Morning cafe & Cuisine 

"สวัสดีค่ะ" เสียงพนักงานในร้านกล่าวต้อนรับลูกค้าที่เดินเข้ามากันเป็นคู่

คาเฟ่กึ่งร้านอาหารใจกลางเมืองใหญ่เป็นสถานที่ทำงานของฉัน ฉันชื่อ 'ม่านหมอก' ทำงานในตำแหน่งบาริสต้าของร้าน ฐานะของฉันค่อนข้างที่จะขัดสนพอสมควร เพราะดันเกิดมามีต้นทุนน้อย เรียนจบมัธยมปลายก็ต้องออกมาหางานทำเลี้ยงตัวเองและครอบครัว แต่กว่าจะเจองานที่ถูกใจฉันก็ผ่านอะไรมาเยอะเหมือนกัน

"มึง คนนั้นหล่อมาก!!"

นีน เพื่อนสนิทที่ฉันเพิ่งชวนมาทำงานด้วยไม่นานหันมาเรียกให้หันไปมองผู้ชายที่กำลังจะเดินเข้ามา

ผู้ชายร่างสูงที่ออร่าพุ่งมาแต่ไกล ผิวที่ขาวเนียนเกินผู้หญิงท่าทางนิ่งสุขุมดูน่าเข้าหา ใบหน้าของเขาดูหล่อคมมากๆ 

"อื้อหือ งานดีเวอร์!" หันไปมองตาค้าง

"คนนี้ของกู!" 

"ยอม ถือว่ามึงเห็นก่อน กูถอยให้ก็ได้"

"ดีมาก คนนี้แหละพ่อของลูกกูในอนาคตแน่นอน!"

"รอเชียร์เลย เดี๋ยวกูจะซัพพอร์ตมึงเอง!!" 

เชียร์เพื่อนเต็มที่ค่ะ

"สวัสดีค่ะ" นีนกล่าวทักทายคนรูปหล่อที่เดินมายังเคาน์เตอร์

"สวัสดีครับ เอาอเมริกาโน่เย็นครับ"

"ได้ค่ะ สักครู่นะคะ"

จบคำนั้นเขาก็เดินไปนั่งรอที่โต๊ะฉันเลยรีบเดินเข้าหานีน

"เป็นไง หล่อกระชากเลยดิ"

"โคตรหล่อเลย" นีนพูดพร้อมทำท่ากรี๊ดกร้าด

หลังจากปล่อยนีนชื่นชมความหล่อของลูกค้าคนนั้นไปพักฉันเลยให้โอกาสเธอเดินไปเสิร์ฟกาแฟ ท่าทางดูตื่นเต้นแถมนีนยังยืนอยู่ตรงนั้นนานอีกด้วย 

อย่าบอกนะว่าไปขอคอนแท็กต์เขาน่ะ

"หมอก!!!" นีนเดินมาหาสีหน้าเหมือนคนจะกรีดร้องให้ได้

"อะไร!?"

"เขาขอเฟซฉันนนนน!!"

นีนพูดไปก็เอามือปิดปากกรี๊ดไป ใบหน้าเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความเขิน

"สุดยอด! ต้องได้แล้วป้ะ"

ชงเพื่อนเต็มที่ค่ะจังหวะนี้ 

"เขาต้องชอบกูแน่ๆเลยหมอก!"

สมที่เป็นนีน ยังคงหลงตัวเองเช่นเคย

"ต้องชอบสิ ไม่งั้นเขาจะขอเฟซมึงทำไม"

"ใช่มั้ยวะ!"

ในที่สุดเราทั้งสองก็รู้ชื่อของเขา เขาชื่อ 'องศา' นักพัฒนารถของบริษัทแห่งหนึ่ง พ่วงด้วยตำแหน่งนักแข่งรถมือสมัครเล่น ดีกรีการศึกษาสุดยอด แถมยังหล่อมากอีกด้วย เท่สุดๆ

"นีน วันนี้กูจะไปให้ข้าวแมวที่สวน มึงไปด้วยป้ะ" 

"ไม่เอาอะ วันนี้จะสตรีมเกม มึงไปเหอะ"

"โอเคๆ งั้นเจอกันพรุ่งนี้"

หลังเลิกงานตามปกติฉันก็รีบไปยังสวนสาธารณะบริเวณริมแม่น้ำใกล้ตลาดที่ฉันไปอยู่บ่อยๆ ที่นั่นมีแมวอยู่สองตัว น่ารักมากจนฉันต้องคอยเอาอาหารไปให้อยู่บ่อยๆ 

"มาแล้วๆ รอนานหรือเปล่า"

แง๊วววว~~

เสียงเจ้าเหมียววิ่งออกจากโพรงหญ้าเข้ามาดมอาหารแมวที่ฉันกำลังเทให้

"กินเยอะๆล่ะ จะได้โตไวๆ นี่ถ้ามีคนมารับพวกแกไปเลี้ยงก็คงจะดีสิ พวกแกจะได้นอนสบายๆ" ฉันบ่นพึมพำพร้อมลูบขนเจ้าแมวส้มกับแมวสามสีที่กำลังก้มหน้าก้มตากินอาหาร

ฟิ้ววๆๆ

"ว๊ายยย!!" 

วงแตกสิคะ เพราะจู่ๆสปริงเกอร์ที่ไม่เคยเปิดกลับถูกเปิดออกพร้อมกับน้ำที่กระเด็นอาบรดฉันจนเปียกชุ่มในทีเดียว แต่ด้วยความไวฉันรีบอุ้มเจ้าเหมียวสองตัวลุกออกมาจากตรงนั้นด้วย

ตุบ

เสียงฉันชนเข้ากับใครบางคนที่เดินอยู่ตรงนั้น สภาพฉันตอนนี้คือเลอะเทอะไปหมดเพราะทั้งเปียกน้ำและเปื้อนดินจากเจ้าเหมียวสองตัว

"ขอโทษค่ะๆ" ฉันที่อุ้มแมวอยู่ได้แต่ก้มตัวขอโทษเขา

"เธอ..!!" เขาดูตกใจนิดหน่อยก่อนจะพูดต่อ "เสื้อเธอ.."

"เฮ้ย!! นี่ อย่ามองนะ คุณเป็นโรคจิตเหรอ!!" ฉันชี้หน้าเขาที่จ้องมองมาที่เสื้อสีขาวของฉันก่อนจะตั้งท่าเตรียมจะวิ่ง

"ดะ.."

ไม่รอช้าฉันรีบอุ้มเจ้าเหมียววิ่งออกจากตรงนั้นทันทีโดยไม่รอให้เขาพูดต่อ

หน้าตาก็ดี แต่ทำไมถึงโรคจิตแบบนี้นะ!!

ฉันบ่นพึมพำก่อนจะส่งเจ้าเหมียวไว้อีกมุมของสวน 

หลังจากเมื่อคืนเปียกน้ำทำเอาวันนี้ฉันปวดหัวจนไม่อยากจะมาทำงาน แต่ฉันก็ต้องมาเพราะฉันต้องการเงิน เงินเท่านั้นค่ะ!

กรุ๊งกริ๊ง~

เสียงกระดิ่งประตูร้านในตอนเที่ยงดังขึ้น เวลานี้พนักงานบางส่วนไปพักกินข้าว ทำให้เหลือแค่ฉันกับนีนที่อยู่ตรงบาร์

"สวัสดีค่ะ" นีนพูดทัก

"คุณ!!" ฉันยกนิ้วชี้เขา ผู้ชายร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีทอง ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มออกมาทันทีที่เห็นฉัน

"แหม บังเอิญจังเลยนะ"

"ทำไมถึง.."

"พอดีผ่านมาเลยมาแวะ ไม่คิดเลยนะว่าจะเจอเธอ"

"ใครอะ" นีนขยับมากระซิบถาม

"ไว้เล่าให้ฟัง" 

"ผมเอาลองแบล็คที่หนึ่งครับ" เขาสั่งก่อนจะเดินไปนั่ง

"แกไปเสิร์ฟเลยนะ ฉันจะไปเอาของ" นีนหันมาบอก

"ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ!!"

"แกนั่นแหละ เขาดูสนใจแกนะ ดูสายตาสิ" 

"ไม่!!"

"ไปล่ะ!"

เพื่อนตัวดีดันทิ้งฉันเอาไว้เพียงลำพังด้วยความจำใจก่อนจะไปเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับเขา

"ลองแบล็คค่ะ"

"ขอบคุณ" เขาหันมายิ้มให้ "แล้วแมวไปไหนแล้วล่ะ"

"ก็อยู่ที่สวนนั่นแหละค่ะ"

"ไม่ใช่แมวเธอหรอกเหรอ?"

"เปล่าค่ะ ฉันแค่เอาอาหารไปให้แมวจร"

"ฉันอยากรู้จักเธอ..ฉันต้องทำยังไง?" นัยน์ตาคู่สวยเป็นประกายพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่ดูมีเลศนัยอย่างบอกไม่ถูก

"เอ่อ.."

"ฉันชื่อ ทิศเหนือ  เรียกเหนือก็ได้"

"ม่านหมอกค่ะ" 

"ไว้ฉันจะมาทำความรู้จักบ่อยๆนะ" 

"เอ่อ..ค่ะ"

ฉันได้แต่ยิ้มเจือนตอบรับเขาพร้อมกับความคิดแปลกๆที่แวบเข้ามาในหัว

เขาคงจะไม่ได้มาจีบฉันใช่มั้ย

"ขอไลน์ได้มั้ย"

"คะ? เอาไปทำไมคะ?"

"พอดีฉันเลี้ยงแมวอยู่ เผื่อฉันอยากคุยกับเธอ..เรื่องแมว"

สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมาที่ฉันพร้อมกับมือถือราคาแพงที่ยื่นมา

"ขอโทษนะคะ ฉันยังไม่สะดวกจริงๆค่ะ" ฉันรีบเดินเลี่ยงออกมา

"เขาคุยอะไรกับมึง!" นีนรีบเข้าชาร์จ

"ขอไลน์น่ะ"

"แล้วมึงให้ป้ะ?"

"ไม่อะ น่ากลัว"

"แต่เขาดูดีมากเลยนะ แถมยังรวยมากอีกด้วย ดูจากรถที่ขับสิ"

นีนพูดไปถึงรถสปอร์ตสีแดงคันหรูของเขาที่จอดอยู่ในโรงรถของร้าน

"มึงรู้ได้ไงว่ารถเขา"

"ก็กูเห็น"

"คนรวยๆ มีแต่คนแปลกๆหรือไง"

"ก็อาจจะไม่หรอกมั้ง"

"แล้วพี่องศากับมึงล่ะ ถึงไหนแล้ว"

"ไม่รู้สิ..บอกอะไรยังไม่ได้"

"ก็ดีนะ คุยนานๆไปก่อน จะได้รู้นิสัยใจคอกัน" 

จังหวะที่คุยกับนีนเป็นจังหวะเดียวกับที่คุณเหนือเดินมายังเคาน์เตอร์ 

เขาทำฉันเกร็งจนทำตัวไม่ถูก คนบ้าอะไรสายตาอย่างกับจะเขมือบฉันงั้นแหละ

"เธออาจจะยังไม่สนิทใจกับฉัน งั้นหลังจากนี้ฉันจะมาจีบเธอทุกวันเลย"

รอยยิ้มมุมปากของเขาผุดขึ้นมาพร้อมกับสายตาที่ดูเจ้าเล่ห์ก่อนที่เขาจะเดินออกไป

ทำไมหลังๆมานี้เจอแต่คนแปลกๆ

"แรงเวอร์!!"

"น่ากลัวชะมัด!"

"มึงนี่เสน่ห์แรงนะเนี่ย" นีนสะกิดยกนิ้วให้ฉันที่ยังคงเจือนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย

"อย่าพูดดิ ขนลุก"

วันต่อมา

จากสิ่งที่เขาพูดสำหรับฉันเขาคงจะพูดหยอกเล่นๆ แต่ไม่ เพราะวันนี้เขาดันถือดอกไม้ช่อโตเข้ามาในร้านด้วยน่ะสิ

อย่าบอกนะว่า..

"สวัสดีครับคนสวย ดอกไม้ครับ" เขายื่นให้ฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นทีไรก็รู้สึกกลัวทุกที

"เอ่อ..ให้ฉันจริงเหรอคะ?"

"ก็จะได้สนิทกันเร็วๆไง"

จะรับหรือไม่รับดีนะ!

เพราะฉันเป็นคนที่ชอบดอกไม้มากๆ แต่การมีคนเอามาให้แบบนี้ ฉันกลับทำตัวไม่ถูกจริงๆ 

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ รับเอาไว้ด้วยนะ" เขาว่าแล้วก็จับยัดใส่มือฉันทันทีก่อนจะเดินออกไป

"นี่มันอะไรกันเนี่ย" นีนเข้ามาแซว

"กูต้องทำยังไง?" 

"เขาก็ดูดีเลยนะ แถมยังหล่อด้วย แต่ท่าทางดูไม่น่าไว้ใจเลย เหมือนพวกเสือผู้หญิง"

"ใช่มั้ยล่ะ กูก็คิดแบบนั้น" ฉันว่าแล้วก็วางดอกไม้ลงบนเก้าอี้ด้านหลัง

กรุ๊งกริ๊ง~

"อ้าว พี่องศา สวัสดีค่ะ"

นีนทักทายองศาที่เดินถือสเก็ตบอร์ดเข้ามา สายตาของเขาเหลือบมามองฉันที่กำลังยืนอยู่ก่อนจะหันกลับไปทางนีน

"เอาเหมือนเดิมครับ"

"ได้ค่ะ สักครู่นะคะ" 

"แหม คุยกันถึงไหนแล้ว"

"ก็นิดหน่อย"

"พอมีลุ้นบ้างป้ะ"

พอถามแบบนั้นนีนก็หุบยิ้มไปพักก่อนจะยิ้มให้อีกครั้ง

"ก็มีนะ"

"ดีแล้วล่ะ มึงจะได้มีแฟนสักที"

หลังเลิกงานฉันก็รีบนั่งรถมายังตลาดแถวทางกลับบ้านเพื่อซื้อของกินตามปกติ แต่ว่าวันนี้ฉันดันเจอพี่องศาเข้าน่ะสิ

"อ้าว..สวัสดีครับ" องศายกมือทัก

จริงอยู่ที่คนเราเวลามีเพื่อนจะร่าเริงกล้าแสดงออกเอามากๆ แต่พออยู่คนเดียวด้วยความที่ฉันค่อนข้างที่จะจำหน้าใครไม่ค่อยได้ ฉันเลยค่อนข้างที่จะเงียบและไม่ทักใครก่อน 

"สวัสดีค่ะ มาซื้อกับข้าวเหมือนกันเหรอคะ"

"ครับ แล้วนี่มาคนเดียวเหรอ"

"ใช่ค่ะ พอดีกลับคนละทางกับนีน"

"งั้นพี่เดินเป็นเพื่อนมั้ย"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันก็กลับแล้วค่ะ"

"พอดีพี่อยากปรึกษาเรื่องนีนด้วยน่ะ"

"ปรึกษา?" 

"ปรึกษา?"

เอ้ะ หรือฉันจะช่วยเชียร์อัพนีนด้วยอีกแรงดีล่ะ

"อืม เดินไปคุยไปก็ได้นะ"

"เดี๋ยวนะคะ พอดีฉันต้องแวะไปให้อาหารแมวตรงสวนก่อนน่ะค่ะ ไม่ทราบว่า.."

"เอาสิ เดี๋ยวพี่ไปด้วย"

"แฮะๆ ได้ค่ะ" 

รอยยิ้มแป้นของฉันเบิกกว้างให้คนตัวสูง ก่อนจะเดินนำเขาไปยังจุดที่คุ้นเคย

"ชอบแมวเหรอ"

"รักเลยล่ะค่ะ"

"น่ารักดีนะ" พี่องศาพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉัน

"คะ?"

"เอ่อ..ก็แมวพวกนี้ไง น่ารักดีนะ"

"ใช่มั้ยล่ะคะ ฉันชอบเวลาอยู่กับพวกมันมากเลยค่ะ" พูดไปมือของฉันก็ลูบเจ้าเหมียวไปช้าๆ

"แล้วทำไมไม่รับไปเลี้ยงเลยล่ะ"

"ลำพังตัวเองก็จะเลี้ยงไม่ไหวแล้วค่ะ แต่ฉันโพสต์หาบ้านให้แล้วนะคะ อีกไม่กี่วันเดี๋ยวก็คงมีคนมารับไป"

"แล้วไม่คิดถึงพวกมันแย่เหรอ"

"คิดถึงสิคะ แต่ก็ดีซะอีกที่พวกมันจะได้กินอยู่ในที่ดีๆ" 

ฉันที่อุ้มแมวมากอดรู้สึกได้ว่าคนตัวใหญ่ข้างๆกำลังมองมาที่ฉันเป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันหันไปมองใบหน้าของเขา

ตึกตัก ตึกตัก 

ไม่สิ! อย่าได้หวั่นไหวเชียวนะ ของนีน ท่องไว้ ของนีน!!!

"กลับกันเถอะ มืดมากแล้ว"

"ค่ะ"

เราทั้งสองคนเดินคุยกันไปเรื่อยๆ  โดยเนื้อหาส่วนมากก็คงจะเป็นเรื่องที่นีนชอบ สลับกับความสนิทสนมของฉันกับนีน

ไม่คิดว่าคนที่ดูนิ่งๆแบบเขาจะมีมุมอะไรแบบนี้เหมือนกัน

"งั้นไว้พี่ทักไปหานะ"

"ได้เลยค่ะ ยินดีเสมอ" ฉันตอบเขากลับไปหลังแลกคอนแท็กต์กัน

โดยพี่องศาให้เหตุผลว่าอยากจะเซอร์ไพรส์นีนเรื่องของขวัญวาเลนไทน์ที่จะถึงนี้

แบบนี้เพื่อนฉันก็มีโอกาสมากแล้วสินะ! ตื่นเต้นชะมัด

หลายวันต่อมา

ในแต่ละวันคุณเหนือจะคอยเอาดอกไม้มาส่งให้ฉันที่ร้านพร้อมกับของขวัญเล็กๆน้อยๆ แทบจะทุกวันจนฉันรู้สึกเกรงใจ 

"ฉันเกรงใจจริงๆนะคะ ไม่ต้องซื้อมาแล้วค่ะ" 

"ฉันเต็มใจให้ รับเอาไว้เถอะ"

"แต่ของพวกนี้มันมีราคานะคะ"

"ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้มีปัญหาการเงิน"

เหอะ ยอมใจจริงๆเลยลูกคนรวยพวกนี้นี่ 

กรุ๊งกริ๊ง~

เสียงประตูร้านถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่ง ท่าทางของเขาดูดีในชุดสูทเรียบร้อยสีสุภาพ 

"สวัสดีค่ะ" ฉันกล่าวทักทายลูกค้าที่มาใหม่

"สวัสดีครับ"

เขายกยิ้มแววตาเป็นประกายดูน่าเข้าหา บวกกับรอยยิ้มหวานที่สามารถทำให้สาวๆตกหลุมรักได้ง่ายๆ

"รับอะไรดีคะ หรือจะนั่งที่โต๊ะก่อนก็ได้นะคะ"

"พอดีอยากจะดื่มกาแฟ มีอะไรแนะนำมั้ยครับ"

"อเมริกาโน่ส้มมั้ยคะ ที่ร้านเป็นน้ำส้มคั้นสดเลยนะคะ"

"ก็น่าสนใจดีนะครับ เอาแก้วหนึ่งแล้วกันครับ"

"ได้ค่ะ สักครู่นะคะ" 

"เขามองมึงแปลกๆนะ" นีนเดินมากระซิบ

"แปลกอะไร ก็ปกตินี่"

"ไม่มั้ง"

"คิดมาก กูไม่รู้จักเขาเลยนะ เหมือนเขาจะเพิ่งเคยมาด้วย"

"นี่ไม่ใช่ว่ามีหนุ่มๆมาแอบปิ๊งมึงอีกเหรอเนี่ย"

"บ้า ใครมันจะไปเสน่ห์แรงขนาดนั้น มึงก็พูดไป"

"ไม่รู้สิ เห็นใครมาก็ชอบถามหาแต่มึง"

"ไม่หรอก"

(1ข้อความ)

องศา : ไปกินข้าวกันมั้ย พี่มีเรื่องนีนอยากจะถาม

นี่พี่องศาเขาชอบนีนมากเลยนะเนี่ย แต่ทำไมถึงไม่ยอมพัฒนาความสัมพันธ์กันสักทีนะ หรือรอวาเลนไทน์ที่จะถึงนี้

หลังเลิกงานฉันเลยมารอพี่องศาที่ตลาดเหมือนเดิม เพราะเขาบอกว่าจะมารอที่นี่ พอเจอกันเขาก็พาฉันมานั่งกินข้าวร้านร้านหนึ่ง

"พี่องศาได้ของขวัญหรือยังคะ"

"พี่ก็ดูไว้แล้วล่ะ แล้วเราล่ะ มีอะไรที่ชอบมั้ย"

"ฉันเหรอคะ?"

ทำไมจู่ๆ พี่องศาถึงถามนะ

"อืม พี่ถามเผื่อจะได้มีไอเดียหลายๆแนว"

"อ๋อ ฉันชอบดอกกุหลาบค่ะ กุหลาบแดง"

"แล้วนี่ที่ร้านเป็นยังไงบ้าง"

"ก็เรื่อยๆค่ะ ปัญหาเดิมๆ แต่นีนเขาเข้าได้กับทุกคนแหละค่ะ ไม่มีปัญหาอะไรน่าห่วงค่ะ"

"แล้วเราล่ะ"

"หึ ก็มีแต่ฉันนี่แหละค่ะที่ปัญหาเยอะแยะไปหมด อะไรๆก็หมอก จุกจิกไปหมด เหนื่อยจะแย่ อุ้ย ตายเลย เผลอบ่นไปซะได้" ฉันรีบยิ้มเจือนก่อนจะหันไปทางอื่น

"มีอะไรก็เล่าให้พี่ฟังได้"

"ขอบคุณนะคะ ถ้าพี่คบกับนีนคงจะดีมากๆเลย" 

"งั้นเหรอ"

"ใช่ค่ะ นีนชอบพี่องศามากเลยนะคะ"

"ครับ" เขายิ้มตอบ

Morning cafe & Cuisine 

 ฉันเดินเข้าร้านมาตามปกติแต่ทว่าสายตาเพื่อนร่วมงานกลับดูแปลกไป ทุกคนมองฉันด้วยสายตาที่เหมือนจะไม่พอใจพร้อมกับคำซุบซิบที่ฟังไม่ค่อยได้ศัพท์

"สวัสดีค่ะพี่หมอก" เสียงบางกลุ่มหันมายกมือไหว้

"สวัสดีค่ะ"

 วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ที่ทางร้านมีกิจกรรมแจกช็อกโกแลต รวมไปถึงมีการตกแต่งร้านให้เข้ากับฤดูกาลแห่งความรัก

กรุ๊งกริ๊ง~

"สวัสดีค่ะ"

"ครับ เอาเหมือนเดิมครับ"

"ได้ค่ะ" นีนรับออเดอร์พี่องศาเรียบร้อยก่อนจะหันมาหาฉัน "หมอก" 

"ว่า?" 

"กูถามอะไรมึงหน่อยดิ"

"อะไร?"

"ถ้าสมมติพี่องศาเขาขอมึงเป็นแฟน มึงจะคบกับเขามั้ย"

"เหอะ จู่ๆ มาถามอะไรเนี่ย"

"ตอบมาก่อน แค่สมมติ"

"เขาเป็นคนที่มึงชอบนะ กูจะไปคบกับเขาได้ยังไง"

"แล้วถ้าเขาชอบมึงล่ะ"

"ต่อให้เขาชอบกู แต่ถ้ามึงชอบเขา ยังไงกูก็ไม่ยุ่งหรอกนะ"

"มึงฟังกูนะหมอก ถ้าเขาจะจีบมึงจริงๆ มึงไม่ต้องมาแคร์หรอกว่ากูชอบหรือไม่ชอบเขา เพราะถ้าเขาชอบมึง กูก็ทำอะไรไม่ได้"

"หื้ม?"

"อย่ารู้สึกผิดเพียงเพราะกูเป็นเพื่อนมึง ทำตามหัวใจตัวเองก็พอ"

"มึงนี่เลอะเทอะไปใหญ่แล้วนะนีน ช่วงนี้ฝันแปลกๆหรือไง?"

"นี่เข้าใจที่กูจะสื่อมั้ยเนี่ย!"

"เข้าใจแหละน่า ไปเสิร์ฟไป" 

แล้วทำไมนีนถึงถามจริงจังแบบนั้นนะ

ช่วงพักเที่ยงฉันหลบออกมาหลังร้านคนเดียวเพราะกำลังนึกคิดวกวนกับสิ่งที่นีนถาม ถึงนีนจะชอบตั้งตำถามแปลกๆบ่อยๆ แต่เรื่องนี้ฉันเองก็มองว่ามันแปลก

"พี่หมอก มีคนมาหาน่ะค่ะ รออยู่ที่โรงจอดรถ" เสียงพนักงานสาวรุ่นน้องเดินเข้ามาบอก

"ใคร?"

"คนที่เอาดอกไม้มาให้พี่บ่อยๆไง จำได้มั้ยคะ"

"อ่า โอเคจ้ะ"

ฉันเดินออกมายังบริเวณโรงจอดรถที่สามารถเดินออกจากหลังร้านได้

พอมาถึงก็เห็นรถสปอร์ตคันหรูสีแดงโดดเด่นกับเจ้าตัวที่กำลังยืนพิงรถอยู่

"ตามฉันมาเหรอคะ?"

"ใช่ ฉันมีอะไรจะให้น่ะ" เขายกยิ้มสีหน้าดูภูมิใจสุดๆ

"อะไรเหรอคะ"

คุณเหนือเดินมายังหลังรถก่อนจะเปิดมันออกเผยให้เห็นดอกกุหลาบจำนวนมากที่ถูกจัดวางอยู่ท้ายรถของเขา ไหนจะกล่องของขวัญสุดหรูที่ตั้งอยู่ท่ามกลางดอกไม้อีก

"นี่มัน..อะไรกันคะ?" 

"Happy Valentines" 

"เอ่อ..มันไม่มากไปหน่อยเหรอคะคุณเหนือ"

"ไม่หรอก ถ้าเธอเปิดใจให้ฉัน มากกว่านี้ หรืออะไรฉันก็ให้ได้ทั้งนั้น" 

เอิ่ม..ยังไงดีล่ะ

ฉันหันไปมองรอบๆก็เห็นนีนกับน้องๆที่กำลังยืนมองกันด้วยความสนใจ

จะยังไงดีล่ะ ถ้าไม่รับเขาจะหน้าแตกมั้ย แต่ถ้ารับ ฉันจะกลายเป็นคนเห็นแก่ของพวกนี้หรือเปล่า

"ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ"

"ทำไมล่ะ?"

"ของที่คุณให้มันราคาสูงเกินไป ฉันรับไว้ไม่ได้จริงๆค่ะ"

"แต่ฉันเต็มใจให้เธอนะ"

"เอางี้มั้ยคะ ฉันขอรับไว้แค่ดอกไม้ ส่วนกล่องของขวัญนั่น คุณเก็บไว้เถอะค่ะ"

"แต่เธอยังไม่ได้เปิดมันเลยนะ"

"ก็นั่นแหละค่ะ ฉันไม่เปิดมันก็ถูกแล้วค่ะ คุณเก็บไว้ให้คนอื่นเถอะนะคะ"

"ใจร้ายจังเลยนะครับ" ใบหนัาหล่อดูหมดหวังไปนิดหน่อย

"ขอโทษจริงๆนะคะ"

"งั้นช่วยรับอันนี้ไปก็ได้ครับ" เขาเปิดกล่องของขวัญออกแล้วแกะสร้อยเส้นหนึ่งมาให้ฉัน มันเป็นสร้อยเพชรรูปหัวใจเล็กๆ ก่อนจะหยิบดอกกุหลาบออกมายื่นให้ฉัน

"เอ่อ..ก็ได้ค่ะ" เธอตัดสินใจรับมันจากเขาเพื่อเลี่ยงการหวาดล้อมในระดับขั้นต่อไป 

ทำไงได้ล่ะ ฉันปฏิเสธใครเป็นที่ไหน

"แล้วเจอกันนะครับ ผมไปทำงานก่อนล่ะ"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

ฉันยืนมองรถสปอร์ตคันสีแดงขับเคลื่อนออกไปจนพ้นก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่พาตัวเองกลับเข้าที่ทำงาน 

"แหม มีผู้ชายมาเซอร์ไพรส์ถึงที่ทำงานเลยนะ" นีนพูดพร้อมกับในมือที่ถือดอกกุหลาบกับช็อกโกแลตมาด้วย

"มึงก็มีนี่ อย่าบอกนะว่าพี่องศาให้มาน่ะ!" ฉันกะแซวกลับ

"อืม" นีนพยักหน้าพร้อมยิ้มออกมา

"แล้วเขาขอมึงเป็นแฟนยัง"

"ยัง อะ" นีนยื่นช่อกุหลาบแดงให้ฉัน

"อะไร?"

"พี่องศาฝากมาให้"

"ให้กูน่ะนะ ให้ทำไม?"

"สงสารกลัวไม่มีคนให้ดอกไม้มึงมั้ง"

"ใจดีขนาดนั้นเลย?"

"เออ"

"ฝากขอบคุณด้วยละกัน"

"เออตะกี้มีคนมาถามหาแกด้วย"

"ใครอีก?"

"ใครอีก?"

"ก็คนที่เป็นสัตวแพทย์ไง"

"อ้อ คุณภูเมฆอะนะ"

"ใช่ วันๆ มีแต่คนมาถามหามึง ชักหมั่นไส้แล้วนะ"

"มึงก็ว่าไป เดี๋ยวกูเข้าไปดูในร้านก่อน"

หลายสัปดาห์ผ่านไปชีวิตของฉันก็ยังคงวนเวียนอยู่ในร้านกับคุณเหนือที่ขยันมาส่งดอกไม้ให้แทบทุกวัน คุณหมอภูเมฆที่แวะมาบ่อยๆ กับพี่องศาที่ชอบมานั่งจิบกาแฟอยู่เป็นครั้งคราว

แต่สิ่งที่เริ่มแปลกไปคือเพื่อนสนิทของฉันที่ดูเงียบไป พอถามก็ไม่ค่อยจะได้คำตอบ ทั้งๆที่เราทั้งสองเคยคุยกันมากกว่านี้

"เหนื่อยมั้ย" เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดพร้อมกับโอบไหล่นีน

ผู้ชายเจ้าของร่างสูงใบหน้าหล่อเจ้าเล่ห์ที่ดูไม่คุ้นเคยทำฉันเกิดคำถามมากมายขึ้นในหัว 

ผู้ชายคนนั้นคือใคร!?

"ไปรอที่รถไป" นีนพูดทำให้เขาพยักหน้าให้แล้วเดินออกมาสวนกับฉันที่กำลังเดินลงไป

เขาหันมากระตุกยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะเดินตรงออกไป

หมอนั่นยิ้มอะไร!?

"คนนั้นใครอะ ทำไมมึงไม่บอกอะไรกูเลย" ฉันเดินไปถามนีน

"เพื่อน"

"เพื่อนอะไรทำไม.."

"กูกลับก่อนนะ" นีนไม่ตอบแต่ตัดบทชิ่งออกไป

ทำไมไม่ยอมบอกอะไรเลยล่ะ

"ใครเหรอ" พี่องศาเดินมาถามฉันที่กำลังมองตามนีนออกไป

"นีนบอกว่าเพื่อนนะคะ"

ภาพข้างนอกเป็นภาพของสองหนุ่มสาวที่กำลังสวมหมวกกันน็อคให้กันท่าทางดูสนิทสนมกันเอามากๆ จนไม่คิดว่าสองคนนั้นจะเป็นแค่เพื่อน

"เขาดูสนิทสนมกันดีนะ"

"พี่องศาลองถามนีนก่อนสิคะ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ค่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอก" องศาหันมายิ้มให้

วันต่อมา

"นีน มาคุยกันเลยนะ" ฉันรีบเดินไปลากแขนนีนมาคุย

"มีอะไร?"

"คนเมื่อวานเป็นใครกันแน่ ไหนเล่ามาเลยนะ มึงรู้มั้ยพี่องศาเขาหน้าเสียแค่ไหนตอนมึงสนิทสนมกับหมอนั่นอะ"

"หึ อีตานั่นเป็นแฟนกูเองอะ"

"ห้ะ? ได้ยังไง ตั้งแต่ตอนไหน?"

"สักพักแล้วล่ะ"

"แล้วทำไมไม่ยอมบอกกันเลย"

"ก็ไม่อยากหน้าแตก ก็ต้องคุยก่อนป้ะ"

"แล้วพี่องศาล่ะ" 

"กูคุยแล้วไม่โอเคอะ"

"เอ้า!?" 

จู่ๆเพื่อนตัวดีก็เปิดตัวกับใครก็ไม่รู้แถมยังโผล่มาแบบไม่มีข่าวคราวอะไรเลยด้วย แบบนี้แผนการเป็นแม่สื่อก็ล่มน่ะสิ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ

พอเลิกงานฉันก็เลยนัดพี่องศาออกมานั่งเล่นริมแม่น้ำที่ประจำ

"ขอโทษด้วยนะคะ ดันเป็นแม่สื่อที่แย่เลย"

"ขอโทษทำไม มันไม่ได้สำคัญขนาดนั้นนี่"

"ไม่เคยเห็นนีนเปิดตัวคบใครแบบนี้เลยค่ะ ปกตินีนไม่ค่อยเปิดใจให้ใครเลย" 

"หมอก.."

"คะ?"

"จริงๆแล้วพี่ไม่ได้ชอบนีน"

"อะไรนะคะ?"

ประโยคนั้นทำฉันเหวอไปพักหนึ่ง

"พี่ชอบหมอก"

"นี่ล้อกันเล่นหรือเปล่าคะเนี่ย" ฉันหัวเราะแก้สถานการณ์ที่มันดูจะตึงขึ้นมานิดหน่อย

"จริงๆนีนเองก็รู้เรื่องนี้ คงไม่แปลกถ้านีนจะเปิดตัวคบกับคนอื่น"

"นี่นีนรู้เรื่องมาโดยตลอดเหรอคะ?"

เพราะแบบนั้นเลยถามคำถามนั่นออกมาสินะ

"อืม" พี่องศาพยักหน้าก่อนจะเลื่อนมือหนามาจับมือฉันทั้งสองข้าง "พี่ขอโอกาสได้มั้ย ถ้าเกิดมันไม่ได้พี่ยินดีจะถอยให้"

"เอ่อ..ฉันขอคิดดูก่อนได้มั้ยคะ" 

มันยากสำหรับฉันที่ต้องมาตอบอะไรแบบนี้ แถมมันยังกะทันหันเอามากๆ

ยอมรับว่าเธอเองก็รู้สึกดีตั้งแต่แรกที่เจอองศา แต่ในเมื่อฉันรับปากนีนไปแล้วว่าจะไม่แย่งคนที่เพื่อนชอบ ฉันจะกลับคำนั้นได้จริงๆน่ะเหรอ 

ฉันกลับมานั่งคิดวนเวียนกับสิ่งที่เกิดขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกตอนนี้มันอึดอัดจนคิดอะไรไม่ออก แต่ประโยคหนึ่งจากนีนกลับผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง

'อย่ารู้สึกผิดเพียงเพราะฉันเป็นเพื่อนแก ทำตามหัวใจตัวเองก็พอ'

มันจะดีจริงๆ ใช่มั้ย 

'ฉันตกลงค่ะ'

Morning cafe & Cuisine 

"นีน"

"ว่าไง"

"พี่องศาเขาขอกูเป็นแฟนแล้วนะ"

"หึ เขาขอแล้วเหรอ" นีนหันมายิ้มให้ แต่สายตาของนีนกลับว่างเปล่าจนมองไม่ออกว่าจริงๆแล้วเธอคิดยังไง "มึงตกลงมั้ย"

"อืม"

"ดีแล้วล่ะ ไม่ต้องรู้สึกผิด เพราะพี่องศาเขาชอบมึงตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"

"มึงไม่โกรธกูจริงๆใช่มั้ยนีน"

"โกรธอะไร มึงคิดมากอีกแล้วเหรอ"

"ก็.."

"กูไม่โกรธอะไรมึงหรอกนะ ไม่ต้องห่วง" นีนตบบ่าเบาๆพร้อมกับยิ้มให้

หลังเลิกงานฉันเตรียมล้างเครื่องชงกาแฟตามปกติ ส่วนนีนต้องไปทำความสะอาดชั้นบนเลยทำให้ต้องแยกกัน 

กรุ๊งกริ๊ง~

เดี๋ยวนะ ร้านปิดแล้ว ทำไมยังมีคนเข้ามาล่ะ

ร่างสูงในชุดเสื้อยืดสีดำกับแจ็คเก็ทหนังสีเข้ม ขายาวสาวเท้าก้าวเข้ามานั่งตรงหน้าเคาน์เตอร์พร้อมกับรอยยิ้มร้ายของเขา

เขาเองสินะที่เป็นแฟนนีน

ฉันได้แต่มองเขานิ่งๆพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมเพราะรู้สึกไม่ชอบใจในสิ่งที่เขาแสดงออกมา แถมหมอนี่ยังหน้าตากวนประสาทชะมัด 

"เป็นเพื่อนนีนเหรอ"

"อืม" ฉันตอบไปก็เช็ดเครื่องทำกาแฟไป ในใจนึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงได้ดูสนใจฉันขนาดนั้น

"รู้จักกันนานหรือยัง"

"นานแล้ว"

นี่เขาคิดว่าตัวเองมาสัมภาษณ์งานฉันหรือไง

"นี่ขนาดคบกันมานานนะ ยังทำกับเพื่อนได้ลงอีก"