วันที่10เดือน3พ.ศ2554

"แม่ฉันฝากดูแลเด็กคนนี้ก่อนนะอีก1เดือนฉันจะกลับมารับ"ผู้ที่เป็นแม่ที่แท้จริงพูด"ลูกน่ารักน่าชังจริงๆนะ"ผู้เป็นแม่ที่เริ่มแก่ชราพูด "ไปดีมาดีนะลูก"

วันที่1เดือน6พ.ศ2555

ไหนรองพูดสิจ๊ะลูก"แม่ที่เริ่มแก่ชราพูดขึ้น"

"แม่"เด็กทารกได้พูดคำแรกของเขาขึ้นมา"เก่งมากเลยจ๊ะลูกผู้เป็นแม่ที่เริ่มแก่ชราพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นไปลูบหัวเด็กน้อยคนนั้นที่อายุได้แค่1ปี

วันที่14เดือน1พ.ศ2556

เด็กคนนั้นอายุได้2ปีเริ่มหัดเดินแม่ที่แก่ชราก็คอยดูแลคอยพยุงไม่ให้ล้มดูแลเหมือนลูกในท้องของตัวเองแม่คนนั้นได้พูดว่า"ลูกเอ๋ยถ้าแม่ไม่อยู่ด้วยแล้วหนูไม่ต้องร้องนะแม่จะคอยดูหนู"แม่คนนั้นได้พูดขึ้นแต่เด็กที่อายุได้แค่2ปีตอนนั้นยังจับใจความอะไรไม่ได้เลยทำหน้าตาสงสัยเหมือนไม่รู้พ่อที่แก่ชราเดินมาจากในบ้านพร้อมกับนม1ขวด พ่อที่แก่ชราคนนั้นได้อุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมาพร้อมกับป้อนนมสองพ่อแม่คนนั้นมองเด็กที่กำลังกินนมที่กำลังหลับไป

วันที่16เดือน7พ.ศ2557

เด็กคนนั้นอายุได้3เดือนเริ่มไม่สบายแม่ที่แก่ชราคนนั้นก็ยังอยู่ข้างคอยป้อนน้ำป้อนข้าวเช็ดตัวให้ดูแลลูกน้อยเหมือนไข่ในหินแม่ที่แก่ชราคนนั้นได้พูดขึ้นว่า"นี้แกก็อายุได้3ขวบแล้วแม่เองคงไม่กลับมาหรอกเอาเถอะแม่จะดูแลแกเอง"แม่ที่แก่ชราคนนั้นพูดด้วยเสียงที่แพร่วเบาอยู่ๆเด็กคนนั่นตัวก็ร้อนขึ้นเหมือนไข่ที่โดนต้มในน้ำร้อนแม่ที่แก่ชราคนนั้นตกใจพร้อมกับอุ้มเด็กน้อยคนนั้นไปหาเพื่อนบ้านให้เอารถพาลูกน้อยคนนั้นไปหาหมอเพื่อนบ้านรีบไปเอารถออกมาจากบ้านแล้วรีบพาเด็กคนนั้นไปโรงบาลและใช่ครับแม่คนนั้นก็ตามไปดูแลลูกคนนัันไม่ห่างเหมือนลูกในสายเลือดเดียวกัน หมอได้พูดว่า "เด็กเป็นไข้หวัดใหญ่อยู่โรงพยาบาสัก2-3วันก็จะหายเองแม่ที่แก่ชราคนนั้นก็ยังคงนั่งรอนั่งให้น้ำให้ข้าวเด็กคนนั้นไม่ห่างจนหายดี หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ได้กลับบ้านแบบปลอดภัย

วันที่1 เดือน1พ.ศ2558

เด็กน้อยนั้นวันนั้นอายุได้4ขวบเริ่มหัดขับจักรยานตอนแรกเด็กคนนั้นยังขึ้นจักรยานไม่ได้แม่ที่แก่ชราคนนั่นก็คอยสอนขับคอยประคองจนขับเป็นวันที่ลูกน้อยเจ็บตัวแม่ที่แก่ชราคอยปลอบอยู่ตลอดด้วยคำว่า"ลูกเอ๋ยไม่ต้องร้องนะหนูเก่งที่สุดแล้วไม่ต้องร้องแม่ยังอยู่กับหนู"แม่พูดด้วยเสียงที่แพร่วเบาลูกน้อยได้แต่ฟังและร้องไห้แม่ได้ยกมือขึ้นไปลูบหลังพร้อมกับจูงลูกน้อยกลับเข้าบ้านพ่อที่แก่ชราเห็นพูดว่า"เป็นอะไรมาลูก" เด็กน้อยได้พูดว่า"หนูขับจักรยานล้มแต่หนูดีขึ้นแล้ว"พร้อมกับเสียงที่สะอื้น พ่อที่ได้หัวเราะขึ้นแล้วรีบเดินมาปลอบลูกน้อยแล้วพูดว่า"หนูเป็นไรไหมลูกเดี๋ยวพ่อจะไปตีจักรยานให้ที่มันทำหนู"พอพ่อพูดเสร็จลูกน้อยหัวเราะขึ้นด้วยเสียงที่พอใจ"เอาเลยค่ะพ่อ"ลูกน้อยพูด ทั้งสามพ่อแม่ลูกหัวเราะพร้อมกัน

วันที่12เดือน5พ.ศ2559

แม่ได้ไปรอรับลูกที่หน้า รร ลูกน้อยคนนั้นรีบวิ่งออกมากอดแม่แล้วพูดว่าแม่จ๋าหนูได้เพื่อนใหม่เยอะเลยพร้อมกับรอยยิ้มอันแสนหวาน แม่ที่แก่ชราคนนั้นได้เห็นรอยยิ้มลูกน้อยก็เผลอยิ้มตามลูกน้อยไปด้วยแม่ได้พูดว่า"ดีแล้วลูกแล้วหนูอยากมา โรงเรียนอีกไหมล่ะ"แม่พูดด้วยเสียงที่แพร่วเบาลูกน้อยตอบกลับแม่ไปว่า"หนูอยากไปหนูอยากไปทุกวันเลย"แม่คนนั้นยิ้มแล้วพร้อมกับจูงมือกลับบ้านตลอดทางแม่ได้เล่านิทานไปด้วยแล้วแม่คนนั้นได้พูดว่า"แม่จบแค่ป.4แต่หนูอาจจะจบ มหาวิทยาลัยก็ได้พร้อมกับหัวเราะเบาๆ"ลูกน้อยมองด้วยหน้าที่สงสัย

วันที่20เดือน4พ.ศ2560

แม่ได้พูดกับลูกน้อยที่อายุได้6ขวบแม่บอกลูกน้อยว่าถ้าหนูจบป.6แล้วแม่จะพาหนูไปต่อม.1ที่ โรงเรียนอื่นนะพร้อมกับพูดสังคมที่นั่นเด็กน้อยคนนั้นได้ยินก็บอกแม่ว่า"แม่จ๋าหนูอยากไปเรียนนั่น"แม่ยิ้มแล้วพูดว่า"ได้จ๊ะ"ด้วยเสียงที่หวาน เด็กน้อยนั้นได้วิ่งไปหาพ่อที่แก่ชราแล้วพูดว่า"พ่อสอนการบ้านหนูหน่อย" พ่อที่แก่ชราเห็นลูกสาวก็รีบพูดว่า"ไหนพ่อดูสิ"ลูกสาวรีบไปนั่งข้างๆพ่อแล้วให้พ่อสอนการบ้าน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ผมขอตัดจบไว้แค่นี้ก่อนนะครับค่อยมาต่อแล้วก็

คุณควรใส่ใจดูแลเขาดีเหมือนที่ทานดูแลคุณจนโตมานะครับ