ครอบครัวนี้มีลูกๆทั้งหมด2คน และมีผู้ใหญ่เพียง1คน ซึ่งมี ลูกชาย1ลูกสาว1 และคุณแม่ ส่วนคุณพ่อนนั้นได้หย่าร้างกับทางฝั่งแม่ไปนานแล้วทำให้คุณแม่ต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวครอบครัวนี้ค่อนข้างที่จะยากจน ข้าวก็ได้กินวันละ2มื้อ เช้าเย็น กินแค่ไข่ต้มจิ้มน้ำปลาแต่ถึงอย่างไรนั้นครอบครัวนี้ก็อยู่กันอย่างมีความสุข

...นิชาลูกมากินข้าวได้แล้วนะเสียงแม่เรียกในขณะที่นิชา เด็กชายวัย 8 ขวบ กำลังนอนอยู่บนเตียงเล็กๆเตียงหนึ่ง

; ครับแม่

; ไปเรียกพี่มากินด้วยสิลูก

; ได้ครับ

นิชาได้วิ่งไปปลุกพี่สาว ที่ชื่อว่า มาเน่ นิชากับมาเน่นั้นอายุห่างกันราว10ปี ใช่แล้ว มาเน่เธออายุ18 เธอมีพรสวรรค์เรื่องการเป็นพยาบาล เพราะเธออยากจะช่วย ผู้คนที่มีอาการเจ็บป่วยนั้นเอง

; พี่เน่ๆแม่เรียกไปกินข้าวครับ

เสียงเด็กอายุ 8 ขวบที่กำลังเรียกพี่สาวทีีกำลังสลึมสลืออยู่ไม่น้อย

; เดี๋ยวพี่ลงไปกินครับ นิชาไปกินก่อนเลยนะ เดียวไปโรงเรียนสาย

พอนิชาได้ยินอย่างที่พี่สาวตนได้พูดแล้วก็ได้วิ่งไปหาแม่แล้วบอกกับคุณแม่ไปว่าเดี๋ยวพี่สาวลงมากิน

; พี่เขาบอกให้ผมกินก่อนเลยครับแม่

และในขณะที่แม่กับนิชาทานข้าวกันนั้นคุณแม่ก็ได้ถามกับนิชาขึ้นมาว่า

; นิชาลูก ถ้าวันนึงเรามีตังค์ขึ้นมาสัญญากับแม่ได้มั้ย ว่าหนูจะไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย

...คุณแม่ได้พูดในสิ่งที่แม่เก็บมาคิดอยู่นานเพราะคุณแม่กลัวว่าถ้าโตไปลูกคนนี้จะใช้เงินฟุ่มเฟือยเพราะแม่อยากให้คิดถึงในตอนที่พวกเราลำบากกว่าจะได้มาแต่ละบาทมันยากขนาดไหน...

; ได้ครับแม่ผมสัญญา

เวลาผ่านไปเมื่อคุณแม่กับนิชากินข้าวเสร็จนิชาก็ได้เตรียมกระเป๋าและเตรียมพร้อมไปโรงเรียน ในแต่ละวันนั้น นิชาได้ตังค์ไปโรงเรียนวันละ 5 บาท เท่านั้น แต่ในทุกๆวัน นิชาจะยอมอด และเก็บตังค์มาตลอด

; นิชาลูก ค่าขนมแค่นี้พอใช่มั้ยลูก...

เสียงแม่ที่กำลังถามลูกชายอย่างเป็นห่วงเพราะกลัวลูกจะกินไม่อิ่มและไม่มีความสุข

; พอครับแม่

นิชาได้ยิ้มและพูดในขณะเดียวกันและได้บอกลาคุณแม่ก่อนไปโรงเรียน ที่โรงเรียนนั้น อาหารฟรี น้ำปล่าวฟรี นิชาเลยไม่กลัวว่าตัวเองจะหิวเลย

; ไปก่อนนะครับบบ!!

เสียงนิชาตะโกนมาเพื่อบอกแม่สุดที่รักของเขา

...นี่แหละครับชีวิตของเด็ก 8 ขวบคนหนึ่ง...

...****************...

มีต่อน้าเดี๋ยวมาต่อครับ🤍

ในวันนี้เป็นวันเกิดของนิชา ในวัยอายุครบ 13 ปี ซึ่งทางคุณแม่ก็ได้จัดทำของขวัญที่คุณแม่ของนิชานั้นได้เก็บตังค์ตั้งแต่ปีที่แล้วเพื่อจะซื้อสิ่งนั้นมาให้นิชา สิ่งๆนั้นก็คือ โทรศัพท์เครื่องเล็ก เครื่องหนึ่ง ซึ่งนิชาบ่นอยากได้มานานหลายปีแล้ว แต่คุณแม่ก็ยังไม่มีตังค์ซื้อให้ แต่นิชาก็ไม่รีบร้อนอะไรยังเป็นเด็กดีอยู่เสมอวันนี้ถึงเวลาที่นิชาต้องได้ของขวัญแล้ว

; ขอบคุณครับแม่! ผมรักแม่ที่สุดเลย

; แม่ก็รักนิชาาจ้าา

อ๋อผมลืมบอกพี่สาวของนิชาประสบความสำเร็จในด้านที่ตัวเองใฝ่ฝันแล้วนะครับ มาเน่ได้สอบติดคณะพยาบาลศาสตร์ เป็นที่เรียบร้อยและได้ย้ายออกไปอยู่หอพักเล็กๆ ทีีค่าเช่าไม่แพงนัก มาเน่ได้ทุนเรียนฟรีจากคณะ ผู้โดยหาร และ ทางของจังหวัดครับ

; คิดถึงพี่เน่จังครับแม่

เสียงเด็กคนหนึ่งที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเศร้าเพราะพี่สาวไม่ค่อยจะติดต่อมาถ้าจะติดต่อมาคง 1เดือน ต่อ2ครั้ง เพราะพี่สาวของเขานั้นไม่มีโทรศัพท์ เลยต้องหยอดตู้โทรในทุกครั้ง

; แม่ก็คิดถึงพี่เน่เขา แต่เอาเถอะครับเดี๋ยวพี่เขาเรียนจบพวกเราก็จะสบายแล้วนะ นิชาก็ต้องตั้งใจเรียนนะรู้มั้ย

; ครับแม่

นิชาได้เริ่มยิ้มกว้างขึ้นและได้ลองใช้โทรศัพท์ที่แม่ซื้อให้ดู นิชาจึงได้ชอบมันเป็นอย่างมาก เพราะมันทั้งฟังเพลงดูยูทูปได้ ดูหนัง การ์ตูนได้ มันดีสุดสำหรับเขาในตอนนั้นเลย

; แม่ครับดูนี่สิ มันดูหนังได้ด้วยครับ

...คุณแม่ของนิชาก็ดีใจเป็นอย่างมากที่ลูกมีความสุขกับมัน...

; โอ้โห ดีเหมือนกันนะเนี่ยชอบมากเลยใช่มั้ยจ๊ะก็

; ครับแม่ชอบมากเลย

เด็กคนนึงที่กำลังเพลิดเพลินไปกับโทรศัพท์เครื่องใหม่ ในขณะที่เขากำลังดูยูทูปนั้น เขาก็ได้ไปดู เบื้องหลังการเล่นละคร ของเรื่องๆหนึ่งซึ่งนิชาได้ดูอย่างตั้งใจเป็นอย่างมาก

...นั้นแหละครับคือจุดเริ่มต้น...

แล้วนิชาก็ดูมาเรื่อยๆจนแบตโทรศัพท์จะหมดนิชาจึงได้ลุกไปชาร์จแบต พร้อมกับไปหาคุณแม่แล้วพูดกับคุณแม่ไปว่า

; แม่ครับ โตขึ้นผมอยากเป็นนักแสดง

คุณแม่ก็ได้ตกใจในสิ่งที่นิชาพูดเป็นอย่างมากเพราะตลอดหลายปีมานี้ แม่เคยถามนิชาไปหลายรอบมากว่าโตขึ้นนิชาอยากเป็นอะไร แต่นิชาก็หาคำตอบให้แม่ไม่ได้เพราะนิชาไม่เคยคิดสิ่งนั้นไว้เลย จนมาถึงวันนี้วันที่คุณแม่รอคอย วันที่นิชาบอกกับแม่ว่าอยากเป็นนักแสดง

; จริงหรอลูก งั้นสู้ๆนะครับแม่รู้ว่าหนูต้องได้เป็นแน่นอนครับ

...แม่พูดพร้อมกับลูบหัวของนิชา...

; ครับแม่ ขอบคุณครับ ผมสัญญาผมจะเป็นให้ได้!

...****************...

อาจจะเเต่งไม่เก่งนะครับ ไรท์เองพึ่งหัดแต่งแนวนี้ ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ🙏😃