หมายเลข000#Free Life
บทนำ
ขออนุญาตเจ้าของภาพที่นำมาประกอบนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
⚠️❌เตือน❗❌
เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ข้อมูลบางอย่างอาจไม่ตรงต่อความเป็นจริง ไม่เกี่ยวของกับองค์กร คนกลุ่มต่าง ๆ ใด ๆ มีการใช้ความรุนแรง การกระทำ คำพูด การเสียดสีที่รุนแรง
// การกระทำ
(_) คิดในใจ
"_" เน้นคำ
'_' กระซิบ
เสียงของแป้นพิมพ์ดังทั่วห้องวิจัย
เสียงฟองอากาศที่ดังและถี่ขึ้นเรื่อยบ่งบอกว่าสิ่งมีชีวิตในตู้ทดลองมีอาการผิดปกติ
ตัวประกอบ
ตัวทดลองจะออกมาแล้ว!
ตัวประกอบ
เรียกผู้คุ้มกันมาเร็ว!
เสียงของนักวิจัยร้องเรียกกันวุ่นวาย
เสียงกระจกแตกกันสนั่นทั่วห้องวิจัย
นักวิจัยเงียบลงทันทีก่อนจะค่อย ๆ หันตามเสียงกระจกแตก
ไม่รอช้านักวิจัยภายในห้องก็วิ่งเบียดเสียดกันออกจากห้องทดลองไป
พร้อมกับหน่วยป้องกันที่เข้ามาพร้อมอาวุธครบมือ
ไม่รอช้าหน่วยป้องกันกระหน่ำยิ้งใส่ตัว(?)ทดลองที่ยืนนิ่งไม่ไหวนิ่งอยู่กับที่
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของสิ่งมีชีวิตใดกันแน่
โรสมิน
วันนี้หิมะตกหนักจัง
โรสมิน
นายว่าจะมีข่าวปิดถนนไหม
แจฮยอก
ตกขนาดนี้รถวิ่งได้สิแปลกกว่า
ทั้งสองยืนอยู่ตรงหน้าต่างคอนโดฯมองไปที่ถนน
แทจิน
'ว่าแต่โรสรู้ยังเรื่องงานหมั้นกับนาย'
แจฮยอก
ฉันยังไม่ได้พูดด้วย
โรสมิน
//กินไก่+ดูโทรทัศน์
แจฮยอก
ฉันจะออกไปข้างนอกแป๊บ
แทจิน
ออกไปให้หนาวเล่นทำไม
แจฮยอก
แจฮยอก(พอ.)
อายุ17
สูง184
โรสมิน
โรสมิน(ลูกครึ่งอิตาลี-เกาหลี)
อายุ17
สูง165
I
แจฮยอก
ไม่คิดเลยว่าจะเจอพวกแก
แจฮยอก
แพ้ตอนนั้นคงไม่ได้จะหมาหมูหรอกใช่ไหม
ตัวประกอบ
ถ้าตอนนนั้นแกไม่เอามีดมาด้วยพวกเราก็ไม่แพ้หรอกเว้ย!
ไม่นานวัยรุ่นกลุ่มนั้นก็วิ่งเข้าใส่
แต่ก่อนที่ทั้งสองจะเกิดการตะลุมบอนกันก็มีเสียงฝีเท้ามาหยุดที่พวกเขา
ตัวประกอบ
ไปผ่านสงครามมารึไงวะ
ชายหนุ่มอายุ20กว่ายืนนิ่งมองพวกเขา
สภาพเหมือนคน(?)ที่ผ่านสงครามมา เสื้อกาวน์ที่สวมฉีกขาดแทบหมด เลือดที่เปื้อนตามตัวถึงหัวและใบหน้า ช่างตัดกับหิมะสีขาวสะอาดอะไรแบบนี้
ทว่ายังไม่ทันได้ถึงตัวกับมีเสียงดัง
คนทั้งหมดหันไปดูที่ตนเสียงพบว่าชายคนนั้นหัวบิดผิดรูปเหมือนคนคอหัก
ตัวประกอบ
เมื่อ..กี้มันหักหัวคนใช่ไหม
ยังไม่ทันได้กล่าวอะไรต่อชายแปลกหน้าก็มาอยู่ตรงหน้าอึนซองแล้ว
อึนซอง
แก..แกเป็นตัวอะไรกันแน่
ชายแปลหน้าเอียงคอคล้ายไม่เข้าใจสิ่งที่อีกคนพูด
ไม่รอตาย คนของกลุ่มอึนซองก็วิ่งกลับไปกันหมด
แจฮยอก
ไม่จำเป็นต้องมาช่วย
แจฮยอก
ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร มาจากไหน มีประสงค์อะไร
แจฮยอก
สภาพนายไม่เหมือนคนปกติเลยด้วยซ้ำ
แจฮยอก
นายฟังที่ฉันพูดออกไหม
ตลอดทางกลับคอนโดฯมีสายตามากมายจับจ้องที่พวกเขา
แทจิน
นายพาใครไม่รู้ที่ตัวเปื้อนเลือดทั้งตัวเข้ามานะครับ
แจฮยอก
แต่หมอนี่ตามไม่ไปไหนเลย
แทจิน
แบบนี้ยิ่งน่าสงสัยสิ
แจฮยอก
เข้าไปอาบน้ำล้างตัวซะ
แจฮยอกดันวาเรสเข้าไปก่อนจะปิดประตู
ผ่านไป20นาทีแต่ไม่มีวี่แววคนด้านในจะออกมาเลย
แจฮยอก
(คงไม่ได้ตายอยู่ในห้องน้ำหรอกใช่ไหม)
แจฮยอกปิดประตูห่องน้ำก่อนจะเปิดน้ำใส่อ่าง
ก่อนหันมาหาวาเรสที่ยืนอยู่ที่เดิม
เขาทำใจปิดตาก่อนจะถอดเสื้อผ้าให้วาเรสลงไปแช่น้ำ
แจฮยอก
(ไม่คิดเลยเป็นถึงคุณชายแต่กลับต้องมาทำอะไรแบบนี้)
หลังจากให้วาเรสลงไปในอ่างแล้วตัวเองก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมา
แจฮยอกเดินถือเสื้อมาให้วาเรสที่ห้องน้ำ
แจฮยอก
ฉันวางเสื้อผ้าไว้ตรงนี้นะ
ผ่านไปสักพักเสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น
แจฮยอก
ยังดีที่ใส่เสื้อผ้าเองเป็น
แจฮยอก
ไม่มีเลือดเปื้อนก็ดีแล้ว
แทจิน
เขาไม่เป็นอันตรายใช่ไหม
แจฮยอก
น่าจะฟังที่เราพูดไม่ออกมากว่า
โรสมิน
เธอ..เธอชื่ออะไรหรือ?
แทจิน
อะ ๆจะทำอะไรเธอน่ะ//บังโรสมินไว้
แจฮยอก
ไม่ใช่คนเกาหลีจริงๆ ด้วย
แทจิน
ไม่พ้นอึนซองหรอกใช่ไหม
แจฮยอก
ฉันจะให้คนไปหาที่อยู่เขา
แจฮยอก
ระหว่างนี้อยู่นี่ไปก่อน
แจฮยอก
อย่าให้พ่อฉันรู้ก็พอ
วาเรส
วาเรส(นอ.)
อายุ22
สูง172
II
โรสมิน
พวกนายอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม
โรสมิน
อยากโชว์ฝีมือให้เพื่อนใหม่ชิม
แทจิน
เราคบกันตั้งนานร้อยวันพันปีทำกับข้าวให้เรากิน
แทจิน
ทีหมอนี่ทำเหมือนรู้จักกันมานาน
โรสมิน
คนชมฉันว่าสวยน่าคบกว่าพวกนายอีก
โรสมิน
นายอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม
โรสมิน
งั้นทำข้าวผัดกิมจิแล้วกัน
แทจิน
เหมือนเด็กทารกที่ไม่รู้จักอะไรเลยแหะ
แทจิน
นายให้คนหาที่อยู่หมอนี่แล้วใช่ไหม
ทั้งสี่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร
โรสมิน
ฉันทำไก่ตุ๋นโสมเผื่อด้วย
โรสมิน
ลองชิมดูสิ//ตักให้วาเรส
แจฮยอก
ทำไมไม่กิน//หันไปพูดกับวาเรส
วาเรส
//ตักไก่ให้แจฮยอกกับ
โรสมิน
โรสมิน
น่ารักจังเลย//ลูบหัววาเรส
โรสมิน
อิจฉารึไงวาเรสไม่ตักให้นาย
เสียงช้อนกระทบกับจานข้าวทำให้ทุกคนหันไปตามเสียง
แทจิน
ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย
หลังทานข้าวเสร็จทั้งสี่ก็มานั่งอยู่โซฟาหน้าโทรทัศน์
แทจิน
เน็ตฟริ*มีหนังเข้าใหม่นิ
โรสมิน
วาเรสอยากดูเรื่องอะไรหรือ
ผ่านไปครึ่งเรื่องทุกคนหลับกันหมดยกเว้นวาเรสที่ตั้งอกตั้งใจดู
แต่สมองกลับไม่ได้จดจ่อกลับหนัง
ในหัวคิดถึงเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างมาที่นี่
เขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นที่ศูนย์วิจัยไม่ได้
จำได้เพียงเดินมาตามชายป่า ก่อนจะพบกับแม่น้ำที่แข็ง เดินต่อไปเรื่อย ๆก็พบกับป่าอีกครั้ง
พอเจอถนนเขาจึงเลือกที่จะเดินไปตามถนน
พอเข้าเมืองผู้คนมากมายหันมามองเขา
แจฮยอก
เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ
เขาชี้หน้าทั้งสามก่อนจะเอ่ยชื่อตามลำดับ
แจฮยอก
//ปลุกโรสมินกับแทจิน
วาเรศเลือดกำเดาไหลนอนสลบอยู่โซฟาที่ตัวเองนั่ง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
