“ ซิลช่วยพาฉันไปร้านดอกไม้ประจำหน่อย”ผกา

“ ครับผม”ซิล

ชายหนุ่มที่กำลังนั่งทำงานอยู่หลังรถกำลังเครียดเรื่องงานแต่ก็ไม่ลืมดอกไม้เป็นของฝากของลูกชายอย่างคาร์ล

“ เอ่อ..ท่านครับ”ซิล

“ มีอะไร”ผกา

“ ร้านดอกไม้ประจำปิดครับ”ซิล

“ ก็ไปร้านอื่นสิจะมาถามทำไม”ผกา

“ แต่ท่านครับเกรงว่าคุณชายจะ...-”ซิล

“ เอาร้านไหนก็เหมือนกันนั้นแหละ”ผกา

หลังจากที่ชายหนุ่มพูดแบบนั้นเลขาคนสนิทของตัวเองจึงบอกให้คนขับรถหาร้านดอกไม้ใกล้ๆกับร้านดอกไม้ประจำ

feeling(ฟิลลิ่ง)

ร้านดอกไม้ของชายหนุ่มอย่างฟิลที่มาเปิดได้เกือบแปดเดือนแล้วเขาไม่มีครอบครัวที่ไหนและอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดจึงตัดสินใจที่จะมาทำร้านดอกไม้ตามความชอบของตนเอง

กริ๊ง~

“ ยินดีต้อนรับครับร้านFeeling ยินดีให้บริการครับ”ฟิล

“ ครับผมขอช่อดอกไม้สักช่อหนึ่งครับ”ซิล

“ คุณลูกค้ามีแบบหรือดอกไม้ที่ชอบหรือป่าวครับผมจะได้จัดถูก”ฟิล

“ เอ่อ....ขอดอกผกาครับ”ซิล

“ งั้นโปรดรอสักครู่นะครับ”ฟิล

ชายหนุ่มเดินเข้าไปหลังร้านเพื่อไปจัดช่อดอกไม้ตามความต้องการของลูกค้าที่เข้ามาซื้อในที่นี่

“ เสร็จแล้วครับ”ฟิล

ผ่านไปแค่ครู่ทีเดียวฟิลก็สามารถทำเสร็จได้อย่างรวดเร็วเพราะเขามีความรู้ที่เกี่ยวกับดอกไม้ค่อนข้างหลากหลาย

“ เร็วจังนะครับ”ซิล

“ ขอบคุณครับ”ฟิล

ชายหนุ่มยื่นดอกไม้ให้กับลูกค้าก่อนที่จะเช็คบิลและเดินออกไป ส่วนฟิลเองก็ถึงเวลาที่จะปิดร้านแล้วจึงไปเก็บหน้าร้านที่วางป้ายเอาไว้

“ มาแล้วหรอ?”ผกา

“ ครับทางร้านค่อนข้างชำนาญจึงใช้เวลาไม่นาน”ซิล

“ นั้นหรอเจ้าของร้าน”ผกา

“ ครับเป็นชายหนุ่ม”ซิล

ชายหนุ่มวัย30อย่างผกามองออกไปนอกกระจกก็เห็นเด็กหนุ่มกำลังเก็บของหน้าร้านดอกไม้ของตนเอง

“ งั้นก็กลับกันเถอะ”ผกา

...----------------...

เด็กตัวเล็กกำลังนั่งชิงช้าอยู่หน้าบ้านรอพ่อของตัวเองกลับมาจากที่ทำงานอยู่ทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรของคาร์ลลูกชายคนเดียวของผกา

“ พ่อ~”คาร์ล

เด็กชายวิ่งออกไปรับพ่อที่ทำงานมาเหนื่อยๆแต่ผู้เป็นพ่ออย่างผกากลับไม่สนใจเด็กชายผู้เป็นลูกชายเลยแต่ให้ซิลเอาดอกไม้ไปให้แทน

“ ขอบคุณครับพ่อวันนี้ดอกไม้สวยมากเลยครับ”คาร์ล

ผกาอยู่ชะงักเมื่อเขาได้ยินว่าดอกไม้วันนี้สวยมากเพราะปกติแล้วคาร์ลมักจะไม่พูดอะไรหลังจากได้รับดอกไม้

“ ในเมื่อชอบก็ดีแล้วนิ”ผกา

“ ผมอยากเจอเจ้าของร้านจังเลยครับ”คาร์ล

“ ไว้คราวหน้าแล้วกัน”ผกา

แม้แต่คุยกันผู้เป็นพ่ออย่างผกาก็ไม่หันมามองลูกเลยแม้แต่น้อย คาร์ลจึงตัดสินใจจะไปเดินเล่นที่สวนเพราะเขาไม่อยากเข้าไปรบกวนปู่-ย่าเท่าไหร่แม้ว่าย่าจะเอ็นดูเขามากแต่ปู่กลับไม่ชอบในตัวคาร์ลเลย

“ อ้าวนี่แววคาร์ลไปไหนแล้วทำไมไม่มากินข้าว”รัตน์

“ เอ่อคุณหญิงค่ะคุณชายไปเล่นที่สวนค่ะเดี๋ยวอีกสักพักก็คงกลับมา”แวว

“ จะไปถามหาลูกชายของโสเภณีทำไม”โกศล

“ ปากคุณนี้นะ!นับวันยิ่งแย่ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก็นั่งกินเงียบไปไปสิ”รัตน์

“ หึ!”โกศล

สองสามีภรรยามักจะทะเลาะกันอยู่เสมอเพราะเรื่องของคาร์ลจึงทำให้คาร์ลไม่ร่วมรับประทานอาหารพร้อมทุกคนเขามักจะกินทีหลังเสมอ

“ คุณชายคาร์ลจะไปไหนหรอครับ”ซิล

“ ผมจะไปห้องทำงานท่านพ่อครับ”คาร์ล

“ งั้นตามมาทางนี้เลยครับ”ซิล

เด็กชายเดินตามเลขาเข้าไปในห้องทำงานของผู้เป็นพ่ออย่างผกาเพื่อมาขอร้องอะไรบางอย่าง

“ มีอะไร”ผกา

“ ผมอยากจะขอรบกวนให้พ่อช่วยจ้างคนที่ทำช่อดอกไม้ช่อนี้มาเป็นครูสอนผมได้ไหมครับ”คาร์ล

“ ฉันไม่ว่างให้ซิลพาไปละกัน”ผกา

“ ครับพ่อขอบคุณครับ!~”คาร์ล

เด็กหนุ่มเดินออกจากห้องทำงานของพ่อด้วยสีหน้าที่เบิกบานและลงไปข้างล่างด้วยความตื่นเต้น

หลังจากผ่านวันนั้นมาฟิลก็ขายดีอย่างเทน้ำเทท่าจนทำให้ตัวเขาเองยังแปลกใจว่าทำไมถึงมีลูกค้ามาซื้อเยอะขนาดนี้เพราะร้านของเขามันใกล้ๆกับร้านชื่อดังร้านหนึ่งจึงน้อยมากที่จะได้ขาย

และถึงขั้นมีคนมาติดต่อขอเป็นลูกค้าประจำอีกด้วยแม้ภายนอกฟิลจะรู้สึกงงเล็กน้อยแต่ในใจก็แฝงไปด้วยความดีใจที่มีลูกค้าประจำสักที

กริ๊ง~

เสียงประตูเปิดเข้ามาทำให้ฟิลที่กำลังจัดดอกไม้อยู่ยิ้มหวานส่งให้ลูกค้าที่กำลังเข้ามา

“ ยินดีต้อนรับครับ”ฟิล

“ วันนีัท่านทั้งสองต้องการรับดอกไม้หรือช่อดอกไม้แบบไหนครับ”ฟิล

“ ฉันมีเรื่องอยากคุยนายช่วยพาฉันไปนั่งหน่อยสิ”ผกา

ฟิลที่รู้สึกเกรงกลัวต่อผกาจึงยอมฟังและพาไปนั่งที่มุมในร้านดอกไม้ และนี้เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกกลัวมากขนาดนี้

“ มีอะไรหรอครับ?”ฟิล

“ ลูกชายฉันชอบช่อดอกไม้ของนายจึงอยากจะขอให้นายมาเป็นครูสอนให้กับเขาหน่อย”ผกา

“ ครับ?..แต่ว่าผมไม่มีความสามารถไปสอนใครได้หรอกครับ”ฟิล

“ งั้นหรอแต่ถ้าฉันให้เขาพูดละ”ผกา

“ ผมชอบช่อดอกไม้ของคุณจริงๆนะครับมันสวยมากจริงๆผมยอมมาเรียนที่นี้กับคุณก็ได้นะครับ”คาร์ล

“ เอ่อ....ผมคือผมไม่สามารถสอนได้จริงๆครับ เนื่องจากผมยังบกพร่องอีกมากจึงไม่สามารถสอนคุณชายได้จริงๆครับ”ฟิล

“ แต่ฉันก็ไม่ได้ให้สอนฟรี เด็กคนนี้มีใจรักดอกไม้ตั้งแต่เด็กถ้านายได้สอนเขานายจะทำให้เขาดีกว่า”ผกา

“ งั้นผมจะขอลองคิดดูครับ”ฟิล

“ อีกสองวันฉันจะมาใหม่พร้อมกับสิ่งที่ฉันต้องการ”ผกา

แม้คำพูดของผกาจะสวยและดูซึ่งแต่ใบหน้าที่พูดนั้นแม้คนไร้เดียงสามองก็คงรู้ว่าเขาจริงจังขนาดไหนและต้องการสิ่งที่อยากได้ขนาดไหนจึงยากที่จะปฎิเสธให้ขาดจึงต้องขอลองคิดดูเพื่อหลบเลี่ยงจากความหน้าอึดอัดนี้แม้ความน่าเอ็นดูของเด็กชายจะส่งยิ้มหวานให้เขาแต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลมากพอที่จะทำให้เขานั้นยอมรับข้อเสนอ

และก็เป็นไปตามที่ผกาได้บอกไว้ว่าอีกสองวันเขาจะกลับมาพร้อมกับสิ่งที่ต้องการแต่ฟิลเองที่ยังไม่ได้คิดจึงแกล้งไปปิดร้านแต่ดันไม่ทันเพราะผกามาถึงก่อนจึงทำให้ฟิลต้องฝืนใจรับผกาเข้ามาอีกครั้ง

ผกาและเลขาคนข้างๆเดินเข้ามาพร้อมคาร์ลที่กำลังกอดตุ๊กตาและส่งยิ้มมาให้ผมอยู่จนผมเริ่มรู้สึกอึดอัดมากจนอยากจะหนีไปไกลๆมาก

“ คุณได้คิดเรื่องสัญญาหรือยังครับ?”ซิล

“ ผมยังไม่ได้คิดครับ ”ฟิล

“ ไม่เป็นไรต่อให้นายยังไม่คิดฉันก็มีสัญญาให้นายอ่านถ้านายไม่ถูกใจฉันจะเขียนสัญญาใหม่ให้นาย ”ผกา

ฟิลได้เปิดซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาเผิดอ่านสัญญาปรากฏว่าเงินเดือนแต่ละเดือนของเขานั้นมากกว่ารายได้ต่อปีที่เขาสรุปด้วยซ้ำไป

แถมระยะเวลาในการสอนก็ไม่นานเพียงสองปีและเขายังสามารถที่จะใช้สถานที่ใดก็ได้ในการสอน

“ เอิ่ม...ผมก็อยากสอนครับแต่ติดที่ว่าผมไม่รู้จักคุณชายคาร์ลมากพอ ”

แม้ของเสนอที่ผกาให้มาโดยไม่ต้องคิดก็ตอบรับไปอย่างสบายใจแต่ด้วยตัวฟิลที่เป็นคนถนอมตนมาตบอดและยังเป็นคนกล้าๆกลัวๆจึงน้อยครั้งที่เขาจะทำอะไร

“ งั้นนายต้องการอะไร? ”ผกา

“ งั้นถ้าผมรับข้อเสนอผมขอใช้ที่นี้เป็นสถานที่สอนนะครับ”ฟิล

“ ได้ ฉันอนุญาตและมีอีกหนึ่งข้อที่ฉันอยากจะขอให้นายทำ”ผกา

“ ครับเชิญว่ามาได้เลย”ฟิล

“ คาร์ลเขาเรียนที่บ้านและอีกอย่างบางวันฉันจะให้นายไปสอนที่คฤหาสน์”ผกา

“ ครับได้ครับ”ฟิล

หลังจากที่ทั้งสองกลับไปฟิลก็รูัสึกโล่งใจแม้อยู่ดีๆเขาก็ตอบรับเรื่องการสอนเกี่ยวกับดอกไม้ของผกาแต่เขาก็คิดอย่างไตร่ตรองมากพอที่จะรู้ว่าเด็กคนนั้นขาดความอบอุ่นขนาดไหนแต่พฤติกรรมก็ไม่ล่วงเลย และจึงหาอะไรทำเพื่อเป็นสิ่งที่ชอบจะได้ไม่ต้องทำพฤติกรรมก้าวร้าวใส่ใคร

แน่นอนว่าตอนแรกที่ฟิลนั้นปฎิเสธไปยังเป็นสิ่งแรกที่เขาคิดไว้แต่แรกแต่เมื่อวันก่อนที่ใบบิลจากเจ้าของร้านที่เขานั้นเช่าไว้

และครั้งนี้แน่นอนว่าฟิลนั้นมีเงินจ่ายแต่ก็ไม่ทั้งหมดเพราะช่วงที่เขาเปิดร้านใหม่ๆแทบไม่มีรายได้เลยเพราะไม่มีใครรู้จักร้านของเขา

ถ้าพูดถึงว่าแล้วทำไมถึงปฎิเสธเพราะหอบเป็นคนกล้าๆกลัวๆแน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่ทึ่มแต่เขานั้นเป็นคนใช้จิตวิทยาที่เก่งมากๆ

“ เห้อ....เอาละเงินที่จะหามาจ่ายค่าร้านก็มีแล้วแต่ไม่พร้อมที่จะสอนเลยแฮะ”ฟิล

ฟิลได้เตรียมของที่เกี่ยวกับการสอนสำหรับพรุ่งนี้และเขายังไปรดน้ำต้นไม้เพื่อคาร์ลที่จะมาเรียนกับเขาครั้งแรกในวันพรุ่งนี้ที่ร้านFeeling