จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ~~~
"ทะ..ทำอะไรกันน่า"
ทั้งสองคนหันไปมองทางประตู
"ใครอนุญาตให้เข้ามา"
"ไม่มีค่ะ"
"แล้วเข้ามาทำไม"
"เข้ามาเอาของค่ะ นั่นใครเหรอคะ"
"ไม่ต้องยุ่งเรื่องของกู ออกไป"
"พี่วินคะ เขาอยากรู้ก็บอกไปเถอะค่ะ"
"แล้วแต่แล้วกัน"
"ฉันเป็นคู่หมั้นของพี่วิน"
"จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อวินไม่เคยมีคู่หมั้น"
"แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้"
"ก็ฉันเป็นภรรยาของวิน"
"อ๋อเหรอ คงเป็นภรรยาที่เขาไม่รักน่าสิ"
"นี่!เธอ"
"ออกไปซะ"
"แคทกลับก่อนนะคะ"
"ไม่ไปส่ง ส่วนเธอมานี่"แคทยิ้มมุมปากใส่ณิชา
"กูบอกกี่ครั้งแล้วว่า อย่ามายุ่งเรื่องของกู"
"จะไม่ให้ยุ่งได้ไง สามีตัวเองกำลังมีชู้จะให้อยู่เฉยๆไปได้ไง"
"หุบปาก!! รำคาญ"
"ทีอยู่กับคนอื่นไม่เห็นรำคาญ"
ภวินทร์เดินไปบีบคอณิชา
"ที่กูยอมแต่งเพราะกูถูกบังคับแต่ง กูไม่อยากแต่งกับมึงหรอ"
"ปะ..ปล่อยชาหายใจไม่ออก"
"ใครอนุญาตมาเรียกกูว่าพี่!"
"กูแต่งกับมึงเพื่อให้มึงมาเป็นคนรับใช้กูต่างหาก อย่าสำคัญตัวเองให้มาก"ปล่อยมือจากณิชา เดินชนณิชาจนล้มก่อนจะเดินออกจากห้อง
"ฮึก..ก็จริงอย่างที่เขาว่านั่นแหละ"
ก่อนหน้านั้น
"หนูชาย่าจะให้หนูแต่งกับตาวินหนูจะแต่งมั้ย?"
"หะ..หนูไม่อยากบังคับพี่วินแต่งกับหนูค่ะ"
"บังคับอะไรกัน ตาวินเขาเต็มใจ"
"ผมไม่แต่ง"
"ตาวิน!"
"ผมโตพอที่จะหาภรรยาเองคุณย่าไม่ต้องลำบากหา"
"ถ้าแกไม่แต่งกับหนูชา แกอย่ามาเสียเสียดายทีหลัง"
"ผู้หญิงแบบนี้ ผมไม่เสียดายหรอก"
"ไม่ว่ายังไงแกต้องแต่ง"
"ผมไม่แต่งเลิกบังคับกันซะที!!"พูดพร้อมกับทุบโต๊ะเสียงดัง"แก!!"
ติ้ด ติ้ด ติ้ด~~
"คุณย่าเป็นอะไรรึเปล่าคะ"
"อาการกำเริบหรอคะ"
"ถอยไป"พลัดณิชาออก
โรงพยาบาล
"คุณหมอคุณย่าเป็นยังไงบ้างคะ"
"อาการไม่ได้ร้ายแรง แต่อย่าทำให้ท่านโกรธอาจทำให้อาการร้ายแรง"
"ตาวินคุณย่าเป็นยังไงบ้างลูก"
"ไม่เป็นอะไรมาก"
"แกไปทำอะไรให้คุณย่าโกรธรึเปล่า"
"เปล่า จะโทษก็โทษคุณย่าที่บังคับแต่งงาน พอบอกไม่แต่งก็ทำให้อาการกำเริบ"
"ให้มันน้อยๆหน่อย แต่งๆไปเถอะ"
"ใครอย่าแต่งก็ไปแต่งเอง"
"หนูณิชาออกจะสวยขนาดนี้ไม่แต่งเสียดายหน้าดู"
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่แต่ง"หันไปมองณิชาทำตาดุๆๆใส่ ณิชาเห็นถึงกับรู้สึกกลัว "เอ่อ..ถ้าไม่มีอะไรแล้วชาขอตัวกลับก่อนนะคะ"
"อย่าพึ่งกลับสิ เดี๋ยวคุณย่าตื่นมาไม่เจอหนู แม่เองจะโดนบ่นเอา"
"นั่นสิอย่าพึ่งกลับเลย อยู่ต่ออีกหน่อย"
"ก็ได้ค่ะ"
ห้องพักฟื้น
"คุณแม่เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ"
"ดีขึ้นแล้ว ณิชาอยู่ไหน"
"อยู่นี่คะคุณย่า"
"ตาวินมานี่"
"มีอะไรครับ"
"แกต้องแต่งกับหนูชาเท่านั้น"
"ตอบคุณย่าสิลูก''
"ครับ"ตอบด้วยความไม่พอใจ
"แล้วหนูล่ะ"
"เอ่อ..ค่ะ"
"ตาวินนี่มันก็ดึกแล้วช่วยไปส่งหนูชาหน่อย"ผู้เป็นมารดาเอ่ยบอกลูกชาย แต่ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ มณีรัตน์ตีอกภวินทร์อย่างเเรง
"แม่ตีผมทำไมเนี่ย"ภวินทร์ทำหน้างึกงง"พูดดีๆไม่ได้ยินก็ต้องใช้กำลัง"
"คุณแม่พูดว่าอะไร?"
"ช่วยไปส่งหนูชาหน่อยนี่ก็ดึกแล้ว"
"ให้กลับเองนั่นแหละ"มณีรัตน์ทำหน้าไม่พอใจใส่ภวินทร์"จะไปส่งไม่ส่ง"
"อยากกลับก็ตามมา"เดินไปโดยไม่รอณิชา"ไปเถอะลูกเดี๋ยวพี่เขาจะไม่รอ
"ค่ะ ไปก่อนนะคะ"
"จ๊ะ"
"จะมาทำไมเป็นภาระกูชิบหาย"
"มั่วแต่ยืนอยู่นั่นแหละจะกลับมั้ยบ้าน"
"เอ่อ ค่ะ"
"มั่วแต่ยิ้มอยู่นั่นแหละเป็นบ้าเรอะ"
"ปะ เปล่าค่ะ"
"ยิ้มเรื่องไร?"
"ระ เรื่อง"
"เรื่องแต่งงานหรอ??"
"อย่าดีใจมากเกินไปที่กูแต่งด้วยเพราะไม่อยากให้คุณย่าโกรธเองกูไม่อยากแต่งหรอก"ณิชาหุบยิ้มก่อนจะหันไปมองภวินทร์
"มองไร?"
"เปล่าค่ะ"
"ชื่อณิชาใช่มั้ย"
"ค่ะ"
"ชื่อหน้าเกลียดตั้งแต่กูเจอผู้หญิงหลายต่อหลายคนมาชื่อเธอหน้าเกียดที่สุดที่เคยได้ยินมา"
"คะ ค่ะ"
"พูดแค่นี้ก็รับไม่ได้ ?"
"ใครมันจะไปดีเท่าผู้หญิงไฮโซพวกนั่นแหละ"บ่นพึมพำ
"ว่าไงนะ!"
"เปล่าหนิคะ"
"อย่าให้กูรู้ว่าด่ากู"
"ค่ะ ค่ะ"
"ไม่กลับบ้านหรอห๊ะ!"
"(คนอะไรน่าเบื่อบ่นอยู่นั่นแหละ)"
"กูอุตส่าห์มาส่งไม่ขอบคุณสักคำ"
"ค่ะๆขอบคุณ"
วันแต่งงาน
"คู่บ่าวสาวนี่เหมาะสมกันดีจริงๆ"
"ใช่ไหมเหมือนฟ้าส่งมาคู่กันอย่างนั้นแหละ"
"ตาวินยิ้มหน่อยสิลูกวันนี้เป็นงานแต่งลูกนะ มีความสุขหน่อยสิ"
"ผมไม่มีความสุขหนิ่ จะยิ้มได้ไง"
หลังจากพิธีจบก็ถึงเวลาเข้าหอเหล่าแขกต่างก็ส่งคู่บ่าวสาวเข้าหอก่อนจะแยกย้ายกันกลับ
"มั่วยืนทำอะไรอยู่ไปอาบน้ำสิ"
"ค่ะ (ทำตัวเป็นพ่ออยู่นั่นแหละ)"บ่นพึมพำ
"ใครเป็นพ่อเธอกัน"ทำตาดุใส่
"พูดตอนไหนคะ"
"เมื่อกี้ จะไปอาบน้ำได้รึยังจะไปดีๆหรือจะให้กูลากคอไป"
"ค่ะจะไปเดี๋ยวนี้แหละคุณพ่อคนที่สอง"
"อย่ามาเล่นกับกูก่อนกูจะหมดความอดทน"
ณิชาเดินไปถอดเครื่องประดับออกก่อนจะเอื้อมมือบางไปด้านหลังพยายามปลดซิปชุดแต่ก็ไประโยชน์ ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวร่างบางพยายามปลดซิปชุด ก่อนหญิงสาวจะเดินมาหาชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่โซฟา
"พี่วินคะช่วยปลดซิปให้หนูหน่อยได้มั้ย?"ก่อนจะนั่งอยู่ข้างหน้าชายหนุ่ม ชายหนุ่มจ้องมองร่างบางสักพักก่อนจะช่วยปลดซิปให้หญิงสาวร่างบาง
"เสร็จแล้ว"
"ขอบคุณคะ"
"อีกอย่างอย่าเรียกกูว่าพี่อีก อย่าหาว่าไม่เตือน"
"ค่ะเข้าใจแล้วค่ะคุณพ่อ"ภวินทร์ทำตาดุใส่
"ค่ะเข้าใจแล้วค่ะคุณพ่อ"ภวินทร์ทำตาดุใส่
"พูดอะไรผิดรึเปล่าคะ??"
"ใครพ่อเธอ??"
"แล้วจะให้เรียกอะไรคะ??"
"เรียกพี่ก็ไม่ได้ เรียกพ่อก็ไม่ชอบแล้วจะให้เรียกอะไรคะ?"
"เรียกพี่"
"แค่นี้ก็จบ จะอะไรนักหนา"
พลักณิชาเข้าหาผนังใช้มือสองข้างวางบนผนัง
"หรือจะเรียกสามีก็ได้"กระซิบข้างหู
"เอ่อ ขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
"(ยิ้มมุมปาก)"
#ในห้องน้ำ
"ทำไมจะต้องพูดว่าจะอาบน้ำทั้งๆที่ยังมีข้ออ้างอื่น"
"เลิกคิดแล้วอาบน้ำดีกว่า"
#30 นาทีต่อมา
"พี่วินไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ"
"คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาสั่ง"
"เป็นภรรยาพี่ไงคะ หรือว่าเมีย"
"ใครเขายอมรับสถานะเธอกัน"
"ก็คุณย่า คุณแม่ คุณพ่อ"
"แต่ฉันไม่ยอมรับ"
"มันก็เรื่องของพี่ค่ะ"
"กล้าพูดกับผู้ใหญ่แบบนี้เลยหรอ"
"ก็ผู้ใหญ่คนนี้ไม่น่าเคารพ"พูดเสียงเบา
"คุยกับผู้ใหญ่ให้มันดังๆหน่อยพูดให้ใครฟัง"
"คนแก่นี่หูหนวกทุกคนเลย"
"เธอว่าใครหูหนวก"เดินตรงไปหาหญิงสาวบีบมือหญิงสาวอย่างแรง
"เบาๆหน่อยค่ะเจ็บนะคะ"พยายามแกะมือชายหนุ่มออก
"ปล่อยนะคะเจ็บ"ระหว่างแกะมือชายหนุ่มออกผ้าขนหนูหลุดตกลงพื้น
"กริ้ดดด!!!"ชายหนุ่มปล่อยมือจากหญิงสาวก่อนจะหันหลังให้หญิงสาว ในระหว่างนั้นเองมณีรัตน์ก็เปิดประตูเข้ามา ภวินท์รีบเข้าไปกอดณิชาเพื่อปกปิดร่างเปลือยกายของหญิงสาว
"อะไรอีกคะ ยังจะมาเอาเปรียบอีก"
"อยู่เฉยๆๆ"กระซิบข้างหู
"มีอะไรรึเปล่า แม่ได้ยินเสียงกริ๊ด"มณีรัตน์อมยิ้มกับภาพที่เห็นก่อนจะออกจะห้องไป"เอ่อ แม่ไม่รบกวนแล้วเชิญตามสบาย"
"ม แม่ไม่ใช่อย่าง-"ปิดประตูลง
"หยุดแหกปากได้แล้วรำคาญ"
"เป็นเพราะพี่นั้นแหละทำให้แม่เข้าใจผิด"ใช้กำปั้นตีอกชายหนุ่ม
"(จับมือหญิงสาวไว้)"
"ถ้าฉันไม่ช่วยบังแม่คงเห็นร่างเปลือยเปล่าของเธอแล้ว"
"เรื่องนั้นก็ขอบคุณ จะปล่อยได้รึยังคะ??"ปล่อยหญิงสาวก่อนหันหลังให้หญิงสาว หญิงสาวรีบหยิบผ้าขนหนูมาสวม
"ทีนี้ก็ไปอาบน้ำได้รึยัง?"ชายหนุ่มเดินตรงไปห้องน้ำ
"เมื่อกี้อยู่ใกล้มากจนสัมผัสถึงซิกแพคของพี่วินเต็มๆเลย"
"ใช่เวลามาคิดไหมเนี่ย!"
#30 นาทีต่อมา
หลังสวมเสื้อผ้าเสร็จ เดินตรงไปยังเตียงนอนนั่งข้างๆณิชา หญิงสาวหันไปมอง
"มองไร?"
"เปล่าค่ะ"
"แล้วมองไร"
"แค่มองมองไม่ได้หรอ?"
"นอนได้แล้ว"
"ค่ะ"
#10 นาทีต่อมา
หญิงสาวนอนกลิ้งไปมา
"มัวทำไรอยู่ ไม่นอนรึไง"
"นอนไม่หลับนี่คะ"
"นอนไม่หลับก็อยู่เฉยๆ คนจะหลับจะนอน"
"ขอโทษค่ะ "
"พี่วินคะ?"
"มีไร?"
"ขออย่างนึงได้มั้ย?"
"ว่ามา"
"ขอนอนกอดได้มั้ย?"
"ไม่ตอบแสดงว่าได้ใช่มั้ย?"หญิงสาวไม่รอให้ชายหนุ่มตอบรีบเข้าไปกอดทันที
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
