NovelToon NovelToon

เรื่องรักในความฝัน

(1)"จุดเปลี่ยนของชีวิต"

ดารัณ
ดารัณ
พราว
พราว
พราว
มีไร
ดารัณ
ดารัณ
คือกูจะบอกว่า...
ดารัณ
ดารัณ
พี่เมฆฝนกับรินมันเปิดตัวกันเเล้วนะ
พราว
พราว
//ร้องไห้
ดารัณ
ดารัณ
กูอยากบอกให้มึงตัดใจ
ดารัณ
ดารัณ
กูอยากเห็นมึงมีความสุขไม่อยากให้มึงมาจมอยู่กับอดีต
ดารัณ
ดารัณ
ขอโทษนะเว้ยหลังจากนี่กูจะไม่ให้มึงรู้เรื่องที่เกี่ยวกับมันอีกเเล้ว
ดารัณ
ดารัณ
กูขออะไรมึงสักอย่างได้ไหม
พราว
พราว
อะไร เสียงสะอื้น...
ดารัณ
ดารัณ
ลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับมัน เเล้วก็ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่
ดารัณ
ดารัณ
มึงไม่ควรมาเจออะไรเเบบนี้
ดารัณ
ดารัณ
ไปใช้ชีวิตให้มีความสุข
ดารัณ
ดารัณ
กูอยากเห็นมึงในเวอร์ชั้นที่สดใสกว่านี้
สวย
สวย
กูเห็นด้วยกับดารัณมันนะเว้ย
สวย
สวย
กูเองก็เห็นมึงเศร้ามาตลอดอ่ะ
สวย
สวย
มึงรู้ไหมว่ารอยยิ้มมันทำให้คนเราสดใสขึ้นมากๆเลยนะ
พราว
พราว
อือ
พราว
พราว
ขอบคุณพวกมึงนะที่คอยอยู่เป็นเพื่อนกูตลอดเลย

(2)"จุดเปลี่ยนของชีวิต"

ดารัณ
ดารัณ
ทำเหมือนไม่เคยรู้จักมันได้ไหม
ริน
ริน
มาได้ยิน
พราว
พราว
พวกมึงรู้ใช่ไหมว่ากูรักมันมาตลอตอ่ะ
ดารัณ
ดารัณ
รู้ เเต่มึงรู้ไหมกูกับสวยเป็นห่วงมึงมากเเค่ไหน
พราว
พราว
ก็ได้
ดารัณ
ดารัณ
กูเชื่อว่าสักวันมึงจะเจอคนที่รักมึง แล้วมึงจะรักเขาเอง
ดารัณ
ดารัณ
อีกอย่างคนอย่างมันไม่คู่ควรกับคนแบบมึงหรอก
ดารัณ
ดารัณ
มันมีแต่คนเข้าหา
ดารัณ
ดารัณ
สักวันมึงจะเข้าใจในสิ่งที่กูพูดเอง
" หลังจากวันนั้น"
พราว
พราว
//นั่งโต๊ะไม้หินอ่อนใต้ต้นไม้
เเพม
เเพม
น้องเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมมานั่งตากฝนอยู่คนเดียว
พราว
พราว
พี่แพม
ใบหน้าของคนตรงหน้าแพมค่อยๆเงยหน้าขึ้นพร้อมเสียงเรียกชื่อ
เเพม
เเพม
ห่ะ น้องรู้ชื่อพี่ด้วยหรอ
พราว
พราว
พี่ เชื่อเรื่องความฝันไหม
พราว
พราว
//ก่อนหนูตืนในทุกๆวันพี่มักจะบอกกับหนด้วยคำว่า"เดี๋ยวก็เจอกันแล้วนะ"
เเพม
เเพม
//นั่งเงียบ
เเพม
เเพม
อือคือ
เเพม
เเพม
พี่จะบอกว่าคือพี่ชอบหนูอ่ะ
เเพม
เเพม
พี่ชอบเราตั้งแต่เรายังไม่เคยเห็นหน้ากันเลยด้วยซ้ำ
เเพม
เเพม
จนเราได้เจอกันครั้งแรกตอนหนูมางานเปิดบ้านวิชาการ
เเพม
เเพม
พี่ได้เห็นหน้าหนูครั้งแรกพี่ก็รู้สึกดีกับหนูมากๆ
เเพม
เเพม
พี่ขอโทษที่ตลอดเวลาทำให้หนูเข้าใจผิดว่าพี่มีแฟน
เเพม
เเพม
พี่ปฏิเสธทุกคนที่เข้าหาเพราะพี่รอเจอแค่ตัวเล็ก
พราว
พราว
หนูก็ไม่คิดว่าจะได้เจอพี่เหมือนกัน

(3)"ความหลัง"

เเพม
เเพม
พี่ ว่าเราไปใต้อาคารกันดีกว่าฝนเริ่มตกหนักแล้ว
(ใต้อาคาร)
เเพม
เเพม
//ถอดเสื้อกันหนาวคลุมให้พราว
พราว
พราว
ขอบคุณค่ะ
พราว
พราว
//ขยับเข้ามานั่งใกล้ๆแพม
พราว
พราว
//ซบไหล่แพม
พราว
พราว
ทำไมพี่ถึงชอบคนแบบหนู
เเพม
เเพม
พี่ไม่เคยมีความรักมาก่อนเพราะคนที่พี่ชอบเขาก็ทิ้งพี่ไป
เเพม
เเพม
แต่พอเป็นน้องพี่กลับเลือกที่สู้ทั้งที่พี่ก็ไม่รู้ว่าการสู้ของพี่ครั้งนี้จะทำให้พี่ชนะใจน้องได้ไหม
พราว
พราว
หนูก็ไม่เปิดใจรักใครมานาน
พราว
พราว
เพราะผู้หญิงคนหนึ่งเขาเคยทำหนูเจ็บ
พราว
พราว
แล้วหนูก็คิดมาโดย ตลอดว่าหนูเด็กเกินไปที่จะมีความรักหรือเปล่า
เเพม
เเพม
ชอบจังอ้อนพี่แบบนี้บ่อยๆนะ
เเพม
เเพม
พี่ไม่รู้หรอกว่าหนูเจออะไรบ้างแต่อยู่กับพี่หนูไม่ต้องกลัวว่าหนูจะเสียใจ
เเพม
เเพม
อดีตหนูอาจจะปักใจกับเรื่องความรักมามาก
เเพม
เเพม
แต่พี่อยากให้หนูลองเปิดใจอีกสักครั้งได้ไหม

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!