...ณ วันหนึ่งยามค่ำคืนที่เงียบสงบ...

ในวันที่ฉันจะต้องจากครอบครัวของฉันคุณแม่บอกสิ่งที่ฉันจะต้องทำถ้าอยู่ในถ่ำนี้แล้วฉันเป็นแค่เด็กตัวน้อยเสียงของท่านแม่ซังเหมือนไม่อยากจากฉันไปแล้วทำไมท่านแม่ต้องทำเช่นนี้ด้วย?ท่านแม่บอกฉันว่า"ลูกสาวตัวน้อยฟังแม่นะต่อไปนี้เจ้าต้องอยู่ที่นี้เป็นเวลา18ปีแล้วอย่าได้ออกมาเด็ดขาดไม่งั้นโลกใบนี้จะพังพินาศเพราะตัวของเจ้านะลูกน้อยลูกสาวตัวน้อยของแม่ถ้าหมดเวลาของเจ้าแล้วจะมีเทพแห่งโนโตมิมาบอกเจ้าว่า หมดเวลาที่ต้องอยู่ที่นี้แล้ว เจ้าลูกน้อยเจ้าจะทำอะไรของเจ้าที่เจ้าต้องการได้เลยในโลกใบนี้ของตัวเจ้าจะไม่มีกฎอีกต่อไปจงทำสิ่งที่เจ้าต้องการเถิดลูกน้อย" จากนั้นท่านแม่ก็ไม่ได้มาอีกเลยข้าเบื่อเหหลือเกินท่านพ่อท่านแม่แม้ว่าข้าอยากออกไปดูโลกภายนอกแต่ข้าทำได้เพียงแค่มองจากด้านในถ่ำเวลานั้นผ่านไปนานจนกระทั่งฉันอายุ 13ปีฉันไม่รู้หรอกนะว่าวันเดือนอะไรในขณะที่ฉันกำลังมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาวได้มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาเจอฉันเด็กชายปริศนาคนนั้นได้พูดกับฉันว่า"นี่เธอเองหรอ?โนริโตะเธอทำให้ตกใจแทบแย่ฉันเธอไม่ต้องกังวลนะปู่ของเธอเล่าให้ฟังน่ะ" ไม่รู้หรอกนะว่าเขาเป็นใครแต่เขาดูเป็นมิตรและยังดูน่ารักอีกตัวมีผมสีดำเขาพูดคุยกับฉันหลายอย่างฉันได้รู้ชื่อว่าเขาชื่อว่าฮานามิเป็นลูกบุญธรรมของท่านปู่ของฉันจากนั้นเวลาก็ได้ล่วงไปอีกจนกระทั่งฉันอายุ 25ในที่สุดเทพแห่งโนโตมิก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าฉันเทพตนนั้นบอกฉันว่า"หมดเวลาของฉันแล้วจงอย่าได้อยู่อาศัยอีกต่อไป"เทพโนโตมิก็ได้หายไปแล้วประตูถ้ำก็ได้เปิดฉันได้พบสะพานในประตูถ้ำแล้วมีต้นซากุระอยู่ในนั้นฉันสับสนมากว่าต้นซากุระมันเกิดในประตูถ่ำได้ไงฉันได้เข้าไปในนั้นมีผู้คนในนั้นมากมายฉันไม่แน่ใจว่าเขาใช่คนหรือเปล่าฉันเดินไปที่ร้านล่าปีศาจฉันได้เจออะไรก็ไม่รู้ที่ตัวเป็นคนหัวเป็นเทียน

ฉันก็ไม่ได้ไปใส่ใจจากนั้นคนหัวเทียนก็เดินมาหาฉันแล้วทักทายฉันด้วยเสียงอันยั่วยวนฉันก็ยังงงๆอยู่ว่าเขาพูดได้ไงทั้งที่หัวเขายังเป็นเทียน คนหัวเทียนใส่ชุดสูทจึงพูดขึ้นว่า"แม่หนูน้อยมีอะไรกับที่นี่หรือเปล่า~หากต้องการอะไรก็บอกฉันได้เลยว่าแต่ว่าแม่หนูน้อยเธอไม่กลัวที่นี่หรอ?"ฉันได้บอกว่าเขาว่าไม่กลัว คนหัวเทียนก็บอกฉันว่าอีกสักพักนึงจะมีคนมาแล้ว...แล้วที่นี่ก็คือสำนักงานล่าปีศาจฉันคิดว่าฉันจะอยู่ที่นี่สักพักนึงฉันเลยตอบคนหัวเทียนว่า"ฉันจะสมัครงานที่นี่"คนหัวเทียนก็ตามทำท่าตกใจจึงพูดขึ้นว่า"โอ้แม่หนูน้อยเธอใจกล้าดีนี่งั้นยินดีต้อนรับเข้าสู่สำนักงานล่าปีศาจ~ยินดีด้วยเธอได้เป็นพนักงานที่นี่แล้ว~ก่อนที่เธอจะเป็นพนักงานเต็มตัวเธอจะต้องทำอย่างไรอย่างหนึ่งเพื่อพิสูจน์ว่าเธอนั้นเหมาะสม ...... แล้วแม่หนูน้อยชื่ออะไรล่ะ.....

ฉันชื่อราอู๊ดนะยินดีที่ได้รู้จักนะ~"ซักพักนึงก็ได้มีผู้ชายผมขาวผิวขาวคนหนึ่งเดินมาหาและพูดกับฉันว่า "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับผมชื่อฮานามิโนโตะผมจะเป็นผู้พาคุณทำภารกิจครับ"จากนั้นบรรยากาศก็ให้เงียบลงอย่างกะทันหันเขาได้พูดขึ้นมา"คุณเป็นกึ่งเทพหรอครับ-"(แต่ฉันก็ไม่ได้ตอบเขานะอยู่ๆผู้ชายคนนี้ก็ยิ้มขึ้นมาเฉยเลยขนลุกชะมัด)เขาก็ได้พูดขึ้นมาว่า"ได้เวลาแล้วครับตามผมมาสิ"จากนั้นฉันและเขาก็ได้เดินออกมาจากสำนักงานและเดินออกมาไกลพอสมควรก็ถึงจุดหมายที่ฉันต้องทำภารกิจ

ซอยนี้มันเงียบผิดปกติมากมันไม่ควรเป็นอย่างนี้อยู่ๆก็เกิดเสียงร้องโหยหวนขึ้นมาและเสียงทรมานของเด็ก ฉันและเขาได้เดินไปต่อจากนั้นก็มีตัวประหลาดเคลื่อนคลานมาหาฉันอย่างช้าๆสัตว์ประหลาดนั้นมันพูดภาษาญี่ปุ่นโบราณ

ฉันจึงคิดขึ้นมาว่า(เขาคนนี้จะไม่ช่วยอะไรฉันเลยเพราะมันคือภารกิจของฉันน่ะหรอ?)....(ฉันจะต้องรีบร่ายมนต์แล้วไม่งั้นฉันไม่ตายแน่)

........

จากนั้นเขาก็ได้พูดขึ้นมาว่า"ยินดีด้วยนะครับคุณผ่านแล้ว"สีหน้าเขานิ่งละไร้อารมณ์....เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็พูดไม่ได้

เขาพูดขึ้นมาอีกว่า"ไปกันเถอะครับคุณโนริโตะ...(⁠◠⁠‿◠⁠)

"ไม่ปลอดภัยครับ"ฮานามิจึงพูดขึ้นมาอีกว่า"อ้อ !ผมลืมซื้อของเลยอ่ะครับช่วยรอหน้าร้านด้วยนะครับผมขอเตือนเอาไว้ก่อนอย่าไปไหนนอกจากหน้าร้านนะครับนี่คือคำสั่งแบบเด็ดขาดจริงๆนะครับ"ฉันจึงตอบตกลงไป

......ผ่านไปไม่กี่นาที......

"คุณโอโตริผมมาแล้วครับ^-^เราไปกันเถอะครับ"

วันนี้ฉันทำงานวันแรกสำเร็จไปราบรื่น

ฉันมีห้องส่วนตัวของตัวเองด้วยล่ะที่นี่มีแต่เยอะตุ๊กตานะวันถัดมาฉันไม่มีภารกิจให้ทำเลยฉันจึงถามคุณราอู๊ดว่าคนฮานามิเขาไปไหน คนเราอู๊ดก็บอกฉันว่า"เขาไปทำภารกิจใหญ่นะครับผมมีธุระอะไรกับเขางั้นหรอครับ"ฉันก็ตอบไปว่า"ไม่มีอะไรแค่สงสัยนะคะ" "งั้นหรอครับช่วงนี้เขาไม่ค่อยว่างนะครับ"ฉันจึงกลับไปที่ห้องตัวเองแล้ววันเดียวก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

...วันถัดมาอีกวันนึง...

อยู่ที่นี่ก็ไม่น่าเบื่ออะไรมากนักหรอก ฉันออกไปจากห้องแล้วถามว่า"มีภารกิจให้ฉันทำไมคุณหัวเทียนเออไม่สิคุณราอู๊ด" "วันนี้ก็ไม่มีอีกแล้วนะครับแต่ผมมีอะไรให้ช่วยหน่อยได้ไหมครับ"ท่านจึงตอบเขาไปว่า"มีเรื่องอะไรงั้นหรอคะบอกฉันได้เลยนะคะจะช่วยได้ทุกอย่าง" คุณล่ะอู๊ดก็ได้ตอบฉันว่า "คุณโนโตริช่วยไปห้องพยาบาลหน่อยได้ไหมครับเหมือนว่าคุณฮานามิเขาอยากเจอคุณนะครับ" ฉันจึงตอบตกลงไปแล้วเดินไปที่ห้องพยาบาล ฉันมองไปที่เขาที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงในห้องมืด "เข้ามาสิครับคุณโนโตริ" //ประตูปิดอย่างจัง "ฮานามิคุณมีอะไรให้ฉันช่วยหรอคะ" จากนั้นถ้าตอนนี้ก็ดึงฉันกดมานอนบนที่นอนแล้วพูดกับฉันว่า"ได้โปรดมานอนกับผมคนนึงได้ไหมครับ?"ผู้ชายคนนั้นเขาทำหน้าสิ้นหวังฉันจึงตอบเขาไปว่า" ไม่ค่ะฉันจะต้องออกไปแล้วค่ะ"

แต่เขาก็ยังดื้อดึงกับฉันไม่เลิกเขาดึงฉันไปอบกอด

แล้วพูดว่าอย่าจับผมไปเลยนะครับคุณโอโตริได้โปรดอยู่กับผมอีกสักพักนะครับ

ฉันจึงตอบคำพูดที่เย็นชาไปว่า"ไม่ค่ะฉันขอปฏิเสธ"

แอด:พอแค่นี้ก่อรนะแอดไม่รู้จะพิมอะไรแล้ว(⁠〒⁠﹏⁠〒⁠)

โปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไป

บ่ายๆๆๆหน่า👋