" อาหารมาแล้วค่ะทุกคน วันนี้มีอาหารทะเลจัดเต็ม ณิชาลงมือทำกับคุณแม่หวังว่าทุกคนจะชอบน๊า " ณิชาพูดพร้อมกับยกถาดอาหารมาวางบนโต๊ะ

ณิชาเด็กสาววัยรุ่น อายุตอนนี้ 15 ปี ผมยาวสลวยเรียงเส้น ตาโต จมูกโด่ง เธอสวยและดูโตเกินอายุไปมาก อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ แต่อบอุ่นมาก คุณแม่ของเธอเป็นช่างเย็บผ้า คุณพ่อของเธอเป็นรปภ. ที่คอนโดแห่งหนึ่งแถวๆบ้าน และณิชายังมีน้องสาวอีก 1 คน ชื่อน้องทิชา ห่างกับเธอแค่ 3 ปีเองนะ เธอเป็นเด็กหน้าตาน่ารักเชียวแหละ

ทุกๆเช้าก่อนที่พวกเธอจะไปโรงเรียน ทุกคนจะมานั่งทานอาหารมื้อเช้าด้วยกัน พูดคุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นของกันในทุกๆวัน ก่อนจะแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง พวกเขาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากครอบครัวนึงเลยล่ะ

" ไปก่อนนะคะคุณพ่อคุณแม่ "

ณิชาและทิชาส่งเสียงเรียกบอกคุณพ่อคุณแม่ของพวกเธอก่อนจะเดินทางไปโรงเรียน

" พี่ณิชาวันนี้ติวหนังสือให้หนูหน่อยสิคะ "

ทิชา ทำหน้าอ้อนวอนพี่สาวของเธอ

" ได้สิคะเดี๋ยวเลิกเรียนเรามานั่งติวกัน "

ณิชาตอบน้องสาวของเธอด้วยใบหน้าและน้ำเสียง ที่อ่อนโยน

เธอรักน้องสาวของเธอมากและเธอก็ทำหน้าที่พี่ที่ดีมากเหมือนกัน ทั้งสองคนไม่เคยห่างกันไปไหนเลย ทำให้คุณพ่อคุณแม่รู้สึกดีใจมาก ที่สามารถเลี้ยงลูกให้รักกันได้ขนาดนี้

" วันนี้คุณครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก แนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักสิจ๊ะ " คุณครูประจำชั้นของห้อง

ณิชาพูดขึ้น

" สวัสดีเพื่อนๆทุกคน เราชื่อภูมิ เพิ่งย้ายมาจากต่างจังหวัดขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ขอบคุณครับ " ภูมิเด็กใหม่ของห้องพูดขึ้น เพื่อนๆก็ส่งยิ้มทักทาย

เด็กชายทำหน้าเลิ่กลั่กเพื่อหาที่นั่ง

" สวัสดีภูมิเราณิชานะ มานั่งข้างเราสิโต๊ะตรงนี้ว่าง " ณิชาเอ่ยทักทายเพื่อนใหม่พร้อมโบกมือเชิญชวนให้มานั่งข้างๆ

ภูมิ เด็กหนุ่มอายุเพียง 15 ปี แต่เขามีรูปร่างสูงใหญ่ ตาคมจมูกโด่ง เรียกได้ว่าหน้าตาดี เพิ่งย้ายตามคุณพ่อที่เป็นตำรวจมาเมื่อไม่นานมานี้ ทำให้เขาต้องย้ายโรงเรียนอยู่บ่อยๆ จนเขาเองคิดว่าชาตินี้คงจะไม่มีเพื่อนสักที จนได้เจอกับณิชา...

"ก๊อกๆๆ พี่ณิชาขาาาาาา" เสียงเรียกของทิชา ทำให้พี่สาวอย่างณิชาสะดุ้ง และรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องให้น้องสาวอย่างทันที

"มาแล้วหรอคะทิชา วันนี้จะให้พี่ติววิชาไหนคะ"

ทิชายื่นหนังสือเรียนที่ต้องการติวให้พี่สาวทันที

สองพี่น้องติวหนังสือและพูดคุยกันสนุกสนานจนมืดค่ำ

และวันต่อมาที่โรงเรียนมีจัดงานแสดงดนตรีและให้เด็กๆไปร่วมกิจกรรม ณิชา และ ทิชา ก็ขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่แล้วเรียบร้อย

"อย่าดึกมากนะจ๊ะลูกอันตราย ถ้ามีอะไรให้รีบโทรหาแม่นะคะ" คุณแม่พูดด้วยความเป็นห่วง

"รับทราบค่าาา" เด็กๆทั้งสองประสานเสียงกันตอบรับคุณแม่เหมือนเช่นเคย

ที่งานกิจกรรมโรงเรียนเด็กๆทุกคนเข้าร่วมกิจกรรมกันอย่างสนุกสนาน มีทั้งให้เล่นเกมส์รับของรางวัล ตอบคำถามต่างๆนานา ทั้งณิชาและทิชาต่างได้ของรางวัลติดไม้ติดมือกันมากมาย

แต่แล้วสายตาของณิชาก็เหลือบมองไปเห็นภูมิที่นั่งอยู่คนเดียวโดยไม่ไปร่วมกิจกรรมใดๆของโรงเรียนเลย ทำให้เธอเกิดความสงสัยและเดินเข้าไปสอบถามเพื่อน

"ภูมิ นายเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรอ ไม่เห็นไปร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆเลย"

ณิชาเอ่ยถามเพื่อน ทั้งณิชายังสังเกตได้ว่าภูมิมีหน้าตาที่เศร้าหมอง เหมือนมีเรื่องอะไรในหัวเยอะแยะ เธอเลยไม่อยากรบกวนหรือเซ้าซี้เพื่อนมาก

"งั้นเราไปก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็บอกเราได้เลย"

ณิชาพูดทิ้งท้ายก่อนจากไป

"อื้ม ขอบใจนะ ที่เป็นห่วง เราโอเค" ภูมิกล่าวขอบคุณและยิ้มให้

"ทิชาไปไหนน๊า ใกล้จะถึงเวลากลับบ้านแล้ว เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วง ไปเดินหาตามซุ้มกิจกรรมดีกว่า" ณิชาพูดพลางเดินหาน้องสาว

ขณะนั้นเป็นเวลา 21.00น. คุณพ่อยังคงทำงาน รปภ.กะดึก ส่วนคุณแม่ก็ยังคงนั่งรอลูกๆกลับบ้าน พร้อมทำอาหารมื้อดึกไว้รอทุกคน เกรงว่าจะหิว

ในที่สุดณิชาก็ตามหาทิชาจนเจอ และชวนน้องสาวแสนซนกลับบ้าน

"ขอเกมส์นี้อีกทีเดียวค่ะพี่ณิชา จบเกมส์นี้กลับเลย นะนะ" ทิชาทำเสียงออดอ้อนพี่สาว

"ได้ แต่แค่เกมส์เดียวห้ามต่อแล้วนะคะ ดูสิพี่ได้ของรางวัลมาตั้งเยอะ หิ้วจนเมื่อยแล้ว" ณิชาเอ่ย

เมื่อถึงเวลา สุดท้ายทั้งคู่ก็จูงมือกันกลับบ้านที่อยู่ห่างไปไม่ถึง2กม. จนกระทั่งไปถึงบ้าน...

ฝากติดตามต่อในตอนที่ 3 ด้วยนะคะ😊🙏

เมื่อสองพี่น้องกลับมาถึงบ้าน ก็รีบส่งเสียงบอกคุณแม่ว่ากลับมาแล้วนะคะ แต่สิ่งที่แปลกไปคือแม่ไม่ได้ตอบกลับเด็กๆทั้งคู่ ทั้งสองคนรู้สึกแปลกไปพร้อมเป็นห่วงคนเป็นแม่ รีบวิ่งไปหาแม่ในห้องนอน

"แม่คะ พวกเรากลับมาแล้วนะคะ อยู่ไหนคะ?"

ณิชาร้องเรียกหาแม่

"พี่ณิชาหนูได้ยินเสียงแม่ในห้องน้ำ เหมือนคนร้องไห้" ทิชาพูด

เมื่อได้ยินดังนั้นทั้งคู่รีบวิ่งไปดูที่ห้องน้ำ พบว่าคนเป็นแม่ กำลังนั่งพิงกำแพงห้องน้ำ ถือโทรศัพท์และร้องไห้อย่างเสียสติ

"เกิดอะไรขึ้นคะแม่ ใจเย็นๆเล่าให้พวกหนูฟังนะคะ"

ณิชาพูดปลอบให้คุณแม่ได้ตั้งสติ

"พ่อ พ่อเสียแล้ว พ่อโดนยิง" ทั้งณิชาและทิชาได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตัวชาๆ เหมือนหัวใจของพวกเค้ากำลังจะแตกสลายลงไปตรงนั้น

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็กอดคอกันร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างสุดจะบรรยายในห้องน้ำนั้น จนกระทั่งมีตำรวจมาหาที่บ้าน และเชิญครอบครัวของพวกเธอไปดูศพของคุณพ่อ

คุณตำรวจเล่าให้ฟังว่ามีผู้ร้ายกักขังหน่วงเหนี่ยวและทำร้ายร่างกายเด็กหญิงในห้องพักที่คอนโดแห่งนี้ คุณพ่อเป็น รปภ. ที่คอยสอดส่องอยู่ตลอดได้พบกับความผิดปกติของชายคนนั้น เขาหวังจะช่วยเด็กสาวออกมาให้ได้ คงเพราะนึกถึงลูกสาวของเขา และคนร้ายเขารู้ตัวว่ากำลังถูกจับตามอง เลยเกิดโมโหและกลัวความจะแตกเลยใช้อาวุธปืนยิงเขาไป 9นัด ทำให้เขาเสียชีวิตคาที่

"โถ่ คุณพ่อ ฮื่ออออ" ณิชาร้องไห้เสียใจ

หลังจากงานศพของคุณพ่อเสร็จสิ้นลง ในบ้านอันแสนสุขของพวกเธอ ณิชา ทิชาและคุณแม่ ก็ดูวังเวงเศร้าหมองกว่าที่เคยเป็นมา พวกเธอไม่เคยนึกถึงเรื่องแบบนี้มาก่อน จึงยังไม่สามารถปรับตัวให้อยู่ได้โดยไม่มีคุณพ่ออันเป็นที่รัก โดยเฉพาะแม่ของพวกเธอ

"แม่คะ ถ้ายังดื่มเหล้าหนักแบบนี้ ใครจะคอยดูแลพวกหนูคะ หนูยังต้องการแม่อยู่นะคะ กลับมาเป็นคุณแม่ที่น่ารักของหนูได้มั้ยคะ"

ณิชาพี่สาวคนโตต้องรวบรวมสติ อ้อนวอนและคุยกับแม่ของเธอที่ตอนนี้ติดเหล้า สูบบุหรี่ ทำให้บรรยากาศบ้านแย่ลงกว่าเดิมเสียอีก...