พชรนาคา [ดวงใจราชาพญานาค
พบกัน
ตามตำนานได้เล่าไว้ มีงูน้อยตนนึง หลงรักพญานาคผู้เป็นราชาปกครองใต้บาดาล แต่เพราะความรักที่เป็นไม่ได้งูน้อยจึงแปลงกายเป็นหญิงสาวและขอเป็นศิษย์รับใช้เพื่อให้ตนได้อยู่ใกล้ชิดพญานาคที่ตนรัก
แต่ไม่นาน การมาถึงของพระคู่มั่นของท่านพญานทีนาคราช ก็ทำให้เจ้างูน้อยต้องถอยห่างออกมา
จึงทำให้ พญาครุฑตนนึงได้โอกาสลักพาตัวเจ้างูน้อยเพื่อนำไปเป็นบริวารและนางสนมเพราะความเข้าใจผิดคิดว่างูน้อย เป็นหญิงสาวที่ช่วยชีวิตตนไว้ จึงได้ดูแลเจ้างูและขออภิเษกเป็นราชินีแห่งนครฉิมพลี
แต่ ทว่าด้วยความรักที่ราชาพญานาค มีให้เจ้างูน้อยมากเกินกว่าจะให้ครุฑแย่งไปได้ จึงได้ทำศึกสงครามเพื่อแย่งเจ้างูน้อยกลับมา
จนสุดท้าย เจ้างูน้อยจึงได้สละชีวิตตนเองเพื่อยุติสงครามนี้ และกลายเป็นหินอยู่ในถ้ำเขาพญางู ส่วนดวงจิตได้ไปเกิดใหม่ในอีก 10,000 ปีต่อมา
แม่นางฟ้า
แล้วท่านคิดว่าข้าเป็นใคร
แม่นางฟ้า
..... ข้าเพื่อนเล่นท่านหรอ
พี่ภพ(พร.)
ตาม?....พ่อแม่สอนไว้อย่าตามคนแปลกหน้า
พี่ภพ(พร.)
...ผมไม่ตามคุณหรอก...
แม่นางฟ้า
จะตามหรือไม่ตาม ก็เรื่องของท่าน
นารา(เพื่อนนอ.ร่างเดิม)
หยุดนะ!
นารา(เพื่อนนอ.ร่างเดิม)
อย่าตามนางไป
นารา(เพื่อนนอ.ร่างเดิม)
ท่านพญาครุฑ
พี่ภพ(พร.)
แต่จะว่าไปสวยจัง
นารา(เพื่อนนอ.ร่างเดิม)
//ขว้าแขน
นารา(เพื่อนนอ.ร่างเดิม)
มองอะไรของท่าน
นารา(เพื่อนนอ.ร่างเดิม)
ตื่นได้แล้ว
พี่ภพ(พร.)
ตั้งแต่เด็กแล้ว
พี่ภพ(พร.)
ฝันบ้าอะไรว่ะ!?
พี่ภพ(พร.)
แต่จะว่าไป คนในฝันก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย><
พี่ภพ(พร.)
ใครโทรมาว่ะ ช็อตฟิวกุจัดเลย!?
พี่ภพ(พร.)
//รับโทรศัพท์// 📞: โหล!
เพชร(นอ.)
📞: พี่ทำอะไรอยู่ ตื่นสายอีกแล้วนะ!
พี่ภพ(พร.)
📞: เสือกครับน้อง!! พี่นอนต่อล่ะ
เพชร(นอ.)
📞: ไม่มีล่ะพี่นอนต่อเลย
พี่ภพ(พร.)
📞: อืมเค เห้ย! เดี๋ยว
พี่ภพ(พร.)
📞: แค่นี้ก็งอนหรอว่ะ
เพชร(นอ.)
📞: อยากนอนก็นอนไม่ได้ว่า แค่นี้แหละ
พี่ภพ(พร.)
เอ้า!! ไอเด็กบ้า ไอน้องเวร
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
//เปิดประตูเข้ามา//ตื่นก็สายปากก็เสียจริงๆเล้ย
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
//ยกอาหารมา+วางบนโต๊ะทำงาน//
พี่ภพ(พร.)
เอ้าอีนี่!! นังพิมพ์พิลาลัย
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
พิมพ์เฉยๆค่ะ! คุณพี่ภพ! ไม่ใช่วันทองเนอะ!
พี่ภพ(พร.)
ออจร้ คุณพิมพ์ ยกอะไรมาล่ะนั่น
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ก็กับข้าวไงคะ เห็นเป็นอาหารหมาหรอ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
เขากินกันหมดทั้งบ้านแล้วค่ะ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
คุณพี่ภพ ดันตื่นสาย นอนกินบ้านกินเมืองอยู่แบบนี้ไงล่ะคะ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
น้องสาวอย่างหนูถึงต้องมาประเคนให้ถึงที่
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ถามจริงเหอะพี่ ฝันอะไรนักหนา
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ฝันอยู่ได้ ฝันเดิมๆ ไปหาหมอไหมเผื่อจะดีขึ้น
พี่ภพ(พร.)
เห้อ ก็เคยบอกอยู่ว่าไปหามาหลายครั้งแล้ว
พี่ภพ(พร.)
แต่หมอก็ ช่วยไม่ได้สักที
พี่ภพ(พร.)
ล่ะก็แกอะ เลิกมาบ่นๆพี่ได้ล่ะ บ่นเป็นแม่เลยนะมรึง
พี่ภพ(พร.)
อีกนิดนึงคงไม่ใช่พี่น้องกันล่ะ จะเป็นแม่ลูกกันแล้วเนี่ย!
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
งั้นคุณลูกก็รับประทานข้าวซะนะคะ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
แม่ไปทำงานล่ะ บัย~//เดินออกไป//ปิดประตู//
พี่ภพ(พร.)
เอาอีนี่! กวนตีนจังเลยนะมึง!
พี่ภพ(พร.)
ก็นึกว่าเป็นห่วง ไอน้องบ้า
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
เนี่ยพี่เพรช พิมพ์บอกเลยนะ คนอย่างพี่ภพอะขี้เกียดสันหลังย๊าวววยาวว
เพชร(นอ.)
รู้ๆกันอยู่นะพิมพ์
เพชร(นอ.)
งั้นพี่ไปเข้าห้องน้ำรอล่ะกัน
เพชร(นอ.)
พี่ภพมาแล้วโทรตามพี่ด้วยนะ//เดินไปเข้าห้องน้ำ
เพชร(นอ.)
มีคนด้วยหรอว่ะ//หันไปมอง
พี่นที(พอ.)
ตกใจอะไรหรอครับ
พี่นที(พอ.)
หน้าผมมีอะไรติดหรอ
เพชร(นอ.)
ไม่มีครับผมๆ แค่ๆ ป่าวไม่มีไรผมไปล่ะ//รีบออกไป
//เพรชวิ่งออกไปจากห้องน้ำ
พี่นที(พอ.)
ใช่รึป่าวนะ คนที่เราตามหา...
เจอกันอีกครั้ง
เพชร(นอ.)
//เดินออกมาจากห้องน้ำ//
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
เอ้าพี่เพรช! เข้าห้องน้ำเร็วจัง
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
//ดูนาฬิกาข้อมือ//⌚พี่เข้าไปประมาณ2 .22 วินาที
เพชร(นอ.)
โห่ว ถึงขั้นจับเวลาเลยหรอ
พี่ภพ(พร.)
คิดถึงกูรึป่าวไอพวกน้องเ×ี้ย
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ทักทายฉบับวอนตีนน้องมากอะไอพี่ภพ!
พี่ภพ(พร.)
โถ่ไอเชี่ย ทักทายธรรมดามันดูล้าหลัง
พี่ภพ(พร.)
ต้องทักทายแบบกุนี่
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
//เมิน//พี่เพรชเห็นร้านไอติมตรงนั้นป่ะ
เพชร(นอ.)
//เมิน2//หึ้ยเห็น เราไปซื้อกันดีกว่าพิมพ์
พี่ภพ(พร.)
พวกเมิงกล้าดียังไงมาเมินกุ
พี่ภพ(พร.)
กุเป็นพี่มึงนะไอเด็กพวกนี้
พี่ภพ(พร.)
อย่าเมินกุดิ๊ไอพวกบ้า//วิ่งตาม//
เพชร(นอ.)
//กินไอติมรสชาเขียว// อร่อย
พี่ภพ(พร.)
แดร๊กไปสิมองกุหาแ×่เมิงหรอ
เพชร(นอ.)
นั่นคำพูดผมต่างหาก
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
จริงค่ะ!
เพชร(นอ.)
ที่สำคัญนะพี่ แม่พี่ก็แม่ผมและก็แม่ยัยพิมพ์ด้วย
เพชร(นอ.)
ด่าแม่ตัวเองล่ะ 1
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ว้ายๆๆๆๆ
พี่ภพ(พร.)
เอ้าอีเด็กเป×รต สองตัวนี้
พี่ภพ(พร.)
คอยดูนะ กุจะแจ้งพี่หน่วงมาลากพวกเมิงไปออกรายการ
เพชร(นอ.)
รายกานไรอะ เถียงทันภพหรอ 5555
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ไม่ต้องเถียงหรอกพี่หน่วง เถียงพี่ภพดีกว่า5555
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
กินไอติมหมดล่ะ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ไปเยี่ยมคุณย่ากันค่ะ
พี่ภพ(พร.)
มันควรจะไปตั้งนานล่ะแต่พวกเมิง...@_#@฿฿#@@฿_฿&฿@#//โดนปิดปาก//
เพชร(นอ.)
//ปิดปากภพ// ไปกัลน้องพิมพ์
พี่ภพ(พร.)
ไอ×ัส ลากกุ หา×่องเมิงหรอ
เพชร(นอ.)
พูดมากพี่คนทั้งโรงพยาบาลมองพี่เหมือนดาราอะตอนนี้
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
จริงค่ะ //ตะโกนบอก//ทุกคนคะไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวหนูเอาคนบ้าไปเก็บเอง
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
คุณย่าค่ะหนูพิมพ์มาแล้ว
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
//วิ่งไปที่เตียงคุณย่า//
ย่าพรพิสุทธิ์
เจ้าภพ เจ้าเพรช
เพชร(นอ.)
สวัสดีครับคุณย่า
พี่ภพ(พร.)
คุณย่าเป็นยังไงบ้างครับเนี่ย
ย่าพรพิสุทธิ์
หึ ย่าดีขึ้นล่ะ แต่หมอให้นอนโรงพยาบาลสัก3 สัปดาห์
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
คุณย่า คุณย่าต้องหายดีแล้วกลับมาอยู่กับพิมพ์ที่บ้านนะคะ
ย่าพรพิสุทธิ์
หนูก็โตแล้วนะลูก ที่สำคัญเราก็ทำงานที่นี่ด้วย จะเป็นไรไปแค่เดินมาเยี่ยมย่าตินพักช่วงงาน
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
โถ่คุณย่าอ่ะะ
พี่ภพ(พร.)
น้องเป็นงี้แหละครับย่า
พี่ภพ(พร.)
แถมกวนตีนด้วยนะครับย่า//กระซิบ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ได้ยินนะโว้ยย!!
ย่าพรพิสุทธิ์
เพรช มาใกล้ๆย่าซิ๊
ย่าพรพิสุทธิ์
//ยื่นแหวนให้
เพชร(นอ.)
ให้ผมทำไมล่ะครับเนี่ย
ย่าพรพิสุทธิ์
มันเป็นของแม่หลาน
ย่าพรพิสุทธิ์
แกสั่งเสียก่อนจากไปว่า ถ้าหลานโตแล้วให้เอาแหวนพญานาคนี้ให้กับหลาน
พี่ภพ(พร.)
ย่าครับแต่บ้านเรานับถือครุฑไม่ใช่หรอ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
นั่นสิคะคุณย่า
ย่าพรพิสุทธิ์
ใช่จ่ะบ้านเราไม่นับถือพญานาคแต่ครอบครัวแม่หลานเขานับถือกัน
ย่าพรพิสุทธิ์
ที่สำคัญแม่ของหลานมีความลับที่ไม่ได้บอกใครด้วยนะ
ย่าพรพิสุทธิ์
แต่ยายไม่บอกหรอก
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
อ่าวคุณย่าาา
เพชร(นอ.)
(รู้เลยนิสัยไอพี่ภพนี่ได้ใคร)
ย่าพรพิสุทธิ์
เอาไปคิดกันเอาเอง
ย่าพรพิสุทธิ์
ย่าขอเข้าเรื่อง
ย่าพรพิสุทธิ์
ยัยพิมพ์ ตาเพรช
ย่าพรพิสุทธิ์
ย่ามีเรื่องจะคุยกับตาภพ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ไปพี่เพรช
พี่ภพ(พร.)
คุณย่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับผมครับ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ทำไมคุณย่าต้องให้พวกเราออกมาด้วยอะพี่เพรช
เพชร(นอ.)
คุณย่ามีเรื่องสำคัญคุยกับพี่ภพล่ะมั้ง
เพชร(นอ.)
เราอย่าไปกวนพวกเขาเลย
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
เดี๋ยวหนูไปหาไรกินตรงนู้นนะ
เพชร(นอ.)
ชั่งเถอะอยู่คนเดียวก็ได้ตรงนี้
เพชร(นอ.)
//เดินเล่นตามทางเดิน//
พี่นที(พอ.)
เป็นอะไรรึป่าวครับ
เพชร(นอ.)
มะๆๆๆๆ ไม่เป็นอะไรครับ
เพชร(นอ.)
ขอๆๆๆ ขอโทษครับที่ผมเดินชน
เพชร(นอ.)
(ทำไมหัวใจเราเต้นงี้อะ💓)
พี่นที(พอ.)
เจอกันอีกแล้วนะครับ
เพชร(นอ.)
จะๆๆเจอกันที่ไหนหรอ ครับผมๆๆ ไม่เห็นรู้เรื่องเลยยย
พี่นที(พอ.)
ในห้องน้ำไงครับ
พี่นที(พอ.)
เห็นคุณมองหน้าผมล่ะวิ่งออกไปเลย
พี่นที(พอ.)
ผมยังสงสัยอยู่เลยว่าอะไรติดหน้าผมรึป่าว
เพชร(นอ.)
อ้อ หรอครับ5555 ผมๆๆๆ
เพชร(นอ.)
ตกใจนิดหน่อยครับเลยทำตัวไม่ถูก
เพชร(นอ.)
ขอโทษด้วยนะครับถ้าทำให้เข้าใจผิด
พี่นที(พอ.)
ไม่เป็นไรหรอกครับ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
พี่เพรชชช!!
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
//รีบมาหา
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
พี่เพรชช โฮกๆๆ//หอบ//
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
อยู่ เฮือกๆๆ นี่ ฮรึก เอง//หอบ
เพชร(นอ.)
มีอะไรเห็นรีบมาหา
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
หนูแค่ตกใจ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
หันมาแล้วพี่หาย
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
//มองกลับ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
นี่ใครอะพี่
พี่นที(พอ.)
ผมชื่อ นที ครับ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ชื่อเหมือนน้ำเลย
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
(ก็น้ำนี่หว่า)
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ชื่อพิมพ์คะ
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
ส่วนนี่พี่ชายหนูชื่อเพรช
เพชร(นอ.)
ยินดีที่ได้รู้จักครับแหะๆ^^
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
//มอง// (หึ้ยย แอบชอบพี่เราป่าวแว้)
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
(พี่เพรชดวงดีเว่อร์มีผู้ชายหล่อๆมาชอบอรึ๊ยย><)
เพชร(นอ.)
อ่า....ถ้าไม่มีอะไรแล้ว
เพชร(นอ.)
ผมๆๆขอตัวก่อนนะครับคุณ นที
เพชร(นอ.)
ป่ะ ยัยพิมพ์//ลากออกไป
พิมพ์(น้องคนเล็ก)
เดี๋ยวสิพี่~~
มณีจินดา(นร.)
ทำไมต้องสนใจมันด้วยล่ะเจ้าคะ
มณีจินดา(นร.)
ดูทรงมันคงไม่ได้ใยดีเจ้าพี่สักนิด
พี่นที(พอ.)
เหมือนที่ข้าไม่ได้ใยดีเจ้าใช่ไหม
มณีจินดา(นร.)
ข้าเป็นพระคู่หมั้นของพระองค์นะเจ้าคะ
พี่นที(พอ.)
//ตะคอก// ฟังข้านะจินดา ข้าไม่เคยรักเจ้าเลย แม้แต่ครั้งเดียว
พี่นที(พอ.)
เจ้ามัน คือต้นเหตุของทุกอย่าง
พี่นที(พอ.)
ข้าไม่สาปเจ้าให้จองจำใต้บาดาลก็ดีขนาดไหนแล้ว
มณีจินดา(นร.)
คอยดูเถอะ อีเพรชธารา กุไม่ยอมให้มรึงมาแย่งเจ้าพี่ ของกุเป็นครั้งที่สองแน่
คำพูดของคุณย่า
ย้อนกลับไปตอนที่คุณย่าขอคุยกับภพ
พี่ภพ(พร.)
คุณย่ามีอะไรจะพูดกับผมหรอครับ
ย่าพรพิสุทธิ์
เรื่องนี้สำคัญมากย่าต้องการบอกแก
ย่าพรพิสุทธิ์
อีกไม่นาน ทุกคนที่มีความสัมพันธ์และเกี่ยวพันธ์กันในอดีตชาติจะกลับมาเจอกันในรอบ 10,000 ปี
พี่ภพ(พร.)
โห่ ย่า มันนานจังอะ
ย่าพรพิสุทธิ์
อย่าพึ่งขัด!
พี่ภพ(พร.)
ครับ เชิญพูดต่อเลย
ย่าพรพิสุทธิ์
เมื่อ เวลานั้นมาถึง หลานของย่าทั้งสองคนต้องไปประสบพบเจอกับสิ่งที่พวกหลานไม่อยากจะเชื่อ
ย่าพรพิสุทธิ์
เพื่อนเล่นหรอภพ
ย่าพรพิสุทธิ์
ย่าอยากจะขอสิ่งหนึ่ง ภพทำให้ย่าได้ไหม
พี่ภพ(พร.)
ได้ครับ ย่าว่ามาเลย
ย่าพรพิสุทธิ์
จงใช้สิ่งนี้ปกป้อง เพรช ยามที่เพรชตกอยู่ในอันตราย
ย่าพรพิสุทธิ์
แต่จงจำไว้ จงอย่าใช้ถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆ
ย่าพรพิสุทธิ์
//ยื่นบางอย่างให้//
พี่ภพ(พร.)
ห๊ะ! คือๆ ผมก็ไม่คิดว่าย่าจะเบียวขนาดนี้
ย่าพรพิสุทธิ์
ย่าไม่ได้เบียว แค่อินกับหนังนิดหน่อย + กับนักเขียนอยากหารูปมาใส่
พี่ภพ(พร.)
ครับย่า แค่นี้หรอครับ
พี่ภพ(พร.)
โอเคครับ เส้นเล็กต้มยำ
พี่ภพ(พร.)
ป่าวครับย่า ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวเฉยๆ
ย่าพรพิสุทธิ์
ย่าหมดธุระกับแกล่ะไปไหนก็ไปป่ะ
ย่าพรพิสุทธิ์
แต่จำไว้นะภพ สิ่งที่ย่าให้
ย่าพรพิสุทธิ์
จงเก็บมันไว้และปกป้องน้องชายของแก
พี่ภพ(พร.)
ผมจะใช้มันปกป้องไอเพรช
ย่าพรพิสุทธิ์
ย่าฝากด้วยนะ
ย่าพรพิสุทธิ์
นับจากนี้ย่าคงมาปกป้องแกไม่ได้เหมือนก่อน
ย่าพรพิสุทธิ์
เพราะเวลาของย่าหมดแล้ว
ย่าพรพิสุทธิ์
ที่สำคัญพวกแกก็โตมากพอที่จะดูแลตัวเองกันได้แล้ว
ย่าพรพิสุทธิ์
//นอนตะแคงข้าง
พยาบาล
ฮัลโหลค่ะ คนไข้ห้อง 005 มีอะไรหรอคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
