เริ่มบทเเรก(Season1)

.

.

.

ซัน ชายหน้าหวานประจำโรงเรียนศึกษาประพามาวิทยาคม ซึ่งเป็นโรงเรียนดังประจำจังหวัดเเห่งนึง

เติร์ด เด็กเนิร์ดห้องเเปดเรียนเก่ง เเต่ไม่มีใครรู้สสาเหตุว่าทำไมถึงได้มาอยู่ห้องนี้ ที่พอจะรู้ก็คงเป็นเพื่อนๆที่สนิทของมัน

       วันนี้เป็นวันนรก เนื่องจากเป็นวันเเรกเเห่งการเปิดเทอม ซันนั้นขึ้น ม.4 เทียบเท่ากับเติร์ด เเต่เปิดเทอมนี้จะไม่ปกติอีกต่อไป......

ณ เเชท

______________________________________________

______________________________________________

                 Sun Socool

______________________________________________

So:ไอ้เหี้ยเติร์ด ตื่นยัง

⁰⁶•³⁰

                                             Sun:มีไรก็พูดมา น่ารำคาญ                                                                             ⁰⁶•⁵⁰

So:มึงจำไอ้เนิร์ดห้อง8ได้ป่ะ

⁰⁶•⁵⁵

                                                           Sun:จำได้ มันทำไม                                                                                    ⁰⁶•⁵⁶

So:มึงรีบมาดูด้วยตัวเองดีกว่า กูพูดไม่ออก

⁰⁶•⁵⁶

Sun:กำลังออก รอดูก่อน ฝากซื้อหมูปิ้งด้วย                                                                                   ⁰⁶•⁵⁹

                                                                                     read

____________________________________________________________________________________________

^^^วันตอนนี้ที่กำลังวิ่งไปเข้าเเนวเพราะเขามาสายเกินกว่าที่คิด รถเมย์วันนี้นั้นขับช้ากว่าปกติ ไม่ทันที่เขา จะวิ่งไปถึงเเถว ดันวิ่งไปชนกับใครไม่รู้จนล้มลงไป^^^

"โอ้ย เจ็บนะ!"

นั้นคือคำอุทานของเขา หลังจากที่เดินชนเเล้วก้นกระเเทกพื้นไปหนึ่งเเมทซ์

'เป็นอะไรมากรึป่าวซัน'

เสียงทุ้มชวนนุ่มเอ่ยถาม น้ำเสียงมันทำให้เขาหลงเข้าไปในวังวนอยู่สักเเป๊บนึง ก่อนเอ่ยขึ้น

"เราไม่เป็นไร เราโอเคเเล้วๆ"

ซันที่ตอนนี้กำลังลุกขึ้นเพื่อปัดฝุ่นออกจากกางเกง ได้สบตาเข้ากับเขาอย่างจัง ให้ตายสิ ซันไม่เคยเจอใครหล่อขนาดนี้มาก่อน ราวกับเขาเป็นเทพบุตร จุติลงมาเกิด คนอะไรหล่อขนาดนี้

ไม่ทันที่จะได้เขินต่อ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขามีธุระต่อ นั้นค่อการเดินไปหาเพื่อนร่วมเเถว เลยขอตัวกับหนุ่มหล่อคนนั้นเเละรีบเดินไปเข้าเเถว "ให้ตายสิหล่อขนาดนี้ มีเเฟนหรือยังน-" เอ๊ะ!? เดี๋ยวนะ ซันตอนนี้กำลังระลึกคำพูดของคนหล่อคนนั่น 'เป็นอะไรมากรึป่าว"ซัน"?'

หน้าก็ไม่คุ้น เเล้วเขารู้จักชื่อเราได้ไง?

^^^"ไอ้ซัน มึงมาช้าเหี้ยๆอ่ะอีกนิดเดียวจะไม่ทันเช็คชื่อล่ะ"^^^

เสียงเพื่อนสนิทของเขาบ่นยกใหญ่ เนื่องจากซันรับปากบอกว่าจะออกจากบ้านตั้งเเต่ตอนเเชทคุยกัน

เเต่พึ่งมาถึง เมื่อซันบอกเหตุผลไป จึงใจเย็นลงบ้าง

'นักเรียนทั้งหมด ทำความเคารพ'

เสียงวีรยา หรือ ลูกเกด หัวหน้าจำห้องดังขึ้นเมื่อมีคุณครูเข้ามา ณ ในห้อง

"สวัสดีจ่ะครูชื่อ ครูอรอุลิน ครูประจำชั้นม.4 สองห้องคือห้อง8กับห้อง11 ซึ่งเเน่นอนค่ะเปิดเทอมวันเเรกครูอยากให้ทั้งสองห้องสนิทกันไว้ ด้วยความที่วันนี้ไม่มีการเรียนการสอนระดับเช้า ขอให้ห้อง11 ออกไปพบกันในห้องประชุมดอกพุดค่ะ ครูจะไปรออยู่ที่นั้นพร้อมกับห้อง8 นะคะ"

กล่าวเสร็จคุณครูอรอุลินก็ได้เดินนำไปก่อน ปล่อยให้ทั้งห้องเก็บของเเละรีบย้ายไปยังห้องประชุมดอกพุดอะไรนั่น อย่างรวดเร็ว

'เข้ามาเลยค่ะ'

เสียงคุณครูอรอุลินดังขึ้น เมื่อหน้าห้องประชุมเต็มไปด้วยความเเออัดของนักเรียนห้อง11

เมื่อนั่งเป็นระเบียบ คุณครูจึงกล่าวขึ้น

'เรียนนักเรียนที่เคารพรัก วันนี้ครูมีมินิเกมส์กระชับมิตร ห้อง8 เเละ ห้อง11 มาให้เล่น ร่วมกันถึง3เกม'

______________________________________________

เกมเเรก ทายซิ้ ฉันคือใครในห้อง

     เกมนี้ให้เรานั้นจับฉลากเลือกรูมเมทต่างห้องกัน เเละร่วมเล่นมินิเกมทั้งสองด้วยกัน อย่างสนุกสนาน

______________________________________________

เกมสอง กระชับมิตรภาพ

            ให้ทั้งสองนั้น กอดกันจากด้านหลัง (คนตัวเล็กอยู่ข้างหน้า คนตัวใหญ่เป็นคนกอด) จากนั้นให้เดิน

เเบบกอดกันไปหยิบของกินนึงอย่างในกระเช้า เเละ เเบ่งกันกินเเบบปากต่อปาก (หากเป็นเส้น หรือ ยาว)

_____________________________________________

เกมสาม กินข้าวร่วมกัน

        ให้กลางวันนี้ทั้งรูมเมททั้งสองห้อง นั่งกินข้าวด้วยกันพร้อมกับถ่ายรูปส่งในกรุ๊บไลน์

______________________________________________

เริ่มการจับฉลาก

โดยให้ห้อง11จับ

ศุภณัฐ โชคชัย (ซัน) จับได้ กิตติ พัฒนากุล

เชี้ย เมื่อเห็นชื่อ ซันถึงกับหน้าซีดซักพักใหญ่เนื่องจากชื่อที่เขาจับได้ คือ ไอ้เนิร์ดที่เขาเคยเเกล้งตอน ม.3 เขากำลังนึกอยู่ เพราะตั้งเเต่เข้ามาก็ยังไม่เห็นมัน รวมถึงตอนเข้าเเถวก็โดนไอ้โซบ่นจนไม่ได้ถาม

'เอาล่ะ เดินเข้าหาคู่ตัวเองได้'

เสียงสวรรค์ของคุณครูอรอุลิน เมื่อซันได้ยินอย่างนั้นจึงเริ่มหาทันที เเต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอคนหน้าตาคล้ายกับไอ้เนิร์ดเลย จน.... ทั้งห้องได้คู่ตัวเองเสร็จ ซันเห็นคนเดียวที่ไม่มีคู่ จึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เขาคือคนหล่อที่เคยเดินซนกันตอนเช้า!! เเต่สิ่งที่ซันอึ้งมากกว่านั้นคือ เขาคือไอ้เนิร์ดที่เคยเเกล้ง....

กริ๊ง!!!!!! เสียงกระดิ่งพักเเห่งสรรค์มาเเล้ว เนื่องจากเวลามีเล็กน้อย จึงตัดมินิเกมที่สองออก ตอนนี้เหลือเพียงเกมที่สาม เขาต้องนั่งกินข้าวกับไอ้เนิร์ดที่ตอนนี้ไม่เนิร์ดอีกต่อไป....

'ซันจะกินอะไรครับ'

เสียงทุ้มใหญ่พูดเตือนสติ จากซันที่กำลังเหม่อลอยอยู่ กลายเป็นดีดตัวขึ้นมาฟังทันที

"อะไรก็ได้"

'ข้าวมันไก่ไหม'

"ไม่เอาไขมันเยอะเดี๋ยวกูอ้วน"

'อ้วนบ้างเถอะครับ เเค่นี้ซันก็ผอมจะตายเเล้ว'

ประโยคนี้ทำให้ซันหน้าเเดงจี๋ เนื่องจากเขาเป็นคนที่เอวค่อนข้างเล็ก เเละ ไม่มีพุงเลย จึงทำให้โดนบังคับกินข้าวบ่อยๆจากคนรอบข้าง

'หน้าซันเเดง ป่วยหรอครับ?'

พูดจบร่างใหญ่ได้เอามือไปทราบกับหน้าผากอีกคน เพื่อวัดอาหารไข้

"ปะ..ป่าวซะหน่อย"

'งั้นสรุปข้าวมันไก่นะครับ'

"เออ"

หลังจากตกลงกันเสร็จ เติร์ดเดินไปซื้อ ส่วนเขานั่งรอที่โต๊ะ เนื่องจากขี้เกียจเดิน

'มาเเล้วครับ'

"เท่าไหร่"

'ไม่เป็นไรครับ ผมเลี้ยง'

"เห้ย ไอ้เนิร์ด สมัยนี้รวยเเล้วหรอว่ะ"

'ครับ'

'รวยพอเลี้ยงซันได้ตลอดชีวิตครับ'

"พอเลิกเพ้อ"

หลังจากนั้น ต่างคนต่างนั่งกินข้าวกันอย่างเงียบ ก่อนที่อีกฝ่ายจะหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป ถึง3รูป เพื่อส่งลงกรุ๊ปไลน์ นั้นก็ไม่ได้ทำให้ซันสนใจสักเท่าไหร่ เเละเมื่อกินข้าวเสร็จ ทั้งสองได้เเยกย้ายกันไปขึ้นเรียน...