เต้ยเป็นคนที่เกิดมาในครอบครัวที่มีหนี้สินมากมายซึ้งพ่อของตนผู้ติดการพนันและยาเสพติดจึงทำให้ต้องยืมเงินมหาศาลจากมาเฟียชื่อดังแห่งเมืองxxx

..."เห้ย!ไอเต้ยไปหยิบเหล้าให้พ่อหน่อยดิ๊"เสียงที่เต้ยได้ยินทุกวันตั้งแต่เด็กจนโตจากพ่อของตนเองเป็นประจำซึ้งตนต้องยอมทำเพราะเคยมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดจนทำให้เต้ยเกือบเสียชีวิต...

ย้อนกลับไป10ปีก่อน

       "เห้ยไอเต้ยไปหยิบเหล้าให้พ่อหน่อย"พ่อของเต้ยใช้เต้ยไปหยิดเหล้าในตู้เย็นแต่กลับกันเหล้าในตู้เย็นกลับไม่เหลือแม้แต่ขวดเดียวเต้ยเลยบอกพ่อของตนว่า"เหล้าหมดแล้วพ่อ"หลังจากที่เต้ยเดินไปบอกพ่อของตนแต่อยู่ๆพ่อของเต้ยกลับตบเต้นจนตนล้มลงกับพื้น"มึ#ทำไมไม่ซื้อกูไม่ไว้ชีวิตมึงแน่ไปซื้อมาให้กูเดี๋ยวนี้!!"เต้ยผู้โดนตบเข้าที่หน้าอย่างจังแต่โดนพ่อของตัวเองบอกให้ลุกไปซื้อตอนนี้แต่เต้ยไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นยืนได้แต่ร้องไห้"พ่อ...ผมลุกไม่ไหวทำกับ...ผมแบบนี้ทำไม"เต้ยร้องไห้จนหมดแรงและสลบลงไปกับพื้นแต่พอเต้ยตื่นมาอีกที่กลับพบว่าตนอยู่ในโรงพยาบาลจู่ๆนางพยาบาลได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ตนเป็นแต่เต้ยกลับช๊อคกับคะว่า"พ่อของคนไข้ตอนนี้อยู่ในการสืบสวนนะคะทางเราให้รีกษาฟรีเนื่องจากคนไข้มีบัตรรักษาฟรีนะคะ"เต้ยรู้ว่าพ่อของตนกำลังจะอยู่ในการสอบสวนเต้ยได้แต่ร้องไห้นึกถึงแม่ที่เสียไปเมื่อตนยังเด็กเพราะตนจำความครั้งสุดท้ายได้ว่าพ่อของตนทำอะไรกับแม่บ้าง

ปัจจุบัน

"พ่อ!เอากี่ขวด"เต้ยถามเพื่อความมั่นใจจะได้ไม่ต้องคอยหยิบให้บ่อยๆ"เอา2ขวด"เต้ยหยิบเหล้ามา2ขวดและวางตรงหน้าพ่อของตน"เห้ยไอเต้ยพ่อมีเรื่องจะคุยด้วย"อยู่ๆพ่อก็เรียกเต้ยให้มาคุย"คับพ่อ"เต้ยนั่งลงฝั่งตรงข้ามพ่อ"เองไม่ไปทำงานรึไงเดี๋ยวพ่อก็โดนจับอีกหรอกหนี้เหลือตั้ง35,000"เต้ยช็อคกับหนี้ที่เยอะขึ้นกว่าครั้งที่แล้วเพราะครั้งที่แล้วยังใช้หนี้ไม่หมดเลย"ห๊ะ!!พ่อทำไมมันเยอะขึ้นอะ"พ่อทำหน้าเชยชาเพราะตนไม่ได้ชนใช้แถมยังให้เต้ยใช้แทนเลยคิดที่จะติดหนี้ให้เยอะแล้วค่อยเปลี่ยนชื่อผู้ชดใช้ว่าเต้ย"ก็เอามาซื้อเหล้าไงไอโง่"เต้ยถึงกับลุกและขับรถมอเตอร์ไซออกไปเพื่อไปทำงานหาเงิน

เช้าวันต่อมา

"เห้ย!!ไอโชกมึ#เปิดประตูเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูจะจับมึ#"

เสียงปริศนาดังมาจากใต้บ้านของเต้ย"เออมาแล้ว"

เสียงพ่อ!เดี๋ยวพ่อตอบกลับใครกัน

**โปรดติดตามตอนต่อไป**

ฮายค่าแอดเองนะคะฝากเรื่องนี้อยู่ในอ้อมใจของทุกคนด้วยน้า💖

เดี๋ยวนะพ่อ! เต้ยไม่รอช้ารีบวิ่งลงไปหน้าบ้านเพื่อดูว่าพ่อของตนตอบกลับไปแต่...พอเต้ยลงไปดูกลับเจอคนร่างใหญ่5คนรุมพ่อของตนอยู่"เห้ย!!พ่อนั่นใครอะ"เต้ยถามพ่อเพราะตนไม่คุ้นหน้าคนตรงหน้าแม้แต่คนเดียว"เต้ย...อย่าเข้ามาเลย"พ่อตอบกลับเต้ยโดยที่โดนคนร่างใหญ่จับพ่อไว้แน่น ตอนนั้นผมบอกเลยว่าผมทำอะไรไม่ถูกงงไปหมดได้แต่คิดว่าเกิดอะไรขึ้น"นี้ลูกมึ#ใช้ไหม"คนร่างใหญ่ถามพ่อด้วยความอยากรู้"ใช้!แล้วมันทำไม!!"พ่อตอบด้วยความโกรธแค้น"เห้ยไอ...โทรหาเจ้านายดิ๊!"

ชายร่างใหญ่ใช้ให้เพื่อนของคนโทรหาเจ้านายดิ๊

^^^ผมอยากจะร้องไห้มากกแต่ได้แต่ยืนนิ่งๆเพราะขาผมแข็งโป๊กจนขยับไม่ได้แต่อยู่ๆเค้าก๋ยืนขอเสนอบางอย่าง "เอางี้ไหมละไอโชกเอาลูกมึ#แลกกับหนี้มึ#ทั้งหมด"ห๊ะ!ขอเสนอเห้ไรเนี้ยบ้าป่าวพี่ชาย^^^

^^^"ได้มึ#เอาลูกกูไปเอาไปเลย"เอาจริงดิพ่อ"ไม่พ่อไม่!?อย่าผมไม่ไป"ชายร่างใหญ่สองคนเดินมาจับผมไว้^^^

..."มึ#รอดแล้วไอโชกหึ!"หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันเพราะผมโดนยาสลบจนหลับไป...

...แต่พอผมตื่นมาอีกทีกลับพบคนปริศนายืนอยู่ตรงหน้า"ตื่นแล้วหรอหนูน้อย"เห้ยกูเป็นผู้ชายเว้ยย!!!...

"คุณเป็นใครที่นี้ที่ไหน"งงสิครับงงเลยกูอยู่ในนิยายปะเนี้ย?"นายโดนขายไงหนูน้อย"กรี๊ดสิครับกรี๊ดผมอยากกรี๊ดไม่ไหว"ไม่จริง!คุณโกหก" ม่ายใช้หน่า

"เอาละฉันจะแนะนำตัวเองละกันฉันชื่อ มาดะ เป็นคนที่ให้พ่อนายยืมไงไงละและฉันก็แลกเศษเงินและเอานายมาไงง่ายไหมละ"งงเลยเค้าซื้อผมมาหรอ

"คุณ...ซื้อผมหรอ?"เค้ากลับยิ้มแต่ไม่ตอบกลับ "คุณ!จะเอาผมมาทรมานใช้ไหมคุณตอบผม!!!"

ตอนนั้นผมโกรธมากอยากลุกไปต่อยเค้าแต่ทำไม่ได้เพราะผมโดนล็อกแน่นมากๆ"อย่าคิดอย่างงั้นสิหนูน้อยฉันจะเอานายมาแต่งหญิงและแต่งงานกับฉันแค่นั้นเอง? "ห๊ะเดี๋ยวนะแต่งหญิงเอาจิงดิ? "ให้ผมแต่งหญิงนี้นะคุณหาคนอื่นเถอะผมยอมเป็นพ่อบ้านดีกว่านะ" ผมไม่ยอมแต่งหญิงหรอกนะ "งั้นนายก็แต่งงานกับฉันพรุ่งนี้จบนะ" "เห้ยๆๆคุณเดี๋ยวฟังผมก่อน" มึ#นี้รีบเนอะ "มีอะไรอีก" "เอิ่มผมต้องใช้หนี้ใหม่ถ้าแต่งกับคุณแล้ว"

โปรดติดตามตอนต่อไป

เป็นไงกับบ้างค่าาาติดตามเรื่องนี้ด้วยน้า

ผมถามด้วยความเขินแต่เค้ากลับยิ้มและลูบหัวผม

"หึหนูน้อยนายไม่ต้องชดใช้หรอกเพราะสิดสอดคือหนี้ทั้งหมดที่นายยังชดใช้ไม่หมด"เค้าตอบผมในสายตาอบอุ่นมากๆและเค้าได้ถอดเชือกที่มัดผมไว้

"เอาละคืนนี้นายนอนห้องเดียวกับฉัน"ห๊ะเอาจิงหรอพี่ชายย"ผมนอนคนเดียวได้ครับไม่เป็นไร"ผมกลัวโดนเสียบเพราะผมเป็นรุกนะเห้ยไม่ใช้รับไง"นายถือว่าเป็นภรรยาฉันแล้วอย่าเถียงฉัน"เห้ยยยอย่าพึ่งใช้คำนั้นได้ไหมขนลุกกก!!! "ครับผมนอนก็ได้แต่ผมนอนโซฟานะคุณนอนเตียงเถอะ" ขอเถอะอย่างพูดไรแล้วให้กูกลับห้องที่พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยย

"ไม่!นายต้องนอนเตียงเดียวกับฉัน" แงงงไม่เอาก็ไม่ได้อี๊ก "ก็ได้ครับพาผมไปที่ห้องสักทีเถอะผมง่วงแล้วพรุ่งนี้ผมไปทำงานอีก" ผมง่วงจริงๆนะเพราะตอนนี้ตี2แล้วเค้าจับผมนานมากๆ "นายทำงานอะไร" จะรู้ไปทำไมครับพี่ "เอิ่ม...ทำงานรับจ้างส่งอาหารครับ"

"งั้นหรอลาออกสะ!" ห๊ะให้ผมออกทั้งที่ผมทำได้ไม่ถึงปีเลย "คุณจะให้ผมออกทำไมผมรักงานนี้นะ"

"ฉันจะให้นายทำงานที่บริษัทฉันในถานะเลขาแทน"

เป็นเลขานี้กูไม่โดนเอาไปฆ่าใช่ไหมเนี้ย "ก็ได้ครับแต่คุณต้องเรียกชื่อผมธรรมดาตอนอยู่บริษัทนะครับ" ถ้ามึงเรียกกูภรรยานะถีบแน่ "ได้อยู่แล้วปะ! ไปห้องนอนฉันกัน" เค้าจับมือผมแน่นและลากผมไปที่ห้องนอนพอผมออกมาข้างนอกบอกเลยโครตใหญ่นี้บ้านหรือโรงพยาบาลวะใหญ่โพด เค้าเปิดประตูให้ผมสำรวจห้องนอน "เอาละนายดูห้องและอาบน้ำนอนก่อนได้เลยนะฉันจะไปทำงานข้างล่าง" ตี2 เค้ายังทำงานอีกหรอ "เดี๋ยวคับคุณ..อุ๊บ!" เค้าเอามือมาปิดปากผม "อุนอำอะไอ(คุณทำอะไร)" "เลิกเรียกคุณแล้วเรียกสามีไม่งั้นผมจูบคุณแน่!" สามี?งงเลยเรียกตอนนี้เนี้ยนะ "ก็ได้ครับคุณสามียังทำงานอีกหรอนี้ก็ดึกมากแล้วนอนก่อนเถอะครับ" คันลิ้นชิหอยเลยขนลุกกก "คุณภรรยาเป็นห่วงผมหรอ.. หึ!" มึ#หน้าตาดีนะแต่นอนหน่อยเหอะไม่กล้าแต่งกับคนใต้ตาดำหรอกนะ "ผมกลัวคุณสามีนอนไม่พอไงครับนอนก่อนเถอะเดี๋ยวงานค่อยทำก็ได้" หึ้ยขนลุกทุกทีที่พูดแต่ผมก็เริ่มหลงเค้าเข้าแล้วชั่งเถอะอย่าคิดมาก

"ครับผมนอนก็ได้เดี๋ยวคุณภรรยาเป็นห่วง" ทั้งสองได้อาบน้ำและเดินมาที่เตียงนอน "คุณมีหมอนข้างไหม" เห้ละเผลอพูดคุณ "เอ๋..เมื่อกี้พูดไรนะ หึ!ภรรยาของผม" อยู่เค้าก็โอบเอวผมมิดเลย เห้ยเอวกูเล็กขนาดนั้นเลยหรอวะมึงรวบหมดเลย "เห้ยไม่ใช้ๆคุณสามีมีหมอนข้างไหม" เกือบตุยละ "ออ~สงไสได้ยินผิดอดเลย...จุ๊บ!" "เห้ย!!อะไรเนี้ย!"

**โปรดติดตามตอนต่อไป**

ตอนที่สามแล้วนะค่าสนุกไหมเอ๋ยคอมเม้นกันมาได้น้าจุ๊บๆ