ในกลางสงครามที่พึ่งจบลง มีชายผู้หนื่งรูปร่างสูง หน้าตาหล่อเหลา ผมดำยาวลงมาถึงเอว เขาเดีนหาขิงมีค่าในกองศพเหล่านั้น ในตอนที่เขาหาของอยู่นั้น หลีเหยาได้เจอเด็กน้อย อายุ12ปีคนหนื่งนอนอยู่ในกองศพนั้น

หลีเหยา:นี่มันอะไรวะเนี่ยมีเด็กมาอยู่นี่ได้ไงวะ เฮ้อไหนๆก็ไหนๆละ เธอมาเป็นลูสาวของฉันนะเด็กน้อย

เขาได้อุ้มเด็กสาวเข้าไปในเมือง เข้าไปในห้องเล็กๆของเขา ในวันต่อมาเด็กสาวได้ตื่นขื้นมาจากการหลับ

เด็กสาว:ที่นี่ที่ไหนนะฉันน่าจะตายไปแล้วนี่นา

หลีเหยา:โอนี่เธอตื่นแล้ว กินน้ำก่อนสิเธอจำอะไรได้มั้ย

เด็กสาว:หนูจำอะไรไม่ได้เลยค่ะขอบคุณนะพี่ชายมี่พี่ช่วยหนูเอาไว้(เตียงมีเตียงเดียวงั้นก็แปลว่าเขานอนพื้นแล้วให้เรานอนเตียงหรอ)

หลีเหยา:ถ้าเธอจำไม่ได้งั้ชั้นจะรับเลี้ยงเธอเองนะ

เด็กสาว:ได้ค่ะพ่อ

ในห้องที่พวกเขาอยู่นั้นเป็นห้องเล็กๆมี1เตียงเล็กมี่1ห้องน้ำไม่มีห้องครัวด้วยช้ำ

หลีเหยา:อืมงั้นเธอชื่อหลีเชี่ยว นะเธอชอบมั้ย

หลีเชียว:หนูชอบมากเลยค่ะพ่อ

หลีเชียว: เธอน่าจะอายุ12ปี เธอมีรูปร่างผมกระด้างแต่ใบหน้าของเธอนั้น สวยมาก

หลีเหยาอายุ25ปี มีรูปร่างสูงผอม เขามีใบหน้าที่หล่อเหลา

หลีเหยา:นี่เชียวๆน้อยเธอต้องได้กินอาหารนะเอานี่ให้เธอกิน

เขายื่นขนมปังให้เธอ เขารักเธอมากแม้ว่าตัวเองจะหิวแต่เขาก็ให้เธอกินก่อน

หลี่เชียว:นี่ดูแล้วพ่อก็ต้องหิวแน่ๆเลยงั้นเรามากินด้วยกันนะ

หลีเหยา:นี่เชียวๆ เฝ้าบ้านระว่างที่พ่อไปทำงานได้มั้ยลูก

หลีเชียว:ได้ค่ะพ่อหนูจะทำอย่างเต็มที่

หลีเหยาได้เข้าไปในสงครามอีกครั้ง เขาคุ้ยหาศพที่ลูกค้าบอกให้หาและเขาก็เก็บ ของมีค่าทั้งหมดที่เห็น ไม่ว่าจะเป็นดาบ หอก โล หรือ อะไรก็ตาม ในตอนเย็นเขาเดียเข้าเมืองพร้อมแบกศพบนบ่า เขาไปยังจุดขื้นเงิน

หลีเหยา:นี่พนักงานขื้นเงิน หาศพด้วยครับ และขายของ

พนักงาน:ออได้ค่ะคุณวางของไว้ตรงนี้ แล้วนั่งรอได้เลยคะ

30นาทีต่อมา

พนักงาน:นี่คุณหลีเชียวมารับเงินเป็น25ทองค่ะ

หลีเชียว:ออขอบคุณคับ

กลังจากนั้นเขาก็เดีนกลับบ้าน แต่พอเปีดประตูเข้าไปแต่ดันไม่มีคนชักคนอยู่ในห้อง.

หลีเหยา:นี่เชียวๆนี่พ่อเองลูออกมาได้แล้วพ่อมีของกินมาฝากด้วยน้า เป็นนมนะ

หลีเชียว:คุณพ่อหนูคิดถึงพ่อมากๆเลยนะ โอ้นมหรอ หนูชอบกินมันมากเลยละ

หลีเหยา:เอานี่ ดีใจที่ลูกชอบนะ นี่ก็เย็นแล้ว วั้นนี้มีขนมปังตั้ง2ก้อนนะเอานี่ลูกเอาก้อนหนื่ง ส่วนพ่อก็เอาก้อนหนื่งถ้ากินอี่มแล้วนอนกันนะ

พวกเขานอนด้วยกันในห้องแคบๆนั้น หลีเขียวเธอรู้สืกถึงความอบอุ่นที่ไม่เคยรู้สืกถึงตั้งแต่เกีดมา เธอคิดว่าเมื่อเธอนั้นโตขื้นเธอจะหาทำงานทำเพื่อช่วยเหลือพ่อบ้าง

หลีเหยา:เชียวๆตื่นได้แล้วนะลูก วันนี้พ่อจะพาหนูไปเดีนตลาดไปชื้อของกันนะ

ณตลาดค้าของเก่า

ในฝั่งช้ายมือจะเป็นอาหารและเครื่องใช้ต่างๆ ฝั่งขวาจะเป็น กรงขังทาส ในทุกๆที่ๆเดีนจะมีเสียงร้องของเหล่าทาส

ในตอนที่สองพ่อลูเดีนอยู่นั้นก็ได้มีคน วิ่งดึงเอาหลีเชียวไปอย่างหน้วด้านๆ

หลีเชียว:ท่านพ่อช่วยข้าด้วย นี่ไอบ้าปล่อยข้านะ

ดังนั้นจืงเกีดการไล่ล่าขื้น ชายคนนั้นวิ่งเข้าไปในชอยแคบๆ

???:นี่น่าจะพ้นแล้ว เฮ่ยอยู่นิ่งๆสิสาวน้อยพ่อของเจ้านะ อ้า

เขาอยังพูดไม่จบก็มีดาบแทงทะลุอกของเข้าไป เลือดไหล ลงไปใส่หน้าของหลีเชียว เหลาเหยาเข้าไปกอดลูกของเขาด้วยความเป็นห่วง

หลีเหยา:พ่อขอโทษลูกพ่อขอโทษจริงๆเรากลับบ้านกัน

หลังจากเรื่องในวันนั้นหลีเกยาก็ให้มีดเล่มเล็กไว้ให้กับหลีเชียวให้นางป้องกันตัว กลังจากนั้นชีวิตของ2พ่อลูกก็เป็นไปตามปกติ พ่อ ออกไปทำงานสูกเฝ้าบ้าน บางวันก็ไปตลาด จนกระทั่งเวลาผ่านไป2ปี หลีเชียวเธอคิดว่า2ปีที่ได้อยู่กับพ่อ2ปีที่มีคนหวงแห บอกฝันดีเธอตอนหลับ เป็นห่วงเวลาเธอเจ็บ 2ปีเป็นเวลาที่ไม่น้อยแต่หลีเชียวคิดว่ามันผ่าไปไวราวภาพฝัน เธอได้ไปเรียนทำอาหาร ในบ้านเธอจะรับหน้าที่ทำอาหาร และในวันหนื่ง

หลีเหยา:นี่เชียวๆไก้เวลาที่ลูกต้องทำงานหาเงินเข้าบ้านแล้วละ ตอนนี้ลูกก็14แล้วได้เวลาแล้ว

หลีเชียว:ได้ค่ะพ่อหนูจะตั้งใจทำงานคะ

หลังนั้นเขาได้พาลูกของเขาเข้าไปในหลังร้านๆหนื่ง

พ่อค้า:ออคนนี้สินะที่นายพูดถึงนะไปรออยู่ด้านในเลย เอานายอยากได้เท่าไหล

หลีเหยา:500ทอง

พ่อค้าทาส:โอเคตลงนะเอานี่500ทองของนาย

หลีเหยารับเงินแล้วก็กลับบ้านไป

บนที่ประกาดข่าว มีข่าวว่าแต่ละประเทศกำลังจะจบ สงครามที่ยาวนานลงในอีก3วันให้ทะหาร ออกมาจากสงคราม ข่าวนี้เป็นที่ดีใจ ไม่ว่าจะใครก็อยากให้สงครามจบลง และในเวลาเดียวกัน

ณเมืองแห่งหนื่ง ได้มีชายเดีเข้ามาในเมืองนั้นเพราะเป็นช่วงจบสงครามเลยไม่มีการตรวจคนเข้าเมือง ชายคนนั้นได้เดินเข้าไปในร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ใจกลางเมือง เขาไม่คุยกับคนที่อยู่ในนั้นว่า

หลีเหยา:นี่นายนะ ฉันทำนายได้นะว่านายจะตายเวลาไหน

ชายคนนั้น:ฉันไม่ค่อยเชื่อเรื่องอะไรพวกนี้นะ

หลีเหยา:นายจะตายในอีก10.9

ชายคนนั้น:หาพูดบ้าอะไรวะ

5.4.3.2.1.

ตูมมมมหลังจากที่หลีเหยานับเสร็จ ก็มีระเบีด ระเบีดทั้งเมืองให้เหลือแค่ชื่อ ไม่มีคนรอดแม้แต่คนเดียว ไม่มีเลย ทุกคนตายหมด

หลังจากนั้นพวกประเทศต่างๆก็ระแวงกันเอง แล้วก็เกีดสงครามขื้นอีกครั้ง

ในบนฟ้าหลีเหยาเข้ามองลงมาบนโลกแล้วพูดขื้น

หลีเหยา:เมื่อ500ปีก่อนฉันทำให้มันเกีดขื้น 500ปีต่อมาฉันทำให้มันไปต่อ

ณ โลกแห่งหนื่ง

โลกนี้ปกครองด้วยระบบ เมืองต่างๆทั้งเล็กและใหญ่ มีหญิงเป็นใหญ่ และไม่ค่อยมีสงคราม

ณ กรงขักทาส ในร้านขายทาสเล็กๆแห่งหนื่งมีชายคนหนื่งนั่งอยู่ หน้าตาของเขานั้นหล่อเหลา ผมสีขาวที่เปื้อนดินโคลน แต่ในดวงตานั้นกลับดำมืด เขาก็คือหลีเหยาที่เปลี่ยนร่างกายมาอยู่ในโลกนี้ ในโลกนี้เขานั้นชื่อ หยางชี

ในชีวิตนี้เขานั้นได้เป็นทาส ที่น่างุดงิดยิ่งกว่านั้นคือเป็นโลกที่หญิงเป็นใหย่ ในข้างๆเขานั้นมีผู้ชายมากมาย ไม่ว่าจะผิวดำผิวขาว ทุกช่วงอายุ

ทาส1:นี่พวกเจ้า ข้าได้ข่าวมาว่าเขาจะเอาเราไปประมูลใครไม่โดนชื้อจะถูกฆ่ามาทำเป็นอาหารให้ทาสอีกที

ทาส2:เฮ้อข้าน่าจะตายจริงแล้วชินะร่างกายข้าไม่แข็งแรง ว่าแต่พวกเจ้ามาได้ไง

หลังจากนั้นพวกทาสก็ได้คุยกัน ยาว

3วันต่อมา

ผู้คุม(หญิง):นี่พวกเจ้าออกมาได้แล้ว ใครไม่ถูกชื้อตาย

เขาให้ทาสเดีน้ข้าไปในโรงประมูลด้านข้างนั้น

ในหน้างานมี พิธีกรที่เป็นผู้ชาย

พิธีกร:เอาละท่านสุภาพสตรี ทั้งหลายวันนี้เราก็มาประมูลทาสกันอีกเชั้นเคย ทาสคนนี้เป็นคนที่แข็งแรง แถมจู๋ของเขานั้นใหญ่กว่าคนปกติมาก เราเปีดอยู่ที่100ทอง

ผู้ร่วม20:110ทอง

ผู้ร่วม24:300ทอง

พิธีกร:เอาละครับผู้ร่วมหมายเลข24 300ครั้งที่1ครั้งที่2ครั้งที่3ปิดอยู่ที่300ทองครับ

แล้วงานก็ดำเนีนไปจนคนสุดท้าน

พีธีกร:เอาละเรามาถึงทีเด็ดของค่ำคืนนี้กันแล้วนะ คนๆนี้ไม่มีราคาเรื่มต้นนะครับดูกันเอาเองและตัดสินใจเลย