"ฮัลโหลครับพี่นิติ...ไหนตอนนั้น

พี่บอกผมว่าห้องที่นี่เก็บเสียงได้ดี

เยี่ยมไงครับพี่...แล้วนี่มันอะไรกัน

ห้องข้างๆผมเสียงคนทะเลาะ

กันดังลั่นเลยครับ...ช่วยมาดูให้

ผมทีได้ไหมครับ..ผมนอนไม่หลับ"

เสียงทุ้มๆนุ่มๆของหนุ่มวัยยี่สิบห้า

พูดด้วยน้ำเสียงดุดันนิดหน่อยเพราะ

ตอนนี้เขารู้สึกโมโหมากเพราะ

นอนไม่หลับ

"ได้ค่ะได้...เดี๋ยวพี่จะไปดูให้นะคะ

น้องใจเย็นๆก่อนนะคะ"

"ถ้าพี่จัดการไม่ได้ผมจะขอย้ายออก

นะครับ...เพราะตั้งแต่ผมย้ายเข้า

มาพักที่นี่ผมก็ได้ยินเสียงแบบนี้

อยู่ตลอด"

"ค่ะๆๆน้อง...เดี๋ยวพี่โทรไปคุยกับ

เจ้าของห้องให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ"

เสียงปลายสายตอบรับนั่นจึงทำให้

ซูมหนุ่มที่มีโลกส่วนตัวสูงยิ้มออก

มาได้นิดหน่อย

"ขอบคุณครับพี่...สวัสดีครับ"

*

*

*

*

*

"คิดจะเลิกกันจริงๆแล้วใช่มั้ย!!!

คิดมาดีแล้วใช่มั้ย...ไม่สนคนที่

ชุบเลี้ยงมึงมาแล้วใช่มั้ยไอ้ชั่ว!!!"

เสียงสาววัยสามสิบกลางๆร้อง

ตะโกนลั่นห้องพร้อมกับเขวี้ยง

ปลาข้าวปลาของใส่อีกฝ่ายที่

กำลังตั้งหน้าตั้งตาเก็บเสื้อผ้า

ยัดใส่กระเป๋าเดินทางใบโต

"เออใช่!!!...กูจะไม่อยู่ให้มึง

ดูถูกกูอีกแล้วเว้ยยี่...พอ!!!

พอกันทีกับความรักห่วยๆของ

สาวแก่ทึนทึกอย่างเธอ"

"เออใช่กูแก่...กูแก่กว่าอีนั่น

ไปก็ดีเหมือนกัน...ถ้าชีวิตกู

ไม่มีตัวเชี่ยอย่างมึงมาคอย

ผลาญเงินต่อไปชีวิตของกูก็

อาจจะดีงามขึ้นกว่านี้ก็ได้

ใครจะไปรู้"

"ฮ่าๆๆ...หรอ!!!!

ขอให้รวยจนกลายเป็นเศรษฐี

พันล้านเลยก็แล้วกันนะยู่ยี่"

เมื่อเก็บของเสร็จพลก็เดินออก

จากห้องไปอย่างไม่ใยดี เมื่อพล

จากไปยู่ยี่ก็ร้องไห้ฟูมฟายเสียงนี่

ดังยิ่งกว่าเดิม จนซูมที่ทนรอเวลา

นี้อยู่แล้วเดินมาเคาะประตูห้อง

เพื่อจะมาขอพูดคุยเรื่องการที่

ห้องของเธอนั้นเสียงดังรบกวน

เพื่อนบ้าน

เสียงประตูที่หน้าห้องดังขึ้นรัวๆ

จนทำให้คนที่นั่นร้องไห้ฟูมฟาย

อยู่ในห้องน้ำที่มีสภาพที่เปียกปอน

ต้องเดินลุกมาเปิดพร้อมทั้งใช้มือ

ปาดน้ำตาไปมาอยู่ตลอด

"มีอะไรคะน้อง..เคาะห้องพี่ซะ

เสียงดังเชียว...เคาะดังขนาดนั้น

ไม่เจ็บมือใช่มั้ย"

จากที่ตอนแรกซูมนั้นโมโหหนัก

จนอยากจะบีบคอเจ้าของห้อง

แต่พอเขาได้เห็นสภาพห้องและ

สภาพของผู้หญิงที่ยืนตัวเปียกปอน

เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยช้ำดำเขียว

ซูมถึงกับทำอะไรไม่ถูกพูดอะไร

ก็ไม่ออก เขาได้แต่ยืนทำตาโต

อึ้งกับสิ่งที่เห็น

"ว่าไงพ่อหนุ่ม...มีอะไรงั้นหรอ

หรือว่าจะมาขอความช่วยเหลือ

อะไรจากพี่รึเปล่าครับ"

ถึงแม้นเมื่อกี้ยู่ยี้จะพึ่งร้องไห้จน

ตาบวมเป่งมาแต่เธอก็คุมสติอยู่

เธอพูดคุยกับชายหนุ่มแปลกหน้า

ด้วยสีหน้าท่าทางที่ยิ้มแย้มและ

น้ำเสียงอ่อนโยน

"พี่...เอ่ออออคือว่า

พี่เป็นอะไรมั้ยครับ

มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับพี่"

"หล่อแล้วยังจะใจดีอีกนะเนี่ย

พี่ไม่เป็นอะไรครับ...ขอบใจนะ

ว่าแต่...น้องหน้าไม่คุ้นเลยอ่ะ

พึ่งย้ายมาหรอครับ"

"ครับ...ผมพึ่งย้ายมาได้สามวัน

เอง...ผมอยู่ห้องข้างๆพี่นี่เอง

ห้องนี้เลยครับ"

"อ้าวหรอ...งั้นเข้ามานั่งเล่น

ในห้องพี่ก่อนมั้ย...กินอะไรรึยัง

พี่กำลังจะกินข้าวพอดีเลย

กินด้วยกันมั้ยถือว่าเป็นการ

ขอโทษที่เมื่อกี้ห้องพี่เสียงดัง

เกินไป"

"แต่ว่าห้องพี่มันนน...แบบว่า"

ซูมชี้มือไปที่ข้างหลังของยู่ยี้

พร้อมกับยิ้มอ่อนให้เจ้าของห้อง

เพื่อจะบอกยู่ยี้ว่าตอนนี้สภาพ

ห้องของเธอคงจะไม่พร้อมที่จะ

ต้อนรับแขกสักเท่าไหร่นะ

ยู่ยี้หันไปมองตามมือแล้วยิ้มแห้งๆ

ส่งให้กับเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

"อ่อออ..งั้นเอาไว้โอกาสหน้าก็

แล้วกันเนอะ...แฮร่"

ยู่ยี้ส่งยิ้มใสสื่อให้กับซูมจนซูมนั้น

ยืนอึ้งแข็งทื่อไปทั้งตัวราวกับว่าเขา

นั้นต้องมนต์สะกดจากเธอ

.

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป

เสียงห้องข้างๆของซูมทำอะไร

เสียงดังแต่เช้าอีกแล้ว ซูมถึง

กับสะดุ้งตื่นขึ้นมาทั้งๆที่เขาก็

พึ่งจะได้นอนไปแค่สองสาม

ชั่วโมงเอง ซูมชักสีหน้าออกจะ

หงุดหงิดนิดหน่อยพร้อมกับลูก

ขึ้นมานั่งบนเตียงเกาหัวแกรกๆ

จนหัวยุ่งไปหมด

"โอ้ย...พี่เขาทำอะไรอีกแล้วเนี่ย

เสียงดังแต่เช้าเลยว่ะ...ย้ายออก

วันนี้แม่งเลยดีมั้ยวะเนี่ย"

เขาเดินลงจากเตียงแล้วตรงไปที่

ห้องของยู่ยี้ไปทั้งๆที่ตอนนี้

สภาพของเขาคือมีแค่บ็อกเซอร์กับ

เสื้อกล้ามตัวเดียวเท่านั้น

~~~ ปัง ปัง ปัง ~~~

"พี่ครับ...พี่...พี่ครับ"

~~~ ปัง ปัง ปัง ~~~

"พี่ครับ...ผมว่าเราจำเป็นที่จะต้อง"

"ต้องอะไรหรอ...โทษทีนะน้อง

พี่เสียงดังไปหน่อยอ่ะ...คือพอดี

ว่าพี่กำลังทำอาหารอยู่...เสียงดัง

คงจะดังไปถึงห้องน้องเลยสินะ

ใช่มั้ยจ๊ะ...ขอโทษทีนะ...เดี๋ยวพี่

เดี๋ยวพี่จะแบ่งไปให้น้องชิมด้วย

ใกล้เสร็จพอดีเลย...เข้ามานั่ง

ก่อนสิ"

ทั้งๆที่ในใจเมื่อกี้จะเดินมาต่อว่า

เขาแท้ๆแต่เมื่อได้ยินคำเชื้อเชิญ

จู่ๆซูมก็หูเบาใจง่ายยอมเดินเข้า

ไปในห้องของเธอตามคำเชิญ

แบบง่ายดาย กว่าจะรู้สึกตัวอีกที

ซูมก็พาตัวเองมานั่งในห้องของ

สาวเจ้าเรียบร้อยแล้ว

"ที่ว่าพี่กำลังทำอาหาร

เมนูนั้นมันเป็นเมนูอะไรหรอครับ"

"มันหอมมากใช่มั้ยล่ะ"

"ครับ...หอมน่าทานดีครับ"

"พอดีพี่ทำข้าวต้มกุ้งเอามากินกับ

ซุปหูฉลามน้ำแดงน่ะ...เรากินเป็น

ใช่มั้ย...เดี๋ยวพี่แบ่งให้ทานด้วยกัน"

ซูมนั่งนิ่งแต่ข้างในตัวนั้นแสนที่จะ

ค่อนข้างแกร็ง ใจไม่อยู่กับเนื้อกับ

ตัวเพราะเอาแต่แอบมองดูเรียวขา

ของสาวเจ้าอยู่จนไม่ได้ยินสิ่งที่

สาวเจ้านั้นถามมาเลยสักนิด

"ว่าไงจ๊ะ...ทานได้ใช่มั้ย

ไม่แพ้อะไรใช่มั้ย...น้อง

นี่เราฟังพี่อยู่รึเปล่าอ่ะ"

ยู่ยี่เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั้นดูเงียบๆ

ไปเธอจึงหันกลับมามองเพราะคิด

ว่าเขาคงจะหนีกลับห้องตัวเองไป

แล้วก็ได้ แต่เปล่าเลยซูมยังอยู่และ

ตอนนี้ก็กำลังนั่งจ้องมองมาที่ตัว

เธออย่างไม่ระสายตา

"นี่!!!!...เราอ่ะ

จะมานั่งแอบมองอะไรพี่งั้นหรอ

กระพริบตาบ้างก็ได้นะเดี๋ยวก็

ลูกกะตาค้างหรอก..ฮ่าๆๆๆ"

เมื่อโดนจับได้ซูมก็รีบจะขอตัว

กลับห้องเพราะเขินอายที่ถูก

สาวเจ้าแซวมาตรงๆ

"อ้าว!!!...จะไปไหนหรอ

ไม่อยู่ทานข้าวกับพี่ก่อนหรอ"

ยู่ยี้เห็นท่าทีเลิ่กลั่กของหนุ่มน้อย

เธอจึงแอบขำออกมาเบาไปก่อน

จะรีบตะโกนตามหลังไปอีกรอบ

"ไม่ต้องเขินหรอกนะ...พี่ก็แซวๆ

น้องไปงั้นแหละ...นี่น้อง..น้อง!!!"

เมื่อยู่ยี้เห็นว่าหนุ่มน้อยนั้นเขินอาย

จนตัวนั้นบิดแทบจะเป็นเกลียวเธอ

ก็ยิ่งขำออกมายกใหญ่

"โถ้ววว...ขี้อายขนาดนี้รอดมาได้ไง

ตั้งนานเนี่ย...ถ้าโดนพวกยัยปริมแซว

เข้าไปไม่ตัวม้วนเป็นขนมเลยหรอ

เนี่ย...จะว่าไปแล้วโทรชวนยัยพวก

นั้นมาดื่มแก้เซ็งที่ห้องหน่อยเป็นไง

ก็โสดแล้วนี่เนอะ...ฉลองตามสภาพ

คนมันโสดอ่ะเนอะ...ฮ่าๆๆๆๆๆ"

ถึงยู่ยี้จะหัวเราะหัวใคร่ออกมาจน

เสียงดังแต่ภายในใจของเธอก็ยัง

คงรู้สึกเจ็บอยู่ตลอดเวลาที่เธอนั้น

ยังหายใจเข้าออก

10.24

~~~ ปัง ปัง ปัง ~~~

"พี่มีอะไรหรอครับ"

"อ้อเปล่า...พี่แค่มีอะไรอยากจะมา

ขออนุญาตจากเราสักนิดหนึ่งอ่ะ"

ซูมทำท่าตกใจลึกๆก่อนจะดึงสติ

แล้วเอ่ยถามกลับถึงคำพูดที่ยู่ยี้

นั้นเอ่ยออกมาก่อนหน้า

"จะมาขออนุญาตผม...ขอผม

เรื่องอะไรหรอครับ"

"พอดีคืนนี้เพื่อนพี่จะมาช่วยพี่

ฉลองการโสดอ่ะ...พี่เลยจะมาขอ

อนุญาตเราอีกสักวัน...มันอาจจะ

มีการพูดคุยกันเสียงดังนิดหนึ่ง

พี่ขอแค่คืนนี้คืนเดียวนะ..เพราะ

ต่อไปพี่...พี่จะโสดไปอีกนาน"

"อีกแล้วหรอครับพี่...ช่วงนี้ผมยิ่ง

เร่งงานอยู่ด้วยสิครับ...อีกอย่าง

ผมเป็นโลกนอนไม่ค่อยหลับครับ

พอเสียงมันดังมากๆผมก็จะตา

ค้างแล้วก็นอนไม่หลับเลยครับ"

"อ้าวหรอ!!!...งั้นเอางี้สิ

คืนนี้เราก็มาร่วมวงดื่มกับพี่เลย

เป็นไง...ถือว่าเป็นการรับน้องไป

ในตัวด้วยเลย...โอเคมั้ย"

"รับน้อง...รับน้องอะไรหรอครับ

อีกอย่างผมไม่ค่อยดื่มครับ

ผมคออ่อน"

"ถ้าดื่มไม่เก่งก็ไปนั่งกินข้าวก็ได้

อยู่คนเดียวเหงานะ...นะๆๆ

พี่ขอคืนนี้คืนเดียวจริงไปอ่ะ

น้องอย่าใจร้ายกับพี่สาวคนนี้

หน่อยเลยนะ...พี่พึ่งจะอกหักอ่ะ

พี่ขอเวลาดื่มทำใจคืนหนึ่งนะๆ"

ยู่ยี้เอามือเล็กเรียวมาเกาะแขน

ล่ำๆของซูมพร้อมกับเขย่าไปมา

เพื่อจะอ้อนให้ซูมนั้นใจอ่อนยอม

ไปดื่มกับเธอในคืนนี้

"ถ้าจะมาอ้อนกันขนาดนี้ก็คงจะ

ปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะครับ...ผม

ก็ขอพี่เหมือนกันนะครับพี่

ผมขอคืนนี้แค่คืนเดียว"

"โอเคตามนั้นพี่สัญญาเลย

คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายแล้วจริงๆ"

ซูมแอบยิ้มที่มุมปากก่อนจะรีบ

พยักหน้ารับคำของสาวเจ้า

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ยู่นี้กับ

จะเดินกลับห้องตัวเองไปแต่เมื่อ

เธอเดินไปเกือบจะถึงห้องจู่ๆ

เธอก็รีบหันและวิ่งกลับมา

พร้อมกับถามเชื่อเสียงเรียงนาม

ของพ่อหนุ่มหล่อข้างห้อง

"มีไรอีกครับพี่"

"เรายังไม่รู้จักกับเธอเลยนะ...เธอ

เธอชื่ออะไรงั้นหรอ"

ซูมยิ้มกว้างพร้อมกับเอามือมาชี้

เข้าหาตัวเอาแล้วก็รีบบอกชื่อของ

ตัวเองให้อีกฝ่ายได้รู้

"ผมชื่อ ซูมครับ"

"ชื่อซูมครับ...ชื่อแปลกดีจังเลยเนอะ

ซูมครับ...แต่ก็เก๋ดีไปอีกแบบนะ"

"แล้วพี่ล่ะครับ..พี่ชื่ออะไรหรอครับ"

ยู่ยี้อมยิ้มพร้อมกับบอกชื่อและพลาง

ออกไม้ออกมือทำท่าทำทางแนะนำ

ตัวอย่างเป็นทางการกับซูม

"พี่ชื่อ ยู่ยี้ค่ะ...พี่ยู่ยี้เรียกแบบนั้น

ได้เลยไม่ต้องเกรงใจ"

"ครับ....ยู่ยี้"

.

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป

22.34

"ไหนวะยี้...เด็กน้อยคนที่แกพูดถึง

นางไม่มาหรอกหรอ"

เกศโน้มตัวไปถามเพื่อนสาวพร้อม

กับยกมือขึ้นมาป้องปากแอบถาม

หาเด็กหนุ่มผู้หล่อเหลาที่เพื่อนสาว

เคยโม้ไว้ให้ฟังตอนคุยสาย

"คิดว่าคงไม่น่าจะกล้ามาหรอกแก

ขี้อายซะขนาดนั้นอ่ะ...ถ้ามาเจอ

แม่เสือดาวอย่างพวกแกมีหวัง

เขินอายม้วนลงไปกองที่พื้นแน่"

ยู่ยี้เม้าไปพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

ยิ่งเกศได้ยินได้เห็นท่าทีของเพื่อน

เธอก็ยิ่งอยากจะเจอพ่อกระต่ายน้อย

ของยู่ยี้มากขึ้นไปอีก

"คนอะไรจะขาวใสสะอาดปานนั้น

วะแก...เรด้าแกยังใช้งานได้ดีอยู่

ใช่มั้ยวะยี้"

"ฉันคิดว่าเรด้าสแกนตรวจจับ

ของฉันมันยังใช้ร้อยเปอร์เซ็นต์

เด็กนั่นดูเป็นคนที่น่าจะฉลาดมาก

แต่แค่ขี้อาย..ออกจะเก็บตัวหรือ

หนักไปกว่านั้นคือโลกส่วนตัวสูง"

"แล้วไอ้ที่ว่าหล่อเนี้ย..จริงป่าว"

"บอกเลยว่านางมาสายเกาเลย

สายพวกแกเลย...ชอบไม่ใช่หรอ

สาวคันสายเกาอะไรนั่นอ่ะ"

เกศพอได้ยินเพื่อนพูดมาแบบนั้น

เธอก็ถึงกับของขึ้นเมื่อเพื่อนที่ไม่

เก็ตไม่อินกับสายเกาเช่นพวกเธอ

"แหม่!!!!!!...ให้มันน้อยๆหน่อย

นะจ๊ะแม่คุณ...ฉันสายเกาแล้วยังไง

อย่ามารบหลู่บ้านผัวทิพย์ของฉัน

นะคะแม่คุณ...ชิ๊!!!..ยัยเพื่อนบ้านี่"

"ก็แล้วจะให้ทำไงล่ะ..ก็คนมันไม่อิน

ไม่ฟินนี่หว่า...แต่เด็กคนนี้ยอมรับว่า

นางหล่อดีตี๋หน่อยๆผิวเนียนยังกะ

เด็กทารก...ที่สำคัญยิ้มสวยมาก"

ยู่ยี้พูดไปยิ้มไป เธอเผลอยิ้มออกมา

โดยที่เธอเองก็ก็ไม่ได้รู้ตัวนะว่าตอน

นี้ตัวเองได้ยิ้มอย่างมีความสุขออก

มารอยยิ้มนั้นมันทำให้เกศเพื่อนซี้

ต้องรู้สึกแปลกใจ

ไม่นานที่หน้าประตูห้องของยู่ยี้ก็มี

เสียงเคาะประตูดังขึ้นจนคนในห้อง

ต่างพากันเงียบหมด เคนหนุ่มน้อย

ที่หน้าตาดีอาสาเดินไปเปิดประตู

เพื่อดูว่าเป็นใครที่มาเคาะประตูห้อง

"สวัสดีครับ...มาหาใครครับ"

คำเอ่ยทักทายอย่างสุภาพพร้อมกับ

รอยยิ้มต้อนรับอย่างอ่อนโยนของ

เคนทำให้ซูมต้องก้มเล็กน้อยเพื่อ

เป็นการสวัสดีแบบสุภาพเช่นกัน

"ผมเป็นเจ้าของห้องข้างๆ...คือพอดี

ว่าพี่...พี่ห้องนี้ชวนผมมาปาร์ตี้ด้วย

น่ะครับ"

"อ้อ...ครับ..เชิญข้างในเลยครับ"

หลังจากที่ซูมย่างก้าวเข้ามาในเขต

บริเวณห้อง บรรยากาศในห้องก็เริ่ม

ที่จะเปลี่ยนไป มันเงียบขึ้นนิ่งขึ้น

ทุกๆสายตานับสิบคู่จับจ้องมาที่ซูม

ซูมเดินผ่านใครก็ส่งยิ้มให้พร้อมกับ

ก้มหัวคำนับเล็กน้อยเหมือนจะบอก

ว่าเขาสวัสดีคนพวกนั้น

"อียี้!!!...นั่นใช่มั้ยเด็กหนุ่มใสสื่อที่

แกบอกอ่ะ...เฮ้ยยยยไม่เลวเลยแก

ใช้ได้เลยอ่ะ..ผิวขาว..สูง..หุ่นดีมาก

หน้าท้องที่ดูทรงแบนราบนั่นคงจะ

แอบซ่อนซิกแพคแน่นไว้แน่ๆเลยอ่ะ"

แพรเพื่อนสาวอีกคนของยู่ยี้อีกคน

พูดขึ้นเสียงสั่น สายตาเธอวาดสาม

ทำการลวนลามเด็กหนุ่มไปแล้วหนึ่ง

"น้อยๆหน่อยอีแพร...ใครว่าใช้ได้วะ

แบบนี้เขาเรียกว่าผ่านเกณฑ์สายตา

งานดีขนาดนี้กูให้ผ่าน..สามดาวไป

เลยมึงนี่ตาดีจริงนะอีเพื่อนชั่ว..

ว่าแต่ได้กันยังวะมึง...คนนี้กูเชียร์

เว้ยอียี้"

แหวนแหวนพูดขึ้นพร้อมยกมือขึ้น

เพื่อส่งสัญญาณให้เด็กหนุ่มเห็นว่า

คนที่เขากำลังตามหานั่งอยู่ข้างๆเธอ

ยู่ยี้ยกมือมาตีเบาๆที่ขาของแหวน

พร้อมกับทำทีชี้หน้าขู่

"พูดห่าอะไรอีแหวน...นั่นเด็กมั้ยมึง

มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบคบเด็ก...กูไม่ได้

อยากอายุยืนหมื่นๆปีหรอกนะ

อย่าพูดอะไรแบบนั้นต่อหน้าน้องเขา

นะพวกมึงกูขอร้อง..สงสารน้องเขา"

"แหมะๆๆ...เอ็นดูก็ดีนะมึง

อย่าเผลอไปดูเอ็นน้องเขาแล้วกันนะ

เด็กหนุ่มวัยน่ากินแบบเนี้ย...ทำเซอยู่

นะจ๊ะจะบอกให้"

"อีเกศ...อีห่าลามกอ่ะมึง"

สาวๆต่างพากันคุยหยอกล้อกัน

จนคนที่กำลังเดินเข้าไปหาพวกเธอ

นั้นต้องรู้สึกเขินอายนิดๆ เขินทั้งๆ

ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเธอกำลังคุยถึง

เรื่องอะไรกันอยู่

"น้องซูมมมม...มาช้าจัง..พี่รอเรา

อยู่มาๆมานั่งลงข้างๆนี่สิ"

แพรเอ่ยปากทักซูมราวกับว่าเธอ

และเขารู้จักมักคุ้นกันมานาน

แพรผายมือเชิญซูมมานั่งลงโซฟา

ตัวเดียวกันกับยู่ยี้

"ครับ"

เวลาผ่านไปไม่ถึงสองชั่วโมง

คนทุกคนในห้องก็ทำความรู้จักกัน

และเริ่มพูดคุยกันอย่างสนิทสนม

ทุกคนในห้องเริ่มทะยอยเมาแล้วก็

ขอตัวกันกลับบ้านทีละคนสองคน

ตอนนี้จะเหลือก็แต่เพื่อนที่สนิทสุด

คือ แพร แหวนแหวน เกศ และ

รุ่นน้องคนสนิทอีกคนคือเคน

"นี่ ...พวกมึง...กูว่าเรากลับกัน

ดีกว่าดีมั้ยวะ...ผัวกูโทรตามแล้ว

โทรจิกเป็นไก่เลยเนี่ยเป็นพันๆสาย

ได้แล้วมั้ง"

แพรทำทีชวนเพื่อนๆกลับเพราะ

อยากจะเปิดโอกาสให้เพื่อนสาว

ได้อยู่กันตามลำพังกับหนุ่มน้อย

"น้องซูม..พอดีพวกพี่จะกลับแล้ว

พวกพี่ฝากน้องซูมช่วยดูแลอียู่ยี้

เพื่อนพี่หน่อยแล้วกันนะ...ดึกว่านี้

ไม่แน่พวกพี่อาจจะได้นอนนอก

ห้องแน่ๆฮ่าๆๆๆ"

"อ้อออครับพี่...เดี๋ยวผมจะดูแล

พี่เขาอย่างดีเลยครับ"

และสุดท้ายในห้องนั้นก็เหลือกัน

แค่สองคนคือยู่ยี้ที่เมาไม่ได้สติ

กับอีกคนที่ยังไม่เมาและสติมีดี

ครบถ้วนคือซูม

"พี่ยี้ครับ...พี่จะนอนที่โซฟาเลย

ไม่ได้นะครับมันหนาว...ไปนอน

ที่เตียงเถอะครับพี่เดี๋ยวผมจะ

ไปส่ง..ไปครับ"

ซูมช่วยพยุงเอวบางๆของยู่นี้ขึ้น

เพื่อจะไปส่งเธอที่เตียงเพื่อให้ได้

นอนสบายๆ แต่เมื่อไปถึงเตียง

มันดันไม่เป็นอย่างที่เขาคิดเลย

นู๋นี้ละเมอเกาะแข้งเกาะขาซูม

งอแงไม่ยอมปล่อยให้เขากลับ

แต่ในความที่ละเมอนั้น ทุกครั้ง

ที่ยู่ยี้เรียกชื่อดันเป็นชื่อของแฟน

เก่าที่พึ่งทิ้งยู่ยี้ไป จนมันทำให้

เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าหัวร้อน

คิดอยากจะทำอะไรที่ไม่ดีขึ้นมา

ในหัวทันที

"รักเขามากชอบเขามาก..ทำไม

ถึงปล่อยให้เขาไปจากพี่ล่ะครับ

ละเมอชื่อเขาต่อหน้าผมแบบนี้

พี่คิดว่าผมจะให้อภัยพี่แล้วปล่อย

ให้พี่ได้นอนหลับสบายเหรอครับ

ถ้าคืนนี้ผมไม่ได้นอน..พี่ก็อย่าหวัง

ว่าพี่จะได้นอนเลย"

ซูมขึ้มไปคร่อมร่างบางพร้อมกับ

ก้มหน้าลงจูบประทับตราที่

ริมฝีปาก ซูมจูบบดขยี้ซ้ำแล้ว

ซ้ำอีกพร้อมกับใช้มือหน้าปลด

เปลื้องเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออกจน

หมดทั้งตัว คืนนั้นเขาและเธอตก

เป็นของกันและกันอย่างเสร็จ

สมบูรณ์ หลายครั้งต่อหลายครั้ง

"พี่เป็นของผมแล้วนะครับ

ได้ยินผมมั้ยว่าพี่เป็นของผมแล้ว"

ซูมจูบยู่นี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อเป็นการ

เตือนอีกฝ่ายว่าจูบพวกนั้นเป็นการ

ตีตราจองจากเขาสู่เธอ

.

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป