...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
...กิ๊ง!! กิ๊ง!! กิ๊ง!!...
พิมพ์ ___"พลอย พลอย"
พลอย___"ฮื้ม~อะไรเนี่ย หมดคาบแล้วหรอ"
...----------------...
เสียงของพิมพ์ลอยเข้ามาในหัวพลอย ทำให้เขาสะดุ้งตื่นทันที พลอยค่อยๆ ลืมตาช้าช้างัวเงียเมื่อเพื่อนเธอปลุก เมื่อเธอลืมตาก็รู้ทันทีว่าเลยเวลาเรียนคาบถัดไปเเล้ว
...----------------...
พลอย___"ทำไม มาบอกตอนนี้เนี่ย โอ้ย ทำไงดี อาจารย์ว่าเเน่เลย"
ก้าว___"โต้ง ฉัน แก้ว แล้วก็พิมพ์ ปลุกคุณหนูพลอยมาหลายนาทีแล้วนะ"
แก้ว___"แล้วแกจะตะโกนเสียงดังทำไม"
ก้าว___"แกบ๊องป่ะ ไม่เสียงดังแล้วพลอยจะตื่นไหม นี่ไง พอปลุกดังๆก็ตื่นแล้ว"
...----------------...
เสียงก้าวพูดขึ้นเมื่อพลอยบ่นงุบงิบเพราะนึกว่าเพื่อนของเธอไม่ปลุก ก้าวเรียกชื่อหรือคำเรียกชื่อใหม่ๆให้เสมอ
...----------------...
พิมพ์___"เอาหล่ะ ไปกันได้แล้ว ลุกขึ้น ลุกขึ้น เร็วๆ อาจารย์ขานชื่อแล้ว"
...----------------...
แก้วพูดขึ้นด้วยความรับร้อน กลัวอาจารย์จะหักคะเเนนเพราะนึกว่าโดดเรียน แล้วทั้งหมดก็รีบวิ่งไปเข้าเรียนด้วยความรีบร้อนเเละเช็คชื่อทันในที่สุด
...----------------...
โต้ง___"นี่พวกแก เห็นเจ้าพวกนั้นมั้ย"
แก้ว___"ไหน ใครหรอ"
โต้ง___"เจ้าพวกนั้นน่ะ พูดเรื่องอะไรไม่รู้ รุ่นพี่ช่วยอะไร สักอย่าง มันกวนจนฉันฟังอาจารย์ไม่รู้เรื่อ
งเเล้วเนี่ย"
ก้าว___"นั่นสิ อ๋อ เจ้าพวกนั้นหรอ พวกกายน่ะหรอ พวกนั้นก็เสียงดังประจำอยู่แล้วนี่ เเต่คราวนี้ดังจริง คุยไรกัน เดี๋ยวตอนเลิกเรียนต้องชวนคุยหน่อยแล้ว"
พิมพ์___"พลอย แกเป็นอะไรหรือเปล่า เห็นแกนอนจริงจังเลยเมื่อคาบที่แล้ว"
พลอย___"เปล่าๆ ไม่เป็นไรมาก เเค่เหนื่อยๆ ช่วงนี้ฉันว่าฉันเรียนหนักเกินไป มึนไปหมด เลยง่วงเร็วหน่อย ไม่เป็นไรหรอก"
พิมพ์___"เเต่เเกละเมอพึมพัมด้วยนะ รุ่นพี่ รุ่นพี่ อะไรสักอย่าง"
พลอย___"จริงหรอ ฉันละเมอด้วยหรอ"
พิมพ์___"ใช่สิ ยัยแก้วขำใส่เธอเลย เย่ย เจ้าเพื่อนคนนี้นี่"
แก้ว___"อะไรกันย่ะ เธอก็ขำนะ พิมพ์"
พิมพ์___"เอาเป็นว่าขำหมดแหละ เอ็นดูนะ พักผ่อนเยอะๆล่ะ"
แก้ว___"นี่ๆอาทิตย์หน้าไปทำงานกลุ่มที่ ลานสนามเด็กเล่นมั้ย เดี๋ยวต้องส่งด้วยนี่ใกล้ถึงแล้วนี่นา"
พิมพ์___"ที่หน้าโรงเรียนบีงั้นหรอ"
แก้ว___"ใช่ ไปนะๆ ได้เตรียมของไปด้วยเลย เอาเป็นวันเสาร์นะ"
พลอย___"เเต่ตรงนั้นค่อนข้างมืด อยู่ลับๆนะ จะดีหรอ"
...----------------...
^^^>>>>>>>>>>>>>>>^^^
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
ก้าว___"ที่ลานสนามเด็กเล่นนั่นแหละ ดีแล้ว จะได้เงียบ ได้ทำได้ไวๆไง"
โต้ง___"ก็ใช่นะ ที่นั่นก็ได้ เดี๋ยวพิมพ์กับแก้วส่งเเบบรายการของที่ต้องการมาด้วยล่ะ จะได้เตรียมไว้"
พลอย___"เอาเเบบนั้นหรอ"
แก้ว___"อย่างงี้แหละ ใกล้หมดคาบอาจารย์แล้วเตรียมไปกินข้าวเที่ยงกันเถอะ"
...----------------...
...หลังจากเลิกเรียน...
...----------------...
ก้าว__"นี่จำได้ม่ะโต้ง ที่ฉันบอกว่าเจ้าพวกกายชอบคุยเสียงดัง"
โต้ง___"จำได้ ทำไมหรอ ที่ตอนนั้นคุยเรื่องรุ่นพี่ เรื่องที่คุยกันจนเสียงดังมากเลยใช่มั้ย"
ก้าว___"ใช่ ไปถามเหอะว่าเรื่องอะไร เเล้วก็บอกให้เลิกคุยดังสักทีด้วย"
แก้ว___"คุยอะไรหรอ อะไร ไปไหน"
พิมพ์___"ไม่ต้องหรอกมั้ง เดี๋ยวพวกนั้นก็หยุดเองแหละน่า ฉันนั่งฟังมาสักพักแล้ว ไม่เห็นต้องไปถามเลย"
ก้าว___"แกนั่งตรงนี้ตั้งเเต่เมื่อไหร่ เจ้าพิมพ์ ตกใจหมดเลย นึกว่าไปเดินซื้อของกินกับพลอยซะอีก"
แก้ว___"ฉันกับเจ้าพิมพ์ก็นั่งฟังกับพวกแกมาสักพักแล้วนะ"
โต้ง___"แล้วพลอยล่ะ พลอยไปไหน"
แก้ว___"ไปซ้อมเล่นวอลเลย์ไง จะว่าไป ยัยพลอยก็ขยันนะเนี่ย เนาะๆ ว่าเเต่แกไม่ไปซ้อมด้วยหรอก้าว"
ก้าว___"เอ๊อ!! ใช่ ลืมเลย ขอบใจที่เตือนนะ เเล้วจะได้คุยกับพวกกายตอนไหนอะ"
พิมพ์___"ค่อยคุยวันหลังก็ได้ ไปก่อนเถอะน่า"
ก้าว___"อืมๆ ก็ได้ ไว้เจอกันนะ ทุกคน ไปก่อนล่ะ"
...----------------...
พลอยไปซ้อมวอลเลย์บอล และก้าวไปซ้อมวิ่ง พลอยที่เก่งกีฬาเเละเป็นตัวจริงที่จะลงเเข่ง ความสามารถที่โดดเด่นทำให้ทุกคนชื่นชมในตัวพลอยมาก ก้าวก็เช่นกัน เป็นตัวจริงเเละลงเเข่งหลายรายการก็ชนะทุกรายการ ทำให้ทั้งสองเป็นที่โดดเด่นด้านกีฬามากๆ
...----------------...
แก้ว___"ทำไม พวกแกจริงจัง ขนาดนั้นอะ"
โต้ง___"จริงจัง อะไรหรอ"
แก้ว___"เรื่องที่พวกกายคุยเสียงดังน่ะสิ"
โต้ง___"พวกแกไม่ได้ยินหรอ พอคุยไปสักพัก ก็มีเสียง ชู่.. ชู่... เเทรกเข้ามา"
พิมพ์___"อันนี้ ฉันก็ได้ยิน"
แก้ว___"พวกแกเนี่ยน๊า จะบอกว่าพวกกายตุยเรื่องผีงั้นหรอ"
...----------------...
พิมพ์กับโต้งตกใจทันทีที่แก้ว พูดเรื่องผีในตอนเย็นโพลเผล่
...----------------...
โต้ง___"เฮ๊ย เเก้ว แกพูดอะไร"
พิมพ์___"แกไม่รู้หรอ ว่าตอนเย็น ค่ำๆ เขาไม่ให้พูดเรื่องผีกันนะ"
แก้ว___"ดูเหมือนพวกแกจะจริงจังกับเรื่องนี้มากเลยนะ ก็ได้ ไม่พูดก็ได้"
...------------...
ทั้งสามคนได้เดินทางกลับบ้านของตัวเองเพื่อที่จะเตรียมตัวทำกิจวัตรต่อไป พลอยกับก้าวก็กลับหลังจาก สามคนนี้กลับไปสักพัก
...----------------...
^^^>>>>>>>>>>>>>>>>>^^^
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
พลอย___"พวกแกอยากรู้ใช่มั้ย ว่าพวกกายคุยอะไรกัน"
แก้ว___"แกรู้หรอพลอย อะไรๆ เล่ามาๆ"
พลอย___"เมื่อวานตอนฉันกำลังซ้อมอะ ตอนพัก ฉันได้ยิน ฉันเลยถามเรื่องที่พวกเธอสงสัย พวกกายเลยเล่าให้ฟัง พวกกายเล่าว่า ลูกของอาจารย์ วาน่ะเสียไปตั้งเเต่เมื่อสามปีก่อนเเน่ะ เป็นรุ่นพี่เราด้วยนะ อยู่โรงเรียนเดียวกันเลย ได้ข่าวว่าพี่เขาประสบอุบัติเหตุรถชนจนพี่เขาสลบไปเลย อาจารย์วาเสียใจมาก หยุดทำงานไป1ปีเลย เเล้วก็กลับมาทำงานต่อ"
ก้าว___"อาจารย์ว่ามีลูกด้วยหรอเนี่ย "
แก้ว"ผู้หญิงหรือผู้ชายหรอ"
พิมพ์___"แล้วเป็นไงต่อๆ"
โต้ง___"แล้วทำไมพวกกายเล่าเกือบตลอดเวลาล่ะ"
พลอย___"เดี๋ยวก่อน ทีละคนนะ ฉันตอบไม่ทันน่ะ ฟังต่อละกันนะ"
พลอย___"อาจารย์วากลับมาทำงานปกตินะเเต่ถ้าใครถามเรื่องลูกของอาจารย์ อาจารย์จะโกรธมากๆ เเละไม่คุยเรื่องนี้เลย ลูกของเขาเป็นผู้หญิงชื่อ พี่กิ่ง พี่เขาก็ใช้ชีวิตปกตินั่นแหละ เเต่ก่อนจะมีเรื่องคือ เขาลือกันว่า พี่กิ่งกับเพื่อนคนนึง ไปทำงานที่บ้านที่ไม่ใช้งานแล้ว เเถวๆระเเวกซอยที่ไม่มีคนอยู่อะ แล้วมีคนร้ายมาดักชิงปล้นก่อนที่จะลงมือฆ่า เเต่คนที่ถูกฆ่าคือใครรู้มั้ย คือเพื่อนพี่กิ่งน่ะสิ"
ก้าว___"โอ้โห น่ากลัวมาก สงสารพวกพี่เขาจัง"
พิมพ์___"สงสารอาจารย์วา"
พลอย___"เเต่พี่กิ่งที่รอดมาได้กลับถูกต่อว่า ซะงั้น"
แก้ว___"ทำไมล่ะ พี่เขารอดมาได้นี่"
พลอย___"ผู้คนว่าเขา ว่าทำไมไม่ช่วยเพื่อนในขณะที่ตัวเองหนีรอดคนเดียว เเล้วไม่มีใครรู้ว่าพี่เขารอดมาได้ยังไง เเต่สภาพเพื่อนพี่กิ่งน่ากลัวมากเลย พวกผู้คนก็ลือกันจนพี่กิ่งจากที่ร่าเริงกลับเงียบเเละไม่สนใจใครเลย และสถานที่นั้นก็ปิดลงไม่มีใครกล้าเข้าไปอีกเลย เพราะน่ากลัวมาก
พิมพ์___"สงสารทั้งพี่กิ่งพี่ก้านเลย"
พลอย___"เขาว่ากันว่าพี่ก้าน คอยตามหลอกหลอน พี่กิ่งจนพี่กิ่งใช้ชีวิตปกติไม่ได้เลย จนวันนึง วันที่พี่กิ่งเกิดอุบัติเหตุ พี่เขาพูดชื่อพี่ก้าน เเละหลังจากนั้นเหมือนจะจบใช่มั้ยล่ะ เเต่ไม่เลยพี่กิ่งน่ากลัวกวพี่ก้านอีก คอยหลอกหลอนผู้คน เเละทำให้รุ่นพี่คนอื่นๆกลัวกัน"
...----------------...
^^^>>>>>>>>>>>>>>>>>^^^
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
