ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมใคร
ep 1
ในยุคสมัยแห่งความรุ่งโรจน์ เมืองใหญ่เมืองกรุง ผู้คนต่างใช้ชีวิตในยามเช้าจนถึงยามเย็น
เหล่าไอดอล เหล่าดารา นักแสดง ที่ต่างมาร่วมงานระดับชาติของโลก ผู้ที่จะมาอยู่ที่นี่ได้คือผู้ที่มีความเก่งกาจสามารถอดทนต่อสู้เพื่อถึงชัยชนะของตนเอง
ของรางวัลระโลกในยกขึ้นมาแสดงแกหน้าเวที คนมากมาย คนใหญ่คนโต ต่างมาร่วมงาน ต่างมองได้ที่จุดเดียวกัน
สิ่งที่สะท้อนแสงเงางามดังพระอาทิตย์ ก็คือ
[ภาพประกอบ ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วย]
ต.ป.ก ญ
ว้าวว้าว ของสิ่งนั้น สิ ที่รัก
ต.ป.ก ช
เป็นเพชรที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนจริงๆ
ต.ป.ก ญ
ฉันชอบความสวยของมันมากเลย
ต.ป.ก ช
นี่ๆ อย่าลืมสิทั้งสอง
ต.ป.ก ช
เพชรนั้นนะ คือผู้ที่จะโชดดีคือใคร เราไม่ลุ้นกันหน่อยเหรอ
พวกเขาเหล่าคนชั้นสูงต่างพูดคุยกันเกี่ยวกับเพชรเม็ดนี้
ใครกันแน่จะเป็นผู้โชคดี ได้รับมันกลับไปโชว์หน้าชูตา กัน
ผมสีขาวยาวถึงกลางหลังได้พริ้ว ขาสวยทั้งสองข้างกล้าวเดินไปข้างหน้า ตรงหน้าเวทีของที่นี่
y/u
//เงยหน้ามอง เพชรสีรุ้ง
y/u
ของแบบนี้ เอามาโชว์ในที่แบบนี้ ไม่คิดหรือไงว่า ฉันจะมาหากันนะ //พึมพำ
y/u
ถึงจะมีความสามารถในการจ้างพวกทหารพิเศษ หรือตำรวจเก่งๆ แต่ก็ไม่สู้ฉันหรอกนะ
y/u
บัตรเชิญมางานก็ไม่มี ต้องลักลอบเข้ามาแบบนี้//แสยะ
จู่ๆก็เกิดการระเบิดขึ้นกลางงาน ไฟทั้งงานที่ส่องสว่างให้กับผู้คนในงานดับลงอย่ารวดเร็ว
แสงสีขาวที่ส่องไปยังเวที ก็จะพบกับร่างของหญิงสาวิตรี ผมสีขาวที่เป็นเอกลักษณ์ของเจ้าของเรือนร่าง
ดวงตามากมายต่างจ้องมองตรงไปที่จุดเดียวกัน
y/u
แหม่ๆ ท่านรทมต ฉันนึกว่าท่านจะส่งบัตรเชิญให้แก่ฉันชะอีก
y/u
สงสัยพวกคุณลืมฉันสินะ เฮ้อ
y/u
แต่ เพชรสวยๆนี่ //ยกเพชรขึ้นมา
ผู้คนมากมายต่างตกใจกันหมด เพราะคนที่เจอนี้คือ โจรแห่งรัตติกาล ที่ค่อยขโมยของสวยของงามของของระดับโลก ไป
ส่วนมากของที่ โจรรัตติกาลขโมยมักจะไปส่งอยู่ในจุดเดิมของมัน เหมือนเป็นการบอกเชิงว่า สิ่งนี้คือของใครกัน ใครคือเจ้าของมันตัวจริฝ
ทหารพิเศษต่างรีบไปเพื่อจะจับโจร ตำรวจมากมายวิ่งรอบงานปกป้องผู้คน แต่โจรรัตติกาลขอมาในนามผู้ร่วมงาน
กระดาษขาวอมแดง ได้ลอยเต็มงานเลี้ยง ก่อนจะพบกับข้อความที่ทิ้งไว้
[ ฉันคือ ผู้ร่วมงานของท่าน ในวันนี้ เพชรเม็ดนั้น ฉันจะขอมันเพื่อเป็นการตอบแทนที่ท่าน เรียกฉันออกมาได้ ]
ต.ป.ก ช
บ้าเอ้ย! จับมันไม่ได้อีก
ต.ป.ก ช
ฉันอุตส่าห์ทุ่มเทขนาดนี้แล้ว
ชายแก่ บ่น ไม่พอใจ พร้อมแสดงความไม่พอใจอย่างที่สุด
ในตึกสูงชั้นในเมืองอิตาลี ดวงตาสีฟ้าจองมอง จากด้านบน
y/u
เสร็จไปอีกงานสินะ//เอนหลัง
มิอเรียวลวงกระเป๋าก่อนยกมือถือขึ้นมาดูรายชื่อ
y/u
ฉันนึกว่า ฉันไม่อยู่3เดือนนี้
y/u
มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากเลยนิ//นั่งลงตรงริมดาดฟ้า
📞: ฮ่า ๆ ๆ งั้นเหรอ ช่วยไม่ได้
📞: แต่ก่อนที่จะพูดอะไรมากว่านี้ ช่วยลงมามอบตัวด้วยนะคุณจอมโจรรัตติกาล
ดวงตาสีฟ้าได้ก้มลงมองพื้นดินตึก ก่อนจะพบกับ ตำรวจมากมายหลายร้อยที่ยื่นรายรอบตึกสูง9ชั้นนี้ไว้
แต่เธอกับไม่สนใจพวกนั้นแต่เธอกำลังมองหาตัวคนหนึ่งที่คุยมือถือ ที่เงยหน้ามองเธอ อยู่
หญิงสาวคนนั้นยิ้มแป้น ดวงตาสีทองอร่ามของหญิงสาวได้จองมองมาที่เธอ ผมสีทอง นั้นบ่งบอกว่าอีกฝ่าย เป็นคนที่เด่นพอตัวในองค์กร ระดับชาติ
y/u
คุณไวท์ เทน ร้ายไม่เบาเลยนะคะ//หัวเราะ
📞:มอบตัว แหละทุก อย่างจะจบ
y/u
📞:ค่า คุณนักสืบนี้ เก่งจริงฟ
พูดจบ ก็มีเฮลิคอปเตอร์บินเข้ามาใกล้ตึกนี้ประมาณ ห้าล้ำ
แต่หญิงสาวกลับไม่กลัวแม้แต่นิด
y/u
นี่ คุณFBI ออกมาได้แล้ว ฉันรู้นะ ว่าคุณอยู่ตรงนั้น
ต.ป.ก ช
รู้ตัวเร็วจังนะครับ//เดินออกมา
y/u
วันนี้ จะมาจับฉันอีกแล้วเหรอคะ หนึ่ง สอง สาม เอิ่มมม ห้าครั้งแล้วนะค่ะ ทำไม่คุณกากจังเลยนะคะ //ทำท่า ทาง ล้อเลียนพรางยกนิ้ว
ต.ป.ก ช
ถึงผมจะ จับคุณไม่ได้ แต่ตอนนี้ คุณยอมเถอะครับ ตอนนี้ไม่มีทางให้คุณหนีอีกแล้ว
y/u
ร่วมมือกับพวกสันติบาลงั้นเหรอ
y/u
แต่พวกคุณนะ แพ้แล้วละ//แสยะยิ้ม
พูดจบ สายสลิงก็ได้ยอนตัวลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง มือหน่า ได้จับไปที่สายนั้น ก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะบินออกมาจากตรงนั้น
เสียงปืนดังขึ้นระงม เฮลิคอปเตอร์อีกสี่ลำรีบบินตามเฮลิคอปเตอร์ที่บินหนีไป
หญิงสาวได้ปืนขึ้นไปที่เฮลิคอปเตอร์ ก่อนจะยกปืนขึ้นมา
ยิ่งไปที่ใบพัดของเฮลิคอปเตอร์อย่างเชี่ยวชาญ
y/u
ริน รีบกลับกันเถอะ //เดอนมาตรงคนขับ
ว่าจบ หญิงสาวก็นั่งตรงคนขับเฮลิคอปเตอร์ทันที่
y/u
เรื่องแบบนี้เธอเชี่ยวชาญนี่//ยิ้ม
ต.ป.ก ญ
รู้ใจกันจังนะ//แสยะ+จับปืนสไนเปอร์ขึ้นมา
ต.ป.ก ญ
ขับดีๆละ ถ้าอยากรอด
y/u
วันนี้ฉันก็บอกแล้วนิ รอดไม่รอด ก็มาดูกันอีกทีนะ
ต.ป.ก ญ
องค์กรของเรายุบตัวลงแล้วก็คิดจะไม่มีชีวิตอยู่หรือไงนะเธอเนี่ย
y/u
ฉันฆ่าคนบริสุทธิ์มากเกินไปแล้ว
y/u
มันถึงเวลาที่ฉันจะรับกรรมนั้น
ต.ป.ก ญ
เอาเถอะ//ตั้งขาสไนเปอร์
ต.ป.ก ญ
ตายกันไปข้างหนึ่งกันเถอะพวกแก!
รถคันหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าโดนยิ่งล้อ
รถขันหน้าสุดหันข้าง เกิดควบคุม ไม่ได้ก่อนจะขับไปชนป้ายทะเบียนข้างทางเกิดไฟลุกขึ้น
การจราจรเกิดติดขัด ตำรวจมากหน้าหลายตาต่างดักทุกทางในประเทศ
เฮลิคอปเตอร์ที่บินหนีจุดในเมืองเพื่อเลี่ยงการจราจรในเมืองเกิดอุบัติเหตุ
ต.ป.ก ญ
พวกนั้นยังตามมาอยู่นะ
y/u
รีบหนีเถอะ ที่นี่ไม่มีสัญญาณจากดาวเทียม //ดึงเอากระเป๋าร่มมา
y/u
//ยัดกระเป๋าร่มให้อีกฝ่าย
ต.ป.ก ญ
ฮะ ไม่สิ เธอคิดจะตายคนเดียวหรือไง
y/u
รู้นะ ว่าเธอยากมีความฝัน ด้วยการเปิดร้านอาหารเล็กๆ ใช้ชีวิตกับคนที่รัก ครอบครัวของนะ
y/u
ฉันอยากจะเห็นครอบครัวของเธอมีความสุขนะ ร่วมถึงเธอ
y/u
แล้วก็ ขอบคุณนะ ที่ช่วยฉันมาตลอด//ผลักอีกฝ่ายลง
ก่อนที่ร่างสูงของหญิงสาวอย่างรินจะตกสู่ทะเล น้ำตาที่จู่ๆก็ไหลออกมาจากดวงตาของตัวเอง
Y/uคือเพื่อนที่ดีที่สุด เพื่อนที่ไม่เคยหักหลังเธอ เพื่อนที่ไว้ใจ เพื่อนที่สามารถแสดงตัวตนที่แท้จริงให้เห็น ในตอนนี้ กำลังยิ้มอยู่ให้เธอ ใช่ เธอกำลังยิ้ม ยิ้มที่มาจากใจจริง ยิ้มที่บริสุทธิ์นั้น ทำให้ริน ร้องไห้ออกมา ก่อนจะตกสู่ท้องทะเล
พูดจบ y/uก็ได้เดินมาตรงคนขับ ก่อนจะขับเคลื่อน เฮลิคอปเตอร์ไปยังจุดทะเลลึกห่างออกไป ลายกิโลเมตรห่างออกไป
ก่อนจะมีเฮลิคอปเตอร์ บินมาใกล้ๆ พรางมีเรือของทหารที่ลอยตามมาติดๆ
y/u
ตายกันตาย วันนี้ คือวันตายของเราทั้งสอง!//แสยะยิ้ม+ เคลื่อนตัวเฮลิคอปเตอร์ ไปยังเฮลิคอปเตอร์ลำอื่น
ต.ป.ก ช
ไม่ทันแล้ว ทุกคน กระโดดลงทะเล !!!
เศษเสี้ยวเฮลิคอปเตอร์ได้พุ่งกระจายออกจากกันเกิดเป็น ไฟไหม้ขึ้นก่อนจะระเบิดออกเป็นวงกว้าง สร้างแรงสั่นสะเทือนทั่วท้องฟ้า
ร่างของหญิงสาวได้ดึงลงสู่พื้นน้ำ ผมสีขาวได้ปิ้วตามแรงลม ก่อจจะตกสู่ท้องทะเลลึกอย่างรวดเร็ว
y/u
//เงยหน้ามองพื้นน้ำทั้งที่จมสู่พื้นทะเลเลื่อยๆ
y/u
(ขอโทษนะ ริน ฉันอุตส่าห์ว่าจะรอดชะอีก อ่าา นี่สินะ ความตาย)//หลับตาปริบๆ
y/u
( ถ้าเป็นไปได้ ขอให้เธอโชคดีนะเพื่อนรัก)//หลับตาพร้อมทั้งยิ้มทั้งน้ำตา
ตัดภาพมาที่ชายหาดแห่งหนึ่ง
ต.ป.ก ญ
แฮ่ก ๆ นึกว่าจะตายซะอีก//มองไปยังที่เฮลิคอปเตอร์ระเบิด
ต.ป.ก ญ
ถึงจะระเบิดไกลแค่ไหน แต่แรงระเบิดก็ยังแรงแฮะ
ต.ป.ก ญ
//นั่งลงพื้นชายหาด
ต.ป.ก ญ
ฮึก เธอ- มันคนโกหก คนโกหก ทำไม่ถึงเอาแต่ฮึก - เอาแต่ คิดถึงคนอื่น ไม่ฮือ- ฮึก คิดถึงตัวเองบางหรือไงฮือๆ //ร้องไห้
ต.ป.ก ญ
ฮือ-ฮึก อึ่ก ฮือๆๆ
ต.ป.ก ญ
ทำไม่ ทำไม่! ฮื่อฮือๆ ฮึก ฮือ
[ภาระ หน้าที่ของ เจ้ายังไม่ถึงความจริง]
[ความจริง ที่เจ้าต้องการ คือสิ่งใด]
[จงหาสิ่งนั้น สิ่งที่เจ้าโหยหา อิสระ ไม่ได้อยู่ในกฏเกณฑ์ของเจ้า จงตามหามันให้เจอ]
ep 2
แสงสว่างจากแสงแดด ส่องเข้ามาผ่านผ้าม่านในห้องเช่าในตึกแห่งหนึ่ง
ร่างเพรียว ที่ยังอยู่ในชุดนอน หน้าอกใหญ่ที่เบียดเข้ากับหมอนข้าง ชุดนอนที่สั้น เผยให้เห็น ขาวเนียนขาวงาม ผมยาว สีฟ้าคราม กระจายตามพื้นที่เตียง นอน ดวงตาสีฟ้าที่ค่อยๆลืมตาขึ้น มือเรียวยกขึ้นมาขยี้ตาเพื่อปรับความชัดของสายตา
ร่างเพรียวลุกขึ้นนั่งนิ่ง ใบหน้าคมสัน จมูกโด่งงาม ดวงตาสีทองอร่าม ที่ส่องประกายบวกกับผมสีฟ้าคราม ที่ส่องสว่างเงางาม ริมฝีปากอวบอิ่ม ชมพูอ่อนนุช ขนตาที่ยาวงาม ที่ใครๆเห็นก็ต้องชอบ ความสวยของเธอสามารถทำให้คนในโลกสนใจเธอได้
y/u
ไม่ใช่ว่าฉันตายแล้วเหรอ
y/u
ฉันตายตอนที่อยู่ทะเลนี่
y/u
การระเบิดของเฮลิคอปเตอร์ ไม่มีทางที่จะมีคนไปเจอฉัน
y/u
แต่เดี๋ยวนะ//มองรอบๆห้อง
ดวงตาสีทองได้มองไปรอบๆห้องนอน ของหรูที่ตกแต่งห้อง เป็นของหรูที่เรียบง่าย สบายตา เตียงสีฟ้าอ่อน ใหญ่
y/u
ไม่ใช่ประเทศอิตาลีงั้นเหรอ
y/u
ของตกแต่งแบบนี้//ลุกขึ้น + เดินไปยังของประดับ+ยกขึ้นมาดู
y/u
ไม่มีทางที่ฉันจะมาอยู่ที่รัสเซีย
โฮซิรุ
พี่y/u ตื่นได้แล้ว คุณพ่อให้มาบอกนะค่ะวันนี้คุณพ่อมีเรื่องจะคุยด้วยนะคะ
หญิงสาว น่ารักคนหนึ่งที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง ดวงตาสีฟ้าอ่อนนุ่ม ที่เปล่งประกาย ระยิบระยับ ผมสีชมพูอ่อนที่พริ้วงาม ผิวขาวงาม พร้อมกับรอยยิ้มน่ารักๆ
โฮซิรุ
วันนี้เราจะท่านข้าวพร้อมหน้ากันนะคะ
y/u
(เอ่อ อ่อ ไปตามก่อนละกัน)
y/u
เดี๋ยวพี่ลงไป พี่ขออาบน้ำหน่อยนะ
โฮซิรุ
ฮ่า ฮ่าคะ เดี๋ยวฉันจะลงไปรอพี่นะคะ//ยิ้ม
โฮซิรุ
เร็วๆนะคะ คุณพ่อรออยู่นะ//ยิ้มร่า เดินออกจากห้องก่อนจะปิดประตูห้อง
y/u
( นี่มันอะไรกัน ตกลงฉันคือใครกัน )//เดินเข้าห้องน้ำ
โฮซิรุ
(ไม่หรอกมั้ง พี่ไม่มีทาง เรียกตัวเองว่าพี่หรอก ไม่มีทาง ต้องมีอะไรแปลกๆแน่ๆ)//ยื่นนิ่ง
y/u
ผมสีฟ้ากับดวงตาสีฟ้านี้
y/u
ร-หรือว่า ฉันเผลอมาสิงสู่ร่างของคนอื่นงั้นเหรอ
y/u
หรือว่าความตายในตอนนั้น
y/u
ฉันตายในทะเล ฉันโดนระเบิดกระทบใส่
y/u
สนไม่รู้สึกตัว แขนของฉันก็ขาดจากแรงระเบิดแล้ว
y/u
อีกทั้ง ท้องของฉันยังโดนเหล็กทะลุตัว แล้ว ฉันไม่มีทางรอด
y/u
นี่มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ
ความทรงจำ ที่จู่ๆ พุ่งพรวดขึ้นมาสร้างความเจ็บปวดให้หญิงสาว
ความทรงจำในตอนเด็กของร่างนี้ได้โผล่มาขาดๆหายๆ
y/u
ตอนที่ องค์กรฉีด เทม ในสมองยังไม่เจ็บปวดขนาดนี้เลยแฮะ
y/u
ต้องรีบไปตามนัดก่อนสินะ
y/u
หมายถึงกินข้าวหรือเปล่านะ
y/u
เปลี่ยนเสื้อก่อนแล้วกัน
ณ ห้องอาหารหรู ที่กว้างพอตัวของตกแต่งหรูหรา
โฮซิรุ
อ๊ะ พี่ พี่มาแล้วเหรอ มาเร็วสิคะ ยื่นอะไรอยู่ตรงนั้น
y/u
อ่า ขอบคุณนะ พอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อยนะ
โฮซิรุ
พ่อกับแม่ก็ไม่ว่าอะไร
y/u
เหรอ//เหลือบมองทั้งสองสลับกัน
ต.ป.ก ช
ฉันก็คิดว่าแรกควรเอาน้องสาวเป็นแบบอย่างหน่อยนะ
ต.ป.ก ญ
ตื่นก็สาย วันๆเอาแต่หมกตัวในห้อง คอมของแกมันดีอะไรนักหนา
y/u
(คอม ? หมายความว่าไงนะ)
y/u
อ่า ขอโทษคะ พอดีไม่ค่อยสบายเลย ทำตัวแปลกๆไป
ต.ป.ก ญ
แกอย่ามาตอแหลมากนัก
ต.ป.ก ช
ในเวลาอาหารไม่ควรพูดคำยาบ
ต.ป.ก ญ
ขอโทษด้วยคะ ฉันลืมตัว
ต.ป.ก ช
ฉันลืมบอกแกy/u พรุ่งนี้อย่าลืมไปทำงานกับฉัน
ต.ป.ก ช
เรื่องที่บริษัท รอถึงที่นั้นฉันจะบอกแกเอง
โฮซิรุ
พี่ y/u ได้ไปทำงานกับพ่อเหรอคะ ดีจังเลย
โฮซิรุ
ฉันเองก็อยากไปทำงานดูบ้างนะค่ะ ถ้ามีโอกาส
ต.ป.ก ช
ไว้พ่อจะพาโฮซิของพ่อ ไปดูงานที่บริษัทนะ
โฮซิรุ
จริงเหรอคะ! ดีใจจังเลย
โฮซิรุ
ขอบคุณมากนะค่ะคุณพ่อ//ยิ้มแฉ่ง
y/u
(อะไรกันบรรยากาศแบบนี้)//เหลือบมองโฮซิรุ
ต.ป.ก ญ
ซิรุของเราเองก็เรียนเก่ง อาจจะรู้จักงานที่พ่อจะสืบทอดนะคะ
โฮซิรุ
งั้นเหรอคะ ถ้าฉันโฮรุ จะตั้งใจเรียนมากๆเบยนะคะ
ต.ป.ก ญ
ลูกแม่เนี่ยรอบรู้จริงๆ
ต.ป.ก ช
งั้นไว้พ่อว่างๆ พ่อจะพาไปพบเพื่อนพ่อ เขามีลูกๆ อายุพอๆกับลูก
โฮซิรุ
หนูดีใจจังที่จะได้มีเพื่อนแบบนี้
y/u
(อ่า ฉันอยู่เป็นก ขหรือเปล่านะ)//มองอาหารบนจาน
y/u
//เหลือบมองอาหารบนจานคนอื่นๆ
y/u
(ถึงจะเป็นบ้านที่หรู แต่ดูจากการจัด อาหารบ้านๆ มาให้ลูกสาวคนโตแบบนี้ )
Y/u ได้มองอาหารบนโต๊ะที่จัดสวยงาม ต่างจากตรงที่เธอนั่ง ที่มีเพียงเนื้อสเต็กชิ้นเดียว
:นี่y/uฉันอ่านนิยายเรื่องนี้ มันสนุกมากเลยนะ
:ใช่แล้ว นิยายเรื่องนี้ค่ตจะ เบียดเสียดเลยละ
:ทั้งที่พี่สาวก็ตกอยู่ในอันตรายนะ รวมถึงพ่อแม่ นะ
:แถมยังไปอยู่กับเจ้าหนี้ที่เป็นพวกพระเอกเฉย
:ถ้าฉันพี่สาวนะ ฉันจะฉีกเนื้อนางเอกให้หมดเลย
:แหม่ๆ ทำไม่ไม่ลองอ่านดูละ
:อยากอ่านอยู่หรอก แต่ฉันขี้เบื่อนะ กว่าจะได้พักงาน ก็ต้องทำงานเอกสารให้กับหัวหน้า
:ไม่ชกบ้างเหรอเนี่ยเธอเนี่ย
:เอาเถอะ //ยัดนิยายให้อีกฝ่าย
:ไปอ่านดูเพลินๆก็ได้ เนื้อหาสนุกดี พอได้อยู่
:งั้นเหรอ ร้นเนี่ยขี้เซาจังนะ
โฮซิรุ
พี่y/u รีบทานข้าวสิคะ
โฮซิรุ
//จิ้มเนื้อที่ปาดไว ยื่นให้อีกฝ่าย
โฮซิรุ
อร่อยนะคะ//แสยะยิ้ม
y/u
( อีน้องสาวนี่ แม่งเก่งวะ)// อ้าปาก
เสียงดังขบเคี้ยวเนื้อดังจอบๆ
y/u
(เนื้อเน่า งั้นเหรอ)//คายเนื้อออกมา
โฮซิรุ
เอ๋! ทำไม่พี่ ถึงคายออกมาละคะ นั้นมันเนื้อชั้นดีเลยนะคะ//ยิ้มแย้ม
ต.ป.ก ญ
ทำอะไรของแกนะ รู้ไหมมันสกปรกนะ!
ต.ป.ก ช
เฮ้อ หน้าระอายมากนะ
ต.ป.ก ช
y/uวันนี้ เธออยู่บ้าน ฉันทนเห็นเธอในนิสัยแบบนี้มากพอแล้ว
โฮซิรุ
เอ๋ะ แล้วงานที่จะไปกับพี่ละคะ?
ต.ป.ก ช
เดี๋ยวพ่อพาลูกไปแทนพี่เค้า
โฮซิรุ
แต่ พี่เค้าคงเสียใจแย่นะคะ คุณพ่อพาเธอไปด้วยเถอะคะ
y/u
(ร้ายจังนะ เด็กน้อยแบบเธอ ควรเจอฉัน ดีสุด)//ยิ้ม
y/u
ขอบคุณนะ น้องสาวพี่เนี่ย
y/u
มี"น้ำใจ"ต่อผู้อื่นจังเลยนะ
ต.ป.ก ช
พอๆ แกรีบไปแต่งตัวชะ
y/u
(ตั้งแต่เปิดตู้เสื้อผ้า ก็เจอแต่เสื้อเก่าๆ )
y/u
(เดี๋ยวเราเจอกันแน่ยัยเด็กน้อย)
y/u
ได้คะ งั้นหนูขอยืมชุดของตน้อได้ไหมคะ
ต.ป.ก ช
แล้วแต่แกเถอะ ยังไงพวกแกสองพี่น้องก็พี่น้องเดียวกัน
ต.ป.ก ญ
ซิรุ ลูกคงไม่ขี้งกต่อพี่ใช่ไหมจ๊ะ
โฮซิรุ
พี่จะใส่ชุดหนูตัวไหนก็ได้ หนูให้พี่หมดเลยนะ
y/u
งั้นเหรอ ดีจัง น้องพี่เนี่ย รู้จักแบ่งปันแล้วสินะ
y/u
พอดีชุดมันเก่าหมดแล้วค่ะ คุณแม่ก็ไม่ได้ซื้อให้เลย วันนี้ก็จะไปงานกับคุณพ่อแบบนี้
y/u
ฉันเลยอาสาขอยืมชุดน้องไปใส่ก่อนนะคะ
ต.ป.ก ช
//เหลือบมองภรรยาตนเอง
ต.ป.ก ญ
ค-คือ ว่า แม่ลืมนะจะ
ต.ป.ก ญ
แม่คงไปไหนมาไหนแล้วลืม ไว้
แม่จะซื้อชุดสวยๆที่ลูกชอบให้นะ
y/u
งั้น ก่อนไปซื้อชุด หนูขอไปด้วยนะคะ พอดีอยากได้ชุดที่เลือกเอง
ต.ป.ก ญ
ลูกจะต้องไปงานกับพ่อนะ
y/u
ไว้วันที่ว่างก็ได้นิคะ
y/u
ได้ไหมคะ พ่อ//หันไปมองพ่อ
ep 3
y/u
(ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าฉันจะหลุดเข้ามา ในนิยาย )
y/u
ในเมื่อ เป็นแบบนี้ ก็ช่วยไม่ได้
y/u
ถึงจะไม่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้ก็เถอะ แต่ก็พอจะจำได้ ที่รินพอเล่าให้ฟัง
y/u
ไม่ได้ใส่ชุดเดรสนานแล้วแฮะ
y/u
ถึงปกติจะใส่ชุดเดรสปอมตัวบ่อยๆ แต่แบบนี้ก็สวยดีแฮะ
y/u
ถึงจะ ลุมลาม แต่ก็เบาหวิวละนะ
y/u
แต่ไม่มีอาวุธติดตัวแบบนี้
โฮซิรุ
พี่เนี่ย เปลี่ยนไปหรือเปล่านะ//เดินมาใกล้
โฮซิรุ
พี่รู้หรือเปล่านะ ว่าหนูนะ สำคัญมากกว่าพี่ พี่นะ ก็แค่เงาในร่างหนูเท่านั้นละ
y/u
พี่ก็แค่ตัวไร้ประโยชน์สำหรับที่นี่
y/u
ว่านางเอก อย่างเธอ จะมีดีกว่าตัวร้ายหรือไง//ก้มหน้าใกล้หนูอีกฝ่าย
y/u
เธอรู้ไหม ว่าฉันจะทำให้พังพินาศ ในเมื่อเธอเป็นคนเริ่มเอง
โฮซิรุ
เหอะ!//เลือดขึ้นหน้า
y/u
ค่อยๆ เดินสิ เดี๋ยวตกเอาได้นะ
ต.ป.ก ช
คนรับใช้: เชิญครับคุณ ท่าน คุณหนูทั้งสอง
หลังจาก นั้นทั้งสามก็ขึ้นรถหรู ก่อนจะขับเคลื่อนออกจากบ้านไป
ต.ป.ก ช
โฮซิ วันนี้ลูกแต่งตัวน่ารักมากเลยนะ
ต.ป.ก ช
สวยงามสมกับตระกูล ของเราจริงๆ
โฮซิรุ
ขอบคุณที่ชมนะค่ะคุณพ่อ //ยิ้มร่า
ต.ป.ก ช
เอิ่ม จะว่าไป//เหลือบมองy/u
ต.ป.ก ช
ชุดที่ลูกใส่ก็สวยเหมือนกัน
ต.ป.ก ช
พ่อพึ่งเคยเห็นลูกใส่ชุดสวยๆ
y/u
หนูเองก็พึ่งได้ใส่ชุดสวยๆแบบนี้นะคะ
ต.ป.ก ช
พ่อจะพาเราไปซื้อชุดเอง
โฮซิรุ
ชุดที่ลูกใส่ก็สวยไม่แพ้ของพี่เลยนะคะ
ต.ป.ก ช
พ่อก็พึ่งชมเราไปเองนะ
ต.ป.ก ช
แต่ก็ นะ ลูก็สวยจริงๆนั้นละ
โฮซิรุ
ดีใจจังที่พ่อชอบชุดที่หนูเลือกแบบนี้
ต.ป.ก ช
อีกสองเดือนข้างหน้า พ่อว่าจะพาลูกๆ กลับไปเยี่ยมคุณตาคุณยาย ที่ญี่ปุ่น
ต.ป.ก ช
ลูกๆเองก็คงจะจำตายายได้
y/u
อ่า ไม่ค่อยนะคะ พอดีตอนนั้น กลับไป หนูก็เอาแต่มกตัวในห้อง
y/u
ต้องขอโทษพ่อด้วยนนะคะ ที่จำตากับยายไม่ได้
ต.ป.ก ช
ยังไง ลูก็จะได้เจอตากับยาย
ณ บริษัท ใหญ่กลางเมืองกรุง
โฮซิรุ
ไม่ได้มาที่นี่นานเลยนะคะ
โฮซิรุ
แต่บริษัทของพ่อก็เด่นจริงๆ นั้นละคะ หนูชอบมากเลยนะ
y/u
(ไม่มีที่ไหน คุ้นหูคุ้นตาเลยแฮะ ทั้งที่ รัสเซียเราก็มาบ่อยๆ ตอนปฏิบัติงาน)//มองรอบๆ
ไม่นานทั้งสองก็เดินเข้ามาในบริษัท ก่อนจะมีคนค่อยยินต้อนรับทั่งสามคนอยู่ด้านใน
ต.ป.ก ญ
สวัสดีค่ะ วันนี้คุณท่าน มาวันนี้มีอะไรหรือเปล่าค่ะ
ต.ป.ก ช
ฉันมาฝากลูกๆ ฉัน ทำงานที่นี่ โลล่า ช่วยสอนเด็กพวกนี้หน่อยนะ
ต.ป.ก ญ
เดี๋ยวฉันจะรับหน้าที่เองคะ
ต.ป.ก ญ
แต่ว่า ก่อนจะว่าอะไร ช่วยไปคุยงานสำคัญกับฉันก่อนได้ไหมคะ
ต.ป.ก ญ
"พวกนั้น "อีกแล้ว ค่ะ
ต.ป.ก ช
เดี๋ยวพ่อไปคุยงานก่อน พวกลูกสองคน เดินชมที่นี่ไปก่อนละ
โฮซิรุ
ค่ะ คุณพ่อเชื่อใจหนูได้เลยคะ
y/u
(พวกนั้น ? หมายความว่าไงนะ)
พูดจบทั้งสองก็เดินออกจากตรงนั้น
ก่อนจะมีพนักงานนำทางเดินมาหาทั้งสองสาว
ต.ป.ก ช
วันนี้ผมรับหน้าที่ พาคุณหนูทั้งสอง เที่ยวชมที่นี่ครับ
โฮซิรุ
ฝากตัวด้วยนะคะ//ยิ้มแย้ม
ต.ป.ก ช
(น่ารักจังโว๊ย!!!) ครับผม//ยิ้มตอบ
ต.ป.ก ช
คุณหนูใหญ่งั้นเหรอครับ
โฮซิรุ
พี่ฉันเป็นพี่หนูเองละ
ต.ป.ก ช
(ดีจัง สองพี่น้องเหมือนนางฟ้า ที่สวยงามขนาดนี้เลยแฮะ)//ยิ้มแห้ว
โฮซิรุ
(ซิ ทำไม่ต้องค่อยทำอะไรแบบนี้กันนะ น่ารำคาญชะมัด)
โฮซิรุ
(ถ้าไม่มีพี่ ปานนี้ฉันคงได้ทุกอย่างที่พี่ได้หมดแล้วละ ถ้าวันนั้น วันที่พี่ควรตายแท้ๆ)
y/u
(เสี่ยวสันหลังแปลกไปแฮะ)//เฉยๆ
ต.ป.ก ญ
คือว่า พวกเขาติดต่อมาว่า ถ้าเราไม่ยอมเซ็นสัญญากับพวกเขา
ต.ป.ก ญ
บริษัทของเราจะโดนยึดแน่นอนค่ะ
ต.ป.ก ญ
ร่วมถึง สิ่งที่พวกนั้นต้องการ ด้วยคะ
ต.ป.ก ช
ถึงพวกนั้นมันจะช่วยให้เรามีทุกวันนี้ แต่ค่าตอบแทนมันไม่ขนาดนี้นะ!
ต.ป.ก ญ
เรื่องนี้ เราต้องปรึกษา กับพวกเขาดีกว่าคะ
ต.ป.ก ญ
เพราะตอนนี้ พวกเขาติดต่อมาถึงท่านแล้วคะ
ต.ป.ก ญ
อยู่ในบริษัทของเราค่ะ
ต.ป.ก ช
ทำไม่ถึงไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้
ต.ป.ก ช
แล้วตอนนี้โฮซิรุ อยู่ไหนแล้ว!
ต.ป.ก ญ
ตอนนี้คุณหนูกำลังเที่ยวชมที่นี่อยู่คะ
ต.ป.ก ญ
ก-เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอคะ
ต.ป.ก ช
พวกมันต้องการตัวลูกสาวของฉัน
ต.ป.ก ช
แต่ฉันบอกพวกนั้นไป ฉันมีแต่ลูกชาย จบแล้ว ลูกฉัน
ต.ป.ก ช
รีบไปเรียกตัวลูกฉันกลับเดี๋ยวนี้
โฮซิรุ
คุณพนักงานค่ะ! คุณพนักงานงานๆ
ซันสุ
เอ๊ะอะไรกัน มันแค่ตายเฉยๆน่า
y/u
(พวกนี้คือใครกัน)//เหลือบมอง
รัน
เน่~ เด็กผมฟ้านี้น่าสนใจนะ
ไมค์กี้
เลิกเล่นได้แล้วรัน
ไมค์กี้
ตอนนี้ฉันให้นายตามหา เจ้านั้น
ไมค์กี้
ไม่ใช่มาก่อเรื่องแบบนี้
โฮซิรุ
พ่อ! //วิ่งไปกอดพ่อ
ซันสุ
เอ๊ะๆ ไอนี่ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเด็กคนนั้นสักหน่อย
ซันสุ
แกบอกว่าเธอคือลูกนายงั้นเหรอ
ซันสุ
เอ๊ะๆ แปลกๆแล้วนะ นายโกหกพวกเราที่นายมีลุกสาวเหรอเนี่ย
ไมค์กี้
ยังไงเราก็มีข้อต่อลองกันดีแล้ว
ไมค์กี้
ถ้านายยอมรับขายที่นี่
ต.ป.ก ช
ทำไม่ถึงต้องการที่แห่งนี้มากนัก
ไมค์กี้
เรื่องที่ไม่รู้ก็ไม่จำเป็นต้องรู้นะ
ทาเคโอมิ
แก มันคิดน้อยหรือไงวะ เรื่องที่พวกเราช่วยแกก็มากแล้ว
ทาเคโอมิ
ตอนนี้แกยังจะมาโกหกพวกฉันอีก
รัน
โถ่ๆๆ น้องพี่ ไอนี่มันก็น่ารำคาญอยู่แล้ว
รินโด
แต่พี่รันน่ารำคาญกว่า
มอจจิ
แล้วบอสจะเอายังไงดีครับ
ไมค์กี้
ตอนนี้ให้เวลาพวกนั้นก่อน
คาคุโจ
ถ้างั้นก็กลับเลยไหมครับ
คาคุโจ
ครับ? หมายความว่าไง
โฮซิรุ
ฮืกๆ น่ากลัวจังเลยคะพ่อ
y/u
( หน้าเหมือนบอสเลย)//นิ่ง
y/u
(คนตัวเตี้ยก็ว่คนอื่น คือบอส ใหญ่พวกนี้น แต่หน้าเค้า เหมือนบอสฉันเลย)
y/u
(ไม่หรอกมั้ง)//ส่ายหน้า
y/u
พ่อคะ รีบจัดการศพนี้ก่อนเถอะค่ะ
y/u
แล้วจักการให้พนักงานในนี้ เงียบปากไว้ก็ดีนะคะ
ต.ป.ก ช
ขอโทษด้วยพ่อสติหลุดนะ
ต.ป.ก ช
ลูกเองก็มีสติดีมากเลยนะ
y/u
แต่จะพูดอะไรมากกว่านี้
y/u
ช่วยปลอบใจนน้องให้หายก่อนเถอะค่ะ
พอถึงบ้าน โฮซิรุ ก็โดนแม่ปลอบใจยกใหญ่เพราะไปเจอเรื่องแบบนี้เข้าทำให้เธอซึม ไปอีกสองสามวัน
เสียงเขียนดังกึกก้องในห้องเงียบ
ดวงตาสีทองอร่าม จองมอง ตัวหนังสือที่คนเขียน
y/u
(ที่แท้ พ่อของนางเอกเรื่องนี้ เป็นพวกองค์กรลับของพวกมาเฟีย)
y/u
( ไม่แปลกใจ ถึงฉันจะได้ยินพ่อนั้นคุยมือถือ เรื่องที่ว่า พวกเขาทรยศ คิดจะกำจัดหัวหน้าบอสใหญ่ทิ้ง )
y/u
พวกเขาคงคิดตื้นๆ ว่าพวกนั้นที่เราเจอ อ่อนแอสินะ
y/u
(ไม่แปลกใจ เพราะพวกเขาไม่ค่อยเคลื่อนไหวงาน)
y/u
(แต่ตอนที่ฉันแฮก ระบบทำงานของพ่อ ถึงจะไม่ใช่พ่อฉันก็ตามเถอะ เหมือน มีการกู้เงินนอกระบบ กับ การจัดตั้งหน่วยงานลับๆ)
y/u
ทำไม่ยิ่งปะติดปะต่อ ยิ่ง งงแฮะ
ต.ป.ก ญ
คุณหนูค่ะ ขออนุญาตินะคะ
ต.ป.ก ญ
คือว่า คุณท่านบอกให้มาแจ้งคุณหนูทั้งสอง ว่า เตรียมตัวเดินทางไปที่ อิตาลีค่ะ
ต.ป.ก ญ
คุณท่านกลัวว่าจะมีอะไรอันตรายเกิดขึ้นกับคุณหนู เลยให้ไปที่ฐานทัพก่อนนะคะ
ต.ป.ก ญ
เดี๋ยวดิฉันจะมาเตรียมตัวช่วยคะ
y/u
เดี๋ยว เธอช่วยไปเอาขวด แก้วที่ไม่มีอะไรมาหน่อย
y/u
(ต้องลบข้อมูลที่เขียนทิ้ง)//เหลือบมองเอกสารที่คนเขียน
y/u
(ในบ้านนี้ คนที่เป็นฝั่งนางเอกสินะ)
เสียงเปิดหน้ากระดาษดังขึ้นเป็นจังหวะๆ
ความเงียบที่เข้าปกคลุมบริเวณ
สร้างความเงียบสงบให้ผู้ที่นั่งอ่านหนังสือใต้แสงแดดที่ส่องผ่านเข้ามาในห้องนั่งเล่น
y/u
(สงบจริงๆ ดีจัง ถ้าเป็นไปได้ ก็ใช้ชีวิตสงบๆแบบนี้ ไม่มีการฆ่าฟัน ไม่การลอบสังหาร ไม่มีการ แสดง)//คลี่ยิ้ม
y/u
ง่วงจังแฮะ//สายตาพร่ามัว เพราะง่วง
โฮซิรุ
ตอนนี้พ่อบอกให้ออกเดินทางไปที้อิตาลีแล้ว!
โฮซิรุ
พ่อบอกว่างานมันเกิดติดขัดเลยต้องรีบออกเดินทาง
โฮซิรุ
พี่เองก็รีบหน่อยเถอะ
โฮซิรุ
หนูขอไปหาพ่อก่อนละกัน//เดินหนี
y/u
มีอะไรเกิดขึ้นสินะ//ลุกขึ้น
y/u
ไปดูกันว่าประเทศอิตาลี จะต่างกันไหม//ยึดเส้นยึดสาย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
