ในวันที่สงบสุขในโรงเรียนแห่งหนึ่ง
"วิเวีย"ไปอ่านหนังสือกันมั้ย
อ่ะ. ไป....ไปสิ"ริสา"
หญิงสาวทั้งสองเดินไปที่ห้องสมุดอันกว้างใหญ่หนังสือหลากหลายประเภท
เอองั้นเดี๋ยวจะไปอ่านหนังสือทำอาหารนะ
อืม....ได้แล้วเจอกัน
อ่ะนิยามเรื่องนี้ไม่เคยอ่านเลยแหะ
กาลครั้งหนึ่ง
ได้มีหญิงสาวนาม"พิมพิกา จิตชญา "
รูปร่างเล็กเรือนผมสีดำประกายม่วงอ่อนๆดวงตาสีม่วงดูลึกลับน่าค้นหา
ซึ่งเป็นหญิงสาวที่สวยงามและมีพลังที่ลึกลับ
เป็นที่หมายตาของพญานาคและพญาครุฑ
พญานาคสีเขียวราวมรกตและพญาครุฑสีแดงที่ส่องประกาย
พญานาคได้มอบกำไลให้นาง
พญาครุฑได้มอบแหวนให้
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หายตัวไป
ทำมั้ยหน้ากระดาษยังเหลืออยู่ล่ะแถมชื่อตัวเอกยังเหมือนเราอีกลักณะต่างๆ
วิเวียไปได้แล้ว
อ่ะ...อืม
**ตอนที่2ที่นี้ที่ไหนกันเนี้ย**
ได้แค่คิดและทบทวนทำมั้ยกันนะ
หนังสือเล่มนั้นกำไลหรอฉันเองก็มีแหวนก็มีของที่อยู่กับฉันตั้งแต่เกิด
อ่ะเสียง.....อะไร...กัน
ตุบ
เสียงกระทบลงบนโต๊ะ
เสียงคลื่นและเสียงสัตว์ต่างๆร้องกันอย่างมีความสุข
อ่ะที่นี้มันดินน้ำหรอ
ทะเลสาบหรอ
อ่ะ. หญิงสาวมองไปรอบๆพบทะเลสาบที่มีดอกบัวและผู้คนที่มีหางแหวกว่ายในน้ำ
สาวน้อยแบบเธอมาทำอะไรงั้นหรอเสียงผู้ชายที่อ่อนโยนถามเธอ
เออคือว่า....ฉัน...(ใครว่ะหล่อจัง)
นี้"กฤติเดช"ทำอะไรอยู่เสียงผู้หญิงอ่อนโยนถาม
แค่ถามเธอเอง"นิมมิต"
(อ่ะเจ้าตัวเล็กบินได้)
อ๋อข้าขอแนะนำตัวข้ามีนามว่า"กฤติเดช"เป็นพญานาคผู้เฝ้าเขตนี้ส่วนนี้นิมมิตเป็นภูตดอกไม้
แล้วเจ้าล่ะ
เออ...ฉันชื่อวิเวีย
วะ วิ เรีย เวียน ชายหนุ่มฝึกพูดชื่อเล่นของวิเวีย
เออเรียกเวียก็ได้นะ
เวียนสนใจไปเดินเล่นแถวนี้มั้ยแต่
อ่ะเธอ!คือมนุษย์ภูตน้อยแทรกด้วยความตกใจ
มนุษย์!มาทำอะไรที่นี้
(เมื่อกี่ยังดีๆ)
แค่หลงมานะพอตื่นมาก็มาอยู่นี้แล้ว
นัยตาสีม่วงหรือว่าพิมพิกางั้นหรอ
ใช่รู้ชื่อฉันได้ไง!
ชายหนุ่มมองไปที่แขนของหญิงสาว(กำไล!)
งั้นหรอพิมพิกาในที่สุดก็ได้พบกันแต่ช่วยถอดแหวนหน่อยได้มั้ย ข้าเองอยากดูหน่อย
ได้สิ กำลังจะถอดแหวนออก
ฟึบฟึบ
อย่าถอดออกนะ!!
อย่าถอดออกนะ!!
นั้นเป็นสิ่งที่ข้าตั้งใจให้เธอ!!
อ่ะ....ให้ฉันหรอว่าแต่คุณเป็นใครงั้นหรอ?
ข้าคือ"ชยานันท์" ผู้ปกครองเมืองบนท้องนภาเมืองนั้นมีชื่อว่า"นภาลัย"
นภาลัยอ่ะนะ....ชื่อตรงตัวเลยอ่ะ
เจ้าไปกับข้าเสียเถิดหนาอย่าไปสนใจพยานาคตนนั้นเลย
ทำมั้ยล่ะท่านทั้งสองถึงต้องการตัวข้า
เพราะเจ้าคือคู่ครองข้า/ของข้าทั้งสองกล่าวคำนั้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายกัน
ก็ๆเจ้ามีกำไลจากเกล็ดข้านี้
ฮึ..เจ้ามีแหวนที่เปรียบดั้งหัวใจข้าเลยนะ
เจ้าต้องมากับข้า!ทั้งสองกล่าวพร้อมกัน
ข้า......ข้าจะไปกับ......ท่านนั้น//ชี้นิ้วไปที่สระน้ำ
ไหน!มันคือผู้ใดกัน!พยานาคกล่าว
ใครกันผู้ใด!พยาครุฑกล่าว
ไม่เห็นจะมีผู้ใดเลยหนาอ่ะหายไปไหน//2
พอทั้งสองหันกลับมาวิเวียก็ได้หายไป
**เลข2หลังประโยคคือทั้งสองพูดพร้อมกัน**
...ตอนที่4 เจ้าคือใคร...
.
.
วิเวียวิ่งหนีมาแสนไกลมายังที่ที่เต็มไปด้วยสิ่งที่อันตารายมากมายไม่นานนักเธอก็ได้พบกับถำแห่งนึง
แฮกๆพัก..ที่นี้ก่อนน่าจะดี
ไม่รอช้าเธอเดินเข้าถ้ำไปด้วยความเหนื่อยล้า
เกร๊ก...เกร๊ก
อะไรเนี่ยยยยยยย...
กระดูสัตว์!
แย่ล่ะแย่ล่ะ.....ต้องรีบออกไป
โฮกกกกกกกก!!
ทันใดนั้นเสียงของเสือดังก้องกังวานไปทั่วพื้นป่า
อ่าาาา(ชิบล่ะ)
ต้องหาอ่ะฝุ่นหรอถ้าลองคลุกฝุ่นเพื่อกลบกลิ่นและเข้าไปในกองกระดูก
ตึกตึกฟุดฟิดฟุดฟิด
ข้าคิดว่ามีตัวอะไรมาเข้าถำข้าเสียอีก
...ความคิดของใคร?(คนหรอไม่สิที่นี้มีแค่เรา)
กลิ่นมนุษย์หรอชั่งหอมหวาน
เจ้าอยู่ที่ใดกัน....จงเปิดเพยตัวตนเสียเถิด
ข้าจะทำอย่างอ่อนโยนเลยนะ
มาสิ..มาสิ...ข้าไม่ได้กินเนื้อมนุษย์มานานแล้ว
เสือตัวนั้นหยุดตรงที่ซ่อนของวิเวีย
อยู่ตรงนี้หรือไม่คงไม่มั้งตรงนี้กระดูดเยอะเจ้าคงไม่ซ่อนหรอก
โฮกกกกกกก
อ่ะ...ไม่ไม่
เจอ.....ตัว...แล้ว
ไม่รอช้าเสือตัวนั้นกระโดดคร่อมหญิงสาวแล้วเลียไปทั้งเรือนร่างนั้น
ไม่ไม่...ได้โปรดอย่ากินข้าเลยนะอึก
ข้าหรอหึจะค่อยๆกินเจ้าที่ล่ะนิดนิด
เดียวนะกำไลนั้นมัน!!
เสือตัวนั้นมองไปที่กำไลแล้วเริ่มสั่นกลัวไม่พอยังเหลือบมองเห็นเหวนที่สวมไว้อีกด้วย
จะ...จะ..เจ้า...คือใครกันทำมั้ยถึงมีของพวกนี้ได้
วิเวียได้นึกถึงคำพูดของทั้งสอง
คำพูดของทั้งสอง
เพราะเจ้าคือคู่ครองข้า/ของข้าทั้งสองกล่าวคำนั้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายกัน
ก็ๆเจ้ามีกำไลจากเกล็ดข้านี้
ฮึ..เจ้ามีแหวนที่เปรียบดั้งหัวใจข้าเลยนะ
อ่ะข้าคือ......คู่ครองของท่านพยานาคและท่าน พยาครุตเลยนะถ้าเจ้ากล้ากินข้าล่ะก็พวกเค้าไม่ปล่อยเจ้าแน่
ก็ได้ข้าจะไม่กินเจ้า
คือว่าเจ้าคือเสือจริงๆหรอ
ก็ใช่นะสิ
หญิงสาวมองไปที่ชายหนุ่มที่ร่างกายกำยำและเส้นผมสีส้มเหลืองดวงตาสีเหลืองอำพันอันน่าหลงไหลแต่ทำมั้ยกันถึงไม่มีเสื้อผ้าสวมอยู่เลย
อ่ะว้ายยยย
อ่ะไรทำมั้ย
เจ้าออกไปก่อนได้มั้ย
ดะ..ได้สิ
วิเวียได้มองไปที่ดวงตาของเสือตัวนั้นทั้นใดนั้นเองก็มีรอยปรากฏรอยตรงแขนขวาและค่อยๆหายไป
ลวดลายผีเสือสีม่วงสีเดียวกับดวงตาของวิเวีย
นั้นแหละได้สร้างพันธมิตรเอาไว้สัญลักษณ์อันโดดเด่นลูกน้องที่เชื่องเชื่อฟังเจ้านาย
"นั้งลงซะ"วิเวียกล่าว
เสือตัวนั้นนั้งลงไปอย่างเชื่อฟัง
จงบอกชื่อของเจ้ามา
ข้ามีนามว่า"สิงห์"คือเจ้าป่าแห่งนี้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
