...วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ 2567...

" เอาละค่ะนักศึกษาทุกคนคะ ยินดีต้อนรับสู่รั้วมหาลัยของโรงเรียนเรานะคะ "

เสียงลำโพงได้ดังขึ้นประกาศ แล้วพร้อมเรียกนักศึกษาทุกคนไปรวมตัวที่หอประชุมใหญ่ เพื่อเริ่มเข้าเรียนวันแรก

"อร๊ายยยยย แก พี่นิกหล่อมากกก ขั้นจะตายแล้วเนี่ย"

เสียงกรี้ดก๊าดจากนักศึกษาสาวๆหลายๆคนดังขึ้น พร้อมกับนักศึกษาชายหนุ่มรูปหล่อของคณะไฟฟ้า นิก ปี 4 ที่ได้เดินมาอย่างเท่พร้อมกับเพื่อนอีกสองคน เบ็นซ์ ปี 4 คณะไฟฟ้า กับ อาร์ต ปี 4 คณะคุรุศาสตร์

"เพื่อนกูหล่อจัดเลยว่ะ" เบ็นซ์ได้เอ่ยขึ้น พร้อมยิ้มให้สาวๆทํากรี๊ดอยู่ตลอดทางที่เดินผ่าน

"มึงก็พูดเกินไปเบ็นซ์ มันล่อทำศัลยกรรมมาตั้งหลายตังค์ ถ้าไม่หล่อให้รู้ไป"อาร์ตพูดจบ นิกได้หันมามองอาร์ตพร้อมหน้าที่นิ่งเฉยลาวกลับอยากจะซัดหน้าคนตรงหน้ายังไงยังงั้น

"อร๊ายยยยแก ดูนั้น พี่ฝากฟ้าคณะภาษาต่างประเทษอ่ะ ดูดิหล่อมาก" หลังจากมีชายหนุ่มคนนึงเดินผ่านทางฝั่งนิกไป ทำเอาสาวๆที่ดูนิกอยู่หันไปกรี๊ดให้กับ ฝากฟ้า คณะภาษาต่างประเทศ ปี 4 ดีกรีสูง ฐานะทางบ้านไม่ธรรมดา

.

.

ในหอประชุมใหญ่ที่มีนักศึกษาเต็มไปหมดนั่งรายล้อมอยู่

"วันนี้พี่เป็นตัวแทนจากคณะนิเทศศาสตร์นะคะน้องกับเพื่อนทุกคน" เสียงจาก อิ่มใจคณะนิเทศ ปี 4 เป็นสภา ได้ดังขึ้นมา เธอเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของ รุ่นพี่ฝากฟ้า

กิจกรรมได้ดำเนินล่วงเลยไปจนถึง 09.30 น. นักศึกษาทุกคนได้ทยอยไปเข้าคลาส

"ขอบใจนะมึงที่มาช่วยกู" อิ่มใจพูดขึ้นพลางตบไหล่ฝากฟ้าเบาๆ ฝากฟ้าหันมองอิ่มใจพร้อมยิ้มแล้วพยักหน้าให้เป็นการรับรู้

"ไป!! เข้าคลาสกันเถอะ"อิ่มใจโอบไหล่ฝากฟ้าแล้วก็เดินตรงไปภายในตึกนิเทศ ทันใดฝากฟ้าก็หยุดเดินกระทันหัน ทำเอาอิ่มใจเกือบหน้าทิ่มเลยทีเดียว

"อะไรของมึงฝากฟ้า" อิ่มใจหันมามองผู้เป็นเพื่อนพร้อมสีหน้าที่พร้อมด่า

"กูคณะภาษาต่างประเทศครับ คนละคณะกับมึง ไอ้นี่กูเบลอนิดหน่อยไม่ได้เลย ชอบเอากูเข้าไปจริงๆ" ฝากฟ้าบ่นไปพร้อมกับรีบวิ่งไปยังตึกภาษาต่างประเทศทันที ปล่อยให้อิ่มใจยืนงงอยู่คนเดียว

.

.

"ไอ้อาร์ต มึงมาทำไมเนี่ย" เบ็นซ์ได้ถามเพื่อนตนที่เดินตามนิกกับเบ็นซ์เข้ามาแบบไม่สนอะไร

"วันนี้กูลาอาจารย์แล้ว แม่ง กูไม่ชอบวันเปิดวันแรกเท่าไหร่" อาร์ตพูดแบบไม่สนใจอะไรพร้อมนั้งลงที่ข้างๆกับนิก

"ชั้งมันเหอะเบ็นซ์ ถ้ามันตกก็ให้รู้ไป ละอย่าลืมนะ นี่ปีสุดท้ายแล้ว" นิกพูดพรางขู่อาร์ตไปพร้อมนั่งลง เบ็นซ์หันมาหานิกพร้อมพูดขึ้น

"มึงกูว่าวันนี้กูลาครึ่งวันนะ ฝากลาอาจารย์ให้ด้วยกูมีธุระต่อ วันนี้ป้าสะใภ้มาหา ละแบบ..มาวะนที่กูเปิดเรียนพอดี ซวยชิบเป๋ง" นิกไม่ตอบอะไรเอาแต่พยักหน้าตอบรับไป

"เออใช่กูได้ยินว่า ห้องที่มึงย้ายห้องใหม่อะ เป็นห้องของดาวคณะภาษาต่างประเทศช่ะ" อาร์ตเอ่ยถามสมทบกับเบ็นซ์ที่มองอย่างอยากรู้สุดกลั้น

"เออ รูมเมทกูชื่อ ฝากฟ้า ชื่อแม่งเหมือนผู้หญิงชิบ แต่จะบอกให้น่ารักชิบพอพอกัน" นิกทำท่าทางพูดทะเล้น

"เชี้ยยยย เพื่อนกูได้นอนกับดาวคณะชื่อดัง" เบ็นซ์พูดทำท่าทางอลังการ อาร์ตเลยตบหัวเหม่งเบ็นซ์ไปทีนึง

"ปัญญาอ่อนป่ะเบ็นซ์ มันก็แค่ดาวคณะมั้ย แต่จริงๆนะเนิร์ดแน่อะ ละก็คง...พูดน้อย กินน้อย เก็บตัว เพื่อนมีรึเปล่าเถอะ ละก็...อ่อนแอ" อาร์ตพูดทำนองดูถูกฝากฟ้า

"แต่กูย้ายของอะไรเสร็จแล้ว แต่ตลอดตอนย้ายของเข้าหอนะ ไม่เจอมันเลย ก็คงจะเก็บตัวแบบที่มึงบอกแหละอาร์ต" นิกพูดไปคิดไปพร้อมกับหยิบหนังสือกับแท็บเล็ตขึ้นมาพร้อมเรียน

"เอาว่ะ ปกติทุกครั้งไม่เคยเอามา วันนี้มีบุญมือที่จะได้เล้นไอแพดเพื่อนละ" เบ็นซ์พูดพร้อมหยิบไอแพดนิก

"วันนั้นกูลืมเอาไปไว้หอ ละเสือกแบตหมด จนตอนนี้ยังไม่ได้ชาร์จเลย มึงเอาไปชาร์จให้ด้วยนะ..เบ็นซ์"

.

.

...แชทอิ่มใจ...

กูออกมารอมึงหน้าคณะแล้วนะเตง

^^^ได้ เดี๋ยวรีบลงไปนะยัยใจ^^^

เออได้ เอาผู้มาให้กูด้วยคนนึง

^^^ไม่มีอะ มีแต่ส้นตีนกู เอาป่ะ^^^

...Read...

.

.

อิ่มใจยืนรอคุณชายฝากฟ้าที่กำลังย่างก้าวมาอย่างสง่างามพร้อมกับออร่าความหล่อกับความน่ารัก

"ไปกันมึง" ฝากฟ้าพูดขึ้นพร้อมยิ้มจางๆ

"เห้อออ วาสนากูนี่ดีเนอะ มีเพื่อนหล่อที่สุดในโลกกับเค้าด้วย อีกอย่าง ยังเป็นคู่จิ้นกับน้องกล้าอีก" อิ่มใจพูดพรางยิ้มแบบใจลายให้กับผู้เป็นเพื่อน

"กูไม่ได้ชอบน้องกล้าคณะวิทย์-คณิตนั้นหลอก น้องเค้า...ฮึ่ย! ยังไงไม่รู้" ฝากฟ้าพูดไปพร้อมนึกถึง กล้า คณะวิทย์-คณิต ปี 3 ที่ตามจีบตนอยู่ พรางทำท่าขนลุกซู่

"มึงก็เกินไปนะบางที" อิ่มใจทำหน้าสลดหดหู่หัวใจ

"สาววายแบบมึงน่ากลัวอิ่มใจกูบอกให้" ฝากฟ้าพูดขึ้นก่อนเดินไป

...----------------...

ภายในห้องหอที่มีฝากฟ้ากับนิกยืมมองกันอยู่

||–Deposit to the sky–||

.

ถ้าทำไมเขาต้องมองผมด้วยสายตาที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก

"เฮ้ยฝากฟ้า มึงจะนอนเตียงล่างหรือเตียงบน" เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆ พร้อมท่าทีกวนประสาท

"นอนด้านบน" ผมเลยตอบไปแบบเย็นชาพร้อมหน้านิ่งๆ พูดจบผมก็เดินไปนั่งโต๊ะหนังสือของผมทันที ไม่อยากจะเสวนาคุยกับหมอนั้น

"กูขอนอนด้านบนได้ป่ะ ไม่ชอบอยู่ด้านล่างอ่ะ" แล้วแบบนี้นิกจะถามผมเพื่ออะไร ทั้งที่มีจุดประสงค์จะนอนด้านบนอยู่แล้ว ผมไม่ได้ตอบโต้อะไรไป ได้แต่นั่งอ่านหนังสือต่ออยู่ตรงนั้น นิกก็ยุ่งวุ่นวายกับการจัดของบนที่นอนตนด้านบนไป

"เฮ้ยฝากฟ้า มึงมีไอ้...อา..หวีป่ะ เหมือนกูทำหายไปไหนไม่รู้" ผมเริ่มขมวดคิ้วพร้อมหันมาแล้วเงยมองคนตรงหน้าที่ลงมาจากเตียงด้านบนที่เข้ามาใกล้ผมแบบประชิด

"ของใคร ของมัน อย่ามาใช้รวม" ผมกัดฟันตอบไปแบบไม่พอใจก่อนจะหันกลับมาอีกครั้ง

"โหมึง เราเป็นรูมเมทกัน แบ่งของใช้แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก" ผมหันไปมองนิกกี้กำลังเดินตรงไปที่กระเป๋าขนของของผมแบบแน่วแน่

"อย่าคอดที่จะแตะต้องกระเป๋ากู!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมลูกแล้วชี้หน้านิกอย่างโมโห นิกเลยหยุดเกินแล้วยกมือสองข้างก่อนเดินค่อยหลังออกมาแบบกลัวๆ

"อ...โอเค ไม่เอาแล้ว ไม่ยุ่งแล้ว"

"อ่ะ เอาไปอ่านซะ" ผมยื่นใบกระดาษเอสี่ให้เขา ในนั้นมีกฏการอยู่ห้องด้วยกันถึง 5 ข้อ

1. ห้ามสูบบุหรี่ในห้อง

2. ห้ามพาเพื่อนหรือแฟนเข้ามาในห้องเด็ดขาด

3. ห้ามใช้ของอีกฝ่ายถ้าไม่ได้รับอนุญาต

4. พลัดกันล้างจานทุกวัน

5. ต้องเก็บของให้เป็นระเบียบ ถ้าไม่เป็นระเบียบ อีกฝ่ายสามารถนำไปทิ้งได้ทันที

"โหอะไรอ่ะ ต้องขนาดนี้เลยหรอ ไม่ไหวอ่ะกูก็เข้าใจอยู่นะ แต่คือเกินไปนะปกติกูไม่ล้างจาน ข้อนี้ขอไม่ทำได้ป่ะ และกูไม่มีแฟนเพื่อนกูไม่พามาห้องหลอกเดี๋ยวรก ละทำไมสูบบุหรี่ไม่ได้" คนตรงหน้าพูดไม่เว้นให้ผมตอบเลยสักประโยค

"ต้องล้างจาน เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ กูเริ่มล้างก่อน แล้วมะรืนก็เป็นนาย ส่วนไม่มีแฟนก็ดี จะได้ไม่กระทบผลต่อการเรียนรู้ช้วงปีสุดท้าย แล้วเพื่อนไม่มาห้องยิ่งดี เพราะเพื่อนมันชวนเล่นเกม ละห้ามสูบบุหรี่เด็ดขาด กูเหม็นจะขาดใจ ถ้าไม่ทำตามก็เตรียมตัวหาห้องใหม่ได้เลย"

ใช่แล้วผมกับนิกเป็นรูมเมทกันเพราะนิกย้ายออกมาจากห้องเดิมเพราะรูมเมทคนเก่าย้ายออกไป แต่นิกมีเงินไม่พอที่จะจ่ายค่าเช่าหอคนเดียวได้ เลยต้องมาอยู่กับผม ส่วนตัวผมไม่อะไรหรอกเพราะเคยได้ยินเกี่ยวกับนิกมาตลอดว่าเป็น เพบอยที่มีแต่ผู้รายล้อมแต่ก็ไม่เคยคบใครจริงจังสักคน ตอนนี้เกินครึ่งมหาลัยเคยเป็นของนิกมาหมดแล้วมั้ง

"เออๆๆๆ ได้ๆ กูจะทำตามแบบที่มึงพอใจ...เออมึงฝากฟ้า.." เขาเรียกผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่มแปลกๆ ผมหันมองพรางยกคิ้วข้างนึง

"ละถ้ากูเงี่ย-นทำไงละ" คนตรงหน้าพูดทะเล้นพร้อมเอนตัวตัวมาหาผมนิดหน่อยก่อนที่จะเอาลิ้นแตะฟันบนของตัวเอง ตอนนี้ใจผมเต้นตุ้มๆต่อมๆ

"..ก็ไปชัก หรือไม่เคย" ผมพูดพร้อมผลธนิกออกไปเต็มแรงทำเอานิกขยับถอยหลังออกไประยะนึง

"ก็กูไม่ชอบชัก กูชอบเย็*อะดิ" มันทำท่าทางหื่นกามใส่ผม ทำเอาผมเองก็ขนลุกไปตามๆกัน

"ข้างทางก็มี มึงไปหาซื้อเอาเหอะ แล้วก็หุบปาก กูจะนอนนี้สี่ทุ่มแล้วพรุ่งนี้กูมีคลาสเช้า" ผมพูดพร้อมเดินชนไหล่นิก แล้วล้มตัวลงนอนที่ที่นอนด้านล่าง

"มึงเป็นดาวคณะได้ไงว่ะ นิสัยสถุนหมาชิบหาย" ผมได้ยินแล้วแต่ทำเป็นหูทวนลมพร้อมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ดังๆ

.

...เงลาล่วงเลยไปจนค่ำคืนราตรีได้ผ่านพ้นไป แสงแดดสะหลังๆ สาดส่องเข้ามาภายในห้องหอผ่านผ้าม่านมาทางหน้าต่าง...

ผมเห็นร่างหนาที่นอนขดตัวอยู่ด้านบนพร้อมกอดตุ๊กตาปลาโลมาตัวสีชมพูกับยีราฟตัวจิ๋วที่ถูกแขวนอยู่บนหัวนอน

"โตขนาดนี้ยังกอดตุ๊กตาอยู่อีกหรอ..เหอะขัดกับลุคเพบอยของนายจริงๆ.." ผมส่ายหัวก่อนที่จะแปะแผ่นโปสอิฐไว้ที่โต๊ะหนังสือนิก ของนิกแล้วเดินออกจากห้องไป

||–Nick–||

"โอ๊ยยยยยยย ปวดหลังชิบหาย อ้ากก~" ผมตื่นมาพร้อมบ่นปวดหลังไปเรื่อยๆแล้วลงมาจากด้านบนอย่างทะมัดทะแมง ผมมองรอบๆห้องแล้วไม่เห็นไอ้ฝากฟ้าแต่กลับเห็นโปสอิฐที่ถูกแปะอยู่บนโต๊ะหนังสือ

' วันนี้ชั้นมีคลาสแต่เช้า ส่วนจานล้างเรียบร้อยแล้วนะ ละอย่าลืมกฏนะ ถ้าลืมกฏอยู่ตรงประตูห้อง ชั้นเอาแปพไว้แล้ว จากฝากฟ้า '

".......มันต้องนะเอียดขนาดนี้เลยหรอ.." ผมเดินมายังหน้าประตูที่มีกฏเกณฑ์ของฝากฟ้าที่แปะไว้อยู่

แล้วก็ทำธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อนจะออกตัวไปเรียน

...----------------...

...มหาลัย...

 วันนี้ผมเดินเข้ามหาลัยมาพร้อมเพื่อนๆผมเหมือนเคย แต่วันนี้กลับแตกต่างไป เพราะตลอดทางที่เดินเข้ามาทีแต่นักศึกษาที่ต่างพากันมองมามี่พวกผม และพรางซุบซิบไปหาเหมือนเสียงแมงหวี่

"พวกมึง มึงว่าวันนี้แปลกๆป่ะ" ละไอ้ก็เบ็นซ์เอ่ยขึ้นพร้อมหมุนตัวตนพร้อมมองคนรอบข้างทั้งทีเดินผ่าน ผมเองก็งงๆอยู่ อาร์ตเองก็ไม่ต่าง

"อ้าวอาร์ต มาแล้วหรอ พอเปิดเทอมมานี้...ฮอตไม่เลาเลยนะ" ครีม จากคณะบัญชี ปี 4 ได้เอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มกรุ่มกริ่มแปลก

"อะไรหรอครีม ทำไมว่ะ ไอ้อาร์ตมันไปฮอตตแนไหนกัน พวกผมไม่เห็นรู้เลย เนอะไอ้นิก" เบ็นซ์พูดขึ้นพร้อมมองหน้าอาร์ตก่อนมองหน้าครีม

"เห้อ! ชั้นไม่บอกหรอก แต่ชั้นต้องไปละอาจารย์เรียกแล้ว บายๆนะเพื่อน" สิ้นสุดเสียงของยัยครีมก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของมันอีก ผมกับเบ็นซ์หันไปมองอาร์ตด้วยสายตาที่ต้องการคำตอบ

"อะไรของพวกมึงสองตัวเนี่ยห้ะ!!"

"มึงสาระภาพมา ว่าไปแอ๋วสายไหน คณะอะไร แบ้วได้กันยัง" ไอ้เบ็นซ์มองจ้องอาร์ตด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็นแต่ก็ดันปากหมาอีก ทำเอาไอ้อาร์ตไม่ตอบ เอาปต่เดอนหนีท่าเดียว

||–describe–||

.

"ไม่อยากเชื่อเลย..ว่ามึงจะไปครบกับไอ้อาร์ตนั้น.." ฝากฟ้ามองอิ่มใจที่นั้งตัวบิดไปบิดมาด้วยความเขิน

"เพื่อน สติ! ละมึงตอบกูก่อน กูอยากรู้เรื่องนี่ว่ามันเป็นมายังไง"

"อืมมม...คือว่า กูกับอาร์ตจีบกันมาสักพักใหญ่ๆแล้ว..ละก็..อาร์ตพึ่งขอกูเป็นแฟนเมื่อวานนี้ตอนเย็น!!!" อิ่มใจเขินไปหมด หน้าแดงแล้วแดงอีกละยังแดงได้อีก

ฝากฟ้ามองการกระทำของเพื่อนที่เขินจนไม่รู้จะลงกับมาแล้วมาลงไม้ลงมือกับฝากฟ้าแทน ฝากฟ้าหลับตาลงทำหน้าปลงอนิจจัง แต่อิ่มใจก็ยังตีฝากฟ้าต่อ

กริ๊งงงงง~ กริ๊งงงงงงง~

ทันใดเสียงออดทางมหาลัยที่ดังขึ้นมาจากลำโพงที่อยู่รอบมหาลัย อิ่มใจหันมองลำโพงใกล้ๆตนพร้อมหยุดตีหยุดเขย่าตัวฝากฟ้า

"ไปเร็ว นรกมึงได้เริ่มขึ้นแล้วอิ่มใจ" ฝากฟ้าพูดขึ้นพร้อมลุกขึ้นพรางบิดขี้เกียดไปมา

"นรกมึงด้วยเนอะ พูดให้ดีดีฝากฟ้า" อิ่มใจมองแรงใส่ผมหนึ่งทีก่อนจะเก็บโน๊ตบุ๊ค แท็บเล็ต พาวเวอร์แบงค์ยัดใส่กระเป๋าตน

"แต่มึงเข้าก่อนกูทำวันนี้อาจารย์มาตอน 10 โมงครึ่ง กูมีเวลานอนเหลือเฟือ.." ฝากฟ้าพูดพรางยิ้มอย่างผู้ชนะ เดิมทีฝากฟ้าเป็นคนรักการนอนมาก อิ่มใจก็เช่นกับ คำพูดของฝากฟ้าทำเอาอิ่มใจมองแรงไปอีก

.

.

ฝากฟ้าเดินอย่างสบายใจตรงไปที่ตึกตนเอง แต่ในระหว่างทางกับเจอ..

"อ้าว!!? ไอ้ฝากฟ้า ยังไม่เข้าเรียนอีกหรอว่ะ!! เหอะ โดดอ่ะดิ๊~" คำพูดนอกทำเอาฝากฟ้าหยุดเดินพร้อมเงยหน้ามองอย่างรำคาญพร้อมกรอกตาใส่นิกไปที

"อ้าว ทำไมต้องกรอกตาว่ะ!! คุยดีดีไม่ได้หรอว่ะ!" อาร์ตพูดพรางพลักซ้ายฝากฟ้าเบาๆแต่ฝากฟ้าถึงกับเซเลยทีเดียว

"ไอ้อาร์ตมึงก็รุนแรงว่ะ ไม่เห็นหรอนี่รูมเมทไอ้นิกระเว้ย"

"วันนี้ อาจารย์กูเข้าสอนสิบโมงครึ่ง กูมีเวลานอนอีกเยอะ มีเวลาเดินรอบมหาลัยอีกนาน ละไม่ต้องกลัวว่ากูจะบอกอาจารย์นะ เพราะกู! บอก! แน่! " ฝากฟ้าพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียก่อนเดินแทรกกลางพร้อมกระแทกไปที่ไหล่นิกโดยเฉพาะ

"ไอ่เหี้ยนี่หยิ่งผยองจังว่ะ ถ้าจับทำโทษให้เข็ดหลาบซะ!.." อาร์ตพูดพรางจับคางตนพร้อมหันมองตามฝากฟ้าที่เดินไป บริเวณต้นขาอ่อน

ปั๊ก!!!

"โอ๊ย!!! ไอ้นิกใครให้มึงตบหัวกู เดี๋ยวกูซัดแม่ง"

.

.

ตอนเย็น อิ่มใจรีบเดินมาหาฝากฟ้าที่นั่งรออยู่หน้าศาลาโรงเรียน

"ฝากฟ้ามาแล้วๆๆๆ รอ น...นานมั้ย...ห..วันนี้จารย์ปล่อยช้ามากก" อิ่มใจพูดไปพรางหอบไปด้วย

"ค่อยๆๆใจเย็นเพื่อน เดี๋ยวก็ขาดอากาศหายใจหรอกมึง" ฝากฟ้าพูดไปพร้อมลูบหลังอิ่มใจไปด้วย เผื่อใจหายไปได้สะดวกขึ้นอีกหน่อย..อิ่มใจหายใจเข้าลึกๆก่อนจะหานใจออก เธอก็ไม่หอบแล้ว

"วันนี้ไม่กินเลี้ยงกัน!!" อิ่มใจพูดขึ้นด้วยท่าทีจริงใจแต่ฝากฟ้ากับขมวดคิ้วอีกแล้ว อิ่มใจรั่งลงข้คๆฝากฟ้าพร้อกอดแขนฝากฟ้าข้างนึง

"ไปเถอะ เราแทบไม่ได้ไปกินเลี้ยงตั้งแต่โน้นนนน ปิดเทอมปีก่อนแล้วนะ นานมากกก เพราะฉะนั้นวันนี้ ฝากฟ้านายต้องไป!! ถ้าไม่ไปเรารักเพื่อนกัน" ฝากฟ้าหันมามองอิ่มใจที่พูดพร่ำเพ้ออยู่แล้วดันออกจากแขนตนพร้อมลุกขึ้นยืน หันมองอิ่มใจ

"งั้นตัดตอนนี้เลยมั้ยละ นางอิ่มใจ.."

"โหยยยยฝากฟ้า อย่าทำแบบนี้ ใจล้อเล่นนะ นั้งๆๆๆ อย่าคิดมาก แต่จะไม่ไปจริงๆหรอ" ฝากฟ้าถูกกดให้นั่งลงข้างๆกันเหมือนเดิม

"ไป แต่แกล้งเลานไปงั้นแหละ" ฝากฟ้ากระตุกยิ้มออกมาพร้อมขำเบาคิกคัก ทำเอาอิ่มใจง้างมือทำท่าจะต่อยแต่ก็ไม่ต่อยเลยทีเดียว

"เออฝากฟ้า คืออออ..ชั้นพาแฟนมาด้วยได้มั้ย..." ฝากฟ้าเป็นคนไม่ชอบคนนอกที่สุด โดยฉะเพราะคนที่เข้ามานุ้งวุ่นวายมากๆ อิ่มใจกลัวเพื่อนจะไม่สนุกเลยถามก่อน ฝากฟ้านิ่งไปครู่นึง ก่อนจะยิ้มพร้อมพยักหน้าตอบรับ

"ขอบคุณน้าาาา เค้ารักเธอที่สุด"

...----------------...