ศิษย์ขึ้นครู
第1集
ลูกแก้วจันทร์ฉาย ส่องแสงยามวิกาลของเหล่าปีศาจสุนัขจิ้งจอกที่เป็นของสำคัญ ตกไปเป็นของสำนักเซียนพราหมณ์
เนื่องจากอ่อนแอจึงถูกขโมยไปได้ง่ายๆ
เหล่าปีศาจจึงตกลงให้บุตรชายของลั่วเสียนเจ้าสำนักเป็นผู้นำกลับมาเพราะหวังว่าจะเชื่อใจเขา
หวังหย่ง(พระเอกร่างมาร)
ข้าสัญญาว่าจะนำ"ลูกแก้วจันทร์ฉาย"นั้นกลับมาให้ได้!//มุ่งมั่น+จริงจัง
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
ดี!แค่เป็นเจ้าอะไรข้าก็สบายใจทั้งนั้น
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
แต่มีกฎ 3 ข้อที่เจ้าต้องทำตาม
หวังหย่ง(พระเอกร่างมาร)
ว่ามาเถอะ
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
ข้อ1.ห้ามไว้ใจใคร
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
ข้อ2. ห้ามเปิดเผยตัวตนให้แก่ผู้อื่นได้รู้ แม้ว่าคนผู้นั้นเจ้าจะสนิทด้วยก็ตาม
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
ข้อ3. ข้อสุดท้าย ห้ามตกหลุมรักมนุษย์หรือเทพเซียนเป็นอันขาด!
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
ข้าหวังว่าแค่กฎ3ข้อง่ายๆเช่นนี้เจ้าคงทำได้
หวังหย่ง(พระเอกร่างมาร)
แค่กฎเด็กๆข้าทำตามได้สบายอยู่แล้ว
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
หึ ข้าก็หวังว่าไอกฎเด็กๆเช่นนี้มันจะไม่ทำให้เจ้าเสียคนได้
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
เพื่อความแน่ใจ
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
ข้าจะให้ลูกแก้วทมิฬแก่เจ้า//ยื่น
หวังหย่ง(พระเอกร่างมาร)
//รับ
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
ยามใดที่เจ้ามีใจหลงรักใครสักคน
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
มันจะกลายเป็นสีชมพู
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
แต่ถ้าเจ้ายังมีใจมุ่งมั่นอยู่ มันก็จะเป็นที่ดำ
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
เข้าใจแล้วใช่หรือไม่?
หวังหย่ง(พระเอกร่างมาร)
ขอรับ...ข้าเข้าใจแล้ว
ลั่วเสียน(เจ้าสำนักปีศาจ)
ข้าหวังว่าเรื่องแค่นี้เจ้าจะทำสำเร็จนะ
หวังหย่ง(พระเอกร่างมาร)
ที่แห่งนี้รึที่เรียกว่าที่อยู่ของพวกมนุษย์ เทพเซียน?
หวังหย่ง(พระเอกร่างมาร)
ก็งั้นๆ ไม่ได้เหวอหวาอะไร//ย.ช
หวังหย่ง(พระเอกร่างมาร)
(มีคนกำลังมา?)
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ได้ยินว่าวันนี้จะมีศิษย์ที่เข้ามาในสำนักเราด้วย
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ข้าก็ได้ยินมาบ้าง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
อาจารย์ถึงชักสีหน้าบึ้งตึงเมื่อรู้ว่าตนต้องรับศิษย์เพิ่ม
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
พวกเรารีบกลับกันดีหรือไม่
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ท่านอาจารย์รอนานแล้ว
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
อืม...
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เดี๋ยว!
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
หืม?
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เจ้าได้ยินเสียงอะไรหรือไม่
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ได้ยิน...
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
//หันมองด้านหลัง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ใคร!...ออกมาเดี๋ยวนี้
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ไม่งั้นข้าจะใช้กระบี่ไล่ฟันเจ้า!
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ข้าเองขอรับ//เดินออกมา
*จังหวะนี้ หวังหย่งของเราเก็บหูอยู่นะคะ
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เจ้าเป็นใคร?
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ศิษย์ที่เข้ามาใหม่รึ?
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ขอรับ...ข้าเป็นศิษย์ที่เพิ่งเข้ามาใหม่
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
แล้วเหตุใดเจ้าถึงไม่เข้าประตูหน้าล่ะ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
มาเข้าประตูทางลัดทำไม?
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
พอดีข้าเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ไม่ค่อยคุ้นชิน
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ถ้าไม่รังเกียจ...//เชยมอง
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ศิษย์พี่ทั้งสองช่วยพาข้าดูรอบๆสำนักได้หรือไม่ขอรับ
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เหอะ!
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
พวกข้าคงไม่มีเวลาว่างที่จะพาเจ้าเดินดูหรอก
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ค่อยให้อาจารย์พาเจ้าดูก็ได้
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ขอรับๆ//ตอบแบบขอผ่าน
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//เดินเข้ามา
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(ที่โลกมนุษย์นี่น่าเบื่อเสียจริงๆ)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(วันๆเอาแต่บำเพ็ญเซียนน่าเบื่อๆ)
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
นี่!
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ข้ายังไม่รู้จักชื่อเจ้าเลย
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
เจ้ามีนามว่าอะไรหรือ
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//ยิ้มมุมปาก
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ข้ามีนามว่า"หวังหย่ง" ขอรับ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ข้า เยี่ยนฟาง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ส่วนข้า หลี่จวิน
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ขอรับ ข้าจำได้หมดแล้ว
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เอ้อ!...ข้าจะบอกอะไรเจ้าอย่างหนึ่ง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
อย่าเผลอไปกวนอาจารย์เชียว ท่านอาจารย์ไม่ชอบคนจู้จี้จุกจิก
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ข้าแนะนำว่า อย่าไปพูดอะไรที่มันไม่เข้าหูท่านอาจารย์จะดีกว่า
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ว่าแต่ท่านอาจารย์ที่พวกท่านกล่าวมามีนามว่าอะไรหรือขอรับ
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
แล้วนิสัยเป็นอย่างไร
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เจ้านี่อยากรู้ไปซะทุกอย่างจริงๆ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
หึหึ ก็แบบนี้แหละ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
เด็กกำลังโต
โม่เหรียญ(นายเอก)
//เดินมา
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
นั่นไง...พูดถึงก็มาเลย
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
//คารวะ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
//คารวะ
โม่เหรียญ(นายเอก)
เหตุใดพวกเจ้าถึงยังไม่ไปเรียน
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
คือศิษย์กำลังจะไปขอรับ แต่เห็นศิษย์น้องใหม่พอดี พามาด้วยเลยช้าหน่อย
โม่เหรียญ(นายเอก)
อืม...ไปเถอะ
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(คนผู้นี้เองรึ ท่านอาจารย์)
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
งั้นศิษย์ทั้งสองขอตัวก่อน
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ฝากท่านอาจารย์ดูศิษย์น้องผู้นี้ด้วย
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
เขาเพิ่งเข้ามาใหม่ ยังไม่รู้สถานที่ในสำนักมากนัก
โม่เหรียญ(นายเอก)
ไม่เป็นไร
โม่เหรียญ(นายเอก)
เดี๋ยวทางนี้ข้าจัดการเอง//หน้านิ่ง
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ขอรับ//คารวะ+เดินออกไป
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
//+
โม่เหรียญ(นายเอก)
ส่วนเจ้าก็ตามข้ามาแทนละกัน
โม่เหรียญ(นายเอก)
เพิ่งเข้ามาใหม่ถ้าไม่รู้จักกฎหรือสถานที่
โม่เหรียญ(นายเอก)
ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ขอรับๆ
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//เดินตาม
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(คนผู้นี้ใบหน้างดงามดุจดั่งนางฟ้า ผิวขาวเนียนกริบ สว่างไสวในยามวิกาล)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(น่าจะเป็นที่ดึงดูดใครต่อใคร)
โม่เหรียญ(นายเอก)
มองพอหรือยัง...
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
หืม? อะไรหรือขอรับ
โม่เหรียญ(นายเอก)
เห็นเจ้ามองแต่ข้า
โม่เหรียญ(นายเอก)
เจ้ามีอะไร//ย.ช
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
มีขอรับ
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ไม่ทราบว่าท่านอาจารย์มีนามว่าอะไร
โม่เหรียญ(นายเอก)
หืม? ข้านึกว่าเจ้าจะรู้ชื่อข้าเสียอีกนะ ที่มาเข้าสำนักนี้
โม่เหรียญ(นายเอก)
(เจ้าเด็กนี่ จะเข้าสำนักเหตุใดถึงไม่รู้ชื่ออาจารย์?)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ข้าเป็นคนขี้หลงขี้ลืมน่ะขอรับ
โม่เหรียญ(นายเอก)
โม่เหรียญ ข้ามีนามว่า โม่เหรียญ
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ขอรับ//ยิ้ม
โม่เหรียญ(นายเอก)
หยุดยิ้มแล้วก็ตามข้ามาได้แล้ว
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(ข้าล่ะชอบจริงๆ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโส)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ขอรับ ข้ากำลังไป//เดินตาม
โม่เหรียญ(นายเอก)
สถานที่ในสำนักก็มีเพียงเท่านี้
โม่เหรียญ(นายเอก)
ถ้าเจ้าอยากรู้อะไรเพิ่มเติม
โม่เหรียญ(นายเอก)
ก็ไปถามศิษย์พี่ของเจ้าได้
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ท่านอาจารย์~
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ข้าขอถามเรื่องหนึ่งได้ไหม
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ท่านรู้จักลูกแก้วจันทร์ฉายไหมขอรับ
โม่เหรียญ(นายเอก)
รู้จักสิ ทำไม
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ข้าเองก็พอรู้ข่าวคราวเกี่ยวกับลูกแก้วนั้นมาบ้าง
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
เกิดมาข้าไม่เคยเห็นเลย ท่านรู้หรือไม่ว่าอยู่ที่ใด หรือพาข้าไปดูได้หรือไม่
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//ทำหน้าอ้อนไปในตัว
โม่เหรียญ(นายเอก)
ลูกแก้วจันทร์ฉาย ไม่ใช่ว่าคนปกติจะเข้าไปดูได้ง่ายๆ
โม่เหรียญ(นายเอก)
!//นึกได้
โม่เหรียญ(นายเอก)
แล้วเจ้าถามเรื่องนี้กับข้าทำไม//มอง
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ไม่มีอะไรขอรับ แค่ศิษย์อยากเห็น
โม่เหรียญ(นายเอก)
พรุ่งนี้เจ้าก็เริ่มเรียนได้เลย
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ข้าทราบแล้ว
โม่เหรียญ(นายเอก)
ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัวก่อน
โม่เหรียญ(นายเอก)
ต้องไปดูศิษย์อื่นๆ//ลุกขึ้น
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ให้ข้าไปด้วยไหมขอรับ
โม่เหรียญ(นายเอก)
ไม่ต้องหรอก เจ้าก็ไปศึกษาเกี่ยวกับตำราก่อนเข้าเรียนล่ะกัน
โม่เหรียญ(นายเอก)
จะได้ไม่ช้ากว่าคนอื่น
โม่เหรียญ(นายเอก)
//เดินไป
โม่เหรียญ(นายเอก)
(ศิษย์ผู้นี้เหตุใดเอาแต่ถามข้าเรื่องลูกแก้วตลอดเลย)
โม่เหรียญ(นายเอก)
(ท่าทางดูแปลกๆ)
โม่เหรียญ(นายเอก)
(ข้าคงคิดไปเอง)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//มองต้นคอโม่เหรียญตอนเดินไป
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
หึ//ยิ้ม
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//หยิบลูกแก้วขึ้นมาดู
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(ยังคงเป็นสีดำเช่นเดิม)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ไม่แปลกว่าที่ข้าผ่านมาจะมีผู้คนล่ำลือกันว่า เจ้าสำนักเซียนโม่มีใบหน้าสวยดุจหญิงงาม
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
คงจะเป็นเรื่องจริงเสียแล้ว
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//ยิ้มเจ้าเล่ห์
จะไปสมัครเป็นเมียหวังหย่ง
มาแล้ววว หลังจากหายไป 1 เดือน มาพร้อมกับเรื่องใหม่ ไฉไลกว่าเดิมมม
จะไปสมัครเป็นเมียหวังหย่ง
มาแนวแบบ ศิษย์กับอาจารย์ ค่ะ ฝึกเซียนนิดหน่อย กินใจนิดนึง
จะไปสมัครเป็นเมียหวังหย่ง
พระเอกหัวขาวนี่ขวัญใจแอดเลอออ💓
第2部分
โม่เหรียญ(นายเอก)
ตำรานี้แตกต่างจากตำรากระบวนท่าทั่วไป
โม่เหรียญ(นายเอก)
ตำรานอกรีตจะแสดงอนุภาคความอาฆาตไว้ภายใน เมื่อเรียนรู้จนครบขั้น สามารถแปลงกายเป็นอะไรก็ย่อมได้
โม่เหรียญ(นายเอก)
ส่วนตำราบำเพ็ญเซียนขั้นโถว จะแสดงอนุภาคบุญบารมีแรงกล้าของผู้ที่มีจิตใจดี
โม่เหรียญ(นายเอก)
เมื่อเรียนรู้จนครบขั้น โถว ถัง ไท่ หวง พลังลมปราณจะแข็งแกร่ง
: แล้งถ้าหากผู้ที่มีจิตใจไม่ดีหรือมาร ปีศาจ มาใช้ตำราบำเพ็ญเซียน ได้ไหมขอรับ
โม่เหรียญ(นายเอก)
ย่อมไม่ได้อยู่แล้ว
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//ตั้งใจฟัง+สงสัย
โม่เหรียญ(นายเอก)
การที่เหล่ามารหรือปีศาจ ใช้ตำราบำเพ็ญเซียน
โม่เหรียญ(นายเอก)
จะทำให้ลมปราณขาดสะบั้น หัวใจระเบิด หรือน้อยกว่านั้นก็อาจทำให้พิการไปตลอดชีวิต
โม่เหรียญ(นายเอก)
แต่ทางกลับกัน หากผู้บำเพ็ญเซียนเรียนรู้ตำรานอกรีต
โม่เหรียญ(นายเอก)
จะทำให้คนผู้นั้นขาดความเป็นมนุษย์และจรรยาบรรณ เพราะความอยากรู้อยากเห็น
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
แล้วเหตุใดถึงต้องเป็นตำรานอกรีตที่ไม่ได้รับการยอมรับจากผู้คน
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ทั้งที่ตำราใดๆ ก็สามารถเรียนได้เหมือนกัน เหตุใดถึงต้องเป็นวิชานอกรีตที่ผู้คนย้ำนักว่าห้ามเรียน
ผู้คนหันมามองเขาด้วยความตกใจ ที่กล้าถามอาจารย์
โม่เหรียญ(นายเอก)
เพราะวิชานอกรีต เป็นสิ่งต้องห้ามไม่ให้เรียน ผู้คนที่มีปัญหาไม่มีทางออก ก็มักจะเรียนวิชานี้เพื่อผลประโยชน์บางประการของตนเอง
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
แล้วเหตุใดคนส่วนใหญ่ถึงโทษเผ่ามาร ปีศาจว่าเป็นคนทำให้บ้านเมืองอยู่ไม่เป็นสุข//มอง
โม่เหรียญ(นายเอก)
(เจ้าเด็กนี่...ถามเช่นนี้หรือ)
โม่เหรียญ(นายเอก)
//ถอนหายใจ+มองกลับ
โม่เหรียญ(นายเอก)
เพราะเมื่อบรรณาการ เผ่ามารและปีศาจสร้างความเดือดร้อน ให้แก่ผู้คนมากมาย
โม่เหรียญ(นายเอก)
ทั้งพรากพวกเขาไปและล้างเมืองอย่างไม่ใยดี ปีศาจขั้นน้อยไม่มีความรู้ความคิด จึงต้องทำตามคำสั่งผู้ขั้นสูงสุด
โม่เหรียญ(นายเอก)
ส่วนเผ่ามาร มีความคิด ความรู้เหมือนคนทั่วไป รวมถึงการฝึกตะบะถึงขั้นสูงสุดนานนับพันปี ถึงสามารถทำลายเมืองได้อย่างง่ายดาย
โม่เหรียญ(นายเอก)
มาถึงเช่นนี้แล้ว เจ้ามีอะไรจะถามข้าอีกหรือไม่
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//หน้านิ่ง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ข้าแนะนำให้เจ้าอยู่นิ่งๆเสียดีกว่า//กระซิบหวังหย่ง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
ท่านอาจารย์ไม่ชอบคนเถียงเก่ง ยิ่งกับเจ้าที่เถียงเอาเป็นเอาตายเช่นนี้
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
จะต้องไม่ยอมเป็นแน่//เป็นห่วง+กระซิบ
: ช่างกล้านัก ดูตาเจ้านั่นสิ อย่างกับตาติ้งจอก//นินทา
: น่ากลัวเสียจริงๆ//พูดเบา
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(ข้าไม่เห็นจะเข้าใจตรงไหนเลย เหตุใดถึงให้ร้ายแก่เผ่าต่างๆ กระทั้งผู้บำเพ็ญเซียนเองก็ไม่ได้ดีไปกว่านั้น)
โม่เหรียญ(นายเอก)
หากให้ข้าเดา
โม่เหรียญ(นายเอก)
เจ้าคงจะคิดว่า สำนักบำเพ็ญของข้าก็ไม่ได้ดีไปกว่าเผ่าอื่นๆ เหตุใดถึงได้ยกยอตัวเองสูงส่งนัก?
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//ขมวดคิ้ว
โม่เหรียญ(นายเอก)
ข้าจะตอบเจ้า
โม่เหรียญ(นายเอก)
เพราะเผ่ามนุษย์ที่เรียนอยู่ในสำนักของข้า มีรากฐานที่ดีมีขอบเขตที่มั่นคง ในสายตาข้า
โม่เหรียญ(นายเอก)
เผ่ามารหรือปีศาจแล้ว ล้วนต่างระดับกับเรา
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ท่านกล่าวเช่นนี้
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
กำลังจะสื่อว่า เผ่ามารปีศาจเป็นพวกต่ำต้อยงั้นหรือ?//ใจเย็น
โม่เหรียญ(นายเอก)
ข้ายังไม่ได้กล่าว เจ้าคิดไปเอง
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ท่านทำอย่างกับเผ่ามนุษย์ไม่เคยไปรุกล้ำเขตมารปีศาจ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
//มองหน้าหลี่จวิน
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
//มองหน้าเยี่ยนฟาง+ขมวดคิ้ว
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(กล้าอ่านความคิดข้างั้นรึ)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(คนผู้นี้ ไม่ธรรมดาอย่างที่ข้าคิดเอาไว้จริงๆ)
โม่เหรียญ(นายเอก)
(คิดจะยอกย้อนข้าหรือ เด็กไม่รู้ที่มาที่ไปเช่นเจ้า คงไม่ใช่คนที่นี่)
โม่เหรียญ(นายเอก)
แล้วเจ้าจะเดือดร้อนไปทำไมกัน
โม่เหรียญ(นายเอก)
เจ้าเป็นเผ่ามนุษย์ เจ้าจะเดือดร้อนแทนเผ่ามาร ปีศาจไปทำไม
โม่เหรียญ(นายเอก)
หรือเจ้า...มาจากเผ่ามารหรือไม่ก็ปีศาจ?//จี้จุด
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//สตั้น
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
เปล่าขอรับ..ศิษย์แค่เกิดความสงสัย
โม่เหรียญ(นายเอก)
ความสงสัยแล้วถามมันไม่ผิด
โม่เหรียญ(นายเอก)
แต่สงสัยทั้งที่ไม่รู้แล้วเถียงผู้รู้ นั่นสิผิด
โม่เหรียญ(นายเอก)
วันนี้พอแค่นี้ก่อน ทุกคนเหนื่อยมามากแล้ว
โม่เหรียญ(นายเอก)
กลับไปพักเถอะ
โม่เหรียญ(นายเอก)
//เดินออกไป
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เจ้าคิดอะไรอยู่!?//ตีหวังหย่ง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
นั่นท่านอาจารย์เชียวนะ เหตุใดถึงเถียงเอาชนะเช่นนั้น//สงสัย
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ก็อย่างที่ท่านอาจารย์บอก สงสัยแล้วถามก็ไม่ผิด
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
แต่สงสัยทั้งที่ไม่รู้แล้วเถียงผู้รู้นั่นสิผิด มีประโยคนี้ด้วย
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ตั้งแต่ข้าเข้าสำนักนี้มา//กอด อก
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ข้าไม่เคยเห็นศิษย์คนไหน กล้าเหิมเกริมเช่นเจ้ามาก่อน
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
เล่นของสูงจริงๆนะเจ้าหวังหย่ง//มอง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
งานนี้ ท่านอาจารย์จับตาดูเจ้าเป็นแน่!!//เสียงแข็ง
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
จริงสิ ศิษย์พี่
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
พวกท่านรู้จักลูกแก้วจันทร์ฉายหรือไม่ขอรับ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ลูกแก้วจันทร์ฉายหรือ?//งง
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
อ้อ ลูกแก้วจันทร์ฉายของท่านอา-อะ!
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
!!//ปิดปากหลี่จวิน
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ลูกแก้วจันทร์ฉายอะไรกัน พวกข้าไม่เคยรู้จักหรอก
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
คงจะเป็นของมีค่าไม่น้อยเลยใช่หรือไม่
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ขอรับ...//สงสัย
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
แล้วเจ้าถามถึงสิ่งนั้นทำไมหรือ//สงสัย
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ไม่มีอะไรขอรับ ข้าแค่อยากเห็น
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
พอดีมีผู้คนเล่าลือกันมามาย
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ว่าลูกแก้วจันทร์ฉายนั้นสวยยิ่งกว่าลูกแก้วสวรรค์ชั้นหก
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ข้าเลยอยากดู ให้เป็นบุญตาเพียงเท่านั้น
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ที่นี่ไม่มีลูกแก้วจันทร์ฉายให้เจ้าได้เห็นหรอก
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
อีกอย่าง เจ้าไปได้ยินมาจากที่ใด//ซักถาม
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//ตะหงิดใจ
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ศิษย์พี่เล่าให้ฟังน่ะขอรับ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
(เจ้านี่คงไม่ธรรมดาเป็นแน่)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
ไม่มีอันใดแล้ว ข้าขอตัวก่อน
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//มองเข้าไปในป่าไผ่
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
(มีแรงดึงดูดงั้นหรือ)
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//เดินเข้าไปในป่าไผ่
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
อะ-เดี๋ยว! เจ้าจะไปไหนน่ะ
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
นั่นมันเขตหวงห้ามนะ!!//เสียงดัง
หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)
//ไม่สนใจ+เดินไปต่อ
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ปล่อยไปเถอะ//ขมวดคิ้ว
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เจ้าลืมแล้วหรือว่าท่านอาจารย์สั่งให้ดูแลเจ้าเด็กนั่น!//ขมวดคิ้ว
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ข้าไม่ได้ลืม เพียงแต่มีอะไรผิดแปลกไป...//คิด
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
อะไรกัน?!
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
เจ้ายังไม่ได้บอกเกี่ยวกับเขตหวงห้ามกับเจ้าเด็กนั่นหรือ?!
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
ไม่...ข้าไม่ได้บอก
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
!!?//ตกใจ
หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)
รีบเข้าไปช่วยเขาเสีย! //วิ่งเข้าไปในป่าไผ่
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
รีบร้อนทำไมกันนะเจ้านี่....//ใจเย็น
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
เด็กนี่คงไม่ธรรมดาแบบที่เจ้าคิด...//ดูเหตุการณ์ออก
เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)
//ตามหลี่จวินไป
จะไปสมัครเป็นเมียหวังหย่ง
กริ้ดๆๆ!!!👁️👄👁️
จะไปสมัครเป็นเมียหวังหย่ง
มาต่อแร้วว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
