ผมตื่นมาที่โรงเรียนของผมผมนอนอยู่ในโต๊ะหินอ่อนแล้วตอนนั้นผมได้เห็นเธอผมเห็นหน้าเธอไม่ชัดมันเบลอๆเธอจับมือผมผมไม่เห็นหน้าเธอแต่รู้ว่าเธอยิ้มอยู่ช่วงเวลานั้นมันมีความสุขเป็นอย่างมากจนมาถึงช่วงเวลานึงผมกับเธอได้อยู่ที่หน้าทางออกของโรงเรียนเธอมีอาการที่เศร้าอย่างเห็นได้จัดแล้วเธอได้พูดมาประโยคหนึ่งคือมันถึงเวลาแล้วผมตกใจสดุ้งตื่นขึ้นมาผมยังคงคิดถึงเธออยู่ตลอดเป็นครั้งแรกที่ผมต้องจดบันทึกความฝันที่ไม่มีจริงแต่มันเป็นความทรงจำที่ดีมากๆจนฝันมา6เดือนมั้งผมได้ฝันถึงเธออีกครั้งผมฝันว่าผมได้อยู่ที่น้ำตกกับเธอเล่นน้ำกันอย่างสนุกจนผมจำได้ว่าผมฝันหรือว่าLucid Dreamนั้นเองตอนนั้นผมได้เล่นน้ำกับเธอด้วยความที่ไม่มีความสุขเท่าไหร่จนเราได้มานั่งพักที่ต้นไม้ต้นใหญ่ได้นั่งจับมือด้วยกันเธอดูยิ้มแย้มน่ารักจนครั้งนั้นผมได้ทนไม่ไหวผมได้บอกความจริงความสุขระยะสั้นความสุขที่ไม่มีอยู่จริงมันเป็นแค่ฝันเท่านั้นแหละผมเผลอบอกไปว่ามันคือฝันแต่เธอตอบมาว่าฉันรู้แล้วแหละตอนนั้นผมเศร้ามากๆแต่ผมได้ขอกับเธอว่าขอเห็นหน้าเธอได้อย่างจัดเธอสวยสวยมากผมได้กอดแล้วผมก็ตื่นขึ้นมากผมรีบเปิดสมุดวาดรูปวาดรูปหน้าเธอแต่วาดกี่รอบก็ไม่สำเร็จสักที่ผมร้องให้นั่งซึมแทบทั้งวันจนผ่านมาผมได้ฝันถึงเธอไม่กี่เดือนก่อนฝันว่าผมแข่งบาสแล้วมีแฟนผมอยู่ด้วยแต่ในความจริงผมไม่มีแฟนนะจนตอนที่ผมได้วิ่งชนผู้ชายคนหนึ่งมันไม่เจ็บทำให้ผมรู้ว่านี้คือผมLucid Dreamรอบที่2 ตอนนั้นผมได้แข่งเสร็จผมได้มองไปรอบๆจนผมเจอผู้หญิงคนนั้นผมมั่นใจว่าเป็นเธอผมรีบวิ่งๆไปหาเธอเดินกับเธอของเธอผมพยามวิ่งไปหาแต่ยิ่งวิ่งมันยิ่งไกลออกไปผมได้ตะโกนว่าใช่ไหมผมจำคุณได้เธอไม่ตอบแต่เวลานั้นเธอได้หันมาแล้วยิ้มให้เธอยังสวยและน่ารักเหมือนเดิม
จบแล้วค้าบบนี้คือเรื่องจริงนะเลยลองเอามาเขียนดูครับ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
