Keon In The Demon Slayer

ตอนเด็กฉันเคยอ่านนิยายมาก็หลากหลายเรื่อง

แต่เรื่องส่วนใหญ่

ตัวหลักจะเสียคนหรือสิ่งที่ตัวเองรัก

ตอนเด็กฉันก็อยากเป็นตัวหลักในนิยายบ้าง

ฉันเคยอยากเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเรื่อง

เป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้น..เป็นคนที่ใจดี..เป็นคนที่ทุกคนนับถือ..เป็นคนที่มีประวัติที่น่าเศร้าเสียใจแต่..ก็ยังยิ้มได้ทุกวัน

ในตอนเด็กนั้นฉันอยากจะเป็นแบบนั้นมากเลยล่ะ..

แต่พอมันได้มาเจอกับตัวแล้ว..

..มันก็ไม่ทำให้ฉันมีความสุขอย่างที่เคยคิดไว้ตอนเด็กเลย..มันต่างกับที่เคยคิดไว้ลิบลับ

ความทรมานที่อัดอั้นอยู่ในใจแต่..ไม่สามารถกรีดร้องออกมาได้

ความทรมานที่ฝังลึกอยู่ในใจนี้..มันช่างเจ็บปวดทรมานเหลือเกิน

ถ้าจะให้ฉันเทียบตัวเองเป็นตัวหลัก..ฉันก็คงเปรียบเทียบตัวเองในตอนนี้เหมือนเป็นซาสึเกะ

ตอนเด็กฉันเคยคิดไว้ว่าถ้าเกิดฉันอยู่ในเหตุการณ์เดียวกันกับซาสึเกะ. ฉันจะไม่ตัดสินใจล้างแค้น..และจะปล่อยวางทุกอย่าง

แต่ในวันนี้..ตอนนี้..เวลานี้..

ฉันไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าฉันจะสามารถปล่อยวางทุกอย่างได้

ฉันอยากจะกรีดร้องมาแทบตาย

ภาพที่คนที่เราสนิท..ภาพที่ญาติเรา..ถูกฆ่าไปทีละคนต่อหน้าเราโดยที่เราไม่สามารถทำอะไรได้

สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้คงมีแต่ยอมรับความจริงแค่นั้น

ถึงแม้จะไม่อยากยอมรับความจริงก็ตาม

ถ้าเป็นคนอื่นเขาจะโทษอสูรที่ฆ่าญาติของเราแต่ไม่ใช่กับฉัน..

..ฉันโทษตัวเองทั้งหมด...

ทุกอย่างเกิดขึ้น..เพราะว่าฉันอ่อนแอ

จู่ๆฉันก็เห็นน้ำที่ดูสงบนิ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าฉัน

และฉันเห็นต้นตอของน้ำนั้น..ต้นตอนั้นคือผู้ชายที่หล่อแต่หน้านิ่ง ผมสีดำได้ยาวถึงประมาณครึ่งหลัง..มีตาสีน้ำเงินที่ดูจะสงบนิ่งตลอดเวลา..ถึงแม้ว่าใบหน้าของเขาจะดูไม่สดใสเลยสักนิดแต่..พอฉันเห็นเขาปรากฏตัวมาฉันกลับรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากเพราะอะไรไม่รู้

กิยู

ปราณวารีขบวนท่าที่ 11 สายน้ำสงบนิ่ง

กิยู

//ตัดคออสูรอย่างง่ายดายและรวดเร็ว

เคออน

//รู้สึกขอบคุณและตื้นตันใจและไม่กล้าขอบคุณ

บทนำ