ไดอารี่เล่มสุดท้าย

The beginning of a nightmare

*** เรื่องราวทั้งหมดเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น มีการกล่าวถึงความรุณแรงฉากการบูลลี่ การทำร้ายร่างกาย การกลั่นแกล้ง ข่มขืน incest ครอบครัวที่ไม่ใช่ครอบครัว ไม่เหมาะกับคนที่กำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้า ทั้งหมดเป็นเพียงเหตุการณ์สมมุติ หากทำให้ใครไม่สบายใจก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย

ปล. นิยายสั่นแนวไดอารี่เรื่องนี้เราเคยอัพอยู่ใน รอร. ด้วยนะ แต่เอามาดัดแปลงนิดหน่อย ชื่อเรื่องเดียวกันเลย ไปหาอ่านได้ ขอบคุณคับ🖤

^^^嵐^^^

...----------------...

...Come on it's a silly dream....

...Dreaming of the imagery unfound....

...The view sits nice from that cloud....

...And if you want a piece of my thoughts....

...There 's a coin worth flipping,...

...Why don't you toss?...

^^^Song:Homage - Mild High Club^^^

วันที่ 14 มกราคม ค.ศ.xxxx

สวัสดีสมุดเล่มใหม่กับต้นปีที่ผ่านมา หลังจากเล่มเก่าก็เขียนเรื่องบัดซบจนไม่มีที่จะเขียนอีกแล้ว ฉันชื่อโซเฟีย อายุครบสิบสามปีมาสักพัก ไม่รู้จะแนะนำชื่อตัวเองทำไมนะ ก็ฉันเป็นทั้งคนเขียนและคนอ่านมัน แต่ก็เอาเถอะ ถือว่าทักทายสมุดเล่มใหม่ก็แล้วกัน เพราะฉันมีเธอเป็นเพื่อนแค่คนเดียว และฉันก็เชื่อว่าหน้ากระดาษเป็นผู้ฟังที่ดีมากกว่าคนเป็นๆเสียอีก

...----------------...

วันที่ 19 มกราคม ค.ศ.xxxx

วันนี้รู้สึกไม่ดีทั้งวันเลย พ่อกับแม่ทะเลาะกันอีกแล้ว แถมยังรุณแรงขึ้นเรื่อยๆ ฉันกลัวมาก ข้างนอกมีแต่เสียงโครมคราม ฉันทำได้แต่นั่งอยู่ในห้องเงียบๆเพราะแม่บอกฉันว่าอย่าออกมาจากห้อง นี่มันก็ดึกแล้ว ฉันหิวจัง

...----------------...

วันที่ 23 มกราคม ค.ศ.xxxx

ทุกวันนี้ฉันไม่อยากไปโรงเรียนเลย เพราะโดนเล่นงานอีกแล้ว กลุ่มของเซเลน่าจู่ๆก็คว้ากระเป๋าของฉันไปค้น เอาเงินของฉันไปหมด แถมยังโดนขู่อีกว่าถ้าฉันบอกใครละก็เจอดีแน่ เจ็บใจจัง ฉันทำอะไรพวกนั้นไม่ได้เลย ถ้าฉันไปฟ้องครูอีกรอบ เรื่องราวจะจบเหมือนตอนนั้นมั้ยฉันถูกทำร้ายร่างกายแท้ๆ เซเลน่ากับเพื่อนๆไม่โดนทำโทษ แถมฉันยังถูกตำหนิอีก ฉันไม่สามารถหาความ

ยุติธรรมจากที่นี่ได้สินะ

...----------------...

วันที่ 28 มกราคม ค.ศ. xxxx

ฉันอยากมีเพื่อนสักคนที่คอยอยู่ข้างๆ ฉันเหงามากเลย อยากไปเที่ยวเป็นกลุ่มเหมือนกับคนอื่นๆ อดจะจินตนาการไม่ได้ว่าถ้าเรามีเพื่อน เรานั่งกินข้าวกลางวันด้วยกัน นั่งเรียนด้วยกัน พอตกเย็นก็ร่วมกันทำสิ่งที่ชอบอย่างไปร้านขนมหรือเดินห้าง มันคงจะวิเศษน่าดู

แต่ว่านะ ฉันก็ได้แค่คิดเท่านั้น ตั้งแต่ฉันอยู่ปฐมสี่ ก็ตั้งแต่พ่อติดคุกนั่นแหละ ฉันเลยไม่มีเพื่อนตั้งแต่วันนั้น ครอบครัวฉันเองก็ไม่มีเงินพอที่จะย้ายไปเรียนในที่ไกลๆ ก็เลยได้เรียนแถวบ้าน ทุกคนก็รู้กันหมดว่าฉันมีพ่อที่ติดยา ทำร้ายแม่ทุกวันจนติดคุก

...----------------...

วันที่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. xxxx

วันนี่พ่อเมามาก ทำร้ายแม่จนหัวแตก ฉันพยายามเข้าไปห้าม แต่โดนดีดซะกระเด็นจนได้แผลอีกคน ฉันจุกจนลุกไม่ขึ้นและรู้สึกปวดตรงเอวและสีข้างมากๆ เพื่อนบ้านที่อยู่ข้างๆคงจะเอือมระอากับครอบครัวของฉันแล้ว เลยพาแม่และฉันไปส่งที่โรงพยาบาล นี่ยังปวดแขนที่ถูกกระแทกอยู่เลย ถ้าเป็นแขนขวาจะเป็นอะไรก็ช่าง ฉันถนัดมือซ้าย และแขนที่เจ็บมัยดันเป็นมือซ้ายไง โชคไม่ดีเลย ถึงจะเจ็บแต่มันอัดอั้นจนทนไม่ใหว ฉันต้องเขียนมันจริงๆ ไม่งั้นนอนไม่หลับแน่ๆ

...----------------...

วันที่ 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. xxxx

แขนของฉันมีรอยช้ำ แต่ก็ไม่เป็นไร ถึงมันจะดูน่าเกลียดแต่ว่าอยู่ใต้ร่มผ้าคงไม่มีใครเห็น แต่ลืมไปเสียสนิทเลยว่าวันมะรืนมีวิชาว่สยน้ำนี่นา ฉันมีแต่ชุดว่ายน้ำธรรมดาที่ไม่ได้ปิดช่วงแขน จะซื้อใหม่ก็ใช่เหตุ ฉันคงต้องหาวิธีเอาแล้วล่ะว่าจะปกปิดมันยังไงดี ฉันอายจัง เหมือนกับว่าฉันเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดในโลกเลย

...----------------...

วันที่ 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. xxxx

ฉันโดนแกล้งทุกวันอยู่แล้วนะ แต่วันนี้มันอดไม่ได้จริงๆ ครั้งนี้มันร้ายแรงมาก ตามคาด ทุกคนมองรอยช้ำบริเวณต้นแขนของฉันพลางซุบซิบกัน ฉันรู้สึกอึดอัดมากเลย ทำไมเซเลน่าถึงต้องทำกับฉันถึงขนาดนี้ด้วย วันนี้ในรายวิชาว่ายน้ำ ตอนที่ฉันกำลังอาบน้ำล้างตัวหลังขึ้นจากสระ ห้องอาบน้ำมันก็เป็นแค่ห้องเล็กๆที่เรียงติดกัน มีเพียงผ้าม่านที่คอยบนบังไม่ให้ใครเห็นเท่านั้น เซเลน่ากระชากผ้าม่าน ทำให้ฉันเป็นตัวตลกในสายตาของเพื่อนๆในห้อง ฉันเกลียดเซเลน่าที่สุด ถ้าไม่มีเธอบนโลกนี้ก็คงดี อย่างน้อยที่บ้านถ้าฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะกอบโกยมันที่โรงเรียน ฉันอยากมีความสุข ฉันอยากหลับให้สนิทโดยไม่ต้องร้องไห้ก่อนนอน

...----------------...

วันที่ 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. xxxx

ฉันถูกมองแปลกๆตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องเรียน เป็นสายตาที่ยิ้มเยาะและฉันไม่ชอบเอาซะเลย สิ่งที่ฉันวิงวอนกับพระเจ้าทักวันมันไม่เป็นผล ไม่บอกก็คงรู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องของเมื่อวานแน่ๆ แถมมีเรื่องที่เลวร้ายกว่านั้น พวกกลุ่มผู้ชายหลังห้องพากันมาล้อเรื่องหน้าอกของฉัน ยิ่งได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกทุเรศ

..."ดูใหญ่กว่าที่คิด"...

..."อยากลองจับ ขอจับหน่อยสิ"...

ในวันนั้นฉันทนเรียนได้แค่คาบเช้า พอตกกลางวันฉันหนีไปนั่งห้องสมุดในมุมที่ลึกที่สุดและพรุ่งนี้หรือมะรืนฉันก็จะไม่มาโรงเรียนด้วย

...----------------...

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. xxxx

วันนี้รายวิชาสังคมเขาให้ทำงานกลุ่มเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวที่ตนเองสนใจภายในประเทศ แน่นอนว่างานกลุ่มทุกงานฉันจะอยู่คนเดียว มันเป็นเรื่องปกติสำหรับฉัน และฉันก็มั่นใจว่าทำได้ดีเลย เรื่องโดนแกล้งฉันก็ชินแล้วแค่เรื่องข่าวซุบซิบเรื่องใหม่ว่าฉันโป๊เพิ่มขึ้นมามันก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากเมื่อก่อนนัก วันนี้ฉันคงต้องกลับบ้านเย็นหน่อยเพราะไม่อยากกลับน่ะสิ กลบด่านอยู่ห้องสมุดที่ประจำ ถือเป็นการค้นคว้าหาหัวข้อรายงานก็แล้วกัน

...----------------...

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ.xxxx

วันนี้ฉันกลับมาที่บ้าน พบว่าแม่หัวโนทั้งยังมีรอยฟกช้ำบนใบหน้าและตามเนื้อตัว ไม่มีใครพูดจากับฉันเลยสักคำ ฉันไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงต้องทะเลาะกัน บางทีก็คิดนะ ว่าอยากให้แม่หย่ากับพ่อซักที ฉันทนไม่ใหวแล้วที่ต้องเห็นแม่เจ็บตัวแบบนี้ทุกวัน ฉันอยากพาแม่หนี แต่พวกเราไม่มีที่ไป นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันตั้งหน้าตั้งตาเรียน ฉันต้องเรียนจบให้ไว รักษาเกรดเพื่อหางานดีๆทำ ถ้าฉันตั้งหลักได้ ฉันจะพาแม่หนี ฉันจะทำทุกทางให้แม่หย่ากับพ่อ

...----------------...

วันที่ 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. xxxx

วันนี้แม่ไม่ยอมออกจากห้องเลย และก็ห้ามไม่ให้ฉันเข้าไปด้วย เสียงของเธอดูอ่อนแรงเอามากๆ จนฉันอยากจะร้องไห้ วันนี้คงเป็นวันแรกของเดือนนี้ละมั้งที่พ่อเดินมาพูดกับฉันน่ะ ฉันไม่อยากจะคุยกับเขาสักประโยคเดียว เขาคงโมโหที่ฉันไม่ยอมพูดด้วย ฉันเลยโดนตบซะหน้าชาไปเลย รับรู้ได้ถึงกลิ่นเลือดที่มุมปาก เขาทำท่าจะตีฉันซ้ำ แต่ว่าเสียงหวีดร้องโวยวายของฉันทำให้แม่เดินออกมาและกอดฉันไว้ ครั้งนี้พ่อไม่สนใจฉันอีกเลย เขาเห็นแม่ก็ตบตีเธอไม่หยุด วันนี้เราทั้งสองคนเจ็บกันไปหมด ฉันจะทำยังไงให้แม่หย่ากับพ่อดีนะ

...----------------...

วันที่ 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. xxxx

ฉันรู้สึกตัวในตอนเช้าเพราะเจ็บระบม ดีที่มียาแก้ปวด อันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจว่าสามารถกินได้ก่อนอาหารรึปล่าวนะ แม้จะสายแล้วแต่ว่าฉันยังไม่ได้กินข้าว ฉันไม่กล้าออกจากห้องเพราะกลัวพ่ออาละวาดอีก คนต้องรอให้เขาออกไปข้างนอกละมั้ง

ตกกลางวัน ฉันกับแม่กินกันง่ายๆ อาหารมื้อนี้กินพร้อมกับข้าวกลางวันไปเลย มีแยมกับขนมปังปิ้งแล้วก็ไข่ลวก แม้ฉันจะชอบไข่ดาวมากกว่าแต่มันเปลืองแก๊สนี่น่า ไข่ลวกก็ไม่เลว แต่ฉันไม่ชอบสัมผัสที่หยึยๆ

...----------------...

^^^To be continued..^^^

You struggle, struggle and struggle.

^^^嵐^^^

...----------------...

...Come on it's a silly dream....

...Dreaming of the imagery unfound....

...The view sits nice from that cloud....

...And if you want a piece of my thoughts....

...There 's a coin worth flipping,...

...Why don't you toss?...

^^^Song:Homage - Mild High Club^^^

...----------------...

วันที่ 2 มีนาคม ค.ศ. xxxx

วันนี้ฉันต้องไปโรงเรียนในชุดแขนยาวที่ปกปิดมิดชิด เพราะฉันไม่อยากให้ใครเห็นรอยฟกช้ำที่ยังไม่หายดี ความจริงก็ไม่อยากไปหรอก แต่กลัวเรียนไม่ทัน ฉันเหนื่อยจัง มันแน่น มันจุก ไม่รู้สิ ไม่รู้จะเขียนมันเป็นคำพูดยังไงดี ฉันอยากพูดกับใครสักคนที่ไม่ใช่แม่กับตัวฉันหน้ากระจก ฉันอยากมีเพื่อน อย่างน้อยๆฉันจะได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว

...----------------...

วันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. xxxx

วันนี้สมุดการบ้านหาย เลยโดนครูทำโทษฉันมั่นใจว่าไม่ได้ลืมด้วย แค่นี้ฉันก็น่าจะเดาออกว่าใครเป็นคนทำ ให้ตายเถอะ หยุดแกล้งฉันสักที มันเป็นเรียงความที่ฉันฝืนสังขารตัวเองเขียนขึ้นมาเลยนะ ฉันทำอะไรผิดกันนะ ทำไมต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย

...----------------...

วันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. xxxx

ใกล้กำหนดส่งรายงานวิชาสังคมแล้ว ที่จริงฉันทำเสร็จตั้งแต่สองสามวันหลังจากคุณครูสั่งแล้วล่ะ ฉันจะรักษางานชิ้นนี้ฝห้ปลอดภัยจากเงื้อมือของเซเลน่า ฉันจะไม่ยอมให้เธอทำลายมันแน่

สิ่งที่ฉันวางแผนไว้คือ ในตอนเช้าของวันที่จะส่งงาน ฉันจะนำไปฝากไว้กับพี่บรรณนารักษ์ของห้องสมุด คาบวิชาสังคมเป็นช่วงบ่าย หลังทานอาหารเสร็จฉันจะเอาไปส่ง แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แด่พระเจ้าที่ลูกรักขอให้มันราบรื่นด้วยเถอะ

...---------------...

วันที่ 6 มีนาคม ค.ศ. xxxx

ไม่รู้ฉันคิดไปเองรึปล่าวว่าช่วงนี้มันดูราบรื่นผิดปกติ ฉันส่งรายงานเรียบร้อยและมันก็ถึงมืออาจารย์โดยตรง ทำให้เรื่องนั้นหมดห่วงไป มันเป็นลางสังหรที่ไม่ดีเลย ทุกครั้งที่มันเป็นแบบนี้ มักมีเรื่องร้ายๆตามมาอยู่เสมอ ไม่ช้าก็เร็ว ที่บ้านดีที่พ่อกลับมาแล้วเมาหลับไม่มีแรงจะทำอะไร พูดก็ไม่รู้เรื่อง นับว่าดีละนะ พ่อกับแม่จะได้ไม่ทะเลาะกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ใหน

...----------------...

วันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. xxxx

วันนี้พ่อไม่กลับบ้าน ฉันดีใจมาก มันเคยมีความคิดในหัวของฉันว่าครอบครัวของเรามีแค่แม่กับฉันก็พอแล้ว คนที่ไม่เคยทำหน้าที่พ่อที่ดี ฉันไม่ต้องการหรอก อยากจะหนีให้ไกล ไม่ต้องกลับมาก็ยิ่งดี

ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นคนที่มีจิตใจโหดร้ายขนาดนี้เมื่อไร ฉันอยากให้เขาตาย อยากให้หายไปตลอดกาล มันเป็นเรื่องปกติมั้ยนะ ที่อยากให้คนที่เราเกลียดตายตายไปให้หมด แต่ว่าจะไปถามใครสุ่มสี่สุ่มห้าว่า "เวลาเธอเกลียดใคร เธออยากให้เขาตายมั้ย?" มันก็จะดูแปลกรึปล่าว?

...----------------...

วันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. xxxx

พอกลับมาบ้านในช่วงเย็น เป็นสภาพที่น่าสมเพช เมาเละเทะกว่าทุกวัน ฉันรีบจูงมือแม่เข้าห้องนอนของฉันทันที เพราะกลัวว่าเขาจะทำร้ายแม่อีก พวกเราอยู่ในนั้น และคาดว่าจะอยู่จนถึงเช้า ฉันนอนไม่หลับเลยลุกขึ้นมานั่งเขียนต่อ แม่ของฉันหลับไปตั้งแต่สามทุ่มกว่าๆ ฉันจึงมีเวลาส่วนตัวในการเขียน อ่านหนังสือต่อจนถึงเที่ยงคืนและเข้านอน

...----------------...

วันที่ 14 มีนาคม ค.ศ. xxxx

ฉันมาสังเกตุตัวเองว่าโตขึ้นมากกว่าแต่ก่อน และเป็นสาวเต็มตัวเนื่องจากฉันมีประจำเดือนครั้งแรกแล้ว มีเลือดออกมาเยอะมากจนฉันช็อกและอึ้งไปสักพักกว่าจะตั้งสติได้ มันเป็นความรู้สึกเจื่อนๆที่พิลึกดี ฉันเคยได้ยินว่าบางครอบครัวถึงกับจัดปาร์ตี้ฉลอง แต่ว่านะ มันมีอะไรน่าฉลองกัน

...----------------...

วันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. xxxx

วันนี้แม่ไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานนอกสถานที่ มีคนจ้างแม่ไปทำอาการเลี้ยงแขกงานเปิดหมู่บ้านจัดสรรค์ข้างๆ พ่อเองก็ไม่อยู่บ้าน วันนี้ฉันจึงได้มาพักพิงที่บ้านลุงเมอร์รี่และคุณป้าเบลที่เป็นเพื่อนบ้าน ข้างในนั้นสัมผัสแรกคือกลิ่นหอม ในบ้านมีแจกันดอกไม้สวยๆเต็มไปหมด พื้นกระเบื้องเงาวับสะอาดสะอ้าน มีโซฟาตัวนุ่มที่น่านอน คุณลุงกับคุณป้าเป็นเพื่อนบ้านที่ดีมาก พวกเขาชวนฉันทานข้าวเย็น มันเป็นอาหารที่กินแล้วอร่อยมี่สุดเลย ฉันพูดจริงๆนะ ฉันอยากให้ครอบครัวของเราเป็นแบบนั้นบ้าง

...----------------...

วันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. xxxx

ฉันถูกทำร้ายอีกแล้ว เพราะฉันไม่ได้ยินเสียงที่พ่อเรียก คงจะเป็นตอนที่ฉันอ่านหนังสืออยู่เลยไม่ได้ตั้งใจฟัง ห้องของฉันถูกพ่อทุบดังปึงๆ พอฉันเปิดประตูก็ถูกกระชากหัวอย่างแรง ฉันเจ็บมาก ตัวของฉันปลิวไปตามแรงของพ่อตั้งแต่หน้าประตูมาจนถึงห้องครัว แม่ที่เพิ่งกลับจากไปซื้อของก็ตกใจรีบเข้ามาหาฉัน ฉันรอดเป็นอิสระแต่แม่ต้องมาโดนแทน ฉันพยายามห้ามแต่ถูกแม่ไล่ ไม่อยากจะเชื่อว่าที่พ่อโมโหเป็นเพราะกาน้ำมันไม่ทำงาน เหลือจะเชื่อเลยจริงๆ

...----------------...

วันที่ 20 มีนาคม ค.ศ.xxxx

วันนี้พ่อพาเพื่อนของเขามาที่บ้าน ฉันไม่ชอบเอาซะเลย ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่สารพัดปนเป ฉันมึนหัวสุดๆ เลยเข้าไปหลบในห้องของตัวเอง แล้วฉันก็ไม่กินข้าวเย็นร่วมโต๊ะกับคนพวกนั้นด้วย น่าขยะแขยง คนพวกนั้นสภาพดูเป็นคนซะที่ใหนกัน แค่พ่อคนเดียวก็เต็มกลืนแล้ว

...----------------...

วันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. xxxx

วันนี้โชคร้าย โดนลูกบาสกระแทกใส่หน้าอย่างแรงจนเลือดดำดาวใหล คนที่เห็นก็แอบหัวเราะคิกคัก แม้ว่าเจ้าตัวจะวิ่งเข้ามาหาฉันแล้วขอโทษก็ตาม แต่ฉันก็พยักหน้ารับส่งๆและรีบวิ่งออกไป แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ตัวฉันมันไม่มีอะไรให้อายแล้ว

...----------------...

วันที่ 24 มีนาคม ค.ศ. xxxx

วันนี้มีกล่องนมแปลกๆมาวางที่โต๊ะเรียนของฉัน กล่องนมนั่นมีโน๊ตอยู่ด้วย ทำให้ฉันได้รู้ว่า เจ้าของนมกล่องนี้คือ 'จาค็อป ' เด็กผู้ชายที่ปาบอลอัดหน้าฉันเมื่อวาน เห็นเขาบอกว่าแทนคำขอโทษน่ะ ฉันไม่ถูกกับนมสักเท่าไร กินตอนท้องว่างฉันท้องเสียตลอดเลยไม่ได้กิน

ฉันได้ข่าวมาว่าจาค็อปก็ค่อนข้างที่จะป๊อปฯ ในหมู่นักเรียนหญิงอยู่เหมือนกัน เขามีสีผิวแทนที่โดดเด่น เส้นผมสีบลอนด์ดูหรูหรา กับดวงตาสีเขียวสวยเปล่งปลั่ง ก็คงไม่แปลกที่จะมีคนชอบเขาเยอะ แต่นั่นมันไม่ใช่ในแบบที่ฉันชอบน่ะ ฉันไม่เคยมีความรู้สึกที่จะพิศวาสในตัวผู้ชายเลย

...----------------...

วันที่ 26 มีนาคม ค.ศ. xxxx

ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว รอยแผลของฉันก็เริ่มจางลงจนเกือบจะหายเป็นปกติ แค่ทายาตามที่หมอสั่งก็น่าจะไม่เกินสองอาทิตย์ ช่วงนี้อากาศไม่ค่อยหนาวมาก โรงเรียนของฉันไม่มีปิดเทอมหน้าร้อนเนื่องจากเป็นพื้นที่ที่หนาวเย็นกว่ารัฐอื่นๆ การปิดภาคเรียนเลยเลื่อนเป็นช่วงที่หิมะตกหนัก(ตุลาคม-ธันวาคม) จะบอกว่ามันตกหนักถึงขั้นที่รถก็วิ่งไม่ได้เลยก็มี

...----------------...

วันที่ 30 มีนาคม ค.ศ. xxxx

หัวใจของฉัน ฉันรู้สึกว่ามันเป็นสีขาวที่ไม่มีแม่แต่เลือดเนื้อคอยหล่อเลี้ยง ฉันเบื่อกับครอบครัวและชีวิตในโรงเรียน รู้สึกท้อแท้และสิ้นหวัง แต่ฉันก็จะไม่กลับคำพูดตัวเองหรอกนะ ฉันจะตั้งใจเรียนและประสบความสำเร็จ เพื่อที่ฉันและแม่จะกลายเป็นอิสระ!

...----------------...

วันที่ 1 เมษายน ค.ศ. xxxx

วันนี้คงจะไม่ใช่วันแรกที่ฉันรู้สึกโดดดี่ยว วันนี้ได้แวะไปที่โบสถ์ แม้จะแอบไปในตอนที่ฟ้ามืดแล้ว แต่ฉันต้องการพื้นที่ที่สงบ วันแรกของเดือนกับการเขียนไดอารี่ที่โบสถ์ต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า แม้ฉันจะไม่เข้าใจว่าพระองค์จงเกลียดจงชังอะไรฉัน หรือบาปของฉันหนักหนาจนถูกลงโทษ ถึงกระนั้นฉันยังรักและไม่ทอดทิ้งพระองค์ แด่พระเจ้าที่ลูกรัก

ฉันอยู่ดึกพอสมควร พ่อและแม่ของฉันคงไม่เอะใจเลยด้วยซ้ำ คงคิดว่าฉันอยู่ในห้อง ฉันรอจนคาดว่าไม่ได้ยินเสียงพ่อตะโกนด่าหรือเสียงบ่นของแม่ฉันจึงจะกลับบ้าน ตอนนี้เป็นเวลาใกล้จะตีหนึ่งแล้ว ทุกคนคงหลับหมด ฉันเข้าบ้านทางหน้าต่างห้องและมันก็ราบรื่นไปด้วยดี

...----------------...

วันที่ 5 เมษายน ค.ศ.xxxx

วันนี้แม่เข้าโรงบาล เพราะโดนพ่อทำร้ายอีกแล้ว ครั้งนี้มันรุณแรงกว่าครั้งใหนๆ แม่ถึงขั้นกระดูกหัก มีเลือดออกเต็มไปหมด ทำไงดี ฉันร้อนรนมาก แต่ก็ไม่รู้จะระบายมันกับใคร ฉันกลัวว่าแม่จะเป็นอะไรไป ถ้าไม่มีแม่แล้ว ฉันขอตายดีกว่า ถ้าจะให้ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ ฉันกลัวจัง ฉันกลัวว่าพ่อจะมาอาละวาด แต่ที่นี่เป็นโรงพยาบาลคงไม่เป็นไรใช่มั้ย ฉันขอให้เป็นแบบนั้น

...----------------...

วันที่ 6 เมษายน ค.ศ. xxxx

แม่ฟื้นได้สติแล้วล่ะ ค่านักษาพยาบาลก็แรงเอาเรื่องเลย แต่ฉันก็ยินดีเอาเงินเก็บของฉันมาใช้ อย่างน้อยมันก็พอค่ายาบางตัว แม่จะได้ไม่ต้องใช้เงินเยอะ ส่วนพ่อน่ะหรอ ฉันเข้าใจว่าเขาทำงานหาเงินมา แต่ก็ไม่ได้เอามาจุนเจือครอบครัวเท่าที่ควร ส่วนใหญ่จะถลุงไปกับเหล้า วันนี้เป็นวันที่แม่ฟื้นตัวแท้ๆ ฉันยังไม่เห็นพ่อโผล่มาสีกครั้งเลย

...----------------...

วันที่ 11 เมษายน ค.ศ. xxxx

ตลอดหลายวันมานี้ฉันมาเฝ้าดูอาการของแม่เป็นระยะๆ และไม่ค่อยมีสมาธิเขียนเท่าไร เลยเว้นช่วงไว้เสียนาน แม่ก็ค่อยๆดีขึ้น ถ้าแผลไม่อักเสบ ใส่เฝือกแล้ว หมอก็ให้กลับบ้านได้ แต่ฉันไม่อยากกลับบ้านเลย ฉันกลัว ไม่รู้สิ แต่ฉันมีลางสังหรว่าแม่กลับบ้านคราวนี้ เธอต้องตายแน่ๆ

...****************...

^^^to be continued..^^^

I hope everything will get better.

^^^嵐^^^

...----------------...

...Come on it's a silly dream....

...Dreaming of the imagery unfound....

...The view sits nice from that cloud....

...And if you want a piece of my thoughts....

...There 's a coin worth flipping,...

...Why don't you toss?...

^^^Song:Homage - Mild High Club^^^

...----------------...

วันที่ 12 เมษายน ค.ศ. xxxx

ฉันลองคุยกับแม่เรื่องหย่ากับพ่อ แต่เธอไม่เห็นด้วย ทำเอาฉันร้องไห้ออกมาเลย พ่อไม่มีทางยอมปล่อยพวกเราไปง่ายๆหรอก เธอบอกแบบนั้น แล้วฉันจะทำยังไงได้ ฉันเคยไปแจ้งตำรวจแล้ว แต่มันไม่ได้ผล ไม่มีใครฟังคำฉัน บอกว่าฉันเป็นเด็ก แล้วฉันกับแม่ต้องยอมแบบนี้ตลอดไปหรอ

...----------------...

วันที่ 13 เมษายน ค.ศ. xxxx

ตอนนี้เรื่องเเม่เป็นเรื่องเดียวที่กวนใจฉันจนฉันลืมปัญหาที่โรงเรียนไปเลย ฉันรู้สึกกลัวทุกครั้งเวลาที่อยู่กับพ่อสองคน เขาไม่เคยเรียกฉันดีๆและพ่นคำหยาบออกมาตลอดเวลา ช่วงเย็นฉันรีบเตรียมอาหารง่ายๆและแลีกตัวออกไปให้ไวที่สุด ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาสองทุ่มนิดๆฉันอยู่ร้านหนังสือตรงข้ามกับถนนเข้าบ้าน ฉันว่าจะกลบด่านอยู่ที่นี่สักพักแล้วค่อยกลับบ้าน

ฉันมองนาฬิกา เวลาประมาณ 21:14 น.(09:14 pm) มันเป็นช่วงเวลาสะเทือนขวัญ ไม่บันทึกไว้ก็เสียดายแย่ฉันได้ยินเสียงดังโครมบนถนน ผู้คนแตกตื่นกันใหญ่ ฉันเลยออกไปดูบ้าง พบว่ามีคนโดนรถเหยียบตายล่ะ บนถนนอาบไปด้วยเลือดและเครืองในสีแดงสด ดวงตาเหลือกถลน น้ำจากสมองใหลนอง แขนขาบิดเบี้ยวจนกระดูกโผล่ออกมา เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นศพคนเป็นๆ มันเป็นภาพที่สยดสยองติดตาฉันเลยล่ะ ฉันกลืนน้ำลายรู้สึกผิดเพราะแวบหนึ่งฉันหวังว่าศพนี่จะเป็นพ่อของฉัน แต่มันไม่ใช่ไง ฉันเลวมากใช่มั้ยที่อยากให้พ่อตัวเองตาย

...----------------...

วันที่ 15 เมษายน ค.ศ. xxxx

ฉันยังคงมาเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล อาการเธอดีขึ้นจากเดิมเยอะอยู่ ฉันพยายามพูดสนุกสนานหรือชวนเธอคุย ทำให้เธอผ่อนคลายมากที่สุด ฉันเชื่อว่าแม่จิตใจย่ำแย่กว่าฉันหลายร้อยเท่า ฉันได้ยินมาจากพยาบาลว่าแม่ชอบแอบร้องให้คนเดียวเงียบๆบ่อยมาก ฉันบอกเธอว่าให้เข็มแข็ง ตัวฉันคงพูดได้แค่นี้จริงๆ

...----------------...

วันที่ 16 เมษายน ค.ศ. xxxx

ฉันได้คะแนนคณิตศาสตร์ออกมาได้ดีเกินกว่าทีคาดไว้มาก สมกับที่ฉันตั้งใจฝึกทำโจทย์ บนตารางคะแนนฉันอยู่อันดับที่หนึ่ง อย่างน้อยในตัวฉันก็มีสิ่งที่น่าภาคภูมิใจเช่นกัน ฉันเล่าเรื่องนี้ให้แม่ที่โรงพยาบาลฟังและยื่นคะแนนให้ดู แม่ยิ้มนิดๆ แต่เธอไม่ได้พูดอะไร ถึงมันจะเป็นรอยยิ้มบางๆแต่มันก็คุ้มค่า เพราะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของแม่มานานแล้ว

...----------------...

วันที่ 18 เมษายน ค.ศ. xxxx

วันนี้ที่โรงเรียนตอนพักกลางวัน หลังฉันกินอาหารเสร็จ ฉันก็ไปนั่งเล่นที่ห้องสมุดเหมือนเคย ระหว่างที่ฉันอ่านหนังสืออยู่ จาค็อปมาทักฉันจากทางด้านหลัง ฉันร้องเสียงหลงจนพี่บรรณารักษ์ดุ จาค็อปดูเป็นคนดีนะ แต่ฉันไม่อยากยุ่งกับเขาซักเท่าไรเนื่องจากเขามีคนรู้จักเยอะ เขาพูดชมฉันด้วยว่าคะแนนที่ทำได้มันสุดยอดไปเลย นี่คงเป็นครั้งแรกที่มีคนชมฉันละมั้ง ตั้งแต่เข้าโรงเรียนนี้มา รู้สึกพิลึกชอบกลแต่มันก็ดีนะ

...----------------...

วันที่ 19 เมษายน ค.ศ. xxxx

วันนี้ไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษ ก็เป็นวันที่ว่างเปล่าและย่ำแย่เหมือนทุกวัน ที่บ้านไฟดับนานมากจนตอนนี้ก็ยังไม่ติด ฉันจึงต้องไฟหาเทียนมาจุด ดีที่ในห้องมีสองเล่ม ไฟดับแบบนี้ก็เป็นห่วงแม่นะ แต่ที่โรงพยาบาลมีไฟสำรองคงจะไม่เดือดร้อนอะไร ถ้าไม่ชะโงกหน้าออกไปดูว่าข้างบ้านเขาก็ดับเหมือนกัน โชคดีหน่อยที่ไฟดับทั้งหมด ไม่งั้นฉันคงคิดว่าบ้านเราค้างค่าไฟเสียแล้ว

...----------------...

วันที่ 20 เมษายน ค.ศ. xxxx

สภาพอากาศวันนี้แดดไม่ออกตั้งแต่เช้า มันเลยทำให้อากาศดูเย็นกว่าทุกวัน ฉันตื่นขึ้นมาพบว่ามีน้ำมูกและรู้สึกไม่สบายตัวนิดหน่อย แต่ก็ไม่มีปัญหากับการเรียนของฉัน การบ้านวิชาศิลปะ อาจารย์เธอให้วาดรูปสิ่งที่อยากเป็นในอนาคต อนาคตหรอ? ฉันไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไร ขอแค่ทำแล้วได้เงินเยอะๆฉันก็จะทำ

...----------------...

วันที่ 24 เมษายน ค.ศ. xxxx

เป็นอีกวันที่แสนทรมาน วันนี้ฉันได้อยู่บ้านกับพ่อสองคน หัวใจฉันเต้นแรงมากเพราะกลัวและสัมผัสได้ถึงความกดดัน พ่อพูดว่าอะไรฉันต้องทำตาม ฉันไม่อยากถูกตบจนเป็นรอยให้ขายหน้า ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องของฉันเอง บางทีฉันก็รู้สึกขนลุกเพราะพ่อชอบเข้ามาโดยที่ไม่เคาะประตู ฉันจะล็อคก็ทำได้ลำบากเพราะตอนทะเลาะกับพ่อคราวก่อนทำให้กลอนมันเสียน่ะสิ รู้สึกไม่สบายใจเลย

...----------------...

วันที่ 25 เมษายน ค.ศ. xxxx

เสียงซุบซิบนินทาดังกระฉ่อน มีป้าในหมู่บ้านคนหนึ่งมาพูดให้ฉันฟังว่าพ่อแอบไปมีผู้หญิงคนอื่น หล่อนอ้างว่าเห็นมากับตา ฉันเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ระดับความเลวและชั่วช้าไรสำนึกของพ่อมันอาจจะเป็นไปได้ แต่จะมีผู้หญิงสักกี่คนกันที่จะมายอมเป็นชู้กับพ่อน่ะ ตัวมีแต่กลิ่นเปรี้ยว สภาพอย่างกับเพิ่งขึ้นมาจากหลุมศพ

ฉันจะไม่บอกแม่เรื่องนี้หรอก เพราะอาการเธอดีขึ้น ฉันไม่อยากให้เธอทรุดและรีบหายไวๆ อีกอย่าง ถ้าพ่อมีเมียน้อยจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นจะทนอยู่กับพ่อได้สักกี่น้ำ ถ้าเกิดผู้หญิงคนนั้นอยากจะได้พ่อจริงๆ ฉันก็พร้อมที่จะยกให้ เอาไปเถอะ ฉันอวยพรให้พวกเขารักกันชั่วนิรันดร์ด้วย

...----------------...

วันที่ 27 เมษายน ค.ศ. xxxx

วันนี้ฉันกับพ่อ เราทะเลาะกันรุณแรงมาก เพราะพ่อพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามานัวเนียกันในบ้าน แม้ฉันจะบอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่มันเจ็บใจและก็โกรธไง แม่อยู่ที่โรงพยาบาลแท้ๆยังทำเรื่องแบบนี้ได้ จิตสำนึกคงจะไม่มีแล้วสินะ ฉันไม่สนว่าพวกเขาจะไปรักกันที่ใหนก็ช่าง แต่อย่ามาที่บ้าน เพราะที่บ้านเป็นที่สำหรับฉันและแม่

...----------------...

วันที่ 28 เมษายน ค.ศ. xxxx

ช่วงหลังมานี้ รอยฟกช้ำบนตัวฉันมันก็เพิ่มพูนมากขึ้น อะไรไม่ถูกใจก็ตี จนฉันไม่สามารถใส่ชุดแขนสั้นหรือกระโปรงได้เลย มันมีแต่รอยบวมรอยเขียว ที่ใบหน้ามันก็เกินพอแล้ว อย่าให้ใครมันเห็นรอยทุเรศๆนั่นบนตัวฉันอีกเลย

คงโกรธละสิ ที่ถูกเมียน้อยทิ้งแล้วน่ะ ฉันอยากจะตะโกนสวนออกไปว่าหล่อนไม่ได้ทิ้งพ่อไปเพราะตัวฉัน แต่หล่อนทิ้งพ่อเพราะพ่อมันไร้ประโยชน์ไม่ต่างอะไรไปจากขยะต่างหาก

...----------------...

วันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx

ถึงจะเจอเรื่องแย่ๆที่บ้าน ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นเพราะจาค็อปมานั่งคุยเล่นด้วยที่ห้องสมุด มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเริ่มเปิดใจเพื่อรับเพื่อนใหม่ และฉันคิดว่าเขาเป็นคนดีนะ เขาไม่รังเกียจฉันที่มีพ่อเป็นขี้คุก ไม่ดูถูกฉัน ฉันจะเป็นเพื่อนกับจาค็อปได้รึเปล่า จาค็อปเขาเล่าว่าที่จริงเขาอายุสิบหกแล้ว แต่ต้องเรียนซ้ำชั้นเพราะป่วย ถึงว่าล่ะเขาดูโตผิดกับเด็กวัยเดียวกัน

...----------------...

วันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx

ฉันยอมรับเลยว่าการไปโรงเรียนของฉันมันดีขึ้นมากๆ ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นเพราะได้รู้จักเพื่อนๆของจาค็อปด้วย พวกเขาอยู่ชมรมถ่ายรูป ถึงจะเป็นพวกผู้ชายทั้งหมดแต่พวกเขาดูสุภาพและให้เกียรติฉันมาก จาค็อปถ่ายรูปเก่ง เขาชอบทำกิจกรรมกับทางโรงเรียนเลยไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่ในอาทิตย์นึงการที่ฉันได้มาอยู่กับพวกเขาแล้วรู้สึกสบายใจสุดๆ

...----------------...

วันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx

การที่ฉันรู้จักกับจาค็อปทำให้เพื่อนๆเกรงใจฉันมากขึ้น ไม่มาพูดแซะหรือเซเลน่าเองก็ยังเบาฤทธิ์ลง ชีวิตในโรงเรียนของฉันสงบ

วันนี้ฉันไปที่ชมรม ได้เจอเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนจากในเมืองด้วย เธอเองก็สนใจเรื่องการถ่ายรูป หน้าตาเธอเหมือนตุ๊กตา ดวงตาเธอโตมาก ผิวเธอใส เธอยิ้มให้ฉัน เราทำความรู้จักกัน เธอชื่อ เวนดี้ ขนาดชื่อยังเจ้าหญิงเลย ฉันไม่รู้ว่าความรักแบบหนุ่มสาวคืออะไร แต่ฉันคิดว่าฉันตกหลุมรักเธอแล้วล่ะ

...----------------...

วันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx

เวนดี้จะมาแลกเปลี่ยนที่นี่จนถึงเดือนมกราคมปีหน้าเลย แค่นึกถึงหน้าเธอฉันก็ใจเต้นแล้ว ภายนอกฉันปฏิบัติกับเธอเหมือนเพื่อนทั่วไป แต่ถ้าเธอรู้ เธอจะรังเกียจฉันมั้ย ฉันอายมากเลย

วันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. xxxx

วันนี้แม่กลับบ้านได้แล้ว แต่ต้องใส่เฝือกอยู่ ฉันหวังว่าเธอจะหายเร็วๆ ช่วงนี้ฉันต้องกลับบ้านให้ไวขึ้น ต้องกลับบ้านมาก่อนที่พ่อจะกลับมา ฉันต้องดูแลเธอและรีบให้เธอนอน กลัวว่าเธอจะโดนทำร้ายซ้ำอีก

ช่วงนี้มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นจริงๆ มันเป็นความหวังเล็กๆ หวังว่าต่อไปฉันจะมีความสุขนะ

...----------------...

^^^to be continued...^^^

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download