ณ บ้านหลังใหญ่

  เเทนคุณอยู่ในบ้านหลังนั้นด้วยความสับสน

บ้านหลังนี้มันช่างอลังการเต็มไปด้วยของหรูหาร เเต่กับไม่มีผู้คนอยู่เลย เขาเลยคิดที่จะสำรวจบ้านหลังนี้ เเทนคุณเดินไปยังเส้นทางเเห่งความมืดเเละเงียบสนิด มีเเต่ตะเกียงที่พอจะส่องเเสงให้เขา

ฝนตกหนักฟ้าร้อง ดังสนั่น เเต่ก็ไม่มีอะไรจะหยุดความอยากรู้อยากเห็นของเขาได้

  เเทนคุณใช้ตะเกียงส่องเเสงเล็กๆน้อยๆไปที่รูปภาพที่ผนัง ทีที่มีรูปของชายรูปงาม

ดวงตาสีน้ำตาล เขาได้มองภาพนี้อยู่สักพักเเละให้เเสงสว่างนำพาเขาต่อไป จู่ๆก็มีเสียงเหมือนคนกำลังสวดอะไรบางอย่างอยู่ในห้องหนึ่ง

 เขาเริ่มหวาดกลัวเเละหัวใจเต้นเเรง เขาเเง้มประตูออกเล็กน้อย เพื่อที่จะมองไปยังข้างใน

 เเต่มันช่างน่าตะลึงเสียจริง

ข้างในนั้น มีกลุ่มคนเเต่งตัวเเปลกๆใส่ผ้าคลุมสีดำ

กำลังสวดบางอย่างอยู่ เเต่ที่น่าหวาดกลัวก็คือ

ที่กลางห้อง มี สัญญลักษณ์รูปวงกลมปะหลาดอยู่

ในวงกลมนั้นมี ศพ อยู่มากมายนับสิบๆ อยู่กองกัน

ฝนตกเเรงยิ่งขึ้นไม่มีท่าทีจะหยุด ในขณะนั้นก็มีร่างชายหนุ่มร่างใหญ่ปรากฎขึ้นใน ห้องนั้นมากินเหล่าคนสิ้นชีพ ในวงกลมปะหลาดนั้น เหมือนกับของบูชา

เเทนคุณได้มองไปที่ใบหน้าของเขาที่เปลื้อนโลหิต

 ถ้าเขาจำไม่ผิดใบหน้าของเขาเหมือนกับคนในรูปภาพ ชายคนนั้นฉีกร่างกายของคนสิ้นชีพ

อย่างไม่ ลังเล ห้องสาดกระจายไปด้วยโลหิต

 เเทนคุณหวาดกลัวเป็นอย่างมาก อยากคิดจะหนีเเต่ขาของเขาเกร็งไปหมด เขาพยามที่จะรวบรวมความกล้า เเละวิ่งไปให้ไกล เเต่ทันใดนั้นชายร่างใหญ่ ก็ไปเห็นหนุ่มน้อยที่กำลังมองเขาอยู่

"นั่นคือของถวายเราใช่หรือไม่?" ชายร่างใหญ่วิ่งมาหาเเทนคุณอยากไว

พร้อมกับรอยยิ้มที่น่าสะอิดสะเอียน

เเทนคุณใช้เเรงสุดท้ายรีบวิ่งออกจากที่นี่ ในหัวของเขาตอนนี้มีเเต่หนีเพื่อให้ชีวิตไม่ถึงความตาย

 เขาวิ่งจนมาถึงประตูทางออกเปิดอ้าเอาไว้

ที่เหมือนสรรวค์ของเขา

ชายคนนั้นก็วิ่งตามเขาไม่หยุดพร้อมกับเสียงหัวเราะเหมือนกับสัตว์ป่าที่โหยหาเหยื่อ

เเทนคุณวิ่งจนมายังป่าที่ไม่คิดจะมีเเสงสว่างเขาเหนื่อยหอบอย่างมากหัวใจเต้นเเรงไม่คิดพัก

อากาศหนาวไปถึงกระดูก ต้นไม้รกร้าง

ไม่มีทางออก ให้กับเด็กหนุ่ม

เจ้าดวงตะวันไม่ขึ้นเสียที โชคดีที่เด็กหนุ่มเเทนคุณไปเจอบ้านไม้หลังหนึ่ง ดูเหมือนว่าชายคนนั้นยังตามมาไม่ถึง เด็กหนุ่มพยามยามหาที่ซ่อน

เด็กหนุ่มไปเจอประตูห้องใต้ดิน

ใช้เเรงที่มีเปิดมันออก เด็กหนุ่มมายังห้องใต้ดินที่เป็นห้องเก็บของ เขาได้ซ่อนที่ตู้เก็บของที่เขาจะพอเข้าไปได้

เด็กหนุ่มเเทนคุณนั่งคุกเข่าอยู่ข้างในนั้นใช้มือปิดปากเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาได้ยินเสียง

ฅนทำลายเข้าของจากข้างบน เเทนคุณนั่งตัวสั่นหวังเเต่ให้ตนมีชีวิตอยู่ ผ่านไปสักพักก็มีเสียงฝีเท้ามายังห้องใต้ดิน

กึก...กึก..กึก

"หืม~?ซ่อนอยู่ตรงไหนกัน?" ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ท้าทาย เหมือนว่าเขาไม่คิดจะปราณี

"เราได้ยินเสียงหัวใจดวงน้อยของเธอเเล้ว"

ชายคนนั้นเปิดตู้เก็บของเเละกระชากเด็กหนุ่มไปลงกับพื้น

"ผมขอร้อง..ปล่อยผมไปเถอะ.." เเทนคุณพูดเสียงสั่นยกมือไหว้อย่างสั่นเกรง ได้เเต่มองความตาย

ที่ยิ้มเเสยะให้กับเขา

ชายคนนั้นฉีกร่างของเด็กหนุ่มเเละควัก

หัวใจออกมาโลหิตสาดกระจายอยู่บริเวณนั้น

เเฮ่กๆ~..เเฮ่กๆๆ

เเทนคุณสะดุ้งตื่นขึ้นจากเตียงเหงื่อเเตกท่วมตัว

 ดีเหมือนกันที่เขาฝันไป

 "ฝันอะไรวะเนี่ย"เขารู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยเเละไปอาบน้ำ เขาได้มองไปที่กระจกที่ชื้น

 เขาใช้มือเล็กๆเช็ดกระจกที่ชื้น

เพื่อให้เห็นหน้าของตน

ในขณะนั้นเขารู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมองเขาอยู่

เจ้าหนุ่มมองไปที่หน้าต่างเเต่กลับไม่มีอะไรเลย

ลมหนาวได้พัดมาที่หน้าต่าง ขึ้นเช้าวันใหม่

 เจ้าหนุ่มน้อยรู้สึกเเปลกๆเหมือนมีมือที่เย็นเฉียบมาโอบเอวของเขาไว้รู้สึกหนาวขึ้นมาทันใด

เเต่ก็ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของเเทนคุณเลย...

เเทนคุณเป็นเด็กที่เช่าห้อง

อยู่ในอะพาร์ตเมนต์กับพี่

ได้มีคดีฆาตกรรมที่เกี่ยวกับพ่อกับเเม่ของเขา

พ่อของเขาเป็น เเมงดา เสพยา เเม่ต้องคอยไปทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวที่ตนรัก

เเม่กับมาทำงานพ่อของเขาก็จะมัก เก็บเงินไปใช้ฟุ่มเฟือย พ่อกับเเม่คอยทะเลาะกันตลอด ก็มีพี่ของเขาที่คอยปลอบเเละพยามทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น

 ครั้งหนึ่งพ่อเสพหนักมาก ในตอนที่พวกเขาหลับอยู่ เเม่ก็ปลุกพวกเขาเพื่อจะหนีไปจากนรก

เเต่ก็ไม่ทัน...ไอ้สารเลวของเขาได้ใช้เลื่อยไฟฟ้าจากห้องเก็บของ ฟันไปที่เเขนของเเม่ที่กำลังโอบพวกเขาอย่างโหดเหี้ยม

"อ๊ากกกก!!! เเม่ของพวกเขาร้องอย่างเจ็บปวด

เเละอาเจียนออกมาน้ำสีเเดงกระเด็นใส่หน้าของพวกเขาที่เป็นเด็กตาดำๆ

"หนีไป ซะ!!" เเม่ของเขายอมพลีชีพเพื่อลูกที่รัก

พี่ของเขากอดเจ้าเเทนคุณไว้เเน่น ไอ้เลวนั่นก็ฟันไปที่ขาข้างซ้าย สีเเดงเปลื้อนห้องไปหมด

"เเกคิดจะหนีหรออี*ระหรี่!เเกต้องทำงานหาเงินมาให้ฉัน!"ไอ้เเมงดานั่นตะคอกใส่เเม่ของพวกเขา

ตอนนี้เเม่ของเขาตาลอยเหมือนไม่มีชีวิตอยู่เเล้ว

ทั้งสองได้หนีไปจากกองโลหิต เจ้าเเทนคุณร้องไห้น้ำตาอาบเเก้มเเต่ ก็ต้องวิ่งไปให้ไกล วิ่งจนกว่าดวงตะวันจะขึ้น

ตำรวจ มาถึง ที่เกิดเหตุ จับพ่อของเขาเข้าสน.

เเละให้ตากับยายของพวกเขาเลี้ยงดู.

เจ้าหนุ่มเเทนคุณกำลังรออาหารเช้าจากพี่ขุนเขา

ช่วงนี้มักจะมีคดีฆาตกรรมบ่อยๆเเละคนหาย

ทำให้คนเเถวนี้ระวังตัวกันมากขึ้น

"ของโปรดใครเอ่ย?"ขุนเขาวางอาหารที่โต๊ะกินข้าว

ให้ เด็กหนุ่มเเทนคุณ ที่ตาเป็นประกายวาว

"ผมรักพี่ขุนที่สุดเลย!"เเทนคุณพูดด้วยความดีใจ

เเละยิ้มออกมา

"ตอนเย็นพี่ไม่ว่างนะมีงานทำต่อเอ็งกลับรถ taxiไปก่อน เลย" เมื่อขุนเขาพูดจบก็ใช้ริมฝีปากจูบที่หน้าผากของเเทนคุณ

ณ โรงเรียน

อยู่ที่โรงเรียนเเทนคุณเป็นเด็กที่เงียบเเละชอบอยู่คนเดียวเเต่ก็มีพี่ขุนเขาคอยอยู่เป็นเพื่อนบางเวลา

เเต่เเทนคุณก็ชอบอยู่คนเดียวซะมากกว่า

"นี่นายอะทำไมคิ้วบางจัง"มีเสียงของผู้หญิงอยู่กันเป็นกลุ่มมายืนอยู่ใกล้โต๊ะของเเทนคุณ

"เออว่ะ เห็นเเล้วอยากเอาที่เขียนคิ้วเเม่มาเขียนให้"

พวกเขาหัวเราะกันเบาๆทำให้เเทนคุณไม่ค่อยพอใจเเต่เขาก็ทำเป็นเหมือนเป็นอากาศ

ตอนคาบเรียนเเทนคุณก็ได้นั่งเหม่อเเต่มีอะไรบางอย่างที่ผ่านหน้าเขาทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อย

เจ้าเเทนคุณจึงขอไปเข้าห้องน้ำ

ห้องน้ำที่มีกลิ่นเเรงอาจจะดูไม่น่าเข้าเเต่ก็เป็นเรื่องปกติของใครบางคน

"อ๊า!ๆอื้อ~อ๊าง~เเรงอีก!" เจ้าเเทนคุณมักจะได้ยินเสียงคนมี s*xกันอยู่ในห้องน้ำเเต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดา

 ขณะที่เเทนคุณกำลังทำภารกิจอยู่ก็รู้สึกอีกครั้ง ว่ามีสิ่งที่เย็นเฉียบมาโอบที่เอวของเขาเเต่ครั้งนี้มีลมหายใจที่เย็นของใครสักฅนมาอยู่ข้างหลังของเขา เจ้าเเทนคุณรู้สึกเสียวสันหลังอย่างมาก เหมือนมีมือเย็นเฉียบมาจับองคชาตของเขา พร้อมกับลูบคลำตามตัว

"อ่าาา~อื้อ~"เเทนคุณร้องออกมาเพราะความรู้สึกดี

จู่ๆก็มีคนออกมาจากห้องภารกิจพร้อมกับอุทาน

"เชี่ย!ผี!"ชายคนนั้นรีบวิ่งออกจากสุขาโดยด่วน

ทำให้เเทนคุณตกใจอยู่ไม่น้อยความรู้สึกเย็นเฉียบก็หายไป...

 เด็กหนุ่มอยู่ตามลำพังในโรงอาหาร

"ฉันกินข้าวด้วยได้ไหม?"มีเด็กผู้ชายที่ร่วมห้องกับเจ้าเเทนคุณมานั่งใกล้ๆเหมือนอยากจะทำความรู้จักเเต่มันก็คงเป็นเรื่องที่เเปลกเสียจริง

เพราะเเทนคุณเป็นเด็กที่เเทบไม่มีกลิ่นหอม

ดึงดูดผู้อื่น เเต่ ธารา เป็นคนที่คอยอยู่ใกล้เเทนคุณ

เจ้าเเทนคุณก็ไม่ค่อยให้ความสนใจกับเขานัก

ธาราเลยเเอบน้อยใจอยู่ชั่วคราว

"วันนี้ไปอ่านหนังสือที่ห้องฉันดีไหม?"ธาราชวนเจ้าเเทนคุณด้วยความใจดีสุดขีดของเขา

 เจ้าเเทนคุณก็ได้เเต่ขยักหน้าเพื่อให้รับรู้

ธาราขยับร่างกายของตนไปไกล้เเทนคุณมากขึ้น

มานัวเนียอ้อนเสมือนกับลูกเเมว ทำให้ฝ่ายที่มองดูทั้งสองอยู่ค่อนข้างไม่ค่อยพอใจ เจ้าเเทนคุณรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่จ้องเขม็งมายังพวกเขา

ธาราจับต้นขาของเเทนคุณลูบจับจนจะถึงเป้า

จู่ๆก็มีผู้หญิงทำอาหารสดใหม่ตกใส่ธาราอย่างจัง!

"โอ้ย!" ธาราร้องด้วยความร้อนของน้ำเเกง

เเทนคุณจึงรีบเอาผ้ามาเช็ดพร้อมน้ำเเข็งมาถูที่เเผล เห็นว่ามีรอยเเดงชัดเจน เเต่ผู้หญิงคนนั้นกับเดินหน้าตาเฉยไม่ขอโทษสักคำ เจ้าเเทนคุณเห็นว่าตาของผู้หญิงลอยเกินมนุษย์ปกติ

เเละดูไม่มีชีวิตชีวา เเทนคุณรู้สึกตงิดใจเล็กน้อย

เเต่ก็ส่งธาราเข้าห้องพยาบาล

เเผลพองขึ้นอย่างน่าเป็นห่วง

เจ้าเเทนคุณออกมาจากห้องพยาบาล ลมหนาวพัดโชยมาอีกครั้ง

 เจ้าเเทนคุณคิดว่าต้องมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเเน่ เลยกลับไปที่ห้องพยาบาลอย่างรวดเร็วเจ้าเเทนคุณเห็นธาราอยู่ใกล้กลับหน้าต่างยกขาขึ้น

เหยียบหน้าต่างเอาไว้เหมือนกำลังจะโดดลงไปในห้วงความมรณา

เเทนคุณรีบกอดธาราไว้พยายามห้ามธาราไว้

เจ้าเเทนคุณมองที่หน้าของธารา ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นก็ขึ้นมาในหัว ธาราดูไร้ชีวิตชีวาเเตกต่างกับธาราคนเดิม เเทนคุณพยายามเพื่อที่จะดึงสติมิตรของเขาเเต่ก็ทำไม่สำเร็จ คุณหมอ เข้ามาในห้อง

รีบพยุงธาราขึ้นเตียง

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"คุณหมอถามด้วยความสงสัย

เเต่ธาราก็หยิบเข็มฉีดยาจะเเทงไปที่คอของตน

คุณหมอเห็นเรื่องนี้ว่ามันเเปลกเพราะธาราเป็นเด็กที่สดใสเป็นที่รักของทุกคนเลยพยายามห้ามไว้

 ธาราใช้เข็มฉีดยาเเทงไปที่เเขนของคุณหมออย่างไม่ยั้งสีเเดงเปลื้อนชุดสีขาวของคุณหมอ

"อ๊าากกกรี๊ดด!"คุณหมอร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างมากคิดไม่ถึงว่าธาราจะทำเช่นนี้

เเทนคุณก็ได้เเต่ห้ามธาราที่จะไปทำร้ายคนอื่น

คนเเถวนั้นก็ได้รีบมาช่วย

 ขณะที่ผู้คนกำลังทำให้เรื่องสงบ ธาราก็รีบวิ่งกระโดดจากหน้าต่าง ทุกคนตกใจอย่างมาก

ไม่มีใครช่วยเหลือเขาทัน เมื่อมองลงไปจากนอกหน้าต่างจะเห็นธาราหลับใหลเเน่นิ่งในกองสีเเดง

ขาเห็นกระดูกโผล่ออกมาจากเนื้อชัดเจน

เป็นภาพที่น่าสยดสยองเลยทีเดียว

ทุกคนต่างตกใจกับภาพที่เห็นเเละเสียงกรี๊ดจากด้านล่าง เป็นเรื่องที่น่าเเปลกเพราะไม่สมเหตุสมผล

ลมหนาวอ่อนๆโชยมาที่เเทนคุณอีกครั้ง

เจ้าเเทนคุณเอาเเต่คิดเรื่องภาพติดตานั้น

เกือบทุกเวลา

ดวงอาทิตย์จะตกเย็น

เเทนคุณกำลังจะกลับอพาร์ทเมนท์เเต่กับมีสิ่งที่

สร้างความสนใจให้เเก่เจ้าเเทนคุณ

มาจากตรอกเเห่งความมืด เจ้าเด็กหนุ่มเห็นชาย

ร่างใหญ่สูงราว8ฟุต ผิวซีด ใส่เเว่นตา

เสื้อยืดเเขนยาวสีขาวเเละกางเกงยีนส์สีดำสนิด

พร้อมกับหมวกสีครึ้มเหมือนกับเมฆ

เเทนคุณเห็นเขาครั้งเเรกก็รู้เลยว่าไม่ใช่คน

พร้อมกับเข้าไปใกล้ก็รู้สึกเย็นเฉียบ

ชายคนนั้นยิ้มเเสยะออกมาทำให้เจ้าเเทนคุณรู้เลยว่าเป็นชายคนนั้นในฝัน

ในขณะนั้นชายคนนั้นก็ใช้มือของเขาฉีกร่างกายของเขา เเทนคุณตกใจอย่างมากเเต่ตัวของเจ้าเเทนคุณกับเเข็งขยับไม่ได้ ลำไส้ของชายคนนั้นไหลออกมาเห็นข้างในสีเเดงชัดเจน

พร้อมกับพูดว่า

"รพี..."