สวัสดีค่ะชั้นชื่อ ญาริน

เกิดในครอบครัวที่ฐานะไม่ค่อยดีเท่าไหร่

พ่อกับเเม่ของชั้นอย่ากันตั้งเเต่ชั้นอายุได้เพียง ๓ ขวบเท่านั้น

พ่อของชั้นเอาชั้นไปอยู่กับย่า เเละพ่อของชั้นก็ไปทำงานรับจ้าง

เพื่อเอาเงินมาส่งชั้นเรียน เเละค่าอาหาร อุปกรณ์ดำรงชีวิตต่างๆ

ทุกอย่างก็ราบรื่นดีค่ะ เเต่ไม่นานทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อชั้นอายุ ๑๖ ปี พ่อของชั้นไปคบกับผู้หญิงคนอื่น เขาก็ไม่ใช่คนอื่นไกลหรอก

เขาคนนั้นชื่อ นลิน พี่สาวที่เคยรู้จักกัน พี่เขาอายุมากกว่าชั้นเพียงเเค่ ๓ปีเท่านั้น

เอาง่ายๆเลยพี่เขาอายุ ๑๙ นั้นเเหละค่ะ เเต่มีเรื่องที่ต้องทำให้ทะเลาะก็เลยทำให้เกลียดกัน

เดี๋ยวชั้นจะเล่าเรื่องให้ฟังนะคะ

ย้อนกลับไปเมื่อปีที่เเล้ว

ชั้นอายุ ๑๕ ปี

ชั้นคบหากับผู้ชายคนหนึ่งชื่อภาคิน เเรกๆเขาก็เอาใจใส่ชั้นดี ดูเเลชั้นดีมาก

หลังจากที่ชั้นเเนะนำพี่นลินให้เขารู้จักเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

จากคนที่ดูเเลเอาใจใส่ชั้นอยู่ตลอด ก็เริ่มไม่สนใจชั้น ก่อนนอนบอกมอนิ่งหรือฝันดีสักคำก็ไม่มี ตอนไปรร ก็ไม่ทักทายกัน เเต่เขากลับไปทักทายพี่นลิน

เดินจับมือกับพี่นลิน เเต่ตอนนั้นชั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก

ชั้นคิดเเค่ว่าพี่เขาอาจจะเเค่สนิทกัน

เเต่ชั้นก็ดันไปเจอภาพบาดตา สิ่งที่ชั้นเห็นคือ เเฟนของชั้นกับพี่นลินยืนจูบกันอยู่ข้างห้องน้ำ เเละเเฟนของชั้นก็หันมาเห็นชั้นเเละผลักพี่นลินออก

เขารีบเดินมาหาชั้นที่กำลังยืนนิ่งอยู่ เเละก็จะเอามือมาจับมือชั้น เเต่ชั้นก็สบัดออกด้วยความรุนเเรง

เขาตกใจมากที่ชั้นทำเเบบนั้น เขาถามชั้นว่า ทำไมนิสัยเทอเปลี่ยนขนาดนี้.

ชั้นจึงตอบเขาไปว่านิสัยชั้นมันก็เปลี่ยนไปตามสันดานคน ชั้นยิ้มเเบบร้ายๆให้เขาเเละชั้นก็เดินออกไป

หลังจากนั้นประมาณสามเดือนชั้นได้ข่าวว่า ภาคินไม่เหลือเงินที่จะเอาไว้ใช้จ่ายเลยสักบาท เพราะภาคินเอาเงินพวกนั้นให้นลินหมด พอเงินของภาคินหมดนลินก็บอกเลิกภาคิน

ชั้นก็ไม่รู้ว่าชั้นจะสะใจเขาหรือสงสารดี

เห้ออ..ชั้นเหนื่อยมากเเล้วเดี๋ยวชั้้นจะกลับมาเล่าต่อพรุ่งนี้นะ

เเอดๆเอง

ฝากไปอ่านนิยายเรื่องโดนเด็กนี่ตกเข้าเเล้ว ด้วย

ถ้าอยากให้เเอดเเต่งต่อก็เม้นมานะ ถ้าไม่เม้นเเอดไม่ต่อนะคะ

พราะว่าไม่มีกำลังใจเลย

ถ้าเม้นมาเเล้วเเอดจะมาต่อให้ไวที่สุดเลย

ต่อ....................

นั้นคือสิ่งที่ทำให้ชั้นกับพี่นลินเกลียดกัน

ปัจจุบัน..

ตอนนี้พ่อให้ชั้นย้ายมาอยู่กับพ่อเพราะพ่อชั้นไม่อยากให้ชั้นอยู่รบกวนคุณย่า

ชั้นอยู่กับคุณย่ามาหลายปีเเล้ว

วันเเรกที่ชั้นย้ายมาอยู่กับพ่อเเละเเม่เลี้ยง(พี่นลิน)

พี่นลินดีกับชั้นมาก พอพ่อไปทำงานที่ต่างประเทศพี่นลินก็ไม่เหมือนเดิม

เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ใช้ชั้นล้างจาน ซักผ้า ตากผ้า จัดที่นอน เเละหลายๆอย่าง

ปกติ ถ้าชั้นกินอาหารเสร็จชั้นก็จะเอาถ้วยหรือจานที่ชั้นใช้ไปล้างเเละเก็บ

เสื้อผ้าก็จะเเยกเป็นของใครของมัน ชั้นก็จะซักเเค่ของชั้นเเละพ่อ เพราะพ่อของชั้นมีงานที่ต้องทำเเต่พี่นลินก็ว่างเหมือนชั้น ชั้นจึงให้พี่นลินทำเอง

ตอนนี้พี่นลินใช้ชั้นเหมือนทาส เเต่พอพ่อมาเยี่ยมกลับทำตัวเหมือนตัวเองทำงานบ้านเหนื่อย

เลยทำให้ชั้นโดนพ่อบ่นเเต่พ่อก็ไม่ฟังคงเป็นเพราะพ่อหลงพี่นลิน เเต่พ่อไม่รู้เลยว่าพ่อโดนพี่นลินหลอกเอาเงินพ่อ

ชั้นก้บอกพ่อหลายครั้งเเล้วเรื่องนี้เเต่พ่อก็บอกชั้นว่า อย่าเเต่งเรื่องมาว่าพี่เขาเถอะ พ่อรู้ว่าเคยเกลียดกันเเต่ก็ไม่ต้องเกลียดถึงตอนนี้

พ่อไม่เชื่อชั้นเลยสักนิด

พ่อรู้ว่าพี่นลินชอบกินอะไร อยากได้อะไร

เเต่พอเป็นชั้นพ่อกลับไม่รู้อะไรเลย

พี่นลินมาขอให้พ่อชั้นซื้อกระเป๋าเเบรนด์ให้พ่อชั้นยืนเงินให้

พอชั้นขอพ่อชื่อไอเเพดเพื่อเรียนพ่อกลับบอกว่าไร้สาระเอามาก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร อยากได้ก็เก็บเงินซื้อเองสิ

ชั้นก็เเอบน้อยใจ เสียใจอยู่นะเเต่ก็นะชั้นทำอะไรไม่ได้อยู่เเล้ว

ชั้นอยากได้ไอเเพดจริงๆชั้นเลยไปทำงานเพื่อหาเงินมาซื้อไอเเพด

กลับบ้านมาก็ปั่นการบ้านกว่าจะได้นอนก็ เที่ยงคืนถึงตีสองครึ่ง

เนี่ยคือเวลานอนปกติของชั้น

ชีวิตชั้นก็มีเเค่ ทำการบ้าน ทำงาน เรียน ทำงานบ้าน เป็นทาสรับใช้

ชั้นไปทำงานพอกลับบ้านดึกก็มาว่าชั้นไปหาผู้ชาย

ชั้นทำงานจนชั้นเก็บเงินซื้อไอเเพดได้ก็ว่าชั้นเป็นเด็กเสี่ย

เขาทำเหมือนชั้นไม่มีความรู้สึกเลย ทำเหมือนชั้นเป็นตุ๊กตา

งั้นชั้นเป็นตุ๊กตาพี่ก็ต้องเป็นกระหรี่สินะ

เเอดมาอีกเเล้ว

หนุกกันไหม เเอดจะทำให้ดีที่สุดนะคะ

รักคนอ่านทุกคน

สามารถเม้นมาให้กำลังใจเหลือกดใจกะได้

เม้น เท่ากับ อัพต่อ จุ๊บม๊วฟฟฟฟ