วันนี้คือวันแรกที่ผมกลับจากต่างจังหวัด ผมได้กลับบ้านตายายตายายผมได้ทิ้งมรดกไว้ให้ผมเยอะมากก็เหอะนั้นก็แปลว่าผมจะไม่ต้องกลับไปทำงานในเมืองแล้วล่ะผมเหนื่อยจากทำงานและรถส่งของใช้หรือของอื่นๆก็ยังมาไม่ถึงอีก จากนั้นผมก็ไปสำรวจบ้าน"นี่ห้องยาย ว้าวนี่อ่างอาบนำ้ นี่ห้องตา และนี่..ห้องเก็บของ..เอ๊ะทำไหมมีประตูเล็กๆอยู่ตรงนั้นด้วย" ผมได้มองประตูนั้น แล้วเดินไปดูผมก็สงสัยล่ะเปิดประตูเข้าไปดูว่ามีอะไรแล้งมันคือประตูอะไรกันแน่ ผมได้เดินไปเจอกับกล่องปริศนา กล่องปริศนานั้น"มีสีแดงสีดำและสี..." ช่างเหอะผมไม่สนแล้วผมอยากเปิดดูว่าด้านในมันมีอะไร ก่อนผมเปิดดูผมก็ได้ภาวนาว่าคงไม่ใช่คำสาปนะ.. จากนั้นผมได้เปิดดู แล้วเห็นตุ๊กตา 2 ตัวอยู่ด้านในกล่องในกล่องนั้นมีใบอะไรก็ไม่รู้ซึ่งผมก็อ่านไม่ออกอ่ะหนะตุ๊กตาสองตัวนี้มีหน้าตาที่แปลกเพราะมีอะไรก็ไม่รู้แหลมๆบนหัว"คนล่ะแหลม...?" ผมก๋ได้ปิดเก็บมันอีกครั้งแล้วเดินออกไปจากห้องนั้น แล้วผมก็เดอนไปนั่งเบื่อๆอยู่คนเดียวผมคิดในหัวว่าทำไรดี... ผมคิดได้อย่างหนึ่งคือ....."ช่วยตัวเอง! ช่วยตัวเองไงล่ะ!" นั้นแหละผมได้คิดสิ่งนั้น ผมก็ได้ล้วงกางเกงทำให้มันเเข็งก่อนผมก็ช่วยตัวเองตามปกติ"และผมก็เผลอครางออกมาด้วยล่ะนะ.. " ผมก็ช่วยตัวเองสักพัก "อื้อ!... ฮาอ๊า.." อยู่ๆก็มีเงาอะไรก็ไม่รู้ ผมก็ได้เงยหน้ามอง ปรากฏว่ามีชาย2คนกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผมและพวกเขาก็ไม่ได้ใส่ผ้า!! ผมก็ตกใจแล้วถามว่า "พวกนายเป็นใคร? แล้วทำไหมถึงไม่ใส่เสื้อผ้า?" มีคนหนึ่งบอกว่า "พวกข้าคือปีศาจ โมโนโนเกะ" ผมก็แอบกลัวพวกเขาอยู่แหละแต่เห็นว่าไม่ได้ทำร้ายอะไรผมเลยลุกเดินเข้าไปในห้องตาแล้วเอา เสื้อผ้า2เสื้อแล้วให้กับพวกเขา2คน พวกเขาก็ใส่เสื้อที่ผมให้ไปแล้วก็บอกว่า "เจ้าก็ไม่ได้ใส่ด้านล่างเหมือนกันหนิ?" ผมเลยตอบไปว่า "เอ่อ.. เดี๋ยวก็ใส่แล้ว" แล้วคนหนึ่งก็ถามผมว่า "แล้วตะกี้เจ้าทำอะไร? ทำให้พวกข้าดูอีกทีสิ" พอพวกเขาบอกอย่างงั้นร่างกายผมก็ขยับไปเองแล้วผมก็ทำภาพอนาจารใส่พวกเขาทั้ง2 ตอนนั้นผมอายมากถึงผมไม่ได้ขยับเองก็เถอะ "อื้อ..! จะเสร็จ!จะเสร็จแล้ว!" * พรวด! * ผมก็ได้เสร็จผมอายมากจากนั้นมีตัวหนึ่งที่ค่อยถามนั้นก้มลงมาถามว่า "พวกข้ากินนำ้ของเจ้าได้ไหม พวกข้าหิวมาก" เขาได้มองผมอย่างออดอ้อนแล้วอีกคนที่กำลังยืนมองอยู่ก็ได้เดินมาหาแล้วนั่งลงข้างๆ จากนั้นทั้งสองก็เลียนำ้อสุจิผมจนหมด ผมจั๊กจี้มากและอายมากด้วยเช่นกัน ผมไม่กล้ามองพวกเขา พวกเขาเลียจนหมด พวกเราได้แยกย้ายกันไปนอน ทั้ง2คนนั้นนอนของตาผม ส่วนผมนอนห้องผมนั้นแหละ วันนั้นก็จบไปด้วยดี... "ถึงผมจะกลัวพวกเขาอ่ะหนะ ฮ่าฮ่า"

( จบตอนที่ 1 )

เช้าวันที่ 2

ผมเดินออกมาจากห้องอย่างสลืมสลือ ผู้ชายที่ไม่ค่อยพูดได้บอก "อรุณสวัสดิ์" แล้วผมก็ได้กลิ่นข้าวที่หอมน่ากินนั้น "หื้อ..? กลิ่นข้าว?" ผมได้เดินไปดูแล้วเห็นผู้ชายหัวสีขาวกำลังทำกับข้าวอยู่ ผมได้เดินไปดูว่าทำอะไร แล้วถามผม "ว่าทำอะไรหนะ" เขาก็ตอบว่า "แกงกะหรี่ไก่น่ะ" ผมก็ตอบว่า "อืม..หอมจัง" ผมก็ได้เดินไปนั่งข้างๆผู้ชายหัวนำ้เงิน ผมก็นั่งรอกับข้าว เวลาผ่านไป ผมได้เดินออกมาสูดอากาศแล้วก็เห็นสุนัขจิ้งจอกสีข้าวขนฟู่ผมเลยรีบวิ่งตามไป แล้วผมเห็นสุนัขจิ้งจอกกระโดดเข้าพุ่งไม้ผมได้เดินไปดูแถวนั้นแล้วพบกับพวกเขาทำกำลังทำอะไรก็ไม่รู้ ผมก็ย่อลงแล้วถามทั้งสองว่า "ทำไรกันอยู่" คนหนึ่งผู้ชายหัวขาวได้ตอบว่า "พวกข้ากำลังจะปลูกผัก" แล้วผูชายอีกคนหัวนำ้เงินก็ถามว่า "ถ้าเราเอาเมล็ดผักใส่ในดิ้นแล้วกลบมันผักจะโตไหม?" ซึ่งแน่นอนเราตอบว่า "พอดีฉันเองก็ไม่รู้เกี่ยวกับปลูกผักหรอกนะ.." แล้วผู้ชายหัวสีขาวก็ถามขึ้นมาว่า "แล้วเจ้ากำลังหาอะไรอยู่ล่ะ?" ผมก็ตอบกลับไปว่า "พวกนายเห็นสุนัขจิ้งจอดตังสีขาวนุ่มๆขนฟู่ๆกันไหม?" ทั้งสองก็มองหน้ากันแล้วผู้ชายหัวขาวก็ตอบมาว่า "ไม่นะ?" ผมก็ถามต่อว่า "ถ้าเอาเมล็ดใส่ในดินล่ะกลบดินแล้วมาเทนำ้ใส่พวกมัยน่าจะโตนะ?" แล้วผู้ชายหัวสีขาวก็บอกว่า "ถ้าอิโอริดูแลผักพวกนี้ดีดีคงจะได้กินนะ?" แล้วผู้ชายหัวสีนำ้เงินก็บอกกลับว่า "นายก็ไม่ช่วยฉันดูแลมันหนิ!" ผมได้แค่หัวเราะในใจ (ฮ่าฮ่าฮ่า เอ็นดูจัง...) วันนั้นผมได้ทำความรู้จักกับทั้งสองคนตอนกินข้าวเที่ยง (ผู้ชายหัวสีขาว มีนามว่า คามาโนะ ส่วนผู้ชายผมสีนำ้เงินมีชื่อว่า อาโอริ ส่วนผมก็ชื่อ อามาเนะไงล่ะ..!) อยู่ๆคามาโนะก็พูดอะไรแปลกๆขึ้นมาว่า "พวกข้าจะทำงานบ้านให้เอง ทำกับข้าว ซักผ้า ถูพื้น กวาดพื้น และอื่นๆให้!" ผมก็งงอยู่คิดว่าพวกเขาจะโกหกก็เป็นไปได้ ผมได้ทำหน้า ಥ_ಥ ใส่ทั้งสอง อาโอริก็พูดขึ้นมาว่า "พวกข้าเองก็เรียนรู้นะ" คามาโนก็บอกว่า "ให้นำ้อสุจิกับพวกข้าแล้วพวกข้าจะทำทุกอย่างให้เอง" ผมก็ถามไปว่า "ทำไหมถึงต้องการนำ้ฉันมากขนาดนั้น?" คามาโนะก็ตอบมาว่า "เพราะนำ้อสุจิคืออาหารพิเศษสำหรับพวกเราไงล่ะ" ผมก็ทำหน้าน่ากบัวใส่พวกเขาทั้งสอง จากนั้นผมก็สบายไปเลย- ....

( จบตอนที่ 2 )

วันนี้ผมก็นั่งเฉยๆอยู่เหมือนเดิม อยู่ๆอาโอริก็มาจับหน้าแล้วถามว่า "หน้าของเจ้าเป็นอะไรหนะ ทำไหมถึงแดงขนาดนี้? อามาเนะ" คามาโนะก็บอกขึ้นมาว่า "อามาเนะไม่สบายหรือป่าว?" ผมก็แซรกทั้งสองว่า "ฉันป่วยหรอเนี่ย.. อุณภูมิอากาศคงเปลี่ยนเป็นฤดูร้อนแน่เลยเลยไม่ค่อยชินกับอากาศ..." อยู่ๆอาโอริก็อุ้มผม ผมตกใจมากตอนนั้นเลยบอกไปว่า "ปล่อยนะ.. แค่ป่วยเองถึงขั้นต้องอุ้มกันเลยหรอ!?" ผมก็ดิ้นจากนั้นอาโอริก็บอกว่า "ข้าจะพาเจ้าเข้าไปนอน" ผมก็ยอมโดยดีส่วนคามาโนะก็เดินเข้าห้องนำ้าำอะไรสักอย่างผมเห็นแค่ว่าเขาหยิบกาละมัง อาโอริวางผมลงนอน ผมขยับนอนลงช้าๆ "อืม.. ฉันมึนหัว.." คามาโนะเดินเข้ามาในมือนั้นถือกาละมังมีนำ้แล้วเดินมานั่งข้างๆผมเอาผ้าชุบนำ้แล้วพูดว่า "ข้าจะเช็ดตัวเจ้าก่อนนะ" จากนั้นเขาก็เช็ดแขนขาผมแล้วก็ชุบนำ้วางบนหน้าผากผม แล้วอาโอริก็บอกว่า "ข้าจะไปทำกับข้าวให้พวกเจ้าเอง" ผมก็บอกว่า "คามาโนะถนัดทำกับข้าวกว่าไม่ใช่หรอ?" คามาโนะก็ตอบว่า "เจ้าก็ต้องกินข้าวนะเดียวพวกข้าไปทำกับข้าวให้เอง" (นี่พวกเขาจะทิ้งผมอยู่คนเดียวหรอ?) ก่อนที่พวกเขาจะลุกขึ้นผมได้จับแขนของอาโอริแล้วบอกว่า "อย่าพึ่งไปอยู่กับฉันก่อน.." แล้วคามาโนะก็นอนข้างๆผมกอดผมผมก็ปล่อยแขนอาโอริแล้วคามาโนะก็บอกว่า "แก้มของเจ้าอุ่นจังแถมนุ่มอีกด้วย" ตอนนั้นคามาโนะซุกแก้มผม ผมก็ตอบไปว่า "ก็ฉันป่วยอยู่นี่น้า.... อาโอริก็มานอนด้วยสิ..?" อาโอริก็นอนข้างๆผม ผมก็บอกกับพวกพวกเขาทั้งสองว่า "ตอนนั้นฉันเด็กๆแม่และพ่อของฉันได้จากฉันไปตอนฉันอยู่ประถมและฉันได้รับเลี้ยงจากป้ามาจนโตตอนฉันป่วยน่ะฉันฉันไม่เคยมีใครมาเฝ้าฉันเลยแล้วพวกนายมาเฝ้าฉันฉันดีใจมากและในเวลาเดียวกันฉันก็ชอบพวกนายนะ.." พวกเขาทั้งสองก็มองหน้ากันแล้วบอกว่า "เจ้ามีความสุขจังนะ" แล้วฉันก็ถามกับพวกเขาทั้งสองว่า "ฉันอยากรู้อดีตของพวกนายทั้งสองจัง" พวกเขาทั้งได้ลุกมานั่งแล้วมองหน้ากัน คามาโนะก็ถามกับอาโอริว่า "ฉันเบ่าได้นะแต่อาโอริจะให้เล่าไหมล่ะ?" อาโอริก็มองหน้าของคามาโนะเหมือนว่าเขาจะให้แล้วอาโอริก็นอนข้างๆผมนอนท่าตะแคงแต่หันหน้าไปทางอื่นส่วนคามาโนะนอนท่าตะแคงหันมามองที่ผมแล้วบอกว่ส "ฉันจะเล่าให้อย่างดีเลย"

( จบตอนที่ 3 )