลอ!
หลอกลวง
เป็นบุตรคนเดียวของมอเดีร์ย
มอเดีร์ยเดิมทีเป็น หนุ่มค้าประเวณี ที่มุมตอกในหมู่บ้านสามัญชน
ทั้งสองยากลำบากมาก เรียกได้ว่ากินหญ้าแทนอาหารเลยล่ะ
แต่เพราะ มอเดีร์ยมีงานเป็นการค้าประเวณี เลยทำให้มีเงินส่วนนั้นมาซื้อ ขนมปัง แต่ขนมปังนั่นกับแข็งราวดั่งหิน
ทั้งคู่ทนใช้ชีวิตเเบบนั้นมาตั้งแต่ เซอร์เรียเกิด
จนเซอร์เรียมีอายุได้ 10 ปี ใช่...เซอร์เรีย และมอเดีร์ย ทนกันมานานสุด ๆ
และในขณะที่เซอร์เรียอายุ 10 ปี ได้ไม่นาน มอเดีร์ยผู้เป็นมารดา....
ได้เดินควงแขนท่านเคาท์ เข้ามาในบ้าน ใช่...หน้าตาของมอเดีร์ยได้ล่อผู้ชายมาได้ แถมยังเป็นถึงท่านเคาท์ "แฟรค พิลเบอร์"
ส่วนเหตุผลที่เลือกมอเดีร์ย.... ส่วนหนึ่งก็หน้าตา แต่เพราะขุนนางรับ เรียบร้อยจนเกินไป ไม่ถูกใจท่านเคาท์ เลยสนใจมอเดีร์ยที่เป็นโสเภณีมาก่อน และไม่ต้องพูดถึงเรื่องบนเตียงเลย
หลังจากที่ท่านเคาท์วางยาภรรยาตนเอง จนถึงแก่ชีวิต ก็ได้นำมอเดีร์ย และลูก เข้าตะกูลทันที
และได้ไปเจอกับ...."เดมี่"
เซอร์เรียอยู่ในตะกูล พิลเบอร์มานานถึง5 ปี มีชีวิตสะดวกสบาย ต่างจากเมื่อก่อนราวหน้ามือ เป็นหลังมือ
แต่เซอร์เรียกับ ลืม ราก เหง้า ตัว เอง
และเพราะ เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน...
[ใช่~ ก็ข้าเป็นแค่สามัญชนหนิ การจะถูกหลอก หรือโดนเกลียดมันแปลก ซะที่ไหนกันล่ะ?]
มอเดีร์ย
//ล้มลงหลังจากจิบชา
(เมด)
อ้า!!!!! มีคนวางยาพิษเคาน์เตสเพคะ!
มีคนในคฤหาสน์ออกันเข้ามาดูอาการ เคาน์เตส และได้รู้ความจริงว่านาง..."ตายแล้ว"
แฟรคได้แจ้งไปยัง ทหารดูแลความสงบสุข และเข้นหาความจริง จนกระทั่ง....
ไดเนอร์
ฉ...ฉันขอสารภาพความผิดเพคะ!!//คะโกน
แฟรค พิลเบอร์
พูดมาสิ//เสียงเรียบ
ไดเนอร์
ค...คุณหนูเซอร์เรียเพคะ!!!//ชี้
ไดเนอร์
เขาบังคับให้หม่อมฉันทำ!//ร้องไห้
จนสุดท้ายแล้ว เพราะเซอร์เรียมีนิสัยที่แย่จนไม่มีใครอยากพูดถึง เลยทำให้ผู้คนเชื่อแบบไร้ข้อกางหา และใช่ มันก็คือความจริง
เมดคนแรก
เซอร์เรีย
//ร่างกายร่วงหล่น ลงมาท่ามกลางห่วงเวลา
[ทั้งเราควรจะตายไปแล้ว....]
[แต่เรากลับ... ขยับตัวได้]
[แต่อย่างไรก็ตาม เราไม่สามารถลืมตาได้ ทำได้เพียงแค่หลี่ตา...]
เซอร์เรีย
(น...นั่นมัน?)//มองไม่ชัด
เซอร์เรีย
(นาฬิกางั้นหรอ.... กำลังหมุนทวนเข็ม?)
เซอร์เรียมองนาฬิกาหมุนทวงเข็มไปสักพัก
จู่ ๆ .......รอบ ๆ ก็เริ่มร้าว ราวกับว่ามันกำลังจะเเตกสลายไป
เซอร์เรีย
นี่เรา....?//ยกมือขึ้น
"ขอเข้าไปได้หรือไม่เพคะ?"
เซอร์เรีย
(เสียงนี่... ไอช่าล์!)
เซอร์เรีย
ไม่ได้ล็อก เข้ามาสิ
ไอช่าล์
อรุณสวัสดิ์เพคะคุณหนู เรียกหม่อมฉันว่าไอช่าล์เพคะ//โค้งทักทาย
เซอร์เรีย
(ไอช่าล์... เหตุใดจึงทักทายราวกับว่าพวกเราพึ่งพบกัน?)
เซอร์เรีย
ยินดีที่ได้รู้จำไอช่าล์ เจ้าเองก็คงรู้จักข้ามาบ้างแล้ว?
ไอช่าล์
เพคะคุณหนู//ยืนตรง
ไอช่าล์
(ตามที่เมดคนอื่น ๆ บอกมา ว่าคุณหนูมีนิสัยที่แย่ และไม่มีมารยาท แต่นี่ไม่ต่างจากขุนนางทั่วไปเลยนี่?)
เซอร์เรีย
ตอนนี้เรารู้สึกปวดศีรษะ เจ้าออกไปก่อนเถอะ..
ไอช่าล์
เอ๋! ให้หม่อมฉันเรียกหมอหรือไม่เพคะ!?
เซอร์เรีย
ไม่ต้อง.... ข้าอยากอยู่คนเดียวสักพัก//จับหัว
ไอช่าล์
พ..เพคะ//ก้ม แล้วเดินออกไป
เซอร์เรีย
นี่มันอะไรกันนะ?
เซอร์เรีย
เท่าที่จำได้เราโดน...
เซอร์เรีย
คิดไปก็.... //เสียวคอ
เซอร์เรีย
เหตุการณ์นี้เหมือนเคยเกิดขึ้นมาแล้ว//นึงถึงไอช่าล์
เซอร์เรีย
เป็นตอนที่.... เราและไอช่าล์พบกันครั้งแรก เมื่อ1 เดือนแรกที่เราเข้าตะกูลพิลเบอร์?
เซอร์เรีย
หรือเราย้อนเวลากลับมา!!?
เซอร์เรีย
แต่....ทำไมกันล่ะ?//ก้มหน้าครุ่นคิด
เซอร์เรีย
ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันเป็นแน่!
เซอร์เรีย
แต่ยังรีบตัดสินไม่ได้เด็ดขาด ยังไงก็ต้องพิสูจน์ก่อน//มองไปที่ประตู
เซอร์เรีย
ไอช่าล์ อยู่ใช่ไหม? //เรียก
ไอช่าล์
อาการเป็นยังไงบ้างเพคะ?
ไอช่าล์
เป็นอะไรมากหรือไม่เพคะ?
เซอร์เรีย
นี่คริสต์ศักราช ที่เท่าไหร่งั้นหรอ?
เวลาไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสต์ มั่วเองทั้งหมด เข้าใจเนอะ~
เซอร์เรีย
(คงย้อนเวลากลับมาจริง ๆ สินะ ถึงไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่นี่กลับเป็นผลดีกับเรา)
[เพราะฉันจะได้แก้แค้นดั่งใจปรารถนา]
ปังสุดในเรื่อง
เนื้อเรื่องพึ่งเริ่มและมีแต่เนื้อหาที่ไม่ค่อยสนุก อย่าพึ่งเบื่อแล้วกดออกน้า~🥹
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
