พุทธศักราช 2537

Ginji กินจิ หนุ่มลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น รูปร่างกำยำกล้ามเป็นมัด ๆ หน้าตาดีในแบบฉบับลูกครึ่ง สูง 183 ซม. หนัก 75 กก.  และที่สำคัญเป็นทายาทธุรกิจส่งออกอะไหล่รถยนต์เจ้าใหญ่ และที่น่าเจ็บใจคือเขาพึ่งรู้ความจริงว่าแฟนที่คบกันมาถึง 7 ปีนั้น นอกกายนอกใจไปเอากับเพื่อนสนิทของเขาและยังบอกอีกว่าที่คบกับเขาก็เพราะเงิน คบเพราะหน้าตาทางสังคม

หน้าเจ็บใจไหมละครับ

 รถกระบะคันเก่ารุ่นพ่อแล่นด้วยความเร็วคงที่ออกจากเมืองกรุงแต่เช้ามุ่งหน้าสู่ภาคอีสาน กินจิตัดสินใจทิ้งทุกอย่างทั้งฐานะ หน้าที่การงาน หน้าตาทางสังคมทิ้งอดีตทั้งหมดไว้ข้างหลัง  

ในเวลาบ่ายแก่ ๆ รถกระบะคันเก่ารุ่นพ่อก็ขับลัดเลาะมาถึงหน้าตลาดในตำบลโคกหนองผักแว่น กินจิเคยมาออกค่ายอาสาที่นี้ตอนมหาลัย เขารู้สึกชอบที่นี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่มา บรรยากาศที่นี้ยังคงมีเอกลักษณ์ความเป็นชนบทที่ไม่วุ้นวาย แถมผู้คนก็มีแต่ความจริงใจช่วยเหลือกันอย่างใจจริง ถ้อยทีถ้อยอาศัย  

หนุ่มลูกครึ่งขับรถออกมาทางด้านหลังของตลาด ออกมาตามถนนหลังคลองน้ำจนมาถึงบ้านสวนที่เขาได้ตกลงขอเช่ากับลุงกำนัลไว้แล้ว มีรถมอไซค์ดรีมสีชมพูหวานแหววจอดอยู่หน้าบ้านสวนคันหนึ่ง

 คงจะเป็นคนของกำนัลที่มารอรับตามที่กำนัลได้บอกไว้ เพราะก่อนจะมาเขาได้โทรบอกกำนัลใหญ่ว่าจะย้ายของเข้ามาอยู่วันนี้ 

รถยนต์คันเก่าจอดที่หน้าบ้านสวนก่อนร่างสูงของหนุ่มลูกครึ่งจะลงจากรถ เดินไปที่ประตูรั้วหน้าบ้านสวนที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อย บรรยากาศข้างในร่มรื่นมีต้นมะม่วงปลูกไว้ทั้งสองข้างทางเดิน

" เออะๆ มดกัด เออะๆ มด โอ้ยยย!! "

ร่างสูงมองขึ้นไปตามเสียงที่ได้ยิน ยังไม่ทันได้มองชัดๆ ก็มีร่างของใครบางคน ร่วงลงมาจากต้นมะม่วง ด้วยสัญชาตญาณทำให้ลำแขนแกร่งอ้ารับร่างนั้นไว้ในอ้อมแขนโดยอัตโนมัต

" ขอโทษจ้า ขอโทษหลาย "

คนในอ้อมแขนกล่าวขอโทษและรีบดีดตัวลงจากอ้อมแขนแกร่งของร่างสูง

" ไม่เป็นไรครับ "

หนุ่มลูกครึ่งจองมองคนตรงหน้าไม่ว่างตา กินจิถึงกับมองตาค้าง 

สวยชิบ!!

สวยยยยย

นี้คนหรือนางฟ้า สวย สวยมาก สวยจังวะ

 เขายอมรับเลยว่าคนตรงหน้าสวยตรงสเป็ค เป็นผู้ชายที่สวยมากผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตจมูกมนเชิดขึ้นนิดๆริมฝีปากอวบอิมดึงดูดสายตาเขาได้เป็นอย่างดี หุ่นกำลังดีไม่ผอมไม่บาง ส่วนสูงน่าจะสูงราวคิ้วของเขาเห็นจะได้ ดูรวมๆแล้วหน้าตาน่ารักเหมือนกระต่ายตัวน้อย ๆ เลย

นี้ละว่าที่ลูกสะใภ้ กิติตันตระกลู

คุณพ่อครับผมเจอแม่ของลูกแล้ว

ผมอยากมีเมีย

" เออ...เป็นคนเมืองกรุงแม้นบ้จ้า พ่อกำนัลให้ขมิ้นมาท้าฮับ เออ...เอาฟังออกบ้จ๊ะ  "

(เป็นคนเมืองกรุงใช่ไหม พ่อกำนัลให้ขมิ้นมารอรับนะ ฟังออกหรือเปล่าจ๊ะ) หนุ่มหน้าสวยเรียกคนร่างสูงตรงหน้าที่เอาแต่ยืนจองหน้ากันไม่พูดไม่จา

หรือสิฝังเฮาเว้าบ้ออกว่ะ

" คือผมฟังไม่ค่อยออกนะครับ "

ร่างสูงตอบออกไปหลังจากได้สติ หลุดออกมาจากผวังความสวยของคนตรงหน้าได้ 

คนอะไรจะสวยขนาดนี้

เวลาพูดมีแก้มบุมด้วย น่ารักชิบหาย 

" คือ คุณเป็นคนเมืองกรุงใช่ไหม ที่จะมาเช่าที่นี้ใช่ไหมจ๊ะ ฉันชื่อขมิ้นนะ คนแถวนี้เรียกฉันว่าเจ้ขมิ้น ฉันเป็นลูกกำนัลนะ พ่อให้ฉันมารอรับคุณ "

" ครับใช่ครับ ผมกินจิครับ "

" ฉันจะพาเดินดูรอบๆก่อนนะ พ่อกำนัลบอกว่าคุณจะมาเปิดอู่ ถ้าคุณอยากทำอะไรตรงไหนบอกได้เลยเดียวให้เด็กที่บ้านมาช่วยทำ "

ว่าจบคนสวยก็เดินนำเข้าไปในบ้านสวน และพาชมบริเวณรอบ ๆ

ตัวบ้านเป็นบ้านไม้ทรงไทยยกพื้นสูง ใต้ถุนบ้านมีเปลผูกไว้กับเสาบ้านและแคร่ไม้อีกสองตัว ถัดออกไปจากใต้ถุนบ้านจะเป็นครัวฟืนและก็มีห้องน้ำอยู่ด้านข้าง ส่วนบนบ้านจะมีห้องนอนอยู่สองห้องที่เหลือจะเป็นชานบ้านเอาไว้รับลมในตอนเย็น ถัดไปหลังบ้านจะเป็นสวนผลไม้ที่ปลูกผสมผสานกันแล้วก็มีสระบัว สุดเขตรั้วบ้านมีก่อไม้ไผ่ปลูกไว้เป็นแนวเขตถัดไปเป็นทุ่งนาไกลสุดลูกหูลูกตาก็เป็นของลุงกำนัลอีกนั้นและ

" ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกเจ้ได้เลยนะ เดียวพรุ่งนี้ตอนเช้า จะให้เด็ก ๆ ที่บ้านมาช่วยแต่เช้า "

" ขาดคนมาดูแลแผลใจ (^-^") เออผมหมายถึงเพื่อนนะครับผมยังไม่รู้จักใครเลยนอกจากเจ้ "

" อ้อเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเพื่อนเยอะอยู่แล้ว เดียวพรุ่งนี้เอาเพื่อนมาฝาก "เจ้ขมิ้นคนสวยพูดไปยิ้มไป

ให้ตายเถอะวะเจ้ ตอนเด็ก ๆ พ่อเลี้ยงด้วยอะไรถึงได้น่ารักขนาดนี้ 

    " ขอบคุณมากครับ " 

" นี้ก็เย็นมาแล้วเจ้กลับก่อนนะ "

" ครับ ขับรถดี ๆ นะครับ พรุ่งนี้เจอกันครับ "

ร่างสูงของหนุ่มลูกครึ่งยืนมองจนรถมอไซค์ดรีมสีชมพูหวานแหววที่ค่อย ๆ เคลื่อนห่างออกไปจนรับสายตา แต่รอยยิ้มบนใบหน้ายังไม่จางหาย 

สวยแท้

ตั้งแต่เจอเจ้ขมิ้น ในหัวของเขาก็มีแต่คำว่าสวย ขนาดเขาพึ่งจะอกหักมาหมาดๆแผลเก่ายังไม่หายดีเลย เขายังตกหลุมรักคน คนนี้ได้ไม่ยากเลย

ให้ตายเถอะเขาจะหาแผลใหม่ให้ตัวเองอีกแล้วเหรอ แต่แล้วยังไงละในเมื่อแฟนเก่าที่คบกันมาถึงเจ็ดปียังนอกใจเขาไปมีคนอื่นได้เลย เขาจะมูฟออลบ้างจะเป็นไร มันอาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้ที่ทำให้เขาได้มาเจอเจ้ขมิ้นคนสวยที่นี้

ค่อยดูนะเขาจะจีบเจ้ขมิ้นมาเป็นแฟนให้ได้เลย

ร่างสูงของหนุ่มลูกครึ่งเดินดูบริเวณข้างบ้านอีกครั้งเพื่อหาสถานที่สร้างอู่ในวันพรุ่งนี้ เขาจะทำตัวอู่ซ้อมรถไว้ติดกับรั้วหน้าบ้านแยกเป็นคนละส่วนกับตัวบ้าน  เพื่อความเป็นส่วนตัวและความสะดวกสะบายแก่ลูกค้าที่มาใช้บริการ

เช้าวันต่อมา.......เอ้กอี้เอ้กเอ๊กกกกก

เจ้ขมิ้นคนสวยพาเด็กหนุ่ม 4 คนมาช่วยงานตั้งแต่เช้ากว่าจะเสร็จก็เกือบค่ำ กินจิจึงอาสาทำอาหารเย็นเลี้ยงเพื่อตอบแทนน้ำใจที่เจ้พาเด็ก ๆ มาช่วยสร้างอู่จนเสร็จ

  อู่ของเขาก็ไม่มีอะไรมากแค่ทำเหมือนโกดงทั่วๆไป มีห้องไว้เก็บอุปกรณ์สองห้องใหญ่และลานโล่งอีกประมาณสี่ห้องไว้สำหลับรถที่จะนำมาซ่อม

 "อ้าาาา!! นุ่มคอบักคักเหล้านอกนี่"

(อ้าาาา!! รสชาตินุ่มคอดีมากเลยเหล้านอกนี่)

แดง เด็กหนุ่มที่โตสุดในบรรดาแก๊งสี่กุมารพูดขึ้นหลังจากกระดกเหล้าลงคอไปแล้ว ที่เรียกแก๊งสี่กุมารเพราะทั้งสี่คนเป็นเด็กกำพร้า พ่อกำนัลสงสารเลยรับเลี้ยงไว้ เจ้ขมิ้นบอกเขามาแบบนั้น

"แม้นมึงดีกว่าเหล้าป่าที่เจ้พาเฮาไปลักลี้พ่อกำนัลต้มอีกเด้มึง"

(ใช่มึงดีกว่าเหล้าป่าที่เจ้พาพวกเราไปแอบต้มแล้วไม่ให้พ่อกำนัลรู้อีกนะ)  นพพูดเสริม

"อ้าย ๆ อ้ายจบช่างยนมาติ คือชุมผมนี่กำลังเรียนปวส.ช่างยนอยู่พอดี ละเทอมหน้าอาจารย์ให้หาที่ฝึกงาน ขอมาเป็นลูกมือสิได่บ้"

คำก้อนน้องเล็กสุดหันมาพูดกับกินจิ  คนฟังได้แต่มึนงงกับภาษาที่ยังไม่คุ้นเคย

  " เออขอแบบช้าๆได้ไหม พี่ฟังไม่ค่อยทัน "

"อ้ายเพิ๋ลมาแต่เมียงกรุง ฟังเฮาเว้าบ้ค่อยฮู้เรื่องดอกเดียวกูเอง กูสิสะปี๋กกับเพิ่ลเอง" 

(พี่เขามาแต่เมืองกรุง ฟังพวกเราพูดไม่ค่อยเข้าใจหร่อก เดียวกูเอง)

  มอดพูดกับคำก้อนจบก็หันมาพูดกับกินจิ

"คืออันแบบว่า พวกกระผมนี่กำลังเฮียนปวส.ช่างยน พวกกระผมขอมาศึกษาดูงานกับคุณพี่กิมจิจะได้ไหมขอรับครับ"

"กินจิ กินจิ อ้ายเพิ่ลชื่อกินจิ มึงสิมากิมจิหยังบ้แม้นเกาหลี"

(กินจิ ๆ พี่เขาชื่อกินจิ มึงจะมากิมจิอะไรไม่ใช่เกาหลี)

แดงอัญเชิญฝามืออรหันใส่หัวมอดไปที่หนึ่ง กินจิที่กลั้นขำกับมอดที่พยายามสันหาคำพูดมาอธิบายให้เขาเข้าใจ ได้แต่ยกมือขึ้นโบกไปมาเพื่อบอกว่าไม่เป็นไร

"ได้สิ มาได้เลยแล้วต้องทำเอกสารอะไรไหม"

ทั้งสี่กุมารที่ได้ยินแบบนั้นก็พากันยกมาขึ้นเหนือหัวไหว้กินจิอย่างพร้อมเพียง 

"ขอบคุณคร้าบบบบบบ!!!!"

"เดียวเอกสารผมจะเอามาให้ครับ" มอดตอบกลับกินจิ

"ฟ้าวกิน ๆ ไส่ว่ามื้ออื่นไปโรงเรียนแต่เช้า"

เจ้ขมิ้นที่ว่างถ้วยต้มไก่ลงบนแคร่พูดขึ้นก่อนที่จะนั่งลงข้างกินจิ สี่ยอดกุมารยกคิ้วให้กันอย่างรู้งาน ไม่นานก็พากันขอตัวกลับก่อนปล่อยให้ผู้ใหญ่เขาคุยกัน