การตื่นขึ้นในรอบ5พันปี
บทนำ
....
เจ้าทำผิดกฏเกณฑ์ของโลกและสวรรค์
....
เจ้ามีสิ่งใดจะกล่าวรึไม่
....
จากนี้บทลงโทษของเจ้าคือ..
....
การถูกผนึกในห้วงลึกของมิติเป็นเวลา5พันปี
....
นี่คือบทลงโทษเจ้าพวกข้าจึงมอบสิทธิการอภัยเหลือเพียงการผนึก
....
จากนี้ไปเจ้าจักต้องหลับใหล
....
เมื่อใดที่ผนึกถูกปลดปล่อยโลกที่เจ้ารู้จักในตอนนี้จะต่างออกไปจงจำไว้เสีย
....
ไม่ว่าเมื่อไหร่เจ้าจักต้องคอยยื่นมือช่วยเหลือมิใช่เข่นฆ่า
....
ข้าจะให้เจ้าและคนของเจ้าหลับไหลไปพร้อมกับเจ้า
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ฮ่า....//จับหน้าตัวเอง
เฟย ซูเหวิน(โซ)
//เขาหายไป
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ครบ5พันปีแล้วงั้นรึ...
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
นายท่านของข้า ..//คุกเข่า
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ฮึก...ในที่สุด...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้าก็เป็นอิสระเสียที//เสียงสั่นเครือ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ยินดีต้อนรับกลับขอรับนายท่าน
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ไม่เจอกันนานนะเอ๋อร์หรง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับ//ยิ้ม
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ที่แห่งนี้คือ...//หันมองรอบๆ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ท่านถูกผนึกใต้ทะเลสาบขอรับ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ข้าน้อยได้ตื่นก่อนท่าน1เดือนแล้วขอรับ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
สิ่งจำเป็นข้าน้อยก็ได้เตรียมไว้ให้ท่านแล้วเช่นกัน
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ยังใส่ใจข้าดั่งเช่นเมื่อก่อนเลยนะ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
แต่ข้าคงยังขึ้นมิได้หากยังคงเปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
นายท่าน....//ยื่นอาภรณ์ให้+ยกไว้เหนือหัว
เฟย ซูเหวิน(โซ)
...//แอบตกใจนิดๆ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ฮ่า....เจ้าเตรียมทุกสิ่งเเล้วจริงสินะ//ยิ้มอ่อน
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับเพื่อนายท่านข้าน้อยต้องใส่ใจหน้าที่
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ขอบใจเจ้ามาก//ลุกขึ้นจากน้ำ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
//หยิบอาภรณ์จากมืออฝ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
อึก...//แอบเซ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
....//หันไปมองหน้าของฮวาหรง
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ร่างกายข้ายังฟื้นฟูไม่เต็มที่นัก.....ฝากที่เหลือกับเจ้าด้วย...
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับนายท่าน
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เช่นนั้น....ข้าของีบอีกสักหน่อย...//สิ้นสุดเสียงก็สลบไปทันที
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
//รับร่างไว้+ประคับประคองอย่างเบามือ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
สบายใจเถิดขอรับนายท่าน//อุ้มขึ้นมาอย่างเบามือ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
มิได้ฝันสินะ...//มองรอบๆ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
อึก!?//แสงเข้าตา+รีบหันหลบทันที
เฟย ซูเหวิน(โซ)
.....ข้าคงอยู่ในความมืดมิดมานานเกินไปจริงๆ...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
หืม..//หันมอง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ทรงตื่นบรรทมแล้วรึขอรับ//ยกชุดชาและสำรับมาวางไว้ให้
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ที่แห่งนี้เจ้าสร้างขึ้นเองงั้นรึ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ข้าสร้างตามเรือนเก่าของนายท่านขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ไม่แปลกใจนักที่ข้าจะรู้สึกสบายใจกับที่แห่งนี้..//ยิ้มเล็กน้อย
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้าหลับไปนานเท่าไหร่//หลับตาลง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
เป็นสัปดาห์ขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เพลานี้คือเท่าไหร่
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ยามอู่ขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้าขอผ้าปิดตาหน่อยสิเอ๋อร์หรง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับ//ลุกขึ้นไปหามาให้
เฟย ซูเหวิน(โซ)
จากนี้หากต้องไปข้าคงต้องสวมใส่สิ่งนี้สินะ//หัวเราะเล็กน้อย
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ข้าน้อยพึ่งใส่พลังให้ฝ่าบาทมองเห็นโดยไม่จำเป็นต้องกลัวแสงแล้วขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ขอบใจเจ้าอีกครั้ง//ลูบหัวฮวาหรง
เฟย ซูเหวิน(โซ)
คงอีกนานกว่าดวงตาข้าจะกลับมาเป็นดั่งเดิมเลยสินะ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
อาจจะไม่นานขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้าหวังเช่นนั้น
วิน
ผมวินนักแต่งคนใหม่ของช่องต่อจากคุณหยิน
บทที่1
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
นายท่านเหตุอันใดจึงมานั่ง บรรทมตรงนี้กันขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้าแค่อยากรับลมเสียหน่อยน่ะ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ระวังดวงเนตรจะบาดเจ็บนะขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ขอบคุณที่ห่วงข้าแต่...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ช่วงนี้สงสัยข้าจะติดใส่ผ้าปิดตาเสียแล้วแต่กระนั้นข้าก็ต้องถอดบ้าง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ระวังจะไม่สบายนะขอรับ//ยิ้มอ่อน+หยิบผ้ามาคลุมไหล่ให้ซูเหวิน
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เห็นเช่นนี้แต่ข้าก็มิได้อ่อนแอถึงเพียงนั้นนะเอ๋อร์หรง//หัวเราะ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับๆท่านแข็งแกร่งและสง่างามนายข้าแต่ข้าก็ยังคอยอดห่วงท่านมิได้
เฟย ซูเหวิน(โซ)
....//ยิ้ม
เฟย ซูเหวิน(โซ)
พลังข้าในตอนนี้ถึงแม้แข็งแกร่งแต่กระนั้นกลับมีไว้เพื่อปกป้องเท่านั้นมิใช่เพื่อตัวข้า...//หันมองไปนก
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
นายท่าน...//ทำหน้าขมขื่น
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้าปล่อยวางโลกแล้วอดีตเป็นเพียงอดีตเจ้ามิต้องทำหน้าขมขื่นเช่นนั้นเลยเอ๋อร์หรง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขออภัยขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
จริงสิข้าว่าจะไปเดินเล่นเสียหน่อย//ลุกขึ้น
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
แต่นายท่านอาจเป็นอันตรายนะขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ห่วงข้าเกินไปแล้วหนาเอ๋อร์หรง
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้ามิใช่เด็กน้อยเสียหน่อย
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
...
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับ//ถอนหายใจ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้าจะรีบกลับจวนก่อนพลบค่ำแน่นอน
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ท่านต้องกลับมาก่อนยามเซินนะขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
//ใส่ผ้าปิดตา
เฟย ซูเหวิน(โซ)
//หันมองหาเสียง
เฟย ซูเหวิน(โซ)
//แหวกพุ่มไม้ตามเสียงไป
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
//นั่งร้องไห้
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เหตุอันใดจึงมาที่แห่งนี้ได้กัน....//ชะงัก
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ฮึกๆ....//เงยหน้ามอง+สะอึกสะอื้น
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เด็กน้อยเหตุใดจึงมาอยู่ที่แห่งนี้กันขอรับ//ย่อตัวลงไป
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ขะ....ข้าหลงทาง...//สะอื้น
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เช่นนั้นหรอกรึ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เด็กน้อยเจ้ามีนามว่ากระไร//
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ระ..โรเซ่ แมดซ็อกซ์..
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เป็นลูกขุนนางในโลกนี้สินะ...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ในป่านั้นอันตรายไปกับข้าดีรึไม่ขอรับ
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ทะ..ท่านพี่บอกข้าว่าห้ามตามคนไม่ดี...//สะอื้น
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้าจักมิทำร้ายเจ้าเช่นนั้นข้าให้สัญญา
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ฮึก...จริงหรอคะ..
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เช่นนั้น..//หยิบกริซออกมาแล้วยื่นให้โรเซ่
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
คะ?...//มอง+สงสัย
เฟย ซูเหวิน(โซ)
หากข้าจะทำร้ายเจ้าก็ใช้สิ่งนี้แทงข้าได้เลยขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
แต่เจ้าจงจำไว้เสียแม้นจักได้คำมั่นสัญญาแต่กระนั้นสัญญาปากปล่าวก็ล้วนอันตรายเสมอ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
หากไม่มีสิ่งใดเป็นตัวแทนคำมั่นจงอย่าได้หลงเชื่อ...//มอง
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
//พยักหน้า
เฟย ซูเหวิน(โซ)
แล้วเจ้าจะมากับข้ารึไม่ขอรับ//ยิ้มอ่อน
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
อื้อ!//เช็ดน้ำตา
เฟย ซูเหวิน(โซ)
(ช่างน่าเอ็นดูนัก)//มอง
เฟย ซูเหวิน(โซ)
//หันไปตามเสียง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ไหนท่านจะกลับมาก่อนยามเซินขอรับ!
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
แต่นี่ยามโหย่วแล้วนะขอรับ!
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ใจเย็นๆสิเอ๋อร์หรง
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้อขออภับที่กลับมาสายเนื่องจากเด็กคนนี้
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
//มองเด็กข้องหลังอฝ.
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
....
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
เหตุอันใดจักต้องยื่นมิตรไมตรีกับพวกมนุษย์ด้วยขอรับ...
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ทั้งที่พวกมัน...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เอ๋อร์หรง!
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
กึก..//กัดฟัน
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ที่แห่งนี้มิใช่โลกที่เราเคยอาศัยนะข้ารู้เจ้ายังแค้นเคืองใจนัก
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
//แอบหลังซูเหวิน
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ดูแลเด็กคนนี้สักเดี๋ยวเถิด...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เมื่อถึงเวลาเจ้าก็นำนางไปบ้านนางเสีย//ยิ้ม
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับ...
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
น่ากลัว...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ไม่เป็นไรเด็กน้อยเจ้าไม่จำเป็นต้องกลัว//ลูบหัวเบาๆ
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
อื้อ...//เหลือบมองฮวาหรง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
....
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เช่นนั้นข้าขอตัวฝากด้วยนะเอ๋อร์หรง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับ..//โค้ง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ตามมาสิขอรับ...//น้ำเสียงเรียบเฉย
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
อะ..อื้ม!//เดินตามอฝ.
เกล แมดซ็อกซ์
มีอะไรกันเอียน
เอียน มาเวอริค
องค์หญิงหายตัวไปพะยะค่ะ!!!
เกล แมดซ็อกซ์
ว่าอย่างไรนะ!!?
เอียน มาเวอริค
กระหม่อมบอกว่า....
เอียน มาเวอริค
องค์หญิงหายตัวไปพะยะค่ะ!!
บทที่2
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ทำข้านึกถึงสมัยเจ้ายังเยาว์วัยนัก//หัวเราะะเบาๆ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
สมัยที่ข้าเป็นฝ่ายทำผมให้เจ้า
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ข้าโตแล้วนะขอรับ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
หน้าที่ดูแลท่านข้าต้องรับผิดชอบสิขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
แต่ข้าก็ยังจำช่วงเวลาครั้นที่เจ้ายังแบเบาะได้อยู่เช่นเดิม
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ช่วงเวลาช่างผ่านมาเร็วนัก...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เด็กน้อยข้าเติบใหญ่ถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกันนะ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
...//มอง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
เสร็จแล้วขอรับ...
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ขอบใจนะเอ๋อร์หรง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
แต่ข้าไม่อาจจะอยากเป็นเพียงเด็กน้อยของท่านดั่งเดิม....//พูดเบา
เฟย ซูเหวิน(โซ)
หืม..//มอง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ได้เวลาแล้วนะขอรับ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ฮะๆนั่นสินะข้าต้องกินนี่นะ//หัวเราะ
เฟย ซูเหวิน(โซ)
แล้วเด็กคนนั้นเล่า
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ข้านำกลับไปส่งแล้วขอรับ
เกล แมดซ็อกซ์
โรเซ่!!//รีบมากอด
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ท่านพี่??//งงงวย
เกล แมดซ็อกซ์
บาดเจ็บตรงไหนรึไม่พี่ขอดูหน่อย//สำรวจโร่เซ่
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ข้าไม่ได้บาดเจ็บนะคะ!
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
อีกอย่างข้าได้รับการดูแลอย่างดีด้วย!!
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
พี่นางฟ้าคนสวยดูแลข้าดีมาก!
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
แต่คนน่ากลัวก็อยู่ด้วย//บู้ปาก
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
เรื่องจริงนะคะ!!
เกล แมดซ็อกซ์
เเล้วน้องไปเจอที่ไหน
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ป่าชาร์จแมนค่ะ
เกล แมดซ็อกซ์
เหตุอันใดถึงไปอยู่!--
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ก็ข้าหลงนี่คะ!
เกล แมดซ็อกซ์
พี่เข้าใจแล้ว...//ถอนหายใจ
เกล แมดซ็อกซ์
ว่าอย่างไรน้องพี่
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ข้าอยากเจอพี่นางฟ้าอีกได้มั้ย!
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ข้าจำจุดที่ข้าหลงได้นะ
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
นะท่านพี่~
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
อ้ะ!//นึกบางอย่างออก
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
นี่คือที่พี่นางฟ้าให้ข้ามา//หยิบกริชออกมา
เอียน มาเวอริค
ของระดับศักดิ์สิทธ์นี่พะยะค่ะ
เอียน มาเวอริค
องค์หญิงไปเจอที่ใดงั้นหรือพะยะค่ะ
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
พี่นางฟ้าให้มาค่ะ!
เกล แมดซ็อกซ์
พี่เข้าใจแล้ว
เกล แมดซ็อกซ์
เช่นนั้นพรุ่งนี้เราจะเดินทางกัน
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
จริงหรอท่านพี่!
เกล แมดซ็อกซ์
จริงสิ//ยิ้มอ่อน
เฟย ซูเหวิน(โซ)
เอ๋อร์หรงเหนื่อยรึไม่
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ไม่ขอรับ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
หากต้องได้ดูแลท่านข้าน้อยก็มีความสุขแล้ว
เฟย ซูเหวิน(โซ)
อย่าฝืนนักเลย
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
//เดินไปหา
เฟย ซูเหวิน(โซ)
มานอนสักหน่อยเถิด//ตบตักตน
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
นะ..นายท่าน!?
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับ ...//เข้าไปนอนตักอฝ.
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ยังไงเสียเจ้าก็คือครอบครัวและศิษย์ข้าเช่นเดิม//ลูบหัวฮวาหรง
เฟย ซูเหวิน(โซ)
ข้ามิได้เลี้ยงเจ้าให้เป็นเด็กรับใช้เสียหน่อย//ยิ้มอ่อน
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ขอรับ...//เสียงอ่อน
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
(ข้า....จะอยู่เคียงข้างท่านตราบชีวิตหาไม่..)//หลับตาลง
เกล แมดซ็อกซ์
แน่ใจใช่มั้ยโรเซ่
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ค่ะ!//เดินนำ
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
เจอทางเข้าแล้ว!//ดีใจ
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ท่านพี่~//จูงมือตามมา
เกล แมดซ็อกซ์
อาจเป็นป่า----...//อึ้ง
เกล แมดซ็อกซ์
เหตุใดจึงมีสถานที่เช่นนี้กัน....
เอียน มาเวอริค
งดงามนัก.....
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ท่านพี่ต้องไปพบคุณฮานก่อน~!
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
คนที่จะอนุญาตให้เราพักไงคะ//ยิ้ม
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
//เดินนำพาไปจวนๆหนึ่ง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
เหตุใดมนุษย์ต่ำต่อยจึงมาเหยียบที่แห่งนี้กัน//น้ำเสียงเรียบนิ่ง
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ข้าจำมิได้ว่าให้มนุษย์เชกเช่นพวกเจ้าเข้ามาป้วนเปี้ยนที่แห่งนี้
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
เกล แมดซ็อกซ์
(มนุษย์?...)
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
คือว่า..//โพล่หน้ามา
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
เจ้าเองรึ...หึ
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
มนุษย์ช่างเหมือนกันนักโลภในอำนาจเงินตรา
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
พวกตัณหา..
โรเซ่ แมดซ็อกซ์
ข้ามาหาพี่นางฟ้า!
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ท่านผู้นั้นมิใช่ผู้ที่พวกเจ้าจักพบเจอง่ายๆ!
เกล แมดซ็อกซ์
ข้าต้องขออภัยที่มาโดยไม่กล่าวแจ้ง
เกล แมดซ็อกซ์
แต่น้องสาวข้าต้องการพบผู้มีพระคุณข้าก็มาเพื่อตอบแทนเช่นกัน
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
.....
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
ตอบแทนสิ่งใดก็วางไว้แล้วไปเสีย
เกล แมดซ็อกซ์
ข้าต้องพบเจอผู้มีอำนาจที่สุด
เฉิน ฮวาหรง(ฮาน) [ข้ารับใช้ซูเหวิน)
พวกต่ำต้อยเช่นพวกเจ้าไม่คู่ควรให้พบท่าน
วิน
อย่าจำผมสลับกับคุณหยินนะครับคุณรี้ด
วิน
ถึงจะอยู่ช่องเดียวกันแต่เราอยู่คนละเรื่องนะครับบ
วิน
เจอกันตอนต่อไปนะครับ^^
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
