ในวันแรกของการเปิดภาคเรียนที่ 2 โรงเรียน****

6:55น.

"มึงยังไม่ตายอีกหรอวะ"

คำทักทายจากเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอหน้าข้ามตากันถึงสองเดือนพูดขึ้น เมื่อเต้ผู้เป็นเพื่อนเดินมานั่งโต๊ะเดียวกัน

"กูยังไม่ตาย ถ้าตายสิแปลก"

เสียงทุ้มต่ำตอบกลับอีกคนที่นั่งฝั่งคนตรงข้าม ที่ชื่อว่าซันหัวเราะอย่างเฮฮา ไม่นานเพื่อนคนอื่นๆก็ต่างทยอยกันเข้ามา อีกประมาณ3-4 คนเห็นจะได้และเพื่อนซึ่งเป็นผู้หญิงอีก1คน มานั่งร่วมโต๊ะด้วย นั่งคุยกันจนกระทั่งเข้าแถวยามเช้าในเวลา 7:45

พอหลังทำกิจกรรมเสร็จสรรพก็พากันขึ้นเรียนในคาบเช้า ทั้งกลุ่มเดินออกมาจากห้องหลังเลิกเรียนวิชาที่3 เพื่อไปทานข้าว และในกลุ่มนั้นประกอบไปด้วย

1.ภู เขาเป็นคนสูงพอประมาณและมีฝีมือการเล่นเกมเป็นเริส

2.ออมสิน เป็นคนสูงที่สุดในกลุ่มด้วยความสูง170ซม. (มั่ง)

3.เอ็ก เขาเป็นผิวคล้ำและทำตัวปัญญาอ่อนไปวันๆ

4.เมฆา เป็นคนที่ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่ค่อยจะซีเรียสสักเท่าไหร่

และ

5.เต้ เขาเป็นคนพูดมากและชอบเล่นแต่มุกเกย์ๆ

ในระหว่างทางเดินออกจากโรงอาหารไปหาที่นั่งเล่น เต้ก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ก่อนที่เอ็กจะขอเข้าตามอีกไม่กี่นาทีให้หลัง

"ฮะๆ พวกแม่งทั้งสองคนจะเข้าห้องน้ำด้วยกันหรือยังไง?ห้องเดียวกันอะ" เสียงใสหัวเราะคิกคัก กับเพื่อนอีกสองคน

"อาจจะซัมติงอะไรรึเปล่าน้าา"ออมสินพูด "ไม่แน่นะ เข้าไปเซ้กกันแน่ๆ555" เขาพูดเสริม ทั่งสามไม่ได้ใส่ใจทั้งคู่แล้วไปหาที่นั่งตามปกติ

ในอีกทางด้านหนึ่งเต้เดินไปทางห้องน้ำหลังโรงเรียนซึ่งเป็นห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด ไปพร้อมกับเอ็กที่เดินให้หลังมา เอ็กกระโจนจับเต้ในทันทีที่เต้เผลอ ร่างคล้ำลากเต้ไปที่ลับตาคนอย่างเร็ว โดยที่คนโดนลากเองก็ไม่ขัดขืน เอ็กผลักเต้ไปชิดกำแพงแล้วประกบเข้าใกล้จนได้ยินลมหายใจของกันและกัน "นี่...เอ็ก กูทำตามที่บอกแล้วนะ.."

เต้พูดด้วยเสียงสั่นเครือ มือดำคล้ำลูบไล้จากชายกางเกงนักเรียนขึ้นไปถึงต้นขา ความเสียวซ่านั้นทำให้เต้ต้องร้องซีด ทันทีเอ็กปลดกางเกงของคนตรงข้ามออก แล้วมองดูจีสตริงสุดเซ็กซี่ที่ตนได้บอกให้เต้ใส่มา เอ็กยิ้มเเสยะด้วยความพอใจ "ใส่มาจริงด้วย น่าเอาชะมัด"

เอ็กประกบจูบอย่างเร้าร้อน เมื่อเต้ขัดขืนแม้แต่น้อย ความเร้าร้อนก็ยิ่งทวีคูณ เสียงลมหายใจของเต้เริ่มถี่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เอ็กจึงผละจูบออกมา ของแข็งๆดันตรงเป้าของเต้ ร่างคล่ำก็ปลดกางเกงของตนออกบ้าง เมื่อกางเกงหล่นลง ก็เผยให้เห็นแก่นกายที่เข้มและคับแน่น

อยู่ในกางเกงในสีแดงสด เต้ก็รู้งานจึงคุกเข่าลงพรางเอามือคล่ำในส่วนที่คับแน่นนั้น เขากลืนน้ำลายลงคอก่อนหนึ่งอึก จึงเริ่มนำแก่นกายของอีกคนเข้าปากตนจนสุดแล้วลูดออกมาเบาๆ ฮา....กลิ่นนี้มัน เขาเริ่มรูดขึ้นลงอย่างช้าไปและเร่งความเร็วจนมีน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมา น้ำนั้นได้พุ่มเต็มปากแต่ก็ฝืนกลืนลงไปตามคำสั่งของอีกคน เอ็กยิ้มแฉ่งแล้วกล่าวว่า

"เก่งดีนี่..."

เอ็กจับอีกคนชิดกำแพงแล้วยกขาทั่งสองขึ้น ร่างคล้ำเสียบแก่นกายของตนเข้าไปในช่องสุดรัดแน่นที่ประดับไปด้วยจีสตริงที่เต้ใส่มา และด้วยความหึกเหิม เอ็กก็ได้ทำการเสียบจนมิดด้าม ทำให้อีกคนร้องด้วยความเสียว "อ้าส์!!!ลึกเกินไปแล้ว เอาออกเดี๋ยวนี้ " เมื่อเอ็กได้ยินเสียงร้องอันหวานใสที่ห้ามตน กลายเป็นว่า ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ และได้ทำการขยับสะโพกในจุดที่เต้เสียวที่สุด จนเต้ต้องร้องครางอีกครั้ง

"ซีดดด!!!เอ็ก!!! อ้าส์!!!!!!"

"นี้แค่เพิ่งเริ่มต้นเองนะ ที่รักของผม^^"

-จบตอน-

ณ งานวันวาเลนไทน์ของโรงเรียน

บรรยากาศภายในงานก็เริ่มไม่มีใครสนใจเท่าไหร่ เพราะตอนนี้เป็นเวลาค่อนข้างเย็นแล้ว นักเรียนในโรงเรียนต่างก็เริ่มพากันทยอยกลับบ้านกันไปทีละนิดทีละหน่อย คงเหลือแต่บางคนที่ฝึกซ้อมกีฬาอยู่ในที่ต่างๆ และในตอนนี้มีเพียงคนสองคนนั่งรับลมชมวิวของโรงเรียนในยามเย็นที่แสตนเชียร์ข้างสนามฟุตบอล แสงสลัวสีส้มอ่อนฉายลงมากระทบกับผิวหนังของทั่งคู่

"เออ ..ไอภู...แฟนมึงจะว่าไหมถ้ามึงเกิดมีกิ๊กกับผู้ชาย..?"

"อืม..ก็ต้องว่าอยู่แล้ว ถามแปลกๆ? แล้วมึงละสิน เมื่อไหร่จะมีเมียกับเขาสักที?"

"เหอะ จริงๆแล้วเมียกูก็อยู่ข้างๆตัวกูนี้แหละ..."

"?"

ภูจ้องหน้าออมสินอย่าสงนสงใส เพราะปกติเจ้าตัวจะไม่ถามเรื่องอะไรแบบนี้ แต่ออมสินก็กลับจ้องตาของอีกคนด้วยสายตานุ่มนวล ทำเอาภูเสียทรงไปชั่วขณะแต่ก็เก็บอาการไว้ แต่หูแดงอย่างเห็นได้ชัด นี้ฉันเขินงั้นหรอ!!บ้าไปแล้ว ภูรีบหันหน้ากลับอย่างรวดเร็ว ในทันทีที่คิดว่าสบตากับอีกคนนานเกินไป พอออมสินเห็นแล้วก็หลุดยิ้มมุมปากขึ้นมา

"หึ่ม! เอาหล่ะ! กลับบ้านกันดีกว่า วันนี้พ่อแม่ของมึงฝากมึงไว้กับกูด้วยหละ พวกท่านบอกว่าวันนี้จะไม่กลับบ้านจะกลับมาก็พรุ่งนี้เลย แล้ววันนี้พ่อแม่กูก็ไม่อยู่ด้วยเหมือนกัน!"

พอออมสินพูดจบก็ลูกขึ้นยืน แล้วยื่นมือให้อีกคนจับ อีกคนก็จับมือลุกขึ้นอย่างว่าง่าย พร้อมกับสะพายกระเป๋าไปด้วย ไม่นานทั้งสองก็ถึงบ้านของออมสินเป็นที่เรียบร้อย มาถึงหน้าบ้านตอนที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าพอดี แต่ช่างโชคไม่ดีนัก กลับมีฝนโหมกระหน่ำเสียสะอย่างนั้น ทั่งคู่เลยตัวเปียกโชกก่อนที่จะได้เข้าบ้านไป

"ไม่คิดเลยว่าฝนจะตกแบบนี้นะ.."

ออมสินได้พูดขึ้นมาพร้อมกับจับมือภู แล้วพาขึ้นไปชั้นบนที่เป็นห้องของคนเอง

"รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ ถ้าไม่สะบายไม่รับผิดชอบนะ!"

"เดี๋ยว แต่กูไม่มีเสื้อผ้าเอามาเปลี่ยนนะ?"

"ก็ไม่เห็นจะเป็นไรใส่เสื้อผ้ากูก็ได้ กูไม่ซี"

"กูไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น—"

"เออน่า ใส่ๆไปเถอะ"

หลังจากที่คุยกันเสร็จ ออมสินก็เลยดันอีกคนเข้าห้องน้ำไปทั้งอย่างนั้นโดยที่ลืมหยิบเสื้อผ้าให้ แต่แล้วเวลาก็ผ่านพ้นไปถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว อีกคนก็ยังไม่ออกมาสักที ออมสินเข้าจึงไปเคาะประตูห้องน้ำ แต่ก็ได้ยินแค่เสียงอู้อี้จากในลำคอของอีกคนมาอย่างเดียว แล้วในขณะที่ร่างใหญ่จะเปิดประตูเข้าไป อีกคนก็เปิดประตูออกมาพอดีเป๊ะ ภาพที่ออมสินเห็นอยู่ตรงหน้าตอนนี้กลับทำให้เขาตะลึงไปชั่วขณะ ร่างกายที่ขาวอมชมพูราวกับผู้หญิง ดูเปราะบางเหมือนสามารถจะปลิวไปกับลมได้ หยดน้ำที่อยู่ตามตัว สร้างความเซ็กซี่ให้เจ้าตัวไม่น้อย และผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่คาดเอวเอาไว้ ราวกับว่าเป็นร่างที่เปลือยเปล่าซะอย่างนั้น

"แล้ว...เสื้อผ้ามึงละ?"

"ก็มึงไม่หยิบมาให้กูหนิ จู่ๆก็ดันเข้าห้องน้ำเลย แล้วคิดว่ากุจะใส่อะไร?"

เมื่อร่างใหญ่ได้ยินเช่นนั้น จึงรีบไปค้นหาเสื้อผ้าที่เล็กที่สุดเพื่อหาไซส์ที่เหมาะกับคนตัวเล็กมี่เพิ่งออกจากห้องน้ำมาหมาดๆ เมื่อหาชุดได้แล้วก็ให้อีกคนลองใส่ทันที แต่มีแค่กางเกงขาสั้นที่ใส่ได้พอดีตัว แต่เสื้อมันก็ใหญ่ไปอยู่ดี จนปิดกางเกงขาสั้นเอาไว้มิด โอ..วาบหวิบกินใจจริงๆ หลังจากที่จับคนตัวเล็กใส่เสื้อผ้าเสร็จ ก็ถึงตาคนร่างใหญ่เข้าไปอาบน้ำบ้างแล้ว ในเวลาไม่นาน ออมสินก็ออกมาจากห้องน้ำมา ก็พบกับภูที่นอนคว่ำเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงนอนราวกับเป็นเตียงตัวเอง ร่างใหญ่เลยเดินไปเปิดทีวีที่อยู่ในห้อง แล้วจึงหันไปคุยกับอีกคน

"นี่ คืนนี้ให้มึงนอนบนเตียงแล้วกันนะ ส่วนกูจะนอนพื้นเอง เป็นไง"

"แล้วทำไมนอนด้วยกันล่ะ? ชายกับชายนอนด้วยกัน เห็นจะเป็นไรไป?"

"ก็....."

ออมสินยังไม่ทันพูดจบ เสียงฟ้าร้องก็อึกทึกครึกโครมไปทั่วฟ้า ทันใดนั้นเองไฟบ้านก็ดับลง

"อะไรเนี่ย! ไฟดับ"

ภูลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วโวยวายไปครู่ใหญ่ก่อนจะนั่งหัวเราะด้วยกันทั่งคู่ เพราะมีน้อยมากที่ไฟในบ้านจะดับสนิทขนาดนี้ พอทั่งสองเสร็จจากการหัวเราะจนหน่ำใจ ภูจึงมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาได้ว่าจะเล่นผีถ้วยแก้วกัน แต่ออมสินก็ต้องรีบปฏิเสธไปเพราะว่าตนนั้นกลัวผี ทั่วห้องเลยตกอยู่ในพภวังค์ความเงีบบ บรรยากาศภายนอกที่ฝนตกหนักบวกกับไฟที่ดับอยู่นั้น ทำให้ข้างในห้องนั่นหนาวไม่น้อย เมื่อเวลาผ่านไปนานพอสมควร ไฟห้องก็ยังไม่สามารถกลับมาสว่างได้ ทั่งสองเลยควานหากันในความมืดที่มองอะไรไม่เห็น

"!!! อะ..อ้ะ!! มะ..มือมึง!! อะ เอาออกไปนะเว้ย!! "

"เห้ย! โดนของมึงหรอ! กูขอโทษ!!"

ออมสินชักมือกลับอย่างไว แต่ทว่าในระหว่างที่ออมสินชักมือกลับเลยเสียการทรงไป แล้วล้มทบตัวอีกคน จนหน้าของคนร่างใหญ่แนบกับหน้าอกคนตัวเล็ก พลันได้ยินเสียงหัวใจดังครึกโครมอย่างหนัก ทันใดนั้นเอง ไฟก็กลับมาพอดี ภาพที่ปรากฏออกมา ร่างของทั่งสองที่กำลังคร่อมกันอยู่ กับใบหน้าของภูที่แดงก่ำและหน้าของออมสินก็แนบอกของภู แล้วทั่งคู่ก็สบตากันไปครู่ใหญ่ ออมสินเห็นแบบนั้นจึงค่อยเลื่อนไปประกบจูบบนปากของอีกคน พร้อมกับควานรสหวานในปากของอีกคน เมื่ออารมณ์มันพาไป มือลูบไล้ไปตามร่างกายของภูราวกับหนวดปลาหมึกแล้วมาหยุดแก่นกลางของอีกคน ภูครางออกมาในลำคอ ออมสินจับคนตัวเล็กถอดเสื้อผ้าจนหมด แล้วเริ่มประจบจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง แต่ก็ไม่วายที่จะใช้มือลูยแก่นกายของคนทั่งสองไปด้วย มือใหญ่ลูบขึ้นลงด้วยความเร็วตามลําดับ เสียงหอบของภูก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งแก่นกายทั้งสองก็ปรากฏน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา คนร่างใหญ่เริ่มทนไม่ไหวกับความเร้าใจแล้วเร้าร้อนนี้ ถึงนำแท่งดวงใจสอดใส่ในตัวของอีกคนอย่างแรง

"อึก!!อะ..อ๊า!! ละ ลึกเกินไป!"

มันเสียวซ่าจนคนตัวเล็กต้องร้องซีดขึ้นมา ด้วยความเร็วและรุนแรงทำให้ส่วนล่างของคนตัวเล็กชาไปหมด ออมสินก้มลงมากระซิบข้างหูของภูเบาๆว่า

"กูชอบมึงนะ"

แต่เกินคาด ภูได้กอดอีกคนไว้แน่น ใบหน้าที่แดงก่ำของเจ้าตัวที่หอบอยู่ก็ตอบ

"อะ..อือ..กูก็ชอบมึง..พะ เพราะงั้นรีบทำให้เสร็จเถอะ— อึก!!! อ๊าส์ อ๊ะ !!!?? ยะ อย่าเร่งความเร็วสิ เดี๋ยว! อ๊าา ทะ ทำไมของมึงใหญ่ขึ้นหล่ะ!! อื๊ออ"

"ภู...คืนนี้กูไม่ให้มึงนอนแน่"

[จบตอน]