คนแปลกหน้า
จุดเริ่มต้น
เรื่องนี้เป็นเค้าโครงมาจากเรื่องจริงของนักเขียนนะคะ😘
วันนั้นเป็นวันที่29เดือนกุมภาปี2566เป็นวันที่วุ่นวายที่สุดในโรงเรียนเพราะว่าฉันได้นัดกับเพื่อนไว้ว่าจะไปฟิตเนสกันตอนหลังเลิกเรียนแล้วกว่าจะได้ไปนั้นก็แสนจะยุ่งยากซะเหลือเกินเพราะว่า
ครีม
เอาหน่าาาพากูไปเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนก่อนนะ🥺
พลอยย่ะ
ไม่เอาาขี้เกียจใส่ชุดพาละของโรงเรียนมันจะเป็นไรวะ?.
ครีม
ก็กูอยากใส่กางเกงใหม่อะแล้วมันอยู่ที่บ้านไงง จะไปบอกพ่อด้วย
แล้วพวกเราก็พากันไปเอากางเกงที่บ้านของยัยครีม
พลอยย่ะ
ถึงละ รีบๆเลยไอพวกนั้นรออยู่
พลอยย่ะ
ต้องรีบแล้วเดะไม่ทันพวกนั้น
ใครกันนะ
ละเราสองคนก็ได้มาทันเวลาพอดี
พลอยย่ะ
เกือบไม่ทัน เห็นไหมหล่ะ
พลอยย่ะ
เออหน่า อย่าบ่นตามขึ้นมา!
ฉันกำลังเดินขึ้นไปชั้นสองซึ่งมันจะเป็นชั้นสำรับฟิตเนสโดยเฉพาะ
พลอยย่ะ
มาเร็วว//เดินขึ้นบันได
แต่ว่าจังหวะที่ฉันได้ขึ้นมาถึง ฉันก็พบว่าไม่มีเพื่อนฉันอยู่เลยสักคน
แต่จะมีผู้ชายคน1ที่เล่นกล้ามแล้วมีเสน่ห์มาก
พลอยย่ะ
//ใครวะ ทำไมคุ้นจังหน้าเหมือนเพื่อนไอครีมเลยแต่ก็คงไม่ใช่ ถ้าใช่ป่านนี้คงทักกันละ
ครีม
ไหนบอกว่าพวกมันมาละไง ไม่เห็นใครมาสักคน
พลอยย่ะ
เอ้าก็กูไม่รู้หนิว่ามันจะยังไม่มากัน
แต่ทันใดนั้นเอง ยัยพวกเพื่อนตัวดี3คนก็มา
เบลล์โล่
ก็คนมันปวดท้องอะ เมนมาไงก็ปวดท้องเป็นเรื่องปกติ
พลอยย่ะ
มาออกกำลังกายเน้าะ!
ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปเล่นเครื่องเล่น
พลอยย่ะ
//ไอนี่ ทำไมมันสูงขึ้นวะ
พลอยย่ะ
//กูต้องทำไงเนี่ยย
ฉันก็คิดอยู่นานว่าจะให้ใครช่วยเพราะว่าสภาพเพื่อนของฉันแต่ละคนดูเหมือนจะซ่อมให้ฉันไม่เป็นสักคน
แต่สายตาของฉันก็เลือบไปมองเห็นผู้ชายที่ฉันคุ้นตอนแรก
พลอยย่ะ
//ควรให้เขาช่วยดีไหมวะ
พลอยย่ะ
//แต่ถ้าไม่ใช่เขาก็ไม่มีใครแล้วนะเว้ย
แล้วทันใดนั้นฉันก็ได้เดินตรงไปยืนต่อหน้าผู้ชายคนนั้นแล้วพูดขึ้นไปว่า
พลอยย่ะ
นายๆ ไปซ่อมอันนู่นให้เราหน่อยได้ไหม
พลอยย่ะ
นี่ๆๆ//ชี้ไปตรงเครื่องเล่น
รีบอนด์
อ๋อ//ซ่อมให้มันต่ำลง
แต่ตอนที่เขายิ้มตอบรับคำขอบคุณของฉันนั้นทำไมมันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้
ทำไมมันดูรู้สึกเหมือนว่าเขา
แล้วทุกคนต่างก็เล่นกันเสร็จ
เบลล์โล่
เหนื่อยมากกกขอพักหายใจ
นุ่น
ปวดตูดอะทำไมมันปวดจังวะ
โอลาฟ
ก็มึงเล่นตูดไม่ปวดสิแปลก?
พลอยย่ะ
//เอาแต่เม่อมองผู้ชายคนนั้น
ทุกคนเริ่มสังเกตเห็นว่าฉันไม่ฟัง
โอลาฟ
ฟังพวกกูอยู่ป่ะเนี่ย
นุ่น
แต่กูปวดตูดจริงนะมึง นี่กูเล่นเบาๆละนะเว้ย//เดินไปคุยไป
เบลล์โล่
มึงรู้สึกแต่กูไม่รู้สึกค่ะ
เบลล์โล่
แต่กลับบ้านมึงก็กินโปรตีนเยอะๆหน่อย
โอลาฟ
รอกูแปป//หิ้วของเต็มไม้เต็มมือ
ละพอฉันกลับฉันก็คิดว่าคงจะไม่ได้เจอคนนั้นอีก..
บังเอิญ
เช้าวันถัดมาฉันก็ได้มาโรงเรียนปกติเหมือนเคย
พลอยย่ะ
เมื่อวานมึงไม่ได้ไป
พลอยย่ะ
มันมีผู้ชายคนนึงเว้ยเขามาช่วยกูด้วยอ่าาา
พลอยย่ะ
ช่วยกูยกเครื่องเล่นอะ แม่งสูงจัด
เดก้า
55555555แหม่ๆ หล่อป่ะ
พลอยย่ะ
ก็มีเสน่ห์ดีนะมึง//ยิ้ม
พลอยย่ะ
เด มึงไปซื้อหนมเป็นเพื่อนหน่อยดิ
พลอยย่ะ
5555555นั่นแหละ สาเหตุที่กูชวนแค่มึง
ตอนนั้นจำได้ว่าฉันกำลังเดินคุยกับเดอยู่ แต่ฉันก็ต้องอึ้งในสิ่งที่ฉันเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือ
พลอยย่ะ
ห้ะะ จริงป่ะเนี่ย//มองดีๆ
ได้มีผู้ชายคนนึงเดินส่วนไป
พลอยย่ะ
เหี้ยยยยย มึงงง!!!!
พลอยย่ะ
มึงก็ผู้ชายคนนั้นน่ะ ที่กูเล่าให้มึงฟังอ่าา
เดก้า
อ๋ออ ที่มึงเล่าว่าเจอที่ฟิตเนสอะนะ
พลอยย่ะ
กูไม่คิดว่าเขาจะเรียนที่นี่
เดก้า
กูเห็นว่าเขาอยู่มอ5นะ
พลอยย่ะ
เหี้ยยรุ่นน้องซะด้วย
พลอยย่ะ
กูคิดว่ารุ่นพี่ซะอีก
พลอยย่ะ
เอ้าา//พยายามหันหลังไปมอง
แล้วหลังจากนั้นหน่ะหรอ555
ฉันก็เห็นเขาทุกที่เลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
