หยวนหยวน หญิงสาวอายุ 22 ปี เป็นผู้หญิงที่มี

ดวงตากลมโต นัยน์ตาสีน้ำตาล ผมสีน้ำตาลยาวสลวยเธอทำงานอยู่ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแห่งหนึ่ง(เป็นนางเงือกนักแสดงโชว์)

......ณ อควาเรียม......

...|...

หลังเลิกงาน

"หยวนหยวน วันนี้ก็ลำบากแล้วนะพยายามได้ดีมาก" ชิน(ผู้ชาย) เพื่อนร่วมงานของถามหยวนหยวนที่กำลังถอดหางนางเงือกอยู่

"ไม่ลำบากเลยค่ะ มันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้ว การที่ได้มาทำงานที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกดีมากเลยค่ะ" หยวนหยวนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

"แล้วจะกลับบ้านเลยเหรอ? ไปทานข้าวเย็นด้วยกันกับทุกคนไหมวันนี้เรามีเลี้ยงฉลองกันด้วยนะ? " ชินถามอีกครั้ง

"ขอบคุณมากนะคะที่ชวน, พอดีฉันไม่ว่างนะค่ะ มีงานต้องไปทำต่อ" หยวนหยวนตอบ

" ขยันจังเลยนะ ไว้โอกาสหน้าไปด้วยกันให้ได้ล่ะ" ชินตอบพร้อมยิ้ม

...|...

...เวลาประมาณ 17:00น...

...บนทางเดิน...

...|...

ท่ามกลางผู้คนที่กำลังยุ่งอยู่กับการเดินทางกลับบ้านในตอนเย็น แต่มีผู้หญิงคนนึงที่กำลังเดินสวนทางกับทุกคน หยวนหยวนในตอนนี้เธอกำลังจะไปหาแม่ที่โรงพยาบาล แม่ของเธอเป็นเนื้องอกต่อมใต้สมองซึ่งต้องได้รับการผ่าตัด และ ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากในการรักษาและเปอร์เซ็นต์ที่จะผ่าตัดสำเร็จนั้นก็มีไม่มาก

ระหว่างทางเธอได้พบกับชายชราคนนึง ที่กำลังเดินถือกระเป๋าใบใหญ่กำลังจะเดินข้ามทางม้าลาย พอเห็นแบบนั้นเธอก็ไม่รอช้าที่จะเข้าไปช่วย

"คุณตาให้หนูช่วยนะคะ" หยวนหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณมากนะสาวน้อย" ชายชราพูด

หลังจากข้ามไปถึงอีกฟากของถนนแล้วชายชราคนนั้นก็ยื่นห่ออะไรบางอย่างให้กับหยวนหยวน

ชายชรา: "นี่เป็นของตอบแทนน้ำใจเล็กๆน้อยๆนะรับไปเถอะ"

หยวนหยวน: "ไม่เป็นไรค่ะคุณตาหนูรับไว้ไม่ได้ค่ะ" หยวนหยวนปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ

ชายชรา: "รับไปเถอะ ไม่ต้องเกรงใจมันเป็นแค่ของธรรมดา"

หยวนหยวน: "ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณคุณตามากเลยนะคะ"

ชายชรา: "โชคชะตาจะทำให้หนูพบกับเหตุการณ์มากมาย, แต่จำไว้ว่าคำตอบที่ถูกต้องนั้นมีเพียงแค่หนึ่งเดียว" ชายชราพูด

หยวนหยวน: "คะ?" "หมายความว่ายังไงคะคุณตา" หยวนหยวนถามไปด้วยสิหน้าที่มึนงง

ชายชราหัวเราะและพูด:" งั้นเหรอเอาเถอะ แล้วหนูก็จะเข้าใจไปเถอะเดี๋ยวไม่ทันนะ"

หยวนหยวน:"ตายแล้ว! นี่สายแล้วจริงๆค่ะ" หยวนหยวนพูดด้วยความตื่นตระหนก "ลาก่อนนะคะคุณตา" เธอวิ่งไปและหันกลับมาพูดกับคุณตาด้วยรอยยิ้ม.

...----------------...

...ณ โรงพยาบาล...

ผู้หญิงอายุประมาณ 50 ปีที่แขนของเธอมีสายน้ำเกลือกำลังนั่งปอกผลไม้อยู่

แอ๊ด เสียงเปิดประตู

หยวนหยวน:"แม่คะ หนูมาแล้ว"

แม่:"หยวนหยวน มาแล้วเหรอจ๊ะเป็นไงบ้างลูก?"

หยวนหยวน:"ก็ดีค่ะ" เธอตอบพร้อมวางข้าวของลงบนโซฟา "หนูซื้อเกาลัดที่แม่ชอบมาด้วยนะคะ เดี๋ยวหนูแกะให้"

ในสายตาของผู้เป็นแม่ที่มองลูกตัวเองในตอนนี้ มีแต่ความภูมิใจแต่ก็อดสงสารลูกไม่ได้ เพราะตัวเธอเองรู้ดีว่าชีวิตของตัวเองนั้นเหลืออีกไม่นานแล้ว เธอเอาแต่คิดถึงว่าถ้าเธอไม่อยู่แล้ว หยวนหยวน จะอยู่ยังไงเพราะชีวิตนี้ของเธอมีแค่แม่เพียงคนเดียวเท่านั้น

แม่:"หยวนหยวน เรากลับบ้านที่บ้านนอกกันเถอะนะ"

หยวนหยวน:"รอให้แม่หายดีก่อนนะคะแล้วเราจะกลับบ้านด้วยกัน"

"คุณแม่ไม่ต้องกังวลนะคะ ตอนนี้หนูเก็บเงินเกือบจะพอค่าผ่าตัดแล้ว คุณแม่ต้องเข้มแข็งนะ อีกเดี๋ยวก็หายแล้ว"

แม่: "งั้นเหรอจ๊ะ"คุณแม่พูดพลางยิ้มไปด้วย

หยวนหยวน:"นี่ค่ะแม่เสร็จแล้ว "

หยวนหยวน พูดพร้อมยื่นเกาลัดที่แกะแล้วให้กับแม่

แม่:"ขอบคุณนะลูก"

หยวนหยวน:"จริงด้วยนะ มีคุณตาคนนึงให้ของหนูมาด้วย เพราะว่าหนูช่วยคุณตาเดินข้ามถนนค่ะ" หยวนหยวน เปิดห่อออกมาข้างในคือกำไลหยกสีแดงที่ดูเหมือนจะไม่มีค่าอะไรเหมือนที่ชายชราคนนั้นบอกจริงๆ และ เธอได้ใส่ไว้ที่แขนซ้ายของเธอ

หยวนหยวน:"สวยไหมคะแม่" หยวนหยวน ยกแขนให้แม่ดู

แม่:"สวยมากเลย"

หยวนหยวน:"หนูต้องไปทำงานก่อนแล้วนะคะแม่"

แม่:"ไปดีมาดีนะลูก"

...เวลา 18:30 น...

...-...

...ร้านอาหารแห่งหนึ่ง...

เสียงดังที่อยู่ในร้านอาหารทำให้รู้ว่ามีลูกค้าเข้าร้านเยอะมากแค่ไหน, หยวนหยวน หญิงสาวที่ตั้งใจทำงานรับแขกอย่างไม่ย่อท้อ เธอเป็นคนที่ทุ่มเทกับงานมากไม่ว่าจะเป็นงานแบบไหนเธอก็จะทำอย่างเต็มที่อยู่เสมอ

หลังเลิกงาน

หยวนหยวน จับมือถือขึ้นมาดูพบว่ามีเบอร์จากโรงพยาบาลโทรเข้ามาหลายสายมาก หยวนหยวนเริ่มใจไม่ดี สีหน้าของเธอซีดลงในทันที เธอเปิดอ่านข้อความที่หมอส่งมาด้วยมือที่สั่นเทาในข้อความเขียนว่า

“ คุณหยวนหยวน ถ้าคุณเห็นข้อความนี้แล้วกรุณาติดต่อกลับด้วย ตอนนี้อาการคุณแม่ของคุณไม่ค่อยดี ต้องทำการผ่าตัดด่วน ” หลังจากที่เธอเห็นข้อความนั้นเธอก็รีบวิ่งออกไปในทันที

ในตอนที่เธอวิ่งมาเกือบถึงโรงพยาบาลจังหวะที่เธอกำลังวิ่งข้ามทาง เพราะเธอรีบมากจนไม่ทันได้สังเกตเห็น รถบรรทุกที่กำลังวิ่งมาทำให้เธอโดนรถชนเข้าอย่างจัง

หยวนหยวน:/นี่ฉันต้องตายแล้วเหรอ/ จากนั้นภาพทุกอย่างก็กำลังจะมืดลงก่อนที่ทุกอย่างจะมืดสนิทได้มีแสงสีแดงประหลาดสว่างจ้าขึ้นมา

และก็มีเสียงปริศนาพูดขึ้นมาว่า:

{คำตอบที่ถูกต้องนั้นมีเพียงแค่หนึ่งเดียว}

หยวนหยวน:/เสียงใครน่ะ? เสียงคุณตาหรอ?/ หยวนหยวน คิดพร้อมดวงตาที่กำลังปิดลง

......................

...ณ ป่าแห่งหนึ่ง...

ในป่าลึกที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่มีร่างบางของหญิงสาวคนนึงนอนไม่ได้สติอยู่กลางป่า มันเป็นช่วงที่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว หยวนหยวนเริ่มได้สติขึ้นมาและดวงตาของเธอก็ค่อยๆเปิด ความคิดของเธอว่างเปล่าไปครู่หนึ่ง เธอค่อยๆลุกนั่งและกวาดสายตามองไปรอบๆแต่ก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่ารอบๆเธอนั้น 'มีแต่ต้นไม้ใบหญ้า' เธอยังคงอยู่ในอาการมึนงงและเธอก็นึกออกว่าเธอนั้นโดนรถชนขณะที่เธอวิ่งไปที่โรงพยาบาล

" ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลยฉันโดนรถชนไม่ใช่เหรอ? หรือว่าฉันจะตายไปแล้ว? แล้วที่นี่คือนรกหรือว่าสวรรค์กันล่ะ? " เธอถามคำถามมากมาย

"หรือว่านี่จะเป็นความฝัน? ต้องใช่แน่ๆเลย" เธอใช้มือของเธอหยิกแขนของเธอเองและเธอก็ได้รู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน

"โอ๊ย...เจ็บจังเลยนี่ไม่ใช่ความฝันนี่นา แล้วมันยังไงกันแน่เนี่ยฉันอยู่ที่ไหนกัน"

เธอลุกขึ้นยืนและมองไปรอบๆอีกครั้ง ในใจเธอสับสนเป็นอย่างมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ เธอไม่รู้ว่านี่มันคือเหตุการณ์อะไรแต่ว่าเธอก็เลือกที่จะเดินไปทางใดทางหนึ่ง

"แล้วนี่ฉันจะต้องไปที่ไหนกันละเนี่ย"

"หรือว่าคนที่ขับรถบรรทุกคนนั้นกลัวความผิดก็เลยพาฉันมาทิ้งไว้ที่ป่าลึกอย่างนั้นเหรอ"

เธอเดินมาถึงต้นไม้ใหญ่ต้นนึงและเธอก็นั่งลงตรงนั้น

จ๊อกๆ...เสียงท้องร้อง

"หิวข้าวจังเลย ป่านนี้คุณแม่จะเป็นยังไงบ้างนะ"

และสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างที่คุ้นเคย

"นั่นกระเป๋าของฉันนี่" เธอรีบวิ่งไปเอากระเป๋าของเธอ หลังจากนั้นเธอก็เปิดดูข้างในพบว่าทุกอย่างยังอยู่ครบ ในกระเป๋ายังเหลือขนมปังอยู่ 2 ชิ้น

"รอดแล้วเราโชคดีนะที่ยังมีของกินเหลืออยู่"

เธอได้หยิบขนมขึ้นมากินแล้วก็พลางคิดไปด้วยว่า

"ป่านนี้คุณแม่จะเป็นยังไงบ้างนะ, มือถือก็ไม่มีแบตเตอรี่เหลือแล้ว เราจะหาทางกลับได้ยังไง"

แซ่ก แซ่ก...เสียงพุ่มไม้

หยวนๆหันไปดูด้วยความตกใจ

"นั่นเสียงอะไรนะ อย่าบอกนะว่ามีสัตว์ร้าย"

เธอลังเลอยู่เล็กน้อยแต่ว่าสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเดินเข้าไปดู เธอค่อยๆเดินย่องเข้าไปดูอย่างช้าๆ

ในมือของเธอถือมีดสั้นที่เธอหยิบออกมาจากกระเป๋า เธอค่อยๆเดินไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

ที่ใต้พุ่มไม้มีมือใครบางคนที่ยื่นออกมา

"นั่นมือคนนี่นา" ถึงแม้ว่าเธอจะกลัวแต่ในที่สุดเธอก็เดินเข้าดูในพุ่มไม้ดูว่าคนที่อยู่ในนั้นคือใคร

สิ่งที่เธอเห็นนั้นมันทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก คนที่นอนอยู่ตรงนั้นใส่ชุดโบราณสีขาวนอนคว่ำหน้า และ ก็มีผมสีขาวที่ยาวมาก ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด แต่ที่ทำให้เธอตกใจมากกว่านั้นก็คือ 'คนๆนั้นมีหูของสัตว์อยู่บนหัวด้วย'

"นี่มันอะไรกันเนี่ย คนๆนี้ไม่ใช่มนุษย์หรอ? หรือว่าจะเป็นคอสเพลย์กันนะ?"

"แต่มันจะเหมือนจริงเกินไปไหม" เธอพูดไปด้วยแล้วก็ยื่นมือไปจับหูนั่น

"ของจริงนี่นา, ถ้างั้นก็หมายความว่าคนคนที่เป็นปีศาจนะสิ" เธอพูดด้วยสีหน้าที่ตกใจและกำลังจะลุกหนีไปจากตรงนั้น

ทันใดนั้น ...