หัวใจของคฑาวุธ
หัวใจของคฑาวุธ
ขาเรียวยาวก้าวเข้ามาภายในบ้านยังไม่ถึงไหน
ก็ได้ยินเสียงของหญิงวัยชราที่นั้งรอรับตนบนโซฟากลางบ้าน
ไม้
เดี๋ยวผมถือกระเป๋าให้ครับ
คุณหญิงมณีรัตน์
กลับบ้านได้สักทีนะคฑาวุธ
คุณหญิงมณีรัตน์
มาเหนื่อยๆ กินน้ำก่อนไหม
คุณหญิงมณีรัตน์
น้ำอบ ไปเอาเครื่องดื่มมาให้คุณชายหน่อย
คฑาวุธ
คุณย่าเรียกผมมามีอะไรรึปล่าวครับ
คุณหญิงมณีรัตน์
นี่ ใจคอหลานจะไม่กลับบ้านกลับช่องเลยรึไงกัน
คุณหญิงมณีรัตน์
ย่าก็คิดถึงเป็นนะ
คุณหญิงมณีรัตน์
ส่วนพ่อของเเกหน่ะนานทีๆมันจะเข้ามา
คุณหญิงมณีรัตน์
ย่ามีเรื่องอยากให้หลานช่วยหน่อย
คฑาวุธนั้งฟังผู้เป็นย่าของตัวเองเล่าเรื่องราวของใครซักคน
คุณหญิงมณีรัตน์
หลานยังจำลักขณาได้รึปล่าว
ลักขณาคือคนดูเเล คฑาวุธตั้งเเต่เเม่ของเขานั้นได้จากไป พร้อมกับเลี้ยงลูกตัวเอง
หลังจากคฑาวุธอายุได้ประมาณสิบหาปีพ่อก็ส่งเขาไปเรียนอยู่ที่อังกฤษ
ตั้งเเต่นั้นมาเขาก็ไม่ทราบข่าวของน้าลักขณาอีกเลย
พอมารู้อีกที่ก็ตอนเขากลับไทย ว่าน้าลักขณาขอย้ายไปอยู่กับสามีที่ประเทศนอก
คุณหญิงมณีรัตน์
ตอนนี้ลักขณาเสียชีวิตแล้ว
ชายหนุ่มนั้งหน้านิ่งราวกับไม่มีความรู้สึก
เเต่ภายในใจเขารู้สึกคิดถึงใครบางคนที่ไม่ได้พบเจอกันมานาน
คุณหญิงมณีรัตน์
ก่อนลักขณาเสียชีวิตเธอได้ฝากลูกสาวของเธอไว้
คุณหญิงมณีรัตน์
ตอนนี้ลูกสาวของลักขณาเรียนจบเเล้ว กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย
คุณหญิงมณีรัตน์
ย่าอยากฝากคฑาวุธดูเเลน้องให้ย่าหน่อย
คุณหญิงมณีรัตน์
น้องยังเด็กเกินไปที่จะอยู่ในเมืองใหญ่เเบบนี้ อีกอย่างน้องไม่เหลือใครเเล้วนะ
คุณหญิงมณีรัตน์
รับปากย่าได้รึปล่าว ว่าจะดูเเลน้องให้ดี
ชายหนุ่มนั้งเงียบทำให้หญิงชราตรงหน้ารู้สึกกังวลกับคำตอบของหลานชาย
สีหน้าดูกังวลของหญิงชราทำให้เขารู้ว่าคนตรงหน้าเป็นห่วงเด็กหญิงคนนั้นมาเเค่ไหน
คฑาวุธ
ครับ ผมจะดูเเลน้องเอง
พอชายหนุ่มพูดจบรอบยิ้มของหญิงชราก็เผยออกมาอย่างพอใจ
คุณหญิงมณีรัตน์
ย่ารักหลานคนนี้มากเลยรู้ไหม
คุณหญิงมณีรัตน์
ย่าขอบใจคฑาวุธมากเลยนะที่จะดูเเลน้องให้
คุณหญิงมณีรัตน์
นี่ก็ใกล้บ่ายเเล้วคฑาวุธขึ้นไปพักผ่อนเถอะลูก
คุณหญิงมณีรัตน์
เดี๋ยวตอนเย็นย่าจะให้น้ำอบเรียกมากินข้าว
คุณหญิงมณีรัตน์
เอ๊ะ! ลืมเลยคเชนทร์มันจะมาตอนไหนนะ
คุณหญิงมณีรัตน์
ย่าไปหาเตรีอมของมาทำอาหารก่อนนะ
หญิงสาวพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินเข้าครัวทันที
คุณหญิงมณีรัตน์
น้ำอบตามมาเร็ว
พอนึกขึ้นได้เขาก็ลืมถามชื่อของเด็กสาวคนนั้นเลย
หัวใจของคฑาวุธ
คุณหนูครับ ฝนใกล้จะตกแล้วเรารีบไปกันเถอะครับ
หญิงสาวเงยหน้ามองดูบ้านที่ตัวเองเคยอยู่ตั้งเเต่ย้ายมาจากไทย มันทำให้ความรู้สึกที่ไม่อยากจากไปไหน
ควีน
เเล้วเราจะได้กลับมาอีกรึป่าวคะ
รอถามคุณหญิงดีกว่าครับ ผมไม่สามารถตอบได้
พอ คนขับรถพูดจบ น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย ทำให้ใบหน้าที่สุดใสเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
คเชนทร์
โอ๊ยๆ!โอ๊ย เเม่ครับผมเจ็บ
คุณหญิงมณีรัตน์
ฉัน นี่อยากจะบิดหูเเกให้ขาดไปเลย
คเชนทร์
ก็มันไม่มีเวลานิครับ งานตั้งเยอะ
คเชนทร์
งั้นคุณเเม่ก็เเบ่งเอาไปทำเองสิครับ
คุณหญิงมณีรัตน์
เอ๊ะ! ไอ้ลูกคนนี้นิ นิสัยเเกเหมือนใครกัน
ชายกลางคนนั่งหัวเราะชอบใจเเม่ของตัวเองที่กำลังโมโหอยู่
คุณหญิงมณีรัตน์
เเล้วนี่ คฑาวุธยังไม่ลงมาอีกหรอ
คุณหญิงมณีรัตน์
ได้เวลาไปรับหนูควีนเเล้วนะ
คุณหญิงมณีรัตน์
ไม้ ขึ้นไปตามคุณชายเร็ว
ถึงเเล้วครับคุณหนู เดี๋ยวผมไปเอากระเป๋าก่อนนะครับ
หญิงสาวหันไปมองเสียงเรียกจากใครบางคน
คุณหญิงมณีรัตน์
ไหว้พระเถอะลูก
หญิงชรานึกเอ็นดู เด็กสาวตรงหน้า ทำไมถึงได้หน้าตาจิ้มลิ้มขนาดนี้กัน ลักขณาเอาอะไรให้เด็กสาวกินนะ ถึงน่ารักแบบนี้
คฑาวุธ
ไปเถอะครับคุณย่า ผมมีงานต้องทำอีกเยอะ
คฑาวุธ
มารับเด็กคนเดียวให้ ไม้ มารับก็ได้นิครับ
ชายหนุ่มปรายตามองหญิงสาวตรงหน้า
ควีน
ขอโทษค่ะ ที่ทำให้เสียเวลา
หญิงสาวก้มหน้าลงพร้อมกับเม้มริมฝีปากเข้าหากัน
ในใจเธออยากจะออกไปตรงนี้ใจจะขาด เเต่ก็ทำได้เเค่ยืนก้มหน้าเพราะกลัวสายตาใครบางคน
คุณหญิงมณีรัตน์
เอากระเป๋าหนูควีนไว้หลังรถเลยนะ
คุณหญิงมณีรัตน์
เราขึ้นรถกันเถอะจ้ะ ไปลูก คฑาวุธตามมาเร็ว
หัวใจของคฑาวุธ
คุณหญิงมณีรัตน์
น้ำอบ มาเอากระเป๋าหนูควีนไปขึ้นไปไว้ข้างห้องคุณชายเร็ว
คุณหญิงมณีรัตน์
ลุกขึ้นเถอะควีน ขึ้นมานั่งกับยายมา
ควีน
เอ่อ ขอบคุณค่ะ คุณหญิง
คุณหญิงมณีรัตน์
ต่อไปนี้ หนูต้องเรียกฉันว่าคุณย่าเหมือนที่ คฑาวุธเรียกได้เเล้วนะ
คุณหญิงมณีรัตน์
หนูเข้ามาอยู่ที่นี้ในฐานะหลานของย่านะ
หญิงชราพูดจบพร้อมกับลูบหัวหลานสาวอย่างนึกเอ็นดู
น้ำตาหญิงสาวไหลออกมา เธอนึกว่าจะไม่มีคนคอบโอบกอดเธอเเบบนี้อีกแล้ว ตั้งเเต่แม่ของเธอเสียไป
ควีน
หนูขอบคุณ คุณท่านมาก เลยนะคะ
เธอโอบกอดหญิงชราพร้อมร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ
คุณหญิงมณีรัตน์
ต่อไปนี้ย่าจะส่งหนูเรียนต่อเองนะ
คุณหญิงมณีรัตน์
เด็กดีของย่า
ชายหนุ่มมองทั้งสองคนที่กอดกันราวกับไม่มีความรู้สึกใดๆ
คุณหญิงมณีรัตน์
ขึ้นไปพักเถอะนะเดี๋ยวตอนเย็นๆย่าจะให้คนไปเรียก
คุณหญิงมณีรัตน์
น้ำอบ พาหลานฉันขึ้นไปดูห้องสิ ว่าชอบรึป่าว
คุณหญิงมณีรัตน์
นั้น! จะไปไหนกันสองพ่อลูก
คเชนทร์
งานผมก็มี ใครจะว่างเหมือนคุณหญิงเเม่กันล่ะครับ
คุณหญิงมณีรัตน์
เอ๊ะ เเกว่าฉันไม่มีการมีงานทำหรอ ไอ้คเชนทร์!!
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอมองดูสองคนเเม่ลูก กลับมาทีไรก็มีเรื่องให้ได้ต่อร่อต่อเถียงกันทุกที
ควีน
เอ่อ พี่น้ำอบคะ เเล้วคุณคฑาวุธเขา ได้อยู่ที่นี่รึป่าวคะ
คำพูดกระอักกระอวนทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ารำคาญใจ
นี่เธอเป็นอะไร พูดอ้ำอึ้งยู่ได้ เป็นใบ้รึไง
ในใจของหญิงสาวตอนนี้เหมือนกับโดนคนเอาน้ำเย็นมาสาดใส่
ตัวเธอสั่นราวกับอยู่ขั้วโลกเหนือใจเต้นตุ้บๆเหมือนจะหลุดออกมาให้ได้ยังไงยังงั้น เธอไม่กล้าเงยหน้ามองคนตรงหน้าเธอด้วยซ้ำ
ชายหนุ่มก้าวเท้าเข้ามาใกล้พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างจับไหล่เธอ พร้อมกับมองดูการะทำของหญิงสาว
ควีน
ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ
หญิงสาวพูดโดยไม่เงยหน้ามองชายหนุ่ม
คฑาวุธ
พูดกับผู้ใหญ่ ก็ต้องมองหน้าสิ จะก้มหน้าทำไม
เเต่หารู้ไม่ว่าน้ำเสียงนิ่งครึมของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวนั้นกลัวมากกว่าเดิมอีก เเถมยังจับไหล่เธอไม่ปล่อย
ควีน
เอ่อ หนูขอตัวเข้าห้องก่อนนะคะ
ชายหนุ่มปล่อยมือจากไหล่ของเธอออก ทำให้เจ้าตัวรีบวิ่งเข้าห้องของตัวเองอย่างชนิดที่ว่าไม่เหลียวหลัง
คฑาวุธ
นี่ฉันหน้ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ
ชายหนุ่มเดินกลับเข้าห้อง พร้อมพูดพึมพำอยู่คนเดียว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
