“สวัสดีค่ะ วันนี้ของขวัญจะมาแนะนำการแต่งหน้าให้ดูเป็นธรรมชาติกันนะคะ ทาครีมกันแดดที่ SPF 50 Pa+++ ใช้ อุทัยทิพย์ ทาหน้าแก้มบางๆ ใช้แป้งฝุ่นเด็ก ปัดให้ทั่วหน้าใช้ eye shadow สีดำ ทาบางๆ ตามรูปคิ้วเท่านั้น ปัดเศษออก เพื่อให้ดูเป็นธรรมชาติ ไม่เข้มจนเกินไป ดัดขนตา ทาปากด้วยอุทัยทิพย์ ด้านในปากบางๆ เท่านั้น เพียงเท่านี้ก็เสร็จแล้ว ได้ลุคเบาๆ ธรรมชาติ และก็ไม่เข้มจนเกินไปด้วยค่ะ”

ฉันชื่อ ของขวัญ รักการแต่งหน้าเป็นชีวิตจิตใจ เวลาว่างๆ ก็ชอบอัดคลิปแนะนำการแต่งหน้าลงโซเชี่ยวให้กับสาวๆ ที่ติดตามฉัน

“นี่แกก็แนะนำธรรมชาติมากเลยเนอะ สมัยนี้ใครเขาใช้อุทัยทิพย์กันย๊ะ” เสียงเพื่อนฉันเอง เฟย์ เธอกำลังนั่งดูคลิปแนะนำการแต่งหน้าของฉัน

“แกก็ไม่รู้อะไร อุทัยทิพย์นี่นะ มีสรรพคุณเยอะเลยแหละ นอกจากจะเอามาใช้แต่งหน้าได้แล้ว เอาไปผสมกับน้ำดื่มก็ช่วยแก้ร้อนในได้ด้วยนะ”

“เหรอ....” เหมือนเฟย์ไม่ค่อยจะเชื่อฉันเลยแฮะ

“ตอนบ่ายไม่มีเรียน ไปดูหนังกันไหม” เฟย์ชวน

“ฉันมีนัดแล้วอ่ะ” ฉันบอกเพื่อน

“เดี๋ยวนี้มีนงมีนัด กับใครอ่ะ ผู้ชายป่ะ” เฟย์ยื่นหน้ามาถามอย่างสนใจ

“ค่ะ ผู้ชาย..ที่ไม่แท้”

ฉันรับปากกับพี่เอ็มมี่ สาวประเภทสอง ว่าจะไปช่วยงานเจ๊แกที่สตูถ่ายแบบ

“เหอะ! ก็นึกว่าของแท้” เฟย์พูดอย่างเซ็งๆ

ฉันกับเฟย์เรารู้จักกันตั้งแต่ปีหนึ่ง จนตอนนี้ฉันอยู่ปีสามแล้ว

“แล้วแกจะไปดูหนังป่ะ” ฉันถามเฟย์

“ทำไม เปลี่ยนใจจะไปกลับฉันแล้วเหรอ” เฟย์หันมาถามอย่าง งงๆ

“เปล่าฉันว่าจะแวะไปซื้อเครื่องสำอางก่อน จะได้ไปพร้อมกัน”

“โธ่ ไอ้เราก็นึกว่าจะไปดูหนังด้วย” เฟย์ทำหน้าง้อไม่เลิก

“เอ้าน่า ไว้วันหลังแล้วกัน” ฉันลุกขึ้นไปเกี่ยวแขนเฟย์ให้ลุกตาม

ห้างสรรพสินค้า

ฉันแยกตัวจากเฟย์เพราะเพื่อนไปดูหนัง ส่วนฉันก็มาเลือกซื้อเครื่องสำอาง ได้ของที่ต้องการเสร็จ ฉันเลยก็แวะเข้าห้องน้ำสักหน่อย

“อ๊ะ...อ๊ะ..”

เสียงอะไร! ฉันหันหลังไปจ้องประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทอยู่ ซึ่งห้องอื่นก็ว่างหมด มีเพียงหนึ่งห้องอยู่ด้านในสุดที่ไม่ว่าง

“เก่งจังค่ะ..อ๊า..”

โอ๊ย..จะบ้าตาย คนพวกนี้ ทำอะไรไม่รู้จักอายฟ้าอายดินกันบ้างเลย

ฉันรีบล้างฟองสบู่ออกจากมือให้เร็วที่สุด อยู่นานไม่ได้ แสลงหู

ปึก!

ประตูห้องน้ำ ที่มาของเสียงสุดสยิวถูกเปิดออก และฉันก็ต้องชะงักค้างเผลอจ้องผ่านกระจก มองบุคคลที่เดินออกมาจากห้องนั้น

เขาเดินตรงมาหาฉัน แล้วก็โอบเอวฉันจากด้านหลังอ้อมมาด้านหน้าเพื่อล้างมือเขา

“กดสบู่ให้หน่อยสิ ของขวัญ” ใช่ ฉันรู้จักเขา แล้วเขาก็รู้จักฉันด้วย

“กดเองสิ แล้วก็ช่วยเอามือนายออกจากเอวฉันด้วย ไดมอนด์” เขาคือไดมอนด์ เพื่อนสมัยมัธยมของฉันเอง แล้วก็เพื่อนร่วมมหาลัยด้วย

“เร็วๆ” ไดมอนด์ทำหน้าดุ

แล้วฉันก็จำใจต้องทำตามที่เขาบอก จะได้ไปพ้นๆ ซะที

“เปิดน้ำให้ด้วย” เนะ! ยังจะมาใช้ต่ออีก

“ทำไมนายต้องมาโอบฉันด้วยเนี้ย อ่างล้างมืออันอื่นก็ว่างอยู่” ฉันเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ

กลิ่นกายของเขาแตะจมูกฉันอย่างจัง ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้มันทำให้ฉันใจสั่น

ทั้งที่รู้ว่าคนอย่างเขาร้ายกาจแค่ไหน แต่ก็หยุดความรู้สึกไม่ได้อยู่ดี

“ทำไม วันนี้ไม่ทาแป้งเด็ก” นี่เขารู้ได้ไง

วันนี้ฉันลองใช้เครื่องสำอางที่ได้มาจากพี่เอ็มมี่ ก็เลยไม่ทาแป้งเด็กเหมือนทุกวัน

“ยุ่งอะไรด้วย ปล่อย!” ฉันดันตัวไดมอนด์ออก แล้วเขาก็ยอมถอยออกให้

“แล้วก็นี่ห้องน้ำผู้หญิงนะ” ฉันบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาไม่ควรมาเข้าห้องน้ำหญิง

“ก็ผู้หญิงพามา” ไดมอนด์ตอบฉันหน้าตาเฉย

“ไดมอนด์ขา..” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำที่ไดมอนด์เดินออกมา หล่อนอยู่ในยูนิฟอร์มของพนักงานร้านขายนาฬิกา เพราะบนอกเสื้อมีชื่อร้านอยู่

อีกแล้วเหรอ ไอ้นิสัยกินไม่เลือกเนี้ย เหอะ! แล้วทำไมฉันต้องหงุดหงิดด้วยเนี้ย

“จะไปไหน” ไดมอนด์จับข้อมือฉันไว้

“ไปทำอะไรที่มันมีไร้สาระ” ฉันแอบแขวะซะเลย

“เดี๋ยวไปส่ง” พูดจบ ไดมอนด์ก็จับมือฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ

“เดี๋ยว! ไดมอนด์ แล้วฉันล่ะ” เสียงผู้หญิงที่เขาพึ่งเล่นด้วยในห้องน้ำร้องเรียก

พอเดินออกมาจากห้องน้ำฉันก็ถูกผู้หญิงจำนวนไม่น้อยจ้องเขม็ง นี่เขาคงไม่คิดว่าฉันพาไดมอนด์เข้าห้องน้ำหรอกนะ คงไม่ทันล่ะ

“เด็กสมัยนี้ จริงๆ เลย” เสียงป้าคนหนึ่งพูดขึ้น เมื่อฉันเดินผ่าน

“นี่นาย คนอื่นเขาเข้าใจผิดหมดแล้ว” ฉันหันไปโวยวายกับไดมอนด์

“อยากให้เขาเข้าใจถูกไหมล่ะ” ไดมอนด์หยุดเดินแล้วหันมาถามฉัน

“มะ..หมายความว่าไง” นี่เขาคงไม่ได้คิดจะทำอะไรฉันใช่ไหม

สองมือหนายกขึ้นมาล็อกหน้าฉันไว้ ใบหน้าขาวเนียนเหมือนผิวผู้หญิงค่อยๆ ก้มลงมาเรือยๆ ฉันหลับตาปี๋ทันที

“ยัยบ๊อง!”

ไดมอนด์แค่เป่าลมใส่หน้าฉัน เฮ้ออออ โล่งอก นึกว่าจะโดนซะแล้ว

“จะไปไหน” พอขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย เขาก็ถามขึ้น

“ไปสตูดิโอ M” ฉันเบือนหน้าไปมองข้างทางไม่กล้าสบตาเขา เพราะเหตุการณ์เมื่อกี้ทำฉันใจเต้นแรงไม่หาย

.

.

คลื่น....คลื่น....คลื่น....

“ค่า พี่เอ็มมี่”

“มาถึงรึยังค่ะลูก” พี่เอ็มมี่ถาม

“ตอนนี้ของขวัญอยู่หน้าตึกแล้วค่ะ” พอฉันลงรถเสร็จ ไดมอนด์ก็ขับรถออกไปเลย

“พอดีเลย รอรับนางแบบของเรามาด้วยนะ” พี่เอ็มมี่บอก

“ได้ค่ะ” ฉันคุยกับพี่เอ็มมี่เสร็จก็เข้ามานั่งรอในร้านกาแฟหน้าสตูดิโอ นั่งรอสักพักก็เจอนางแบบเหมือนในรูปที่พี่เอ็มมี่ส่งมาให้ดู

“คุณไลลาใช่ไหมคะ” ฉันเข้าไปทักทันที

“ไม่ต้องเรียกคุณหรอก เรียกพี่ไลลาก็พอแล้ว” ว๊าว..ใจดีจัง เคยเจอแต่พวกเวี่ยงๆ วีนๆ

“ได้หรอค่ะ คุณ..เอ๊ย..พี่ไลลา ใจดี แถมสวยมากๆ ด้วย” ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีก

“จ๊ะ พาพี่ไปแต่งตัวได้ล่ะ”

ฉันเดินนำพี่ไลลาขึ้นมายังชั้นสองของสตู แล้วก็แยกตัวมาเตรียมอุปกรณ์ในการแต่งหน้า และเสื้อผ้ารอพี่เอ็มมี่ สักพักพี่เอ็มมี่กับพี่ไลลาก็เดินเข้ามา

“นี่เรานะชื่ออะไร พี่ยังมีรู้ชื่อเราเลย” พี่ไลลาถามฉัน เมื่อเธอกำลังนั่งแต่งหน้า

“ของขวัญค่ะ” ฉันหันไปตอบแล้วยิ้มหวานให้

“ชื่อน่ารักจัง” พี่ไลลาชม

“ลูกสาวพี่เองแหละ ปั้นมากับมือ เขาเป็นบิวตี้บล็อกเกอร์ด้วยนะ มาคอยเป็นลูกมือพี่หาวิชาเพิ่มเติม เด็กคนนี้ขยันดีนะ” พี่เอ็มมี่เอ่ยชม

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่า ชมของขวัญจนตัวจะลอยแล้วนะ” ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้นสักหน่อย

“จ้า คุณลูกสาว” พี่เอ็มมี่หันมาตอบ ฉันยิ้มหวานกับไปให้ พี่เอ็มมี่เอ็นดูฉันมากและฉันก็ซึ่งในน้ำใจของพี่เอ็มมี่ที่สุด

ฉันนั่งดูพี่ไลลาถ่ายแบบ เขาดูมืออาชีพมาก มองมุมไหนก็สวยไปหมด

พอเสร็จงานฉันก็ช่วยพี่ๆ ทีมงานเก็บของ เพราะงานส่วนของฉัน เก็บเรียบร้อยแล้ว

“นี่ๆ ของขวัญ ไปเปลี่ยนชุดไป๊” พี่เอ็มมี่เดินมาบอกฉัน

“ทำไมล่ะคะ” ฉันถามอย่าง งงๆ

“ก็เขาจะไปกินข้าวกัน พอกินข้าวเสร็จก็จะไปดื่มต่อสักหน่อย” พี่เอ็มมี่อธิบาย

“แต่ของขวัญไม่มีชุดเปลี่ยนอ่ะ” ฉันไม่ได้เตรียมมา เรียนเสร็จก็มาในชุดนักศึกษาเลย

“ไม่ใช่ปัญหาจ๊ะ ในห้องแต่งตัวเลือกเอาเลย คุณลูกจะใส่ชุดไหน” พี่เอ็มมี่บอก

ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ เดินไปค้นเสื้อผ้าที่ราวผ้าเพื่อหาชุดที่ตัวเองใส่ได้ ฉันหยิบเสื้อยืดสีเหลืองกับกางเกงยีนขาสั้นสีดำออกมาเปลี่ยน

“พร้อมค่ะ” พอเปลี่ยนชุดเสร็จฉันก็เดินออกมาหาพี่ๆ ทีมงาน

ST ผับ

ตืดๆ ๆ ตืดๆ ๆ

เสียงเพลงฮิตเบสหนักๆ ทำให้ผู้คนที่เข้ามายังสถานที่แห่งนี้ได้ปลดปล่อยและวาดลวดลายกันอย่างสนุก

“เอ้า ชน..” ฉันยื่นแก้วของตัวเองไปชนกับแก้วของพี่ๆ

ตอนนี้เริ่มตึงหน่อยๆ ล่ะ สามแก้วแล้ว ฉันคอไม่แข็งซะด้วยสิ

“พี่ๆ ของขวัญว่าเรามาเล่นเกมกันดีกว่า” ฉันชวนพี่เล่นเกมดีกว่าตั้งท่าดื่มอย่างเดียว

“เกมส์อะไรยะ” พี่เอ็มมี่ถาม

“ก็ตั้งคำถามแล้วมาโหวตกัน ใครถูกเลือกมากที่สุดต้องดื่มเหล้าหมดแก้ว” อธิบายเสร็จฉันก็ชงเหล้าใส่แก้วไว้

“มา ใครเริ่มก่อนดี ให้บอสตั้งคำถามก่อนเลย” ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอคำถามอย่างตื่นเต้น

“ใคร...หล่อที่สุดในโต๊ะ” คนหล่อหรอก็พี่มิโน่ไงหล่อสุดล่ะ ฉันชี้ไปที่พี่มิโน่

พี่มิโน่ก็จับแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

“จะไม่ปฏิเสธหน่อยหรอกว่ะ” บอสของพวกฉันท้วงพี่มิโน่

“ก็เห็นๆ กันอยู่” ก็พี่เขาหล่อจริงอ่ะ ฉันยังแอบมองเลย สงสัยจะเมาล่ะ

“อ่ะ คุณมิโน่ตั้งคำถามต่อเลยครับ” พี่ตากล้องบอก

“คิดว่าใคร...เคยมีแฟนเยอะที่สุด” ก็ต้องเป็นคนสวยๆ อยู่แล้ว และในนี้พี่ไลลาสวยสุด ฉันชี้ไปที่พี่ไลลา

“ฉันยังไม่มีแฟนสักหน่อย^-^” ไม่น่าเชื่อ คนสวยไม่มีแฟน

“จริงหรอเนี้ย น้องไลลายังโสดหรอครับ” เสียงพี่ทีมงานคนหนึ่งถามขึ้น

“ก็มีคุยๆ อยู่แหละค่ะแต่ไม่ได้จริงจังอะไร” นั้นสินะก็ต้องมีคุยๆ อยู่แล้วล่ะ สวยขนาดนี้

“ได้ไงครับน้องไลลา ต้องหมดแก้ว” เสียงพี่ตากล้องบอกพี่ไลลา

“อุ๊ย..ชอบเพลงนี้ไปแดนซ์กัน” จู่ๆ พี่เอ็มมี่ก็ลากทุกคนออกไปเต้น

ไหนๆ ก็มาเที่ยวทั้งที สนุกให้สุดเวี่ยงไปเลยดีกว่า ฉันออกไปเต้นกับพวกพี่ๆ ทีมงานอย่างสนุกสนาน ไม่ได้ปลดปล่อยมานานแล้วเต็มที่หน่อยแล้วกัน

“ว๊าย..เริดมากค่ะลูกสาว” พี่เอ็มมี่ชม เมื่อฉันออกสเต็ปโดนใจเจ้

“สุดเวี่ยงเลยครับ ของขวัญ” ฉันไม่รู้ว่าใครพูด แต่ฉันก็ทำตาม เดินขึ้นไปบนฟลอร์ออกสเต็ปยั่วยวนตามอารมณ์ที่มีแอลกอฮอล์เป็นตัวกระตุ้น

โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาหนึ่งจ้องทุกกิริยาการกระทำของฉัน

พอจบเพลงก็พากันเดินกลับมาที่โต๊ะ ต่างก็นั่งหอบหายใจกันยกใหญ่

“ไม่น่าเชื่อว่าของขวัญจะเต้นเก่งขนาดนี้” พี่ทีมงานคนหนึ่งเอ่ยชม

“นี่ลูกสาวใครค่า ลูกสาวคุณแม่เอ็มมี่ซะอย่าง เอ้าชน...” พี่เอ็มมี่ออกรับให้ เพราะตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก

ไม่เคยสุดเหวียงแบบนี้มาก่อนเลย

.

.

“มิโน่! ปล่อย!” ฉันหันไปตามเสียงของพี่ไลลา ก็เห็นพี่มิโน่กำลังจับหน้าพี่ไลลาไว้ นี่พวกเขารู้จักกันเหรอ

ก็ไม่แปลกหรอกพี่ไลลาสวยขนาดนั้น คงจะฮอตในหมู่หนุ่มๆ น่าดูเลย

จากนั้นก็มีผู้หญิงหน้าตาน่ารัก เดินเข้ามอาละวาดทำให้วงแตก ดูจากสถานการณ์แล้วเขาน่าจะเป็นเมียพี่มิโน่

เห็นเขาประกาศความเป็นเจ้าของซะขนาดนั้น

“พอได้แล้ว เฌอรีน” ฉันหันไปตามเสียงนั้น ไดมอนด์นิ

“ไดมอนด์ มาได้ไง” พี่ไลลาถามเขา นี่รู้จักกันด้วยหรอ

“พี่พาเมียพี่กลับไปเหอะ ที่นี่เขาวุ่นวายกันพอแล้ว”

ฉันไม่เคยเห็นไดมอนด์ในโหมดนี้เลยเหะ พี่ไลลาคงจะสำคัญกับเขาจริงๆ

อยู่ดีๆ ใจมันก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาซะงั้น

แล้วก็มีผู้ชายผิวขาวเวอร์ หล่อมากด้วย เข้ามาเครียร์สถานการณ์ คนอะไรหล๊อหล่อแถมยังแมนอีก ชอบอ่ะ

“เฮ้อออ ลำบากเนอะ เกิดมาสวยเนี้ย” เสียงไดมอนด์คุยกับพี่ไลลา

“นั้นสินะ ทำไงดีอ่ะ” พี่ไลลาตอบพร้อมทำหน้าแบ๊ว

“ฮ่าๆ ๆ อารมณ์ดีแล้วนิ จะกลับยังล่ะ”

“อือ กลับเลยดีกว่า”

“งั้นไลลากลับก่อนนะคะ” พี่ไลลาหันมาบอกพวกฉัน

ทำไมพวกเขาดูสนิทกันจังเลย โอ๊ยปวดใจ

ไดมอนด์หันมาสบตาฉันแวบหนึ่งแล้วเขาก็ไปคุยกับพี่ไลลาต่อ

“เค้าขอกลับด้วยนะตะเอง เขามิได้เอารถมาอ่ะ”

“ได้สิค๊า..”

“โอ๊ะโอ๊ยยย เค้าเจ็บนะ”

พี่ไลลาหยิกแก้มไดมอนด์อย่างหยอกล้อ

พวกเขาเหมือนคนรักกันเลย ทำไมฉันต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ด้วย

แต่ว่าเขาจะทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อยนิ ฉันสะบัดหัวแรงๆ ไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป

หันไปจับแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มต่อรู้สึกร้อนวูบวาบดีจัง อร๊าย...สดชื่น

“ของขวัญ หนักไปแล้วค่ะลูก เดี่ยวกลับบ้านไม่ได้นะ” เสียงพี่เอ็มมี่เตือน

ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรแล้ว ในหัวก็ฉายแต่ภาพไดมอนด์กับพี่ไลลากำลังหยอกล้อกันอย่างสนิทสนม

“ขวัญอยากลืม อยากเมาค่ะ” ฉันพูดไปหัวเราะไป เหมือนคนบ้าเลยตอนนี้

ไม่ว่าดีเจจะเปิดเพลงอะไรมา ของขวัญคนนี้เต้นได้หมดค่ะ

“วู้ๆ ๆ ๆ” เสียงผู้ชายโห่ร้องไห้ฉัน อย่างกะเสียงกระทิงเลยเหะ พวกนี้หน้าตาตลกชะมัด

“ของขวัญ!” หือ..ใครเรียก ฉันค่อยๆ หันไปมองตามเสียงที่มาจากด้านหลัง

“อ้าว..ไทด์ มาได้ไงอ่ะ” เพื่อนฉันเอง

“ก็แบบที่เห็นแหละ ไทด์ พี่ก็ห้ามแล้วนะ” เสียงพี่เอ็มมี่บอก

สงสัยเจ้เอ็มมี่โทรไปบอกไทด์แน่เลย

“แกมาก็ดีล่ะ มาๆ ชนแก้วกันหน่อย” ฉันกำลังจะกลับไปที่โต๊ะเพื่อเอาแก้วเหล้าของตัวเอง

“ผมลาล่ะครับ พี่เอ็มมี่” หื้อ ใครลาใคร แล้วใครจะไปไหน

อยู่ดีๆ ก็รู้สึกตัวลอยขึ้น เท้าไม่แตะพื้น นี่ฉันลอยได้หรอ อเมซิ่ง!

“ยัยขวัญนะยัยขวัญ ทำไมเมาเละเทะขนาดนี้” ใครเรียกชื่อฉัน

แล้วร่างของฉันก็สัมผัสกับเบาะนิ่มๆ

“ฮ่า...นิ่มจัง” ฉันเอาหน้าถูกับที่พิงไปมา

“หนักล่ะ” เสียงใครบ่นอะไร แต่ก็ชั่งเหอะ!

ตอนนี้ฉันได้นอนบนปุยเมฆแสนนุ่มนิ่ม มีความสุขจัง

.

.

.