ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของหนึ่งในตระกูลนักฆ่าที่มีชื่อเสียงได้มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสือใต้ต้นไม้ใหญ่อยู่ๆก็ได้ยินเสียงจากด้านหลังเรียกเขา " นี้ไม่เบื่อเหรออ่านแต่หนังสือทั้งวันทั้งคืน " เมื่อเขาหันไปมองก็เจอเด็กชายคนหนึ่งยืนมองด้วยความไร้เดียงสาเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรไปพอเด็กชายคนนั้นเห็นเขาไม่ตอบก็เลยเดินไปก่อกวนเขาเข้ามาดึงสมุดมาจิ้มตามตัวมาดึงเส้นผมเขาเลยได้ไล่เด็กคนนั้นไปและเมื่อถึงเวลากลับพ่อของเขาก็ได้พาเขากลับ วันต่อมา เขาที่ไม่ได้อยากมาที่นี่อีกก็จำใจต้องมาแต่พอเขามาถึงก็ไม่ได้เจอเด็กชายคนนั้นเขาก็ได้ไปนั่งที่เดิมอยู่ๆก็ได้มีเสียงเรียกขึ้นพอเขาหันไปก็เป็นเด็กคนอื่นแต่ก็คุยไปเพราะไม่ได้สนใจอะไรพอเขามองไปอีกทางก็เจอเด็กคนนั้นอีกครั้งแต่เด็กคนนั้นก็ไม่ได้เข้ามาก่อกวนเขาเหมือนปกติแต่หลบหน้าหลบตาเขาแทนพอเขาได้อยู่ลำพังแต่เขาก็ได้รู้สึกถึงสายตาที่เหมือนจะฆ่าเขาเลยรีบหันไปมองแต่สิ่งที่เขาเจอนั้นคือเด็กชายที่ชอบเข้ามาก่อกวนเขาบ่อยๆดวงตาของเด็กชายคนนั้นมีสีเหลืองทองประกายเหมือนพระจันทร์ในตอนกลางคืนที่มืดสนิทไม่มีผิดตามตัวของเด็กชายคนนั้นได้มีกลิ่นคาวเลือดและเลือดที่เปื้อนชุดสีขาวเด็กชายคนนั้นได้มองมาและยิ้มให้เหมือนเด็กที่ไร้เดียงสา

เด็กชายคนนั้นได้ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้และพูดว่า " นายคิดถึงฉันไหม " เด็กชายคนนั้นได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นในตาที่ไร้ชีวิตลอยยิ้มที่น่ากลัวเขาไม่ได้ตอบอะไรแต่ได้เอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเลือดให้เด็กชายคนนั้นเด็กชายคนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรก่อนเขาจะถามขึ้นมาว่า " นายชื่ออะไรเหรอ " เด็กชายคนนั้นเงียบไม่ได้ตอบอะไรแต่ก็พูดขึ้นมาว่า " ฉันชื่อเซล " เด็กชายคนนั้นได้ตอบอย่างหงุดหงิดแต่ก็ได้ถามกลับอีกฝ่ายเช่นกัน " ผมชื่อไวน์ " พอเด็กชายคนนั้นได้ยินชื่อของอีกฝ่ายก็หัวเราะออกมาด้วยความพอใจเขาท่อนหายใจด้วยความท้อใจที่เจอเด็กชายคนนั้นแต่อยู่ๆเด็กชายคนนั้นก็ได้ปีนขึ้นต้นไม้ด้วยความสนุกสนานพร้อมหัวเราะไปด้วยเขาจึงหลุดหัวเราะตามเพราะความสดใสของเด็กชายคนนั้นก่อนจะตั้งตัวได้และรีบเดินหนีออกมาแต่เด็กชายคนนั้นก็เดินตามมาเขาได้บอกเด็กชายคนนั้นว่า " อย่าตามผมมานะ " แต่เด็กชายคนนั้นก็ยังตามจนสุดท้ายต้องยอมมาเล่นด้วยพอเล่นๆด้วยกันไปก็ถึงเวลาที่เขาต้องกลับเด็กชายคนนัันเดินมาถามว่า " จะกลับแล้วเหรอ " เด็กชายคนนั้นได้ทำหน้าเศร้าเขาเลยได้พูดขึ้นมาว่า " ผมจะมาอีกแล้วมาเล่นด้วยกัน " เด็กชายคนนั้นยิ้มอย่างมีความสุข " สัญญานะ " เด็กชายคนนั้นได้พูดขึ้นเขาเลยตอบไปว่า " ผมสัญญา "

" วันนี้ผมมาที่พฤหัสบหลังนี้เช่นเคยผมคิดว่าอีกไม่นานเด็กคนนั้นจะต้องมาหาผมเหมือนอย่างเคยแต่สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้านััน... " เขาได้มองไปและเห็นเด็กคนอื่นที่อยู่กับเด็กชายคนนั้นเขาได้มองไปในความรู้สึกเขาเขาได้คิดว่า " เด็กคนนั้นเป็นใครทำไมเด็กชายคนนั้นไม่สนใจผมเลยทำไมไม่มาหาผม...นี้ผมหึงเด็กคนนั้นหรอ...? " เขาได้แต่คิดอยู่ตรงนั้นคนเดียวก่อนจะรีบเดินไปดึงแขนเด็กชายคนนั้นออกมาเด็กชายทำหน้าสงสัยในการกระทำของเขาเลยได้ถามขึ้นมาว่า " เป็นอะไรดึงฉันออกมาทำไม? " เขาได้หยุดชะงักไปชั่วคราวก่อนจะตอบว่า " สนใจแค่ผมได้ไหม... " เด็กชายได้สตั้นไปชั่วคราวก่อนจะหัวเราะออกมาและพูดว่า " นายหึงฉันหรอ~ " เขาไม่ได้ตอบกลับอีกฝ่ายเลยทำให้เด็กชายคนนั้นยิ่งหัวเราะหนักขึ้นไปอีกเขาเลยคิดจะเดินหนีแต่ก็ไม่กล้าปล่อยมือออกจากเด็กชายเพราะกลัวว่าเด็กชายจะไปคุยกับเด็กคนอื่นๆเลยได้จูงมือเด็กชายไปที่ต้นไม้เหมือนอย่างเคยและก็ได้คุยเล่นกันมันทำให้ทั้งสองเริ่มจะสนิทกันมากขึ้นทุกครั้งที่เขาได้มาก็จะมาคุยและเล่นกับเด็กชายตลอดแต่สิ่งที่แปลกนั้นคือเด็กชายชอบ เปื้อนไปด้วยเลือดเขาเลยต้องค่อยตามเช็ดหน้าให้ตลอดเขาได้คิดว่าเด็กชายก็ค่อนข้าง ซุกซนชอบแกล้งชอบหยอกเขาตลอดและทุกครั้งก็จะชอบแอบเอาขนมมาแบ่งเขาเช่นกัน

ตอนกลางคืนเขาได้เดินไปด้านหลังที่ที่เขาดื่มได้มีบ้านสองชั้นหลังหนึ่งอยู่ด้านหลังเขาได้เดินไปเจอคนแปลกหน้าแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรและคิดแค่ว่าถ้ามาขัดขวางเขาก็จะฆ่าให้หมดเขาดูเหมือนคนเมาที่ไร้สติที่ต้องการคนคนนัันเขาได้เดินมาจนถึงหน้าประตูเขาคิดว่าคนคนนัันคงอยู่ในนี้เขาเลยได้ค่อยๆเปิดประตูเข้าได้เขาตามหาคนคนนั้นทุกที่จนไปถึงห้องหนึ่งที่ยังเปิดไฟอยู่เขาได้เข้าไปเจอคนคนนั้นที่กำลังถอดเสื้อผ้าเขาได้หยุดชะงักไปชั่วขณะเขาไม่คิดเลยว่าร่างกายของผู้ชายจะเหมือนผู้หญิงได้ขนาดนี่เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเองเขาได้เดินเข้าไปหาคนคนนั้นเขาไม่สามารถห้ามตัวเองได้เลยเขาได้เดินเข้าไปกดอีกฝ่ายลงกับเตียงอย่างรุนเเรงพอเขาสังเกตดูดีๆเหมือนอีกฝ่ายจะเมาอยู่เขาได้ค่อยๆก้มลงไปหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างหักห้ามใจตัวเองไม่ได้และกลิ่นหอมของอีกฝ่ายเหมือนกำลังยั่วยวนร่างกายของเขาเขาค่อยๆหอมไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายและตามลำตัวลงไปเขาได้ค่อยๆลูบลำตัวของอีกฝ่ายลงไปและได้ค่อยๆใส่นิ้วชี้เข้าไปค่อยๆขยายพอร่างกายอีกฝ่ายเริ่มตอบรับเขาเลยไปใส่อีกนิ้วเข้าไปและเขาก็จูบและเลียตามตัวของอีกฝ่ายเขารู้สึกหลงใหลอีกฝ่ายอย่างบอกไม่ถูกเขาได้คิดว่า " เพียงแค่ผมแค่ผมที่ได้ครอบครองผมจะยอมทุกอย่างแค่ผมคนเดียว " อีกฝ่ายครางออกมาเบาๆเขาเลยเริ่มถอดกางเกงของตัวเองออกและค่อยๆใส่เข้าไปอย่างเบาเพราะเขารู้ดีว่าขนาดของตัวเองไม่ได้เล็กๆพอใส่เข้าไปเขารู้สึกว่าอีกฝ่ายเหมื่อนจะรัดของเขาจนขาดแต่เขากลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแต่เขารู้สึกเหมื่อนอีกฝ่ายจะตัวเกรงนิดหน่อยเลยลูบหัวอีกฝ่ายเพื่อให้ผ่อนคลายพออีกฝ่ายเริ้มชินเขาเลยได้ขยับอีกฝ่ายครางออกมาเบาๆเขาเลยกัดคออีกฝ่ายแต่เขาไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายมีสติอยู่เขาได้ทำแบบนั้นหลายชั่วโมงจนถึงเที่ยงของอีกวันเมื่อเขาพอใจแล้วเลยได้หอมแก้มอีกฝ่ายก่อนออกไป