วิวาห์ผูกจิต มนุษย์ กับ วิญญาณ
ตอนที่ 1 โต๊ะอาหารที่สิ้นหวัง
ตอนนี้ 1 โต๊ะอาหารที่สิ้นหวัง
ห้องทานอาหารในคฤหาสน์บูรพา
แม่บ้าน ไลลา
รับโซดาเพิ่มไหมจ๊ะ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
หนูริน กินเลยอะๆน้า
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
แต่อย่ากินของคาวมากนะ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
เผือท้องสำหรับของหวานด้วย
น้ำใจ พูดและยิ้มอย่างมีความสุข
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
พิทักษ์
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
อาหารถูกปากไหมลูก
บรรยากาศในห้องเงียบไป ขณะนึง
แม่บ้าน ไลลา
ของหวานมาแล้วค่ะ
วาริน ได้กลิ่นหอมมาจากขนม
วาริน
(ตื่นเต้น มีความอยากจะกินขนมมากๆ)
พิทักษ์
(เห็นการแสดงออกของวาริน)
ขณะที่ทุกคนเริ่มทานของหวาน
พิทักษ์
(ยิบจานขนมของตัวเอง ให้วารินที่นั่งข้างๆ)
ทุกสายตาจ้องไปที่จานขนมที่พิทักษ์ให้กับวาริน
บรรยากาศ ในห้อง ลดลง30หน่วยจาก100
น้ำใสแม่ของพิทักษ์ ลั่นเสียงออกมา
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
พิทักษ์ คงอยากให้หนูริน กินเยอะๆนะ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
(เอาไหลสะกิดรักษา)
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ดีมากพิทักษ์
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
สมแล้วที่เป็นลูกพ่อ
วาริน
หนูอิมแล้ว ขอโทษค่ะ คุณพิทักษ์
บรรยากาศ ลดลง 30หน่วย จาก70 หน่วย
พิทักษ์
(เดินมาใกล้กับวาริน)
วาริน
(ไม่กล้าสบตา มองที่จานของตัวเอง)
พิทักษ์
(หยิบจานขนมที่ตังเองให้ขึ้นมา)
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
วางลงเดี๋ยวนี้พิท.......
พิทักษ์
(ขว้างจานตัวเองไปที่กำแพง)
เสียงดังเพ้งก้องไปทั้งห้องอาหาร
เศษจานแตกลงพื้นแม่บ้านรีบเข้ามาเก็บกวาดเศษจานที่อยู่บนพื้น
พิทักษ์
(หันหลังให้วารินและรีบเดินหนีขึ้นไปบนชั้น2)
พิทักษ์
:แค่ขนมที่ฉันไม่ได้ทำเองด้วยซ้ำ:
พิทักษ์
:เธอยังไม่แม้แต่จะแตะเลย:
พิทักษ์
:โอกาสที่เธอจะรักฉัน:
พิทักษ์
:รู้สึกสิ้นหวังจริงๆ:
ระหว่างทางเดินไปยังห้องสมุด มีความรู้สึกที่โศกเศร้าเหมือนควันสีดำปกคลุมตลอดเส้นทาง
ตอนที่ 2 อยู่ด้วยกันตลอดไป
ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
(รับรู้ความสึกของน้องชายที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า)
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
:ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง:
น้ำใจ (แม่ของพระเอกและเกราะ) โทรศัพท์หา เกราะ
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
(รับสาย)
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
ครับแม่ มีอะไรครับ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
ตอนนี้น้องลูกไม่ค่อยดี
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
หลังจากทานอาหารก็เก็บตัวอยู่ในห้องสมุด
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
ไม่ยอมออกมาพบใครเลย
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
ผมก็รับรู้ความรู้สึกของน้องได้ครับ
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
เดี๋ยวผมจะจัดการให้เองครับ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
ok ฝากด้วยนะ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
(วางสาย)
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
เมื่อกี้โทรหาเกราะหรอ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
ฉันคิดว่าเกราะจะคุยกับพิทักษ์ได้ง่ายกว่านะ
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ผมก็คิดงั้น
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
คงต้องไปย้ำเตือนเด็กคนนั้นซะแล้วซิ
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
(สวมสูตรสีเทา)
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
ก็เห็นว่าพูดว่านอนสอนง่าย
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
แต่ยังมีข้อบกพร่องอีกเยอะ
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
ต้องทำให้มันง่ายกว่านี้
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
เพื่อน้องชายที่เสียร่างกายไปเพราะพี่ชายที่เลวคนนี้
วารินและแม่บ้าน ช่วยกันทำความสะอาดในห้องอาหารที่ พิทักษ์ข้าวจานใส่กำแพง
และพ่อกับแม่พิทักษ์กำลังพูดคุยกันในห้องนั่งเล่น
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
เกราะบอกจะหาทางแก้ไขให้ แต่ฉันยังไม่มั่นใจ ว่าจะดีขึ้นหรือเปล่า
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ผมว่าบางทีเราควรล้มเลิกความคิดนี้นะ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
(หงุดหงิดกับคำพูดของรักษา)
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ผมไม่อยากให้น้อง วาริน ต้องเป็นทุกข์ใจมากไปก็ว่านี้
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
แล้วพิทักษ์ละ(พูดด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง)
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
พิทักษ์เขาไม่อยากแยกจากวารินสักหน่อย
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
แค่เขายังไม่สามารถทำให้วารินหายกลัวได้ แค่นั้นเอง
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
แต่ตอนนี้วารินกำลังเป็นทุกข์นะ เธอต้องเผชิญหน้ากับผี
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
และเป็นผีที่เห็นเป็นเงาดำ
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ที่เธอยังพออยู่ได้ก็เพราะมีคุณ ไลลาอยู่ด้วย
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ไม่งั้นเธออาจช็อคตายไปแล้วก็ได้
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
(เดินเข้ามาและได้ยินเสียงพ่อกับแม่ขึ้นคุยกัน)
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
(เห็นพ่อกำลังเดินออกจากห้อง)
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ผมจะไปพาวารินออกไปเดี๋ยวนี้
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
(หลบอยู่ข้างประตู)
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
ฉันไม่ยอม
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
พิทักษ์ต้องการวาริน
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
เธอเป็นคนเดียวที่พิทักษ์ ยอมให้อยู่ใกล้ๆได้ขนาดนั้น
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
และเธอก็ไม่ได้กลัวพิทักษ์ขนาดนั้นเลยด้วย
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
คุณ(พูดด้วยเสียงโทนต่ำ)
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
สงสารวารินเถอะ
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ตอนนี้เธอควรเป็นอิสระได้แล้ว
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
1เดือนมานี้ก็มากพอจะหักหนี้ที่ครอบครัวเธอติดพวกเราได้แล้ว
รักษา (พ่อพิทักษ์ )
ให้เธอไปเถอะ
น้ำใจ (แม่พิทักษ์)
ฉันไม่ใช้ไม่สงสารรินสักหน่อย
เกราะเดินเข้ามาขัดจังหวะทั้งคู่
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
ผมจะจัดการเองครับ
เกราะ (พี่ชาย พิทักษ์)
ผมจะทำให้วารินและพิทักษ์อยู่ด้วยกันตลอดไปเอง
แม่บ้าน ไลลา ได้ยินเกือบทุกสิ่งที่รักษา น้ำใจ และเกราะพูด
ย้อนกลับไปตอนที่แม่บ้าน ไลลาเก็บกวาดห้องอาหารกับวาริน
แม่บ้าน ไลลา
ป้าขอเอาน้ำชาไปให้คุณท่านทั้ง2ก่อนนะคะ
วาริน
เดี๋ยวตรงนี้หนูเก็บเองค่ะ
แม่บ้าน ไลลา
ไม่เป็นไรหรอจ๊ะ
แม่บ้าน ไลลา
ที่เหลือป้าจัดการเอง
แม่บ้าน ไลลา
งั้นคุณหนูช่วยขึ้นไปดูคุณชายได้ไหมคะ
แม่บ้าน ไลลา
ตอนนี้คุณชายกำลังตอนการ
แม่บ้าน ไลลา
ใครสักคนอยู่เป็นเพื่อนในเวลาที่มีความเศร้า
แม่บ้าน ไลลา
จะดีกับคุณชายมากเลยถ้าคุณหนูริน ขึ้นไปอยู่ใกล้ไปคุณชาย
วาริน
(ตอบด้วยเสียงที่เศร้า🙁)
วารินขึ้นบันไดไปชั้น 2เพื่อตามหาพิทักษ์
วาริน
:เขามักจะชอบอยู่ที่นั้นเวลาอารมณ์ไม่ดี:
จบตอนที่ 2 อยู่ด้วยกันตลอดไป 💀
ตอนที่ 3 หนีไปซะ (1/3)
วารินเดินตามทางเดินไปจนถึงห้องริมสุด
วารินหยุดหน้าประตูห้องสมุด
วาริน
:อ่ะลืมไป ต้องตบประตู 2 ครั้ง:
วารินตบประตูด้วยมือ 2 ครั้ง
ประตูเปิดออกโดยไม่มีใครอยู่ด้านหลังประตู
วาริน
(เดินเข้าห้องแล้วปิดประตูอย่างเงียบๆ)
วาริน
(เห็นเงาดำๆนั่งอยู่ข้างๆหน้าต่าง)
พิทักษ์
(มองดูวิวต้นไม้ผ่านทางหน้าต่าง)
วาริน
(ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆ)
พิทักษ์
(แกล้งทำเป็นไม่เห็น)
วารินเดินดข้ามาจนระยะห่างจากตัวเธอกับพิทักษ์อยู่ห่างกัน 1 เมตร
แม่บ้าน ไลลา
อยู่ในนี้ใช้ไหมคะ
แม่บ้าน ไลลา
คุณหนูต้องรีบหนีไปเดี๋ยวหนี
แม่บ้าน ไลลา
คุณเกราะกำลังจะมาฆ่าคุณหนู
แม่บ้าน ไลลา
เพื่อให้ไปอยู่กับคุณพิทักษ์
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
