ฉันหรือเธอคือคนที่นายรัก
หัวหน้าหน่วย
???
เร็วเข้าพวกมันมากันแล้ว!!
เสียงของพันโท กรภัทร์ วิภาตตะโกนแข่งกับ เสียงกระสุนที่กราดยิงดังขึ้นทั่วลานจอดยานบิน
" รีบไปขึ้นยาน ฉันจะล่อมันไปอีกทางเอง "
???
แต่ว่า..ผมไม่ไปครับ!! ถ้าลูกพี่ไม่มาด้วย ผมจะไม่ไปไหน-..
“ นายมีครอบครัวที่ต้องกลับไปดูแล อย่าทิ้งชีวิตตัวเองไว้ที่นี่ พวกมันไม่ได้ฝังไมโครชิพไว้ที่นายถ้ารอดไปได้ หนีไปอยู่ที่ SVT ”
วิน
เจ้าพวกนี้กัดไม่ปล่อยจริงๆ
ชายหนุ่มเปลี่ยนแม็กกาซีนปืนพกทั้งสองกระบอก เขาหันกลับไปมองกลุ่มทหารหัวกะทิที่ตามเขามาตั้งแต่ฐานข้อมูลจนถึงที่เก็บยานบิน
???
ออกมาหมารับใช้ พวกเรารู้ว่าแกอยู่ตรงนั้น
ทหารคนหนึ่งพูดขึ้นขณะกำลังเตรียมยิงเขาอีกครั้ง
เขาหันมายิงทหารที่กำลังรุกเข้ามาเสียชีวิตคาที่ 2 นาย ก่อนที่เขาจะรีบวิ่งไปยังทางออก
“ ตามจับมันมา!! ถ้าจับเป็นไม่ได้ฆ่ามันซะ!! ”
หัวหน้าประจำกองทหารพูดขึ้นเสียงดังพร้อมสั่งทหารใต้บังคับบัญชาของตน
ชายหนุ่มหันกลับมายิงสวนจำนวนสี่นัด ก่อนที่เขาจะวิ่งเข้าไปแอบที่มุมหนึ่งของตึก บาดแผลหน้าท้องเกิดจากกระสุนฝังใน ช่วงที่เขาไม่ระวังตัว ลูกตะกั่วถูกฝังอยู่ในเนื้อของเขา ตอนนี้เขาตกอยู่ในสถานะการณ์ที่คับขันเสียทั้งลูกทีมเสียทั้งคนที่ไว้ใจ และคนที่ชอบ
มือซ้ายกำลังกุมแผลที่หน้าท้อง มือขวากำปืนพร้อมกับดันตัวเองขึ้น
“ นี่วิน ฉันว่าแกออกมาให้พวกฉันจับดีกว่านะ ฉันไม่อยากฆ่าคนร่วมอุดมการณ์ ”
หัวหน้าประจำกองทหารคนหนึ่งเอ่ย
“ แกพูดแบบนั้นแล้วได้อะไรขึ้นมา ฉันไม่เห็นตาบ้านั้นจะโผล่หัวออกมาเลย อีกอย่างนายอย่าลืมสิ!! ยัยนั่นต้องการจับเป็นนะย่ะ ”
หญิงหัวหน้าประจำกองทหารคนหนึ่งโวยวายขึ้นเสียงดัง ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้นเขาได้แต่สมเพชตัวเองเงียบ ๆ ทั้งชีวิตของเขาถึงจะเคยอยู่ตกต่ำขนาดไหนก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่ต้องให้ผู้หญิงมาปกป้อง
“ วิน!! แกเก่งแต่หลบอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิงหรอว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่าๆ ไอ้หน้าตัวเมียเอ้ย!! ”
“ อ๊ากก!! ไอ้บ้าเอ้ย!! ไอเวรนี่!! แกกล้ายิงฉันหรอ!! ”
วิน
ทำไมฉันจะยิงแกไม่ได้..ในเมื่อเราไม่ได้อยู่ข้างเดียวกัน ฉันจะฆ่าใครก็ได้
น้ำเสียงเย็นชาเจือปนด้วยโกรธเคือง วินเหลือบมองพวกเขาอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งไปอีกฝั่ง
วินวิ่งมายังแม่น้ำสายกลางที่ไหลไปทั่วเมือง เพื่อไว้ใช้สำหรับการเกษตรตามทุ่งนาและการทำไร่ต่าง ๆ เขากระโดดลงไปในแม่น้ำสายกลางที่กำลังไหลอย่างเชี่ยวกาจอย่างไม่ลังเล
“ หมอนั่นกระโดดลงน้ำไปแล้ว!! รีบไปตามคนมาล้อมที่นี่กับปลายน้ำเอาไว้ อย่าให้หมอนั่นหนีไปได้!! ”
หัวหน้าประจำกองทหารหญิงสั่งลูกน้องของตน ก่อนที่เธอจะรีบกลับไปที่ศูนย์บัญชาการเพื่อรายงานผู้บังคับบัญชา
‘ ชีวิตนี้เกิดมาเพียงครั้งเดียว.'
‘ฉันไม่เคยเสียใจกับเรื่องไหน.. ’
‘ เท่ากับเรื่องที่เกิดขึ้น... ’
‘ จากการตัดสินใจของฉัน ’
‘ ที่ไม่อาจย้อนไปแก้ไขอะไรได้อีก... ’
‘ ครั้งหนึ่งฉันเคยคิดว่า....’
‘ ฉันได้เจอแสงสว่าง...’
‘ ที่จะนำฉันสู่ปลายทางที่สดใส... ’
‘ แต่ทุกอย่าง...ไม่ใช่แบบนั้น '
เพล้ง!!
‘ สิ่งที่เธอมอบให้ฉัน... ’
‘ หากว่ากลางความมืดมิด... ’
‘ มีแสงสว่างส่องลงมา.... ’
‘ ก็คงจะดี... ’
“ ต่อจากนี้ฉันจะ... ”
“ ไม่รักเธออีกแล้ว... ”
อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]
นายท่าน
อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]
ดึกแล้วทำไมท่านถึงยังออกมาเดินอยู่ด้านนอกที่พักแบบนี้
หุ่นยนต์นามว่าอีทัชเอ่ยถามนายของตน เจ้าของเส้นผมสีดำสลวยยาวปิดบังใบหน้าหันมามองหุ่นยนต์ตัวกลมที่ลอยอยู่ข้าง ๆ
เสี่ยวไป๋
ออกมาเพราะต้องการจะมาหาร้านตัดผมยังไง เรื่องนี้เราคุยกันหลายรอบแล้วนะอีทัช
อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]
แต่ว่าอีทัช จำได้
อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]
นายท่านไม่เคยพูดเรื่องนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
เสี่ยวไป๋
ฉันจำได้ว่าบอกอีทัชในฝัน~ ฮ่าฮ่าฮ่า
เด็กหนุ่มพูดด้วยสีหน้ามีความสุขที่แกล้งผู้ช่วยตัวเองได้สำเร็จ
อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]
นายท่านอีทัชว่า... อีทัชพบศพมนุษย์
เสี่ยวไป๋
อีทัช ดึกดึ่นแบบนี้แล้วอย่าพูดอะไรไม่เข้าเรื่องได้ไหม นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ
ถึงจะพูดแบบนั้นแน่เจ้าตัวกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม
อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]
กำลังลอยอยู่ชาญตลิ่ง
อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]
นายท่านเดินลงไปก็จะเจอ นายท่านน่าจะได้ซุปหม้อใหญ่เลยนะครับ
เสี่ยวไป๋
ไอเจ้าบ้า! ฉันไม่กินคนเว้ย!!
อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]
อีทัชนึกว่านายท่านกำลังหิว..
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![อีทัช [ผู้ช่วยส่วนตัวธีร์]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/8396477/avatar/31938768/1712130266761.jpeg-s200webp?sign=4b51ad388b70e351cf5e2511741cab7a&t=68ac6667)
