"แม่ครับทำไมเพื่อนผมเข้าถึงหน้าเหมือนผมครับ"

"ไครหรอครับ"

"เพี่อนที่เขาหน้าเหมือนผมครับ" "เขาชื่ออะไรหรอมิน"

"เขา มิ้น ครับ" มินที่เขากำลังสงสัยว่าเพื่อนที่ไม่รู้จักทำไมถึงได้หน้าเหมือนเขาจัง " แม่ไม่รู้จัดนะมิน" ดังโงะผู้เป็นแม่ของมิน เอ่ยบอกลูกชาย

ดังโงะเป็นผู้ชายนะคะ ต่อๆ

"แล้วมินไปเจอเขาที่ไหนหรอลูก" "โรงเรียนครับ" มินยังคงสงสัยต่อไปแต่คนเป็นแม่ไม่ยอมบอกอะไรเขาเลย

อาทิตย์ก่อน

"สวัสดีจ๊ะนักเรียน วันนี้มีเพื่อนใหม่มานะ เข้ามาได้เลยจ๊ะ" "สวัสดีครับผมชื่อมิน" "สวัสดีครับผมชื่อมิ้นครับ"

มิ้นผู้เป็นคนที่มินเล่าให้แม่ของตนฟัง"เอ้าทำไมมีสองคนละจ๊ะ" "คุณครูครับผมอยู่นี้ครับ" ฟินเป็นเด็กที่มาก่อนไครแต่ไม่มีไครเห็นเขาเลยเพราะเขาเป็นคนที่เหมือนไม่ตัวตน "มาต่อไหนเนี่ยทำไมครูไม่เห็น" "ผมอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ครูยังไม่เข้าเลยครับ" ฟินบอกไปแบบนั้นแต่ครูสายฝนไม่เชื่อเลยเพราะตอนเข้ามาทำไมเขาไม่เห็น

"แนะนำตัวเลยจ๊ะ" "สวัสดีครับผมชื่อฟิน ผมเป็นคนที่คนเห็นได้ยากมากแต่ผมไม่รู้เลยว่าผมจะมาอยู่ที่นี้แต่ไม่มีคนเห็นผมเลย ผมก็งงนะเพราะผมไม่ได้ตายหรือเป็นอะไร ผมมีชีวิตอยู่บนโลกแต่ทำอะไรก็ไม่มีค่าเลยครับ"

"วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องของผมนะครับ อยากฟังไหนครับ"

"เล่าได้เลยจ๊ะ อ่ะทุกคนมานั้งตรงนี้จ๊ะ"ทุกคนในห้องที่อยากฟังเรื่องราวที่ผ่านมาของฟินก็พากันไปนั่งตรงหน้าห้องก็จะเอาเก้าอี้ให้ฟิน

คำเตือน

เรื่องที่เราแต่งมีคำหยาบแล้วก็ผู้ชายท้องได้ไครที่ไม่ชอบเรื่องชายชายสามารถกดไปอ่านเรื่องอื่นได้นะคะ แล้วก็มีฉาก 18+ หรือncค่ะไครที่ไม่ชอบก็ไม่เป็นไรค่ะมีการฆ่ามีฉากที่เด็กหรือคนที่ยังอายุน้อยไม่ควรอ่านแต่ถ้าอยากอ่านก็อ่านได้นะ ไครอยากอ่านเรื่องของฟินแล้วก็ไปอ่านได้ที่แอป รี้ดอะไร๊ต์ ได้นะคะแต่เรายังไม่ได้แต่งใน รี้ดอะไร๊ต์นะคะอยากให้แต่งในนี้จบก่อน นานปากกาใน รี้ดอะไร๊ต์ ไดโนเสาร์กับการแข่งขัน นะคะแล้วก็ นานปากกา 567 คะ

เพื่อนๆเอาเก้าอี้ให้ฟินตัวหนึ่ง เพื่อนั่ง "ถ้าทุกคนอยากฟังผมก็จะเล่าให้ฟัง"

เรื่องเล่า

"ฟินหายไปไหนลูก" แม่ของผมตามหาผมที่คุยอยู่กับเพื่อน "แล้วเพื่อนชื่ออะไรหรอ" ผู้หญิงในห้องคนหนึ่ง ถามขึ้น"ผมจำได้แค่หน้าตา แล้วเขาก็มีแฝดด้วยนะคับ"

"แล้วเขาหน้ายังไง"ผู้หญิงคนเดิมเอ่ยขึ้นอีกครั้ง"หน้าเขาเป็นคนหน้าตาดูดุแต่เขาเป็นคนที่นิสัยดี" วันนั้นผมไปเล่นกับเขาผมเลยรู้ว่าเขามีแฝดแต่แฝดของเขานิสัยไม่ดีผมโดนเขาแกล้งตลอดเลยแต่เขาก็ไม่ได้แกล้งผมตลอดเวลา เวลาผมไปบ้านเขากับแม่เขาก็จะทำดีกับผมวันที่แม่หาผมเพราะผมโดนเขาพาไปเล่นในห้องใต้ดินของบ้านเขาครับ แต่ก็ เกิดอุบัติเหตุ ขึ้น เขากำลังเล่นกับผมแต่เขาไป เหยียบเข้ากับตะปูที่ อยู่บนพื้น ตอนนั้นผมไม่รู้จะทำอะไรผมเลย เรียกหาคนช่วย โชคดีที่พ่อของเขาวิ่งเข้ามา หาผม ผมชี้ไปที่เขาที่นั่งร้องไห้อยู่ พ่อเขารีบวิ่งไปอุ้มเขามา แล้วรีบพาไปส่งโรงพยาบาล ตอนนั้นผมช็อคเลยครับ แล้วต่อจากนั้นผมก็ไม่ไปเล่นกับเขาอีกเลยเพราะผมรู้สึกผิด ผมโทษตัวเองตลอดเวลา ว่า ผมเป็นคนพาเขาเข้าไป จนเขาเหยียบตะปู เป็นคนผลักเขา หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอเขาอีก เรื่องราวที่ผมเล่าเป็นเรื่องที่ผมอยากจะบอกกับเขาว่าขอโทษที่ไม่บอกขอโทษที่ไปจากเขา เรื่องราวของหินเป็นเรื่องที่เขารู้สึกผิด

........................................

สงสารน้องฟินมาก มาอ่านกัน เยอะๆนะคับ เรื่องราวที่ฟินไม่ได้เป็นคนทำแต่ต้องมานั่งโทษตัวเอง ขอโทษในคำผิดด้วยนะคะ มาต่อๆ

...^^^ ....................^^^...

"นี้คือเรื่องราวของผม เห็นไหมครับว่าผมก็เป็นเด็กเหมือนทุกคนไม่ต่างจากพวกคุณเลยครับ ผมอยากเจอเขามาก แต่ผมไม่รู้จะทำอะไรได้แล้ว พอเขากลับมาผมก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกแล้ว ใช้ครับผม ย้ายบ้าน "

"ถ้าเขาอยู่ที่นี่ละครับ" มินเอ้ยขึ้น "เขาคงไม่อยากเจอหน้าผมหรอก ผมว่าเขามีแฟนไปแล้วนะครับ " ฟินตอบไปแบบไม่ได้มองมิน " อ้อ ถ้าเขาอยู่ที่นี้คุณจะบอกอะไรกับเขาครับ" มินถามอีกครั้งตอนนี้ฟินคิดว่าจะบอกอะไรกับคนที่เขาเป็นเพื่อนที่เขาคิดไม่ชื่อ"ผมไม่รู้ครับแต่เขาเป็นคนที่ผมรัก แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน" ฟินตอบออกไปแต่คนที่ เป็นครูรู้สึกว่าการที่ฟินพูดมามันดู คุ้นๆ