คีน : เสียงฝูงนกร้องเพลง ในช่วงเวลาเช้าๆ มันทำให้ผม อยากลุกจากที่นอนเพื่อตื่นมา...ไล่พวกมัน!! สวัสดีครับ ผมชื่อคีน อยู่วิศวะปี1 เฟรชชี่ปี1 คนหน้าตาดีแบบผมเนี่ยแน่นอนว่า...สาวเทบ่อย แฮ่! ก็บอกแล้วครับ ผมเนี่ยเสือผู้หญิงเลยก็ว่าได้ เช้าวันนี้เป็นเพราะไอพวกนกเวร...ทำให้ผมหลุดจากฝันหวานกลิ่นอายของราตรี...

เสียงนกร้องทำให้คีนหนุ่มเฟรชชี่ปี1ตื่นขึ้นมาด้วยความโมโหและจึงไล่ฝูงนกที่ทำให้เขาตื่นจากฝัน..

คีน : เอาหล่ะครับ..ผมต้องลุกไปที่ห้องน้ำเพื่อที่จะจัดแจงตัวเองให้กลับมาหล่อเท่อีกครั้ง

คีนหนุ่มเฟรชชี่ปี1 ได้กระโดดขึ้นมาจากเตียงนอนเล็กๆและได้ตรงปี่ไปที่ห้องน้ำ

คีน : อ่า...ผมเนี่ยไม่ค่อยชอบช่วงเวลาตอนเช้าเลยนะครับ เพราะต้องกินกาแฟออกไปเรียนก่อนทุกเช้าเลย...

เสียงประตูห้องน้ำเปิดด้วยแรงดันของหนุ่มร่างหนาแรงแกร่ง คีนได้หยิบแปรงสีฟันสีแดงขึ้นมาพร้อมกับบีบยาสีฟันลงเล็กน้อย และค่อยๆไหลลื่นไปกับเสียงน้ำที่กระทบกับอ่างล้างหน้าเพียงเล็กน้อยยิ่งทำให้ความง่วงนอนและความเพลียกลับมาอีกครั้ง จึงทำให้เคลิ้มไปในช่วงราตรี..แต่จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

ไนท์ : ปึงปึงปึงปึง!!! ไอคีนตื่นเว้ยยย!!

เสียงของไนท์ดังขึ้นพร้อมกับเสียงประตูที่ดังสนั่นห้องของคีน

ไนท์ : ปึงปึงปึง!! ไอคีนไอส้นตีน!! สายแล้วนะเห้ย!!

เสียงของไนท์หนุ่มเฟรชชี่ปี1 ทำเอาคีนมีน้ำโห จึงทำให้คันตะโกนกลับไปว่า

คีน : คนกำลังจะชักว่าวเสือกเหี้ยอะไรด้วยวะไอสัสไนท์!!

ทำเอาคนชื่อไนท์หน้าถอดสีและกล่าวว่า

ไนท์ : เออๆ..เร็วๆหน่อยดิวะเดี๋ยวก็โดนทำโทษหรอก

สิ้นเสียงของคนเป็นเพื่อน คีนหนุ่มเฟรชชี่ปี1 ก็ได้ล้างหน้าล้างตาบ้วนปากพร้อมกับถอดกางเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียวออก และเดินเปลือยเข้าไปในอ่างอาบน้ำ

7:50 m. หนุ่มเฟรชชี่ปี1 ก็ได้เดินออกมาพร้อมกับท่อนล่างที่ว่างเปล่า และเดินออกมาตรงตู้เสื้อผ้า พร้อมกับหยิบชุดนักศึกษาออกมา หนุ่มเฟรชชี่ขี้หงุดหงิดได้กล่าวคำโวยใหญ่ออกมา

คีน : โว้ย!! กูขี้เกียจ!! ไอนกเวร เพราะมึงคนเดียวเลย!! ไอเชี่ยเอ้ย..

สิ้นเสียงของคนหงุดหงิดและสิ้นหวัง ทำเอาเขตที่ดักรอไปมหาลัยพร้อมหนุ่มขี้เหวี่ยงตกใจพร้อมกับเปิดประตูเข้ามาถาม

เขต : เป็นอะไรวะไอคีน เสื้อเปื้อนหรอวะหรือเสื้อกันหนาวหาย

สิ้นเสียงของเขตเพื่อนสนิทในกลุ่มเสือผู้หญิง คีนจึงหันมาพร้อมกับสีหน้าหงุดหงิด

คีน : ไม่มีอะไรหายทั้งนั้นแหละ กูหงุดหงิดไอนกเวรแม่ง....เล่นปลุกกูตั้งแต่6:00

สิ้นเสียงสิ้นหวัง เขตเพื่อนสนิทจึงได้กล่าวว่า

เขต : ไปเช้าก็ดีนะไอคีน จะได้เจอแพรวาด้วย

พอจบเสียงของคนเป็นเพื่อน คีนจึงไม่รีรอที่จะสวมใส่กางเกงขายาว พร้อมกับหยิบกระเป๋าและสัมภาระอย่างรีบเร่ง จึงทำเอาเขตคนเป็นเพื่อนมึนงง

เขต : มึงจะรีบไปไหนวะไอคีน ไหนว่าขี้เกียจ

สิ้นเสียงของคนเป็นเพื่อนหนุ่มเฟรชชี่ขี้หงุดหงิดก็จึงได้ตอบคำนี้ออกมาทำเอาคนเป็นเพื่อนงงงวยยิ่งกว่าเดิม

คีน : รีบไปหาสะใภ้ให้แม่

คีนหนุ่มเฟรชชี่ได้กล่าวจบ จึงได้เดินออกมาพร้อมกับถุงเท้าและรองเท้าผ้าใบคู่สีดำไนท์กี้ และรีบวิ่งออกจากหอ แต่ก่อนจะไปคีนจึงกล่าวคำนี้ออกมาว่า

คีน : ไอเขต! กูฝากล็อคห้องด้วยนะเว้ย กูนั่งวินไปก่อนล่ะ!!

เขตจึงกล่าวว่า

เขต : กุญแจห้องของมึงไม่ได้อยู่ที่กู!! ไอเชี้ยคีน!!! กลับมาก๊อนนนนนนนนน

เสียงสิ้นหวังของเขตคนเป็นที่พักของคีน ทำเอาเพื่อนข้างห้องชะโงกออกมาดู

เขต : คนเหี้ยอะไร เห็นสาวดีกว่าของมีค่าในห้องของตัวเอง! โว้ยแล้วกูจะไปยังไงเนี่ยไอคี๊นนไอเพื่อนเหี้ยยยย

ทำเอาเขตคนเป็นเพื่อนเข่าแทบทรุดและน้ำตาคลอเบ้าในทันที

8:13m.

เก้า : ขอบคุณครับพี่วิน! ไม่ต้องทอนนะครับ

วิน : ขอบใจนะไอหนู

น้ำเสียงนุ่มอ่อนโยนได้กล่าวขอบคุณพี่วินที่ขับรถมาส่งตน พร้อมกับยื่นแบงค์ร้อยให้ใบนึง จึงทำเอาคนเป็นวิน ยิ้มหน้าบานกันเลยทีเดียว

เก้า : แฮ่กๆ...

เสียงหอบที่มีกลิ่นอายความหวานและนุ่มนวลทำเอาผู้หญิงรอบข้างหน้าแดงไปตามๆกัน

อายจัง : อ่าวไอเก้า!

เสียงของอายจังที่เปล่งออกมาด้วยความดีใจ

เก้า : ไงอายจัง..แฮ่กๆ..

เสียงที่โต้ตอบพร้อมกับเสียงหอบที่นุ่มนวลทำเอาอายจังคนเป็นเพื่อนหน้าแดงไปตามๆกัน

อายจัง : มึงรีบวิ่งมาหรอเนี่ย...เหงื่อเต็มเลย เอ่าๆนี่ๆผ้าเช็ดหน้า

อายจังคนเป็นเพื่อน ได้หยิบผ้าเช็ดหน้าลายการ์ตูนน่ารักและหวานแหวว พร้อมกับค่อยๆเช็ดลงใบหน้าขาวอย่างอ่อนหวาน

เก้า : แล้วไอจ้าวไอเฟรนไออินหล่ะ...

เสียงที่อ่อนโยนทำเอาอายจังใจเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ต้องพยายามใจสู้เสือ แต่เมื่อคนตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมาทำเอาคนเป็นเพื่อนใจละลาย

เก้า : หืม...อายจังมึงเป็นอะไรทำไมหน้าแดง!อายจัง!!ได้ยินมั้ย

^^^สิ้นเสียงอ่อนหวานของหนุ่มหน้าหวาน ทำเอาอายจังแทบจะคร่ำครวน เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือออร่าความสวย...ที่อายจังโดนตกเป็นอย่างมาก^^^

^^^อายจัง : มะ..มึง...สวยมากอีเก้า!!^^^

อายจังได้พูดเสียงดังออกมา ทำเอาหนุ่มหน้าหวานตกใจและตาเบิกกว้าง

เก้า : ห้ะ..อะไรของมึงเนี่ย! มึงป่วยหรอวะ

ความเป็นห่วงของเก้าหนุ่มหน้าหวานทำเอาอายจังแทบบ้า แต่แล้วก็มีเสียงสามเสียงพูดกล่าวทักทายทั้งคู่ด้วยเสียงที่พร้อมกันแต่คนล่ะประโยชน์

จ้าวนาง : เก้าอายยยย

อิน : เอ่าไอเก้าไออาย

เฟรน : ไง

สิ้นเสียงอายจังและเก้าได้หันหลังมามองพร้อมกันอย่างจัง

อายจัง : พวกมึงมากันได้ก็ดีมาเก็บไอเก้าหน่อยดิ๊!

สิ้นเสียงอายจัง ทำเอาทั้งสามคนยืนงงว่าเพราะอะไรทำไมอายจังถึงกล่าวแบบนั้น

เก้า : กูทำอะไรผิดวะ...ไอจ้าวช่วยกูด้วยพวกมึงก็ด้วยช่วยกูด้วย..ไออายมันไปหงุดหงิดใครมาวะ..

สิ้นเสียงของเก้าพ่อหนุ่มหน้าหวานทำเอาจ้าวต้องขำเพราะความเอ็นดู

จ้าวนาง : 55555 เหมือนลูกแมวเลยวะไอเก้า

สิ้นเสียงขำอร่อยของจ้าว ทำเอาคนเป็นเพื่อนอีกสองคน ขำตามกัน จึงทำอายจังต้องเริ่มแซว

อิน : ก็ไอเก้าสร้างเรื่องอ่ะ เกิดมาหน้าสวยไม่พอ กลิ่นอย่างกับดอกไม้แหนะ ใครจะไปอดเป็นมัมหมีได้วะ

สิ้นเสียงแข็งแกร่ง ทำเอาเฟรนคนเป็นเพื่อนผู้ขายขำกลิ้ง

เฟรน : 55555 มึงก็เว่อร์ไปไอเก้าเนี่ยหน้าหวานก็จริงนะเว้ย ใครจะสวยได้งี้วะ

พูดจบเฟรนคนเป็นเพื่อนได้ตบบ่าเก้าอย่างทะเล้น ทำเอาเก้ากุมขมับ

เก้า : เออจ้าว แพรอยู่ไหนอ่ะ เอาของไปให้แพรยัง

สิ้นเสียงสงสัย จ้าวนางจึงตอบกลับมาด้วยเสียงทะเล้น

จ้าวนาง : เอาไปให้แล้วค่าคุณพ่ออ เป็นห่วงขนาดนั้นเล๊ยยย

จ้าวนางเพื่อนสาวที่ทั้งขี้เล่นและทะเล้นในเวลาเดียวกัน ทำเอาเก้าต้องดีดหน้าผากสักที ทำเอาจ้าวนางทำตาหยีพร้อมกับร้องโวยวาย

จ้าวนาง : โอ้ย! ฮื่อ..โดนแกล้ง..อายจังช่วยด้วยยย~

สิ้นเสียงคร่ำครวญของจ้าวนาง ทำเอาอายจังต้องยอม จึงตีไหล่เก้าไปจังๆ

อายจัง : แกล้งลูกกูหรอเดี๋ยวปั๊ดๆ.

ทำเอาเก้าที่ทำหน้างงงวยและสิ้นหวังต้องกุมขมับอีกรอบ

เก้า : --" เข้าข้างกันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ

สิ้นเสียงของเก้าทำเอาอายจังและจ้าวนางพูดประสานเสียงกัน

อายจัง-จ้าวนาง : จ้าาพ่อคนสุขุม~~

อิน : จะไปกันได้ยังอ่ะ หิวแล้วเนี่ย เดี๋ยวต้องไปตึก5อีกนะ

สิ้นเสียงดุของอิน ทำเอาเด็กขี้เล่นหายไปในพริบตา กลับมาเป็นคนโตอีกครั้ง

จ้าวนาง : โอ๋ๆ~~อย่าดุสิอินนน~.

จ้าวนางคนขี้อ้อน ได้กอดแขนอินทำเอาทุกคนสงสัยว่าอินกับจ้าวนางมีอะไรผิดปกติไปรึป่าว

เฟรน : มึงสองคนเนี่ยเป็นแฟนกันป่าววะ?

เสียงของเฟรน ทำเอาทั้งคู่ผละออกจากกันทันที ทำเอาจ้าวนางและอิน เอ่ยออกมาว่า

จ้าวนาง-อิน : อี๋ววว~ขนลุก——"

คนเป็นเพื่อนจึงได้หลุดขำในขณะที่กำลังเดินไปโรงอาหารรวม แต่แล้วก็ขำกันได้ไม่นาน เก้าบังเอิญเดินชนกับ..หนุ่มวิศวะหน้าดุทรงผมแทรกกลาง

ตุ่บ!!

เสียงหน้าผากชนอกอย่างจัง ทำเอาคนหน้าหวานล้มลงกับพื้น

เก้า : โอ้ย....เจ็บชิบหาย:(

สิ้นเสียงของคนหน้าหวาน จู่ๆหนุ่มหน้าดุก็ได้เดินข้ามไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำเอาจ้าวนางเอ่ยคำนี้ออกมา

จ้าวนาง : ชนคนแล้วไม่ขอโทษทุเรศชิบหาย!

สิ้นเสียงของเจ้านาง หนุ่มหน้ามนก็ได้หยุดเดินและหันหลังกลับมา

คีน : ว่าใครทุเรศนะ?

เสียงทุ้มต่ำถามด้วยน้ำเสียงดุ

จ้าวนาง : ก็ด่ามึงนั่นแหละ

เฟรนไม่รอช้ารีบสวนคนหน้าดุไป

คีน : ก็เดินไม่ดูเองจะมาโทษได้ไงวะ?

สิ้นเสียงคำพูดของคนร่างหนา อินและเฟรนช่วยกันพยุงเก้าขึ้นมา แต่จ้าวนางกลับไม่ยอม จึงพูดถ้อยคำที่ไม่เหมาะสมไปว่า

จ้าวนาง : แหมคิดว่าหล่อมากมั้ง หน้าตาก็ห่วยขอร้องหล่ะสันดานอย่าห่วยไปด้วยเลย!

จบเสียงของจ้าวนาง คีนหนุ่มร่างหนา เดินมาใกล้จ้าวนางอย่างประชันชิด

คีน : พูดว่าอะไรนะ?

จ้าวนางไม่มีท่าทีกลัวจึงสวนกลับไปอย่างใจกล้า

จ้าวนาง : กูบอกว่า..มึง ทุ เรศ!!

สิ้นเสียงจ้าวนาง คีนหนุ่มขี้หงุดหงิดเขวี้ยงกระเป๋าทิ้ง พร้อมกับกำคอเสื้อจ้าวนาง

คีน : ปกติกูไม่ทำผู้หญิงนะ มึงนี่น่าจะคนแรก!

จู่ๆมือบางก็ได้มาจับไหล่พร้อมกับซัดหน้าคนร่างสูงไปที

เก้า : อย่ามายุ่งกับเพื่อนกู!

คนร่างหนาปากแตก พร้อมกับในหัวมีแต่เปลวไฟ จึงได้ปะทะวาทีกับเก้าหนุ่มหน้าหวาน

คีน : เก่งนักมึงก็มาดิวะ ไอเชี้ยเตี้ย!

เสียงกวนๆและปั่นประสาททำเอาเก้าไม่ไหวกับคนผู้นี้

เก้า :ไม่มีคนรักหรอ ถึงได้ทำกิริยาแบบนี้

คีน หนุ่มขี้หงุดหงิดง้างหมัดจะต่อย แต่แล้วก็โดนห้าม

เขต : เห้ยๆ!! ไอคีนใจเย็นเพื่อน

เสียงของคนเป็นเพื่อนที่มาห้าม คันที่เห็นว่าพึ่งจะเป็นเฟรชชี่ จึงไม่อยากให้เพื่อนโดนลงโทษจึงได้ยอมถอยออกไป

คีน : อย่าให้กูเจอมึงนะกูเอามึงตายแน่

เสียงเข้มดุทำเอาคนตรงหน้าทำหน้าลูกแมวสู้คน จึงทำให้หนึ่งในเพื่อนของคีนหลุดขำ

ธารา : 55555 น่ารักสัส

เสียงขำของธาราที่ดูมีสเน่ห์และหน้าค้นหา แต่จ้าวนางไม่ได้คิดแบบนั้น

จ้าวนาง : ถ้ารู้ว่าเพื่อนเป็นยังไง ก็หัดดัดบ้างนะคะสันดาน ถ้าหน้าตาดัแต่ทำตัวห่วยแบบนี้อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้หรอกนะคะ ชิ!

สิ้นเสียงของจ้าวนาง ทำให้ธาราหน้าถอดสีและเพื่อนๆของคีนหน้าซีดไปตามๆกัน

...****************...

สิ้นเสียงของจ้าวนาง ไนท์กับโต้กลับมาว่า

ไนท์ : ไอ้เตี้ยนี่ปากหมาชิบหายสงสัยต้องจัดการอีกคนล่ะมั้ง

สิ้นเสียงไนท์ จ้าวนางกำหมัดพร้อมกับเดินไปตรงหน้าคนร่างสูงพร้อมเสยคางไปอย่างเต็มแรง

ปัก!!

เสียงกระดูกนิ้วกระทบคางแข็งๆ ทำให้ไนท์ล้มลงไปนอนเจ็บอยู่บนพื้นปูน

ไนท์ : โอ้ย! ไอ...ไอเชี้ยเตี้ย!!!

เสียงร้องคร่ำครวญของไนท์แสดงถึงความเจ็บปวดและความแค้น

วาที : เอ่อ..ๆคุณผู้หญิงใจเย็นนะครับ เพื่อนผมมันปากหมา...ค่อยๆคุยกันนะครับ

เสียงอ่อนโยนของวาทีเพื่อนคีนทำเอาใจสาวๆฝั่งนี้เย็นลง

อิน : งั้นก็หัดดูแลเพื่อนตัวเองบ้างเถอะค่ะ ถ้าแค่นี้ยังคิดไม่ได้ ก็กลับไปอยู่ในท้องแม่นู้น

เสียงเข้มของอิน ทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกประหม่า

วาที : ครับผมขอโทษๆ เพื่อนผมมันห่วยต้องขอโทษด้วยครับ

วาทีออกตัวแทนเพื่อนที่กำลังโดนต่อว่า จนธาราต้องโต้กลับแทนเพื่อนที่โดนต่อย

ธารา : ไม่เห็นจะต้องต่อยเลย เธอพูดมากเองรึป่าวยัยเตี้ย?

เพื่อนฝั่งเก้าจากที่อารมณ์สงบลงเป็นอย่างมา เจอคำพูดของหนุ่มธาราเฟรชชี่ปี1 ทำเอาเก้าอดทนเงียบต่อไปไม่ไหวจึงต่อว่า

เก้า : ถ้าเพื่อนคุณไม่ได้ตั้งใจชนแล้วขอโทษอันนี้ผมปล่อยได้ แต่ไอ้ประเภทชนคนแล้วเห็นว่าเขาล้มแต่ไม่ขอโทษสักคำ ผมปล่อยไม่ได้จริงๆครับ แถมเพื่อนคุณปากหมาก่อน? สมควรแล้วหล่ะครับที่โดนเผื่อ สันดานหรือพฤติกรรมต่ำๆจะได้แก้หายบ้าง ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ ผมไม่ใช่พวกว่าง มีหน้าที่ให้ทำแต่ยังมานั่งทำตัวว่าง ถ้าขาดความอบอุ่นผมแนะนำให้ไปหาหรือไปกอดพ่อกับแม่เยอะๆนะครับ จะได้ไม่มาขอส่วนบุญจากคนอื่น ป่ะพวกมึง วันนี้คลาสเรียนแรกสำคัญกว่ามานั่งกัดกับหมาบ้า

สิ้นเสียงของเก้า ทำเอาทุกคนอึ้ง แต่จ้าวนางติดทะเล้น จึงได้ทำหน้าล้อเลียนเพื่อนของคีน

จ้าวนาง : แบร่ๆ:>

จ้าวนางแลบลิ้นพร้อมกับกอดแขนอายจังและอินอย่างมีความสุข

คีน : สงสัยแก๊งหมอคงจะต้องโดนกระทืบแล้ววะ

เสียงเข้มของคีนหนุ่มเฟรชชี่ปี1 ที่ต้องการหาเรื่องนักศึกษาแพทย์ที่พึ่งมีเรื่องกันไปเมื่อตะกี้

วาที: ใจเย็นๆก่อนเว้ยไอคีน มึงไปชนเขาแล้วไม่ขอโทษอ่ะ

เสียงอ่อนโยนดั่งกับพระเอกในนิยายของวาทีหนุ่มที่อ่อนโยนและนิสัยดีที่สุดในกลุ่มกล่าวขึ้น

คีน : เย็นอะไรวะ ก็เห็นอยู่ไอแก๊งลูกหมา5ตัวแม่งปากหมาชิบหาย โดยเฉพาะไอคนที่ผมสีบลอนด์ๆขาวอะไรนั่นอ่ะ แม่ง

เสียงหมาโกลเด้นขี้หงุดหงิดกล่าวขึ้นพร้อมกับเสยผมไปพล่างๆ

เขต : กูว่าปล่อยไปก่อนเหอะ นักเรียนแพทย์อะอย่าไปหาเรื่องเลย ไว้เจอนอกสถานที่ค่อยจัดแม่งสักที

เสียงของเขต ทำเอาคีนทำหน้าครุ่นคิดและกลับมายิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คีน : ไอเดียดีวะไอเขต ดีๆมึงนี่เก่งวะ ป่ะพวกเลิกคลาสเรียนไปแดกเตี๋ยวนะ

เสียงขี้เล่นของคีน ทำให้เพื่อนๆงงงวยว่ามาอารมณ์ไหน แต่ก็ต้องตามน้ำไปก่อนเพราะนานๆทีคีนหนุ่มขี้หงุดหงิดจะมีโมเม้นขี้เล่น

ธารา : ไอคีนมันไปโดนตัวไหนมาวะไอเขต——"

เสียงสิ้นหวังของธาราทีี่มองเห็นคีนเพื่อนของตน เดินยิ้มเหมือนคนบ้า

วาที : เออหน่า..ดีกว่ามันหงุดหงิดวะ

เสียงอ่อนโยนของวาทีที่เพิ่มความสิ้นหวังให้กับธารา

...****************...