อิมเมจ พระเอกนายเอก

(ทรงผมนายเอกจะประมาณนี้ น้องจะทำผมทรงนี้ตลอด)

______________________________________________

"ที่รักอีกเดี๋ยวเดียวก็จะถึงแล้ว ทนหน่อยนะ"

'เจค' เอ่ยบอกกับคนรักที่พึ่งเลื่อนขั้นเป็นภรรยาหมาดๆ ทั้งคู่ตัดสินใจย้ายมาใช้ชีวิตด้วยกันที่เมืองเล็ก ๆ ที่ห่างไกลจากเมืองอื่น อยู่ในป่าในเขาเสียด้วยซ้ำ หากไม่ใช่คนในเมืองหรือคนส่งของ ก็สามารถหลงได้ง่าย ๆ

เจคเป็นคนเสนอเรื่องที่ให้ย้ายมาอยู่ที่นี่ 'อันนา' ก็ไม่ขัดสามีอะไร ด้วยความที่เขาเป็นคนง่าย ๆ และเบื่อชีวิตในเมืองที่มีแต่ 'เรื่อง' แล้วจึงตามมาอยู่ด้วยง่าย ๆ แม้เรื่องแต่งงานก็จะต้องย้ายมาจัดที่นี่ก็ตาม

เมืองเอิร์ลเกร์ย เป็นเมืองที่สงบสุข รอบ ๆ เป็นป่าเขาธรรมชาติ มีการค้าที่สำคัญ คือ การส่งออกผลไม้และใบชา หรือก็คือชาเอิร์ลเกร์ย ชาที่ไม่มีที่ไหนทำเหมือนเมืองแห่งนี้ได้ ด้วยความหอมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เมืองแห่งนี้จึงได้ชื่อว่า เอิร์ลเกรย์ ซึ่งใช้ชื่อนี้มาหลายทศวรรษแล้ว แต่ถึงแม้จะมีชาที่ขึ้นชื่อไม่เหมือนใคร แต่กลับไม่มีคนมาเที่ยวเลย อาจจะเป็นเพราะสามารถหลงทางได้ง่าย ๆ กับข่าวที่พึ่งมีคนเสียชีวิตไปเพียงเพราะขับรถตกเขา เนื่องจากไม่ชินทาง

ซึ่งนั่นก็ดีเหมือนกัน เจคบอกไว้ว่าคนในเมืองไม่ค่อยชอบคนนอกสักเท่าไหร่ หรือก็คือพวกเขาไม่เป็นมิตรนั่นแหละ ออกจะสันโดษ คนนอกเข้ายาก เว้นเสียแต่รถเย็นที่จะเข้ามารับผลผลิตไปขาย กับรถที่จะมาส่งสินค้าในเมืองเท่านั้น

คิดไปได้ไม่เท่าไหร่เขาก็เริ่มเมืองเล็ก ๆ เข้ามาในสายตา และใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

"ถึงแล้วครับที่รัก ตื่นเต้นไหมนี่จะเป็นบ้านใหม่ของเรา" ว่าแล้วก็ละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัย มากุมมือของเขา

"อื้อ ตื่นเต้นสิ" ผมกุมมือกลับเพื่อคลายความกังวลที่เกาะในจิตใจ

"อ่าา คนที่นี่อาจจะแปลก ๆ ไปหน่อย ไม่ต้องกังวลนะพอดีพวกเขาไม่ค่อยชอบคนนอกเท่าไหร่น่ะ"

"....."

"แต่ฉันใช้นามสกุลผมแล้ว แต่งงานกับผมแล้ว ใช้เวลาไม่นานก็คงต้อนรับที่รักอย่างอบอุ่นแน่" เจคยิ้มอ่อน

"ผมไม่กังวลหรอกครับ มีเจคอยู่ด้วยทั้งที" ผมยิ้มกลับ อ่ารักรอยยิ้มของเจคจัง มันทำให้ผมอุ่นไปทั่วอก

รถขับเข้ามาด้านในแล้ว มันไม่ได้เหมือนที่ผมคิดในหัวสักเท่าไหร่ บ้านเรือนดูเป็นยุคสมัยใหม่ เพียงแค่น้อยนักที่จะเป็นบ้านอิฐหรือปูน ไฟฟ้ามีใช้แต่ก็ไม่ได้ครอบคลุมทุกพื้นที่ ดังนั้นถ้ามีคนใช้ตะเกียงก็ไม่เป็นที่แปลกตา

มีร้านขายของชำ

ปั้มน้ำมัน

แล้วก็.....

ร้านขายอาวุธ..

"?" ผมแปลกใจเพราะไม่ค่อยจะเจอร้านแบบนี้บ่อยเท่าไหร่ เจคเห็นผมสนใจปนสงสัย จึงเอ่ยเพื่อคลายความสงสัยของผมออกมา

"ผมลืมบอกที่รักไปเลยสิครับ นอกจากเมืองของเราจะส่งออกใบชาและผลไม้แล้ว ยังมีโรงเรือนเลี้ยงสัตว์ด้วยครับ" เจค

"ก็มีส่งเนื้อออกบ้าง แต่เป็นส่วนน้อยน่ะครับ ส่วนมากเราเลี้ยงไว้กินเองมากกว่า แถมเมืองก็ติดกับป่าด้วยพวกสัตว์มันชอบเข้ามาหาอาหารน่ะครับ เลยต้องมีการป้องกันไว้" เจคระบายยิ้มให้ผม

"อ๋อออ ผมชอบจังที่นี่ดูสงบ ถูกใจสุด ๆ เลย" ผมยิ้มกว้าง

"หึ ชอบก็ดีแล้วครับ"

"เพราะเราจะอยู่ที่นี่ด้วยกันตลอดไปเลย:)"

TBC นะจ๊ะ เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว ขอบมากเลย แต่แต่งไม่จบสักเรื่อง

เอี๊ยด........... ปัง

ผมปิดประตูรถลงเมื่อตัวพ้นรถแล้ว ก่อนจะเดินไปทางหลังรถที่มีพี่เจค สามีของผมกำลังขนของลงอยู่

"เดี๋ยวผมยกกระเป๋าเสื้อผ้าเองครับ" เอื้อมไปหยิบมาจากมือ

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ทำเอง" เจคว่าก่อนจะใช้มือแย่งกระเป๋าคืนมา ส่วนมืออีกข้างก็ยังมีกระเป๋าอีกสองใบอยู่

"ได้ยังไงกัน ของมีตั้งเยอะผมไม่อยากให้พี่เหนื่อยนะ" อันนาทำหน้ายู่

"หึหึหึ น่ารักจริง ๆ งั้นถ้าอยากช่วยพี่ก็จะให้ช่วย" ว่าจบก็ส่งกระเป๋าประทินผิวหน้าและกายไม่เล็กไม่ใหญ่ ให้กับผม เมื่อเห็นก็อยากจะบ่นหน่อยหรอก แต่เพราะพี่เจคส่งสายตาดุมาให้ ก็ต้องยอม

ได้ยังไงกันก็ผมอยากช่วยสามีของผมนี่นา.. เห็นพี่เจคเขาทำเองคนเดียวแบบนี้ ก็เกรงใจเหมือนกันนะ ถึงพี่เขาจะเคยบอกก็เถอะ ว่าเป็นสามีภรรยากันไม่ต้องเกรงใจ

แต่จะให้ทำยังไงได้ สามีผมดีขนาดนี้

คิดได้ดังนั้น ก็เอ่ยเรียกสามีให้หันมาหา

จุ้บ..

(พาร์ทเจค)

"หือออ ขโมยหอมแก้มพี่แบบนี้ได้ยังไงกัน" เจคพูดพลางยักคิ้วข้างหนึ่ง ส่วนมุมปากก็ยกขึ้นน้อย ๆ

ที่เห็นแล้วชวนหมั่นไส้เล็ก ๆ

"แล้วทำไม่ได้หรอ🥺" เจคมองใบหน้าออดอ้อน ก็อดใจไม่ไหว ก้มลงไปฟัดแก้มคืนทันที

ฟอดด จุ้บ จุ้บ ฟอดดด

"อ้า! พี่เจคอันจั๊กจี้นะ!" อันนาย่นคอหนีริมฝีปากอุ่นที่ทาบทับลงมา

"ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ไม่แกล้งเราก็ได้แล้ว ปะเข้าบ้านกันเถอะ" เจคยอมน้องแต่โดยดี ก่อนะพาน้องเดินไปที่ประตูบ้าน

(จบพาร์ทเจค)

(พาร์ทอันนา)

พี่เจคพูดจบผมพึ่งสังเกตบ้านที่เรากำลังยืนอยู่ มือก็ไขแม่กุญแจตัวใหญ่ที่ล็อกบ้านไว้ ส่วนสายตาก็สอดส่องไปรอบ ๆ

บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ชั้นเดียว มีชานระเบียงที่กำลังพอดี ด้านหน้ามีชุดโต๊ะนั่งเล่นน่าบ้าน มีรั่วตั้งขึ้นเล็ก ๆ น่าจะเป็นที่ไว้ปลูกดอกไม้ ด้านซ้ายของบ้านห่างไปประมาณ 200เมตร มีโรงเรือนไม้สีขาวซีดขนาดกลางตั้งอยู่

แกร็ก... แอ๊ดดดดดดดดด

"สงสัยคงต้องเอาน้ำมันมาหยอดประตูแล้วสิ หรือจะเปลี่ยนประตูไปเลย เปลี่ยนเลยไหมที่รัก" เจคว่าพลางขอความคิดเห็นจากผม

"อืมม ยังไม่ต้องหรอกครับประตูยังดูแข็งแรงดีอยู่เลย เอาน้ำมันมาหยอดก็ได้" ผมกอดกระชับกระเป๋าเข้าอกมองภายในตัวบ้าน เท้าก็เดินตามสามีเข้ามายังห้องนอนเพียงหนึ่งเดียวของบ้าน

ตุบ พรึบ

"ห้องดูอบอุ่นจังเลยครับ" สายตาสำรวจไปทั่วห้อง

"พี่คิดว่าเราคงต้องขยายบ้านหน่อยน่ะ"

"...?"

"ก็เผื่อเจ้าตัวเล็กในท้องไง" พี่เจคบอกพลางมองที่หน้าท้องของผม พลางยิ้มกริ่ม

"บ้า! ผมยังไม่ท้องสักหน่อย"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

"แล้ว....เราจะมีลูกกันหลังจากที่แต่งงานเลยหรอครับ" เรื่องที่ย้ายบ้านมาก็เรื่องหนึ่งแล้ว ผมยังปรับตัวไมาทัน ถ้ามีเรื่องลูกอีกต้องตายแน่ ๆ

"พี่อยากมีลูก"

"...."

"แต่พี่รออันพร้อมก่อน หลังจากนั้นเราก็ค่อยปล่อยดีไหม หื้ม?...."

"อื้อ ดีครับ😊"

(พาร์ทเจค)

เจคมองใบหน้าน่ารัก อ่าาา...แค่คิดว่าคนตัวเล็กท้องป่องตอนเปลือยเปล่า ก็มีอารมณ์แล้วแหะ

"อันนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดมาก่อน" ผมว่าพลางลูบหัวน้อง

"ได้ครับ"

.

.

.

เจคหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาด ในห้องเก็บของสองมือถือหิ้วถังน้ำ ไม้กวาด และผ้าต่าง ๆ เต็มมือ แต่ในจังหวะที่เดินผ่านหน้าตาห้องครัวขาทั้งสองก็ต้องหยุดชะงัก

"..." เจคผินใบหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างต้นไม้ มองเข้ามาในบ้านตรงที่เจคยืนอยู่ เมื่อมันเห็นเจคมองมาที่ตนก็แสยะยิ้มส่งมาให้ทันที

"หึ" เจคส่งเสียงในลำคอ เขารู้ตัวตั้งแต่ตอนเข้าเมืองมาว่ามีคนแอบตามมา แต่ไม่คิดว่าจะหาญกล้าถึงขั้นแสดงตัวชัดเจน แถมยังมีท่าทางสนใจเมียเขาอย่างนอกหน้า

และถ้ามันล้ำเส้นเมียเขาเมื่อไหร่ เขาจะไม่เอามันไว้แน่ และมันต้องตายอย่างทรมาน

'ไอ้ยุน'

TBC