ศุกร์ที่ 13 กันยายน คริสต์ศักราชที่ 473

เวลา 23:57 น.

ค่ำคืนหนึ่งที่เงียบงันอันสงบสุขและเสียงอีกาที่ร้องลั่นทั่วท้องฟ้าใต้แสงจันทร์ ณ อาณาจักรเล็กๆที่มีเนินเขาต่ำๆล้อมรอบอาณาจักรที่เรียกว่า White Kingdom ( อาณาจักรสีขาว ) เสียงของทารกน้อยและหญิงสาวผู้หนึ่งร้องลั่นไปทั่วห้องบรรทมของกษัตริย์ เด็กน้อยผู้หนึ่งได้ถือกำเนิดขึ้นจากช่องคลอดของหญิงสาวผู้หนึ่งราชินีมีนามว่า อลิซ ซันเฟอร์ หลังจากเด็กทารกได้เกิดออกมาอลิซได้สลบด้วยความเจ็บปวดและอ่อนเพลียเหนื่อยล้าเหงื่อของเธอท่วมไปทั้งร่างกายจนซึมเข้าไปยังที่บรรทมของเธอที่นอนอยู่ หมอหลวงได้อุ้มเด็กทารกคนนั้นขึ้นมาและตัดสายสะดือออกเด็กทารกคนนั้นร้องดังไม่หยุดด้วยเสียงที่เริ่มเหือดแห้ง ผู้เป็นพ่อกษัตริย์ เอเธอร์ ซันเฟอร์ เดินไปหาภรรยาของเขาและกุมมือเอาไว้ด้วยความเป็นห่วงและได้บอกให้หมอหลวงมาดูอาการของภรรยาของตน หมอหลวงได้วางทารกลงบนที่นอนของเด็กและเดินไปดูอาการขององค์ราชินีหมอหลวงทำการรักษาและห้ามเลือดและตรวจอาการด้วยวิธีต่างๆ หมอหลวงได้แจ้งให้กับองค์กษัตริย์ว่าไม่มีอันตรายใดๆต่อร่างกายขององค์ราชินี องค์กษัตริย์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเขาได้เดินไปหาลูกของเขาและชูขึ้นระหว่างนั้นทารกก็ร้องไม่หยุดกษัตริย์มองหน้าลูกของตนไม่ละสายตาและได้ยิ้มด้วยความสุข จู่ๆเด็กทารกก็หยุดร้องแบบและมองหน้าผู้เป็นพ่อไม่ยิ้มไม่หัวเราะเหมือนเด็กคนอื่น ในสายตาของเด็กทารกผู้นั้นมองผู้เป็นพ่อด้วยสายตาที่สงสัยและมึนงง ด้วยสายตาของทารกผู้นั้นทำให้ผู้เป็นพ่อของเขาหุบยิ้มในทันทีและขนลุกแบบไม่มีสาเหตุความกลัวต่อบุตรของตนเริ่มก่อขึ้น ทันใดนั้นเด็กคนนั้นก็ยิ้มแย้มและหัวเราะเหมือนเด็กทั่วไป ผู้เป็นพ่อก็ยิ้มแห้งและอุ้มเด็กน้อยผู้เป็นบุตรไปหาผู้เป็นแม่และวางลงบนอ้อมอก ผู้เป็นพ่อได้บอกให้หมอหลวงออกไปจากห้องเพื่อใช้เวลากับครอบครัวที่แสนมีค่า น้ำตาของกษัตริย์ได้ไหลรินด้วยความดีใจและความสุขที่ท้วมท้นเขาได้นอนลงข้างๆภรรยาของเขาและกอดลูกและภรรยาเอาไว้ด้วยความอบอุ่น

เสาร์ที่ 14 กันยายน คริสต์ศักราชที่ 473

เวลา 05:27 น.

วันต่อมาผู้เป็นแม่ได้ตื่นขึ้นในเช้าที่สดใสแสงอรุณสาดส่องผ่านกระจกของห้องบรรทมตกกระทบที่เตียงของพวกเขาสามพ่อแม่ลูก ผู้เป็นแม่ได้ยกตัวของเธอขึ้นพร้อมร้องโอดโอยด้วยอาการปวดตามร่างกายจากการคลอดลูก และเธอได้อุ้มบุตรของเธอที่กำลังหลับขึ้นมามองด้วยความสุขและยิ้มแย้มและได้ประทับรอยจูบลงที่หน้าผากของผู้เป็นบุตร รอยประทับนั่นได้ทำให้ลูกของเธอตื่นและร้องห่มร้องไห้ เธอได้ยกเสื้อของตนขึ้นเพื่อให้ลูกของเธอดื่มนมจากเต้า แต่ด้วยเหตุผลที่ไม่แน่ชัดจึงทำให้เต้านมของเธอไม่มีน้ำนมซักหยดเธอจึงได้ปลุกสามีของเธอ สามีของเธอได้ตื่นขึ้นและลุกขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียและได้พบภรรยาของตนในสภาพเปิดอกจึงทำให้ความเร้าร้อนในจิตใจของเขาผู้เป็นสามีจุดขึ้น อลิซได้บอกสามีของเธอเกี่ยวกับเรื่องที่เธอไม่มีน้ำนมและอยากจะให้ช่วยหาคนเพื่อมาให้นมกับลูกของเธอ สามีของเธอตอบรับด้วยความยินดีพร้อมสายตาที่หื่นกระหาย จู่ๆเอเธอร์ได้แย่งบุตรออกมาจากอ้อมกอดของผู้เป็นภรรยาและได้เดินไปวางลูกไว้ตรงที่นอนเด็ก และเขาได้ขึ้นไปบนเตียงและทำการปลดปล่อยอารมณ์ของตน ภรรยาของเขาพยายามขัดขืนและให้เหตุผลเรื่องที่หีของเธอยังใช้การไม่ได้ ผู้เป็นสามีได้เสนอการเสียบทวาร ผู้เป็นภรรยาปฏิเสธในทันที แต่ด้วยการพูดและขอร้องออดอ้อนของสามีทำให้เธอใจอ่อนและยอมในที่สุด และครึ่งวันนั้นผู้เป็นบุตรต้องทนกับเสียงครวญครางที่เต็มไปด้วยความพิษสวาทจากการเกี้ยวพาราสีของผู้เป็นพ่อและแม่ โดยลืมการให้อาหารตนระหว่างนั้นก็ร้องไห้ไปเรื่อยๆจนหลับไป ครึ่งวันต่อมากษัตริย์เอเธอร์ได้จัดหาผู้ให้นมกับผู้เป็นบุตร เธอเป็นแม่บ้านในวังที่พึ่งจะคลอดลูกออกมาเช่นกัน กษัตริย์ได้มอบห้องนอนและเตียงสุดแสนสบายให้แก่เธอสามีและลูกโดยแลกกับการให้นมลูกของตนกิน ระหว่างนั้นกษัตริย์ได้วางแผนจัดเตรียมงานเลี้ยงมอบพระนามให้แก่บุตรของตนอย่างยิ่งใหญ่ในอีก 3 วัน

อังคารที่ 17 กันยายน คริสต์ศักราชที่ 473

เวลา 21:01 น.

3 วันต่อมาในวันงานเลี้ยงมอบพระนาม มีแขกมากมายมากหน้าหลายตาจากหลายเมืองหลายยศฐาบรรดาศักดิ์ ตัวงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความหรูหราและสวยงามแต่แอบแฝงไปด้วยความมั่งคั่งของกษัตริย์ งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นในห้องโถงกษัตริย์ปูด้วยพรมแดงองค์กษัตริย์ได้อุ้มบุตรของตนและนั่งลงที่บัลลังของตนพร้อมกับองค์ราชินีผู้เป็นภรรยา องค์กษัตริย์ได้กล่าวเปิดงานและได้ชูบุตรของตนขึ้นด้วยสองมือและได้ตะโกนกล่าวด้วยเสียงดังลั่นเพื่อมอบพระนามให้แก่บุตรของตน และนามนั้นคือ อาเธอร์ " อาเธอร์ ซันเฟอร์ " ผู้ที่จะเป็นกษัตริย์องค์ต่อไป ทุกคนในงานเลี้ยงปรบมือด้วยความยินดีและอวยพรคนละประโยค หลังจากการกล่าวมอบพระนามเสร็จสิ้น การเต้นรำก็ได้เริ่มขึ้น เสียงเพลงจากเครื่องดนตรีเริ่มดังขึ้น คู่เต้นรำมากมายได้เริ่มบรรเลงฝีเท้าและลายมือด้วยความสง่าและสวยงาม องค์กษัตริย์ได้มองดูการเต้นรำและยิ้มแย้มแต่แฝงไปด้วยความเบื่อหน่ายย องค์ราชินีได้อุ้มอาเธอร์ผู้เป็นบุตรเอาไว้และแกว่งอ้อมกอดไปมาเพื่อกล่อมให้หลับจนอาเธอร์หลับไป..

อังคารที่ 17 กันยายน คริสต์ศักราชที่ 473

เวลา 03:24 น.

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมางานเลี้ยงได้จบลงองค์กษัตริย์และราชินีได้กลับไปยังห้องบรรทมและได้นอนลงกับเตียงและนอนกอดกันสามพ่อแม่ลูกระหว่างนั้นไม่กี่ชั่วโมงผ่านไปอลิซและเอเธอร์ก็ได้หลับไป แต่อาเธอร์ยังคงตื่นอยู่อาเธอร์ก็ได้แสดงรอยยิ้มที่แสนจะน่ากลัวเกินไปสำหรับเด็กทารก ในรอยยิ้มเต็มไปด้วยความดำมืดและความชั่วร้ายเปรียบเสมือนเป็นปีศาจกลับมาอุบัติในร่างของทารกที่มิอาจมีแสงลอดผ่านจิตใจไปได้ และเสียงอีกาก็ได้ร้องขึ้นลั่นบนท้องฟ้าใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง ความชั่วร้ายที่สมบูรณ์แบบกำลังจะอุบัติขึ้น...

จบ บทที่ 0