เมื่อฉันฝันถึงเธอ...
จุดเริ่มต้น..
วันหนึ่งเมื่อฝนตกหนัก ที่โรงเรียน...
ตี๊ดๆๆเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอยู่หลายครั้ง...
คุโรชิยะ
เฮ้อ~เมื่อไหล่จะรับสายกันนะ...(รีบร้อน)
คุโรชิยะ
ทำไมคุณรับสายช้า..
คุโรชิยะ
ฉันโทรหาคุณตั้งนานรู้ใหม
คุโรชิยะ
กี่ครั้งแล้ว...ที่คุณพูดแบบนี้
คุโรชิยะ
นี่เราคบกันมา4-5ปีแล้วนะ
คุโรชิยะ
แต่ไม่มีสักครั้งเลยที่จะมีเวลาให้กัน..
คุโรชิยะ
ตั้งแต่เมื่อใหล่กันที่คุณไม่เหมือนเดิม...
คุโรชิยะ
คุณเคยบอกฉันว่าคุณจะเป็นโลกทั้งใบของฉันนี่..
เคนดะ
ข่าวเด็ดมากแกพลาดไม่ได้
เคนดะโชว์ข่าวในมือถือให้คุโรชิยะดู
เคนดะ
ในนั้นมีแกกับพี่คาโชโตะด้วยอ่ะ
คุโรชิยะรีบวิ่งออกมาจากชั้นเรียนทันนี
คุโรชิยะ
อืดอาด~(เสียงหายใจ)
สิ่งที่คุโรชิยะเห็นคือตอนที่คาโชโตะกับมุโรโอะอยู่ด้วยกันในสภาพที่เปียกโชค
มุโรโอะ
อะไรอย่ามองฉันแบบนั้นสิ...
คุโรชิยะ
นี่ธุระของเธอสินะ
มุโรโอะรีบวิ่งมาจับมือคุโรชิยะ
มุโรโอะ
ฉันกับเซโตะแค่จะไปห้องพักครูเพื่อเอาเอกสารให้ครูก็เท่านั้น
คุโรชิยะ
ใหนล่ะหลักถานที่ครูให้มา
มุโรโอะ
แต่ฉันเพื่อนแกนะ...
มุโรโอะ
...ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ
มุโรโอะ
เซโตะไม่ใช่สเปกฉันเลย
คุโรชิยะ
ปกติแกก็คบกับคนไปทั่วแล้วนี่..
มุโรโอะ
ถ้าไม่มีหลักถานอย่ามาปรักปรำกัน..
คุโรชิยะ
ไม่ต้องอธิบายหลอกคนที่ควรอธิบายเรื่องราวทั้งหมดไม่ให้เธอหลอก
มุโรโอะ
แล้วแกจะเลิกกับเซโตะใหม....
เคนดะ
ไงคุโรชิยะเป็นไงบ้าง
เคนดะ
เห็นแกรีบวิ่งออกไปฉันตกใจนะ
เคนดะ
อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ..
เคนดะ
ทำไมวันนี้รุ่นพี่เซโตะของแกไม่ไปส่งอ่ะ
เคนดะ
ปกติแกต้องทิ้งฉันไปกับหมอนั่นแล้วสิ..
เคนดะ
มาเดี๋ยววันนี้พี่จะไปส่งแกเอง
การหักหลัง
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น
เคนดะ
เออแกวันนี้ไปส่งแกไม่ใด้แล้วอ่ะ
เคนดะ
ฝนก็หยุดตกแล้วงั้น..ไปก่อนนะ
เคนดะ
พอดีวันนี้ต้องรีบกลับไปดูแลน้องอ่ะ
เคนดะเดินออกไปตรงทางเดินข้างโรงอาหาร
คุโรชิยะ
ตรงนั้นไม่ใช่ทางไปนิ?(สงสัย)
คุโรชิยะแอบเดินตามเคนดะไป
ภาพเดิมๆของคุโรชิยะใหลเข้ามาในหัว
ภาพที่เห็นคือเคนดะกับคุโรโกะเพื่อนทั้งสองของเธอกำลังคุยกันถึงข่าวลือของคุโรชิยะ
เคนดะ
อืมนางซึมไปเลยอ่ะ(หัวเราะ)
เคนดะ
ทีนี้แกก็จะได้พี่เซโตะแกกลับมาแล้ว
เคนดะ
ส่วนฉันก็จะได้แก้แค้น555+
มุโรโอะ
อืมว่าแต่เรื่องข่าวเลืออ่ะ
เคนดะ
ฉันเป็นคนปล่อยข่าวเองเเหละ
เคนดะ
นางเข้าใจผิดแล้วเเหละ
มุโรโอะ
แต่นางดูไม่อาระวาดเลยอ่ะ
เคนดะ
สงสัยคงเสียใจมาก555+
ย้อนกลับไปตอนก่อนที่คุโรชิยะจะตามเคนดะไป
คุโรชิยะ
ไม่ต้องอธิบายมากหลอก
คุโรชิยะ
มุโรโอะบอกฉันแล้ว
เซโตะ
เพราะผมไม่มีเวลาให้คุณ...
คุโรชิยะ
มันไม่เหมือนเดิมแล้ว
คุโรชิยะ
ฉันรู้ว่าไม่มีเหตุผลที่จะต้องยื้อกัน
เซโตะ
แต่ผมไม่ได้รักมุโรโอะ
เซโตะ
ถึงแม้ผมจะเคยคบกับเธอ
เซโตะ
แต่เธอก็ไม่เหมือนคุณ
เซโตะ
ผมไม่อยากให้คุณต้องเจ็บ..
เซโตะ
เคนดะน่ะ...กับมุโรโอะอย่าไว้ใจพวกเธอนะ
คุโรชิยะ
ไม่เหมาะกับฉันเลย..
คุโรชิยะ
ฉันไม่กลัวพวกนางหลอกเพราะว่าฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
คุโรชิยะ
งั้นอย่าให้เจอกันอีกนะบาย...
คุโรชิยะ
เป็นไงสะใจกันพอยังที่ทำลายชีวิตคนอื่น
มุโรโอะ
อ่าวรู้แล้วหลอนี่...
คุโรชิยะ
พวกเธอทำลายบริษัทของเซโตะและขมขู่เขาสินะ...
มุโรโอะ
รายต่อไปเป็นเธอบ้างละกัน
มุโรโอะ
ดูสิต่อไปแกจะทำอะไรต่อไป
แม่คุโรชิยะ
แม่มีเรื่องจะคุยด้วย
คุโรชิยะวางกระเป๋าลงและเดินไปนั่งที่โซฟาตัวหนึ่ง
คุโรชิยะ
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะไม่ใช่มามองแรงนะคะ
คุโรชิยะ
หนูไม่มีเวลามานั่งจ้องหน้าหลอกนะคะ
แม่คุโรชิยะ
เฮ้อ~นี่ก็นานมากแล้วนะที่จะได้คุยกันแบบนี้
แม่คุโรชิยะ
ก็ตามนั้นน่ะจะ
คุโรชิยะ
พูดแบบนี้จะขออะไรจากหนูอีกหรอคะ?
คุโรชิยะ
หนูก็คบกับเซโตะตามที่แม่บอกแล้ว....
คุโรชิยะ
เพื่อบริษัทของพ่อ...หนูก็ทำเรื่องไม่ดีมากพอแล้ว
แม่คุโรชิยะ
แต่ตอนนี้บริษัทพ่อกำลังล้มละลาย
แม่คุโรชิยะ
แม่ไม่รู้ว่าใครกลั่นแกล้งบริษัทพ่อเรา
แม่คุโรชิยะ
แม่เลยอยากให้ลูก...
คุโรชิยะ
หนูยอมทำทุกอย่างมามากพอแล้ว..
แม่คุโรชิยะ
เอ๊ะไอ้เด็กนี่ใครสั่งสอนกัน!!(ตะคอก)
คุโรชิยะ
ก็เพราะว่าไม่มีใครสั่งสอนไงคะ
แม่คุโรชิยะ
เดี๋ยวนะเดี๋ยวนี้กล้าเถียงฉันหลอ!!
คุโรชิยะ
แล้วแม่ล่ะเคยทำอะไรเพื่อพ่อแบบหนูใหม?..
คุโรชิยะรีบรุกจากโซฟาแล้วเดินขึ้นห้องไป
คุโรชิยะ
(เข่าทรุดกับพื้น)
คุโรชิยะ
ทำไม....(น้ำตาใหล)
ก๊อกๆเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น
ฮาชิยะ
แม่เรียกให้ลงไปคุยด้วย
คุโรชิยะเช็ดน้ำตาและค่อยๆเปิดประตูห้อง
คุโรชิยะ
อืม..บอกแม่ว่ายังไม่อยากคุยตอนนี้
ฮาชิยะ
หนูไปแล้วนะจะไปเที่ยวกับเพื่อน
ฮาชิยะ
เดี๋ยวหนูโดนหักค่าขนมเพราะพี่อีก
คุโรชิยะ
(เพราะบริษัทพ่อจะล้มละลายต่างหาก...)
ฮาชิยะ
อย่าลืมเก็บของให้ด้วยนะ
ฮาชิยะ
ไม่รู้แม่บ้านไปใหน..
คุโรชิยะ
พ่อกับแม่คงยังไม่บอกเธอสินะ
คุโรชิยะ
เฮ้อ~นั่นสิไม่เกี่ยวกับฉันนี่นา
คุโรชิยะเดินไปและล้มตัวลงบนที่นอนข้างๆหน้าต่างบานเล็กๆ
คุโรชิยะ
เฮ้อ~ผ่านวันนี้ไปอีกวันแล้วสินะ...
คุโรชิยะ
เหนื่อยจัง...(สลึมสลือ)
คุโรชิยะค่อยๆหลับไปโดยไม่รู้ตัว
การพบกันครั้งแรก
แสงจากเทียนระย้าในค่ำคืนเปล่งแสงพร้อมกับหิ่งห้อยใต้ต้นไม้อันร่มเลื่อน...ลมออน่ๆจากที่ไกลๆ
"คำเดิมๆที่คุ้นชินเวลาอยู่ที่ใหนซักที่ๆไม่คุ้นเคย"
คุโรชิยะค่อยๆลืมตามาเห็นร่างชายปริศนาที่กำลังอุ่มเธออยู่โดยไม่รู้ตัว
นี่ก็เป็นคำเดิมๆที่ดูเหมือนเป็นห่วงกันในความคิดของทุกคนแต่ไม่ใช่คุโรชิยะที่คิดแบบนั้น
คุโรชิยะได้สบตากับชายที่ไม่รู้จัก
ทั้งคู่มองตากัน...
คาโชโตะ
หน้าคุณดูแดงๆนะครับ
คุโรชิยะ
อืม..บางทีอากาศร้อนละมั้งคะ
คาโชโตะ
คงจะไม่ใช่แบบนั้นนะครับ
คุโรชิยะ
(ว่าแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงนะ)
คุโรชิยะมองดูรอบๆที่มีแต่ป่าไม้ดอกไม้ที่บานตอนกลางคืน...และแสงเหนือที่สวยงามพร้อมกับดาวตก?บนภูเขาที่เงียบสงบ
คุโรชิยะ
(นี่เราฝันอยู่หลอ)
คุโรชิยะ
(แต่นี่มันจะสมจริงอะไรปานนี้?)
คุโรชิยะ
ออหาทางกลับบ้านน่ะค่ะไม่รู้มาที่นี่ได้ยังไง
คุโรชิยะ
ว่าแต่คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?
คุโรชิยะ
ในที่เปลี่ยวๆแบบนี้ ..
คาโชโตะ
ผมต้องถามคุณมากกว่าใหม่ครับ..
คุโรชิยะเดินตาชายที่ไม่รู้จักไป
คาโชโตะ
ลืมแนะนำตัวไปผมชื่อคาโชโตะนะครับ
คุโรชิยะ
ว่าแต่จะพาฉันไปใหนหลอคะ?
คาโชโตะ
ผมจะพาไปที่บ้านพักต่างอากาศน่ะครับ
คาโชโตะ
คือผมพึ่งย้ายมาบ้านพักต่างอากาศน่ะครับ
คาโชโตะ
พอดีมันตรงกับช่วงซัมเมอร์พอดีน่ะครับ...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
