"เฮือก!"

ร่างของเด็กผู้หญิงสะดุ้งตื่นจากความฝันก่อนจะมองไปยังวิวหน้าต่าง

"ผ้าห่มสีชมพู?"เสียงหวานไพเราะเอ่ยขึ้น

ก่อนที่สติจะเตลิดไปไกลเด็กสาวได้ตั้งสติก่อนจะคิดทบทวนว่าตนเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

มือเรียวบางเล็กไปค่อยๆหยิบกระจกขึ้นมาดูใบหน้าของตนเอง

ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างก่อนที่จะหายไป

"เราอยู่ในนิยายที่เราพึ่งทิ้งไปนิ"เสียงเล็กหวานเอ่ยขึ้น

"คุณหนูตื่นแล้วหรอคะ"สาวใช้รีบเดินไปหาคุณหนูของตนทันทีก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้า

"ทำไมคุณหนูไม่บอกชั้นเลยละคะว่า....คุณหนูตื่นแล้วเพราะตอนนี้อาหารนั้นหมดแล้ว"

สีหน้าความเป็นห่วงได้หายไปราวกับไม่เคยมี ก่อนที่รอยยิ้มสุดหน้ากลัวจะเผยขึ้นบนใบหน้าของอีกฝ่าย

'สาวใช้คนสนิทที่ทำให้ตัวประกอบอย่างเราตายไปอย่างอนาถาที่สุด'

ความกดดันเริ่มเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆไม่มีหนทางไหนแล้ว

"งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ค่อยหิวพอดีทีหลังไม่ต้องบอกนะคะ"

ดวงตาสีฟ้ามองเหยียดคนตรงหน้าก่อนจะแสยะยิ้ม

"ค่ะ"เสียงที่เปล่งออกมานั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างสูง

"ถ้างั้น...ก็เชิญออกจากห้องของหนูได้แล้วนะคะ"

สาวใช้เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็เดินออกไปอย่างเสียงดัง สร้างความสะใจให้กับคนในห้องไม่น้อย

"เป็นถึงคุณหนูร่ำรวยทำไมต้องมาตายอนาถแบบนี้ด้วยนะ"

"แต่ในเมื่อชั้นเข้ามาในร่างนี้แล้วก็จะไม่มีใครสามารถมาหยุดชั้นได้"ดวงตาสีฟ้าได้เผยมุมมืดออกไป

"อยากเห็นสภาพพวกเธอจริงๆว่ามันจะเละสักแค่ไหน"ปากอมชมพูแสยะยิ้มขึ้น

ห้องรับประทานอาหาร

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าดังขึ้น

ทั้งหมดหันมามองที่เจ้าของเสียงฝีเท้าทันที

"น้องอีริสตื่นแล้วหรอ"

ผู้เป็นพี่สาวถามด้วนความเป็นนห่วงก่อนจะผายมือให้น้องของตนนั่ง

"น้องตื่นแล้วค่ะ ขอบคุณที่ท่านพี่เป็นห่วง"อีริส กล่าวขอบคุณพี่ของตนเองก่อนจะเดินไปนั่ง

"หมอบอกให้ทานยาตามนี้นะ"

สิ้นเสียงของผู้เป็นพี่สาวก็มีสาวรับใช้คนหนึ่งเดินเอายามาให้

'เอายาเบื่อหนูมาให้กินรึไง!?"

ดวงตาสีน้ำฟ้าเบิกกว้างอย่างตกใจก่อนจะรีบเก็บอาการและหันไปกล่าวขอบคุณพี่ของตน

"ข้าขอโทษที่ทำให้ลำบากท่านพี่และคนรอบครัวด้วยนะคะ"

สีหน้าของอีริสหมองลงอย่างเห็นได้ชัด

มือของไอรินเอื้อมไปจับมทอของอีริสก่อนจะบีบให้เจ็บและกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"เป็นพี่ก็ต้องช่วยน้องสิ"ไอรินปล่อยมือก่อนจะา่งยิ้มมาให้น้องของตน

"ทานข้าวเถอะ"

น้ำเสียงของคนเป็นแม่กล่าวขึ้นทำให้ทั้งสองเลิกพูดคุยกัน

ผ่านไปสิบนาที

เมื่อทานอาหารเสร็จแม่ของอีริสก็กระชากแขนให้เดินตามมา

"อีริส แม่ขออย่างนึงได้มั้ย"

แม่ของตนหรืออาราริกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เศร้าใจก่อนที่จะกุมมือของอีริส

'ขยะแขยง'

อีริสคิดในใจแต่ก็ยอมให้กุมมือเพราะยังต้องใช้ตระกูลนี้อยู่ดีพอเสร็จค่อยเขี่ยทิ้ง

"ถ้าหนูทำได้หนูก็จะทำค่ะ"อีริสยิ้มก่อนจะกุมมือแม่ของตน

"หนูทำเพื่อแม่ได้"

แม่ของตนยิ้มออกมาก่อนจะกอดลูกของตนเองแต่ลึกแม่ของตนนั้นอยาดจะเขี่ยตนทิ้งมากที่สุด

'เริ่มเกมได้แล้ว'

แม่ของตนผละกอดก่อนจะกล่าวเรื่องที่เกี่ยวกับคู่หมั่นต่อ

"อีริสหนูต้องหมั่นกับคิรินนะ"

'คิรินนั้นขึ้นเชื่ว่าเสือซ่อนเล็บแน่นอนว่าตนนั้นต้องการหมั่นกับคนนี้เพื่อใช้ประโยชน์เพราะฝ่ายนั้นไม่ได้รักเราแต่เรารักเขานะสินะแต่มันคงเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป'

อีริสพยักหน้าให้กับผู้เป็นแม่ของตน

'ไอ้อีริส'

ร่างบางของหญิงสาวแอบฟังก่อนจะเดินออกไปอย่างหัวเสียเพราะแผนทุกอย่างมันพัง!

ภายในห้องสีชมพูสดใส

อีริสกำลังนั่งอยู่บนหน้าต่างก่อนจะคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

'โลกนี้มีเวทย์มนต์นิ!?'

อีริสตัวสอบประวัติของตนแต่ก็ต้องตกใจอย่างหนึ่งนั่นก็คือการที่เขามีแค่กลุ่มน้ำกลุ่มเดียวแถมยังมีกลุ่มดำแซกกลางอีก

"ธาตุไรวะเนี่ย"

อีริสเผลอตกใจจนตกลงไปด้านล่างและหล่นลงพุ่มหญ้า

"อีริส"

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นก่อนจะกระชากผมของอีริสและลากมาหา

'ไอ้เหี้ยนี่เล่นทีเผลหรอ'

"พี่ไอริน"

น้ำเสียงของน้องสาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

'ไม่หันระวังหลังเลยนะเราอะ'

ไม่ทันไรก็มีเวทย์น้ำพุ่งไปโดนตรงขาข้างขวาก่อนจะมีเลือดไหลออกมา

"พี่ไอรินเป็นอะไรหรอคะ"อีริสกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงก่อนจะรีบรักษาแผลให้พี่ของตน

"รักษาแผลบ้านแกเอาน้ำมารักษาหรอ"

"พี่ไอรีนหนูขอโทษค่ะ"อีนิสใช้น้ำเสียงที่อ่อนลงราวกับเด็กถูกดุ

"ไม่ได้เรื่อง"

มือเรียวขาวกำลังจะง้างมือเพื่อตบแต่ก็ต้องตกใจเพราะมือของอีริสกำลังกำมือของไอรีนอย่างแน่นจนทพให้เกิดรอยแดง

"กรี้ดดด!!!!!"

ไอรินกรีดร้องออกมาดังสนั่นเพราะความเจ็บปวดที่จู่ๆน้ำที่สัมผัสไม่ได้ถึงกลายเป็นน้ำแข็งจนทิ่มแทงจนทำให้เธอเจ็บข้อมือก่อนจะมีเลือดออกมา

ไอรีนใช้พัดของเธอโจมตีไปที่ตัวของอีริสแต่ด้วยความไวอีริสจึงหลบได้ก่อนจะสวนกลับด้วยเวทย์น้ำ

น้ำที่พุ่งมากลายเป็นน้ำแข็งแต่ไอรินสามารถปัดได้ก่อนจะใช้พัดให้ปล่อยฝนแห่งแสงลงมา

'เวทย์แสงไม่ใช่เรื่องตลก'

อีริสนึกขำอยู่ในใจก่อนที่ตนจะใช้เวทย์น้ำสะท้อนขึ้นไปทำให้เวทย์ที่ไอรินปล่อยย้อนกลับไปหาตัวเอง

"เป็นแค่คนชั้นต่ำ!"

ไอรินเริ่มหมดความอดทนจึงเริ่มใช้พัดของตนสร้างกรงขังสีทองและภาพลวงตา

"อีอีริสแกมันตัวซวยจริงๆ"ไอรินเมื่อเห็นว่ากำจัดได้จึงจะหันหลังกลับ

"เวทย์น้ำขั้นสูง!?"

ไอรินผวากับเวทย์น้ำของอีกฝ่ายก่อนจะรีบถอยห่างออกไปเพราะมันกำลังพุ่งมาหาเธออย่างรวดเร็ว

ไอรินรีบใช้พัดมารับดาบน้ำแข็งทันทีก่อนจะเบี่ยงตัวเพื่อหลบการโจมตี

ทางเดินเปลี่ยนเป็นสีดำขาวสลับกันไปเหมือนกับกำลังเล่นหมากล้อมอยู่

"มังกรน้ำ!?"

ไอรีนอึ้งจนพูดไม่ออกก่อนจะรีบเรียกสัตว์ประจำกายของตนออกมานั่นก็คือจิ้งจอกแดงสัตว์ในตำนาน

"จัดการมันซะ!"

ไอรินรีบใช้คำสั่งก่อนจะหลบไปที่อื่นเพื่อดูการต่อสู้

ดวงตาสีเหลืองทองเบิกกว้างเพราะคนที่คิดว่าไม่รอดกำลังเดินฝ่ากลุ่มควันออกมา

ไอรีนใช้พัดของตนเข้าจู่โจมที่ด้านหลังแต่ก็ไม่พ้นสายตาของอีริส

ต้นขาเตะไปที่พัดของไอรีนก่อนจะใช้เวทย์น้ำจับมันและหักทิ้ง

"ของต่ำต้อย"

ไอรีนก็รู้ว่าสัตว์วิญญาณของน้องตนนั้นเป็นเหยี่ยวไฟแต่เวลาตนแกล้งทำไมถึงโดนละ

พ่อกับแม่รีบวิ่งเข้ามาดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนจะตกใจกับภาพตรงหน้า

"อีริส"ท่านพ่อหรืออีวารีบเข้าไปดูอาการของคนเป็นลูกก่อนจะมองไปที่ลูกสาวโตสุดของบ้านอย่างผิดหวัง

"ท่านพ่ออย่าพึ่งเข้าใจลูกผิ-"

"หุบปากไป!"น้ำเสียวเปล่งออกมาด้วยอารมณ์โกรธเคืองก่อนจะพยุงลูกสาวคนเล็กให้ลูกขึ้น

ไอรินมองไปที่แม่แต่กับต้องเสียใจเพราะแม่ของตนนั้นไม่แม้แต่จะมองมายังลูกสาวเลย

'แกจะได้เห็นดีกับชั้นแน่อีริส!'

มือเรียวกำชุดด้วยความโกรธแค้นก่อนจะเดินออกไป

ภายในห้องที่เต็มไปด้วยของตกแต่งที่หรูหรามีร่างๆหนึ่งเดินเข้ามาก่อนจะมานั่งด้วยท่าทีอารมณ์เสีย

"คะ....คุณหนูเป็นอะไรรึป่าวคะ"

สาวใช้ที่เห็นท่าทางของนายของตนไม่ดีจึงกล่าวถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

เพล้ง! แจกันใบใหญ่ถูกขว้างลงบนพื้น

"ทำไมต้องเป็นมันที่ได้หมั่นกับมาเฟียคุณเอเลนทำไมที่ตรงนั้นถึงไม่ใช่ชั้น!"

ไอรีนกล่าวออกมาอย่าโกรธแค้นก่อนจะหันไปหาสาวใช้

มือเรียวดึงผมของสาวใช้ขึ้นมาก่อนจะตบซ้ายตบขวาและขว้างออกไป

สาวใช้หลังจากที่โดนตบตีก็เกิดอาการตัวสั่นก่อนที่จะมีเสียงของนายตน

"พวกแกไปวางยาอีอีริสซะ ถ้าพรุ่งงนี้พวกคุณชายมาต้องไม่เห็นอีริสอีก"

ไอรีนบีบปากคนใช้ก่อนจะกล่าวสั่งเบาๆ

สาวรับใช้มีสีหน้าผวาขึ้นทันทีก่อนจะรีบตอบตกลงแล้วรีบออกไป

ภายในห้องนอนของอีริส

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงดังจากประตูดังขึ้น

แอ๊ด~~ อีริสเปิดประตู

"คุณหนูอีริสคะ อันนี้คือยาที่คุณหนูไอรีนฝากมาให้ค่ะ"สาวใช้เอายามาใส่มือให้กาอนจะรีบเดินออกไป

อีริสปิดประตูก่อนจะสาวเท้าเดินมานั่ง

ดวงตาสีฟ้าจ้องมองไปยังยาก่อนจะเก็บมันใส่ลิ้นชักทันที

'ยาเบื่อหนู'

ปากอมชมพูแสยะยิ้มในทันทีก่อนที่จะลองวางแผนแปลกๆดู

"ในวันพรุ่งนี้จะมีสอบยิงธนูกับพวกเจ้าชายแน่นอนว่ามันต้องเล่นสกปรกแน่ๆ"

เมืองแอลลัสนั้นขึ้นชื่อเรื่องจอมเวทย์ผู้เก่งกาจแน่นอนว่าผู้ที่มีพลังเวทย์จะมีสัญญาลักษณ์อยู่ตรงหลังมือ

อีริสนั้นได้ดูที่หลังมือตัวเองก็พบกับสัญญาลักษณ์เวทย์น้ำแต่มันเป็นสีดำอมม่วงแต่ถึงอย่างไรคนอย่างอีริสนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร

"คิดไปก็ปวดสมองป่าวๆ นอนดีกว่า"

อีริสทิ้งตัวลงบนเตียงก่อนที่จะเข้าสู่ห่วงนิทราไป

จิ๊บ จิ๊บ เสียงนกร้องเรียกกันไปมาพร้อมกับสายลมที่พัดผ่านบานหน้าต่าง

"หาว~~"อีริสตื่นขึ้นมาก่อนจะปรับสายตา

อีริสลุกขึ้นกาอนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับปิดประตู

สิบนาทีผ่านไป~~

ชุดที่อีริสใส่นั้นเป็นกางเกงและเสื้อแขนสั้นสีน้ำตาล

ตึก ตึก ตึก

อีรีสรีบลงมาด้านล่างก่อนจะพบกับตัวเอกทั้งสองที่กำลังมองมายังผู้มาเยือนอีกคน

"ขออภัยที่มาช้านะคะ"อีรีสกล่าวขอโทษก่อนจะเดินมานั่งข้างๆพ่อของตน

'อีอีริสยังไม่ตาย!?'

ไอรีนมีสีหน้าตกใจเป็นอย่างมากเพราะตนสั่งให้สาวใช้ไปจัดการให้เรียบร้อยแต่ทำไมนางถึงยังยืนอยู่ตรงนี้แถมเดินมาหน้าตาเฉย

"นี่คือคู่หมั่นของลูกนะอีรีส"พ่อของตนกล่าวขึ้นก่อนจะผายมือให้ลูกของตนรู้จัก

'สุดท้ายไอ้นี่ก็ไม่ได้ชอบแล้วก็ใช้อีริสเป็นตัวหมากอยู่แล้วนิ'

อีริสยิ้มกับก่อนจะแนะนำตัวเองให้อีกฝ่ายรู้จัก

อีกฝ่ายก็แนะนำตัวกับตามมารยาทเช่นเดียวกัน

"คุณอีริสดูสวยจังเลยนะครับ"เอเลนกล่าวขึ้นก่อนจะยิ้มออกมา

'อีพวกตระกูลมังกรแม่งเล่ห์เหลี่ยมจังวะ'

อีริสฝืนยิ้มตอบกลับคำชมก่อนจะกล่าวถามพ่อของตน

"คุณพ่อคะ ว่าแต่เราจะสอบยิงธนูกันตอนไหนหรอคะ"อีริสกล่าวออกไปก่อนจะรีบกล่าวขอโทษ

"ลูกขอโทษนะคะถ้าขัดพ่อและแม่กับคุณเอเลนและคุณอีเลน"

อีริสกล่าวขอโทษก่อนที่สีหน้าจะแสดงความรู้สึกผิด

"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ"อีเลนกล่าวขึ้นก่อนจะส่งยิ้มพระเอกมาให้

"งั้นลูกก็ไปเตรียมของกับพี่ของลูกก่อนไป"พ่อของอีริสกล่าวขึ้น

อีริสขออนุญาตออกไปตามมารยาทก่อนที่ด้านหลังจะตามมาติดๆคือไอรีน

'คันธนูพังหรอ?'

อีริสอึ้งเล็กน้อยก่อนจะหยิบแค่ลูกธนูไป

'ชั้นอยากจะเห็นแกในสภาพที่หน้าสมเพชจริงๆ'

ไอรีนหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะหยิบคันธนูและลูกธนูออกไป

อีริสสร้างคันธนูขึ้นมาใหม่จากเวทย์น้ำของตนเอง

ซึ่งคันธนูที่สร้างจากเวทย์ของตนเองจะเพิ่มความเร็วและเมื่อโดนทำลายจะสามารถสร้างขึ้นมาใหม่ได้แต่ต้องเสียพลังเวทย์ไปเยอะซึ่งคันธนูจะมีสัญญาลักษณ์สัตว์วิญญาณขึ้นมาด้วย

ลานประลอง

ไอรีนตกใจกับคันธนูของอีกฝ่ายเพราะตนเองพึ่งให้สาวใช้ที่ใช้เวทย์อำพรางไปหักคันธนูแต่ทำไมคันธนูที่แปลกตาถึงกับมาอยู่ในมือของคนที่ตนเกลียดเข้าไส้ด้วย

'คันธนูวิญญาณ!?'

ไอรีนตกใจอีกครั้งเมื่อคันธนูที่นึกว่าจะธรรมดากับถูกรายล้อมไปด้วยเวทย์มนต์มืดที่เข้มข้นจนเวทย์แสงไม่สามารถทำลายมันได้แถบยังถูกสะท้อนกลับคูณสองอีก

"เริ่ม!"

ผู้เป็นพ่อกล่าวเสียงดังก่อนที่ทั้งสองจะประลองกันทันที

ไอรีนใช้คันธนูที่ธรรมดาแต่กักเก็บพลังของเธอเอาไว้

ไอรีนง้างธนูใส่ลูกดอกก่อนจะใช้เวทย์แสงผสมรวมกันทำให้มีความเร็วมากกว่าเดิม

อีริสเกือบหลบไม่ทันแต่ด้วยเวทย์มืดทำให้ตนสามารถใช้มิติในการหลบหนีได้

ไอรีนใช้พัดแยกออกจากกันก่อนจะส่งซิกให้สาวใช้เพื่อจะได้มำให้อีกฝ่ายล้มไปโดนหนามพอษที่ไม่มีทางรักษาหาย

'เวรเอ้ย!'

อีริสใช้เวทย์มิติในการวาร์ปให้ตัวเองไปอยู่ข้างหลังของอีกคนทำเอาคนที่มองตกใจ

อีริสง้างธนูทันทีก่อนที่จะได้วาป์รไปด้านหน้าของอีกฝ่าย

ไอรีนได้ยินเสียงธนูจึงรีบหันหลังทันทีแต่ก็แค่กลลวงเพราะอีริสได้อยู่ข้างหลังของตนเองก่อนที่ไอรีนจะโดนลูกดอกปักตรงไหล่

"อัก!"

ไอรีนสำลักเลือดก่อนจะรีบคายมันทิ้งและหันไปสนใจต่อสู้ต่อ

'รักษาได้นี่หน่า'

อีริสลืมเรื่องนี้ไปสนิทก่อนจะรีบง้างธนูทันที

เวทย์มืดหลอมรวมกับลูกธนูและคันธนูทันทีก่อนที่มือเรียวขาวจะยิงเข้าไปตรงขาทั้งสองข้าง

หลังจากการต่อสู้อันเนินนานก็ได้รู้ผลแพ้ชนะ

ซึ่งอีริสนั้นเป็นฝ่ายชนะ

ปากอมชมพูของอีริสแสยะยิ้มอย่างหน้าสมเพชกับคนที่นอนกองอยู่บนพื้นลานประลอง

'ยังไงนี่ก็แค่จุดเริ่มต้น'อีริสวิ่งเข้าไปหาผู้เป็นพ่อด้วยความดีใจ

อ้อมกอดอันอบอุ่นที่ไม่มีใครเทียบได้อีกเดี๋ยวมันก็จะหายไป

"เก่งมาก"พ่อของอีริสกล่าวชมลูกของตนเอง

อีริสเหลือบมองแม่ของตนเองที่กำลังจ้องมองตนด้วยสายตาที่โกรธแค้น

"โอ้ย!"อีริสปวดสมองขึ้นมาก่อนจะเริ่มร้องไห้ออกมา

แม่ของตนเวลาโกธรจะสามารถทำให้อีกฝ่ายที่ตนมองปวดหัวและถึงขั้นสลบได้

อีริสจึงใช้ข้ออ้างในการทำให้แม่ของตนถูกเข้าใจผิด

"หนูขอโทษที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ"

อีริสตัวสั่นก่อนจะรีบกล่าวขอโทษทันที

ในอดีตนั้นอีริสเคยถูกรังแกจนจะเป็นบ้าใครๆก็รังแกพ่อที่รักลูกสาวทั้งสองกับตายลงไปเพราะถูกลอบวางยาพิษจนตายทำให้อีริสต้องรับบาปจากทุกคนที่พลอยจะสาปแช่งและลอบสังหารตนเองจนรู้สึกว่าไม่สำคัญถึงขนาดผูกคอตาย

'อยากเห็นสภาพพวกแกตนร้องขอชีวิตจริงๆ'อีริสแสยะยิ้มออกมาโดยไม่มีใครสังเกต

แม่ของอีริสกำมือด้วยความโกรธแค้นก่อนจะใช้คนใช้พยุงลูกสาวสุดน่ารักของตนไปพักทันทีโดยที่มือของแม่อีริสนั้นไม่จับต้องร่างกานหรือโดนเลือดของไอรีนเลย

พ่อของอีริสพยุงตัวของอีริสก่อนจะพาเดินออกไปดูแลเหมือนไข่ในหิน