'กลับมาคบกันนะยู พี่จะไม่ทำให้เราเสียใจแล้ว' ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยความคาดหวังว่าเขานั้นจะได้ยินคำตอบที่ต้องการ

'....' ไม่มีแม้แต่เสียงตอบรับใดๆกลับมาจากหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย

'ให้โอกาสที่อีกสักครั้...'

'โอ๊ยย ก็บอกว่าไม่กลับไปแล้วไงคะ เมื่อไหร่พี่จะเลิกยุ่งกับยูสักที' เขานั้นยังพูดไม่ทันจบยูก็พูดตัดในสิ่งที่เขาจะพูด สีหน้าของเธอเริ่มไม่พอใจ

'ยูจะปฎิเสธพี่กี่ครั้งพี่ก็จะไม่ยอมแพ้ พี่จะพยายามจนกว่าจะชนะใจยู ให้โอกาสพี่อีกสักครั้งนะยู' เขาก็ยังตื้อไอยูไม่เลิก ยูเริ่มจะส่ายหัวพร้อมทั้งถอนหายใจออกมาดังเฮือก ยูปฎิเสธเขาไปตั้งหลายรอบแต่ไม่มีทีท่าว่าเขาจะเลิกตามตื้อเธอ

'เมื่อไหร่พี่จะเลิกยุ่งกับยูคะ'

'พี่จะเลิกยุ่งกับยูก็ต่อเมื่อยูมีคนใหม่ แต่ตอนนี้ยูยังไม่มีใครให้พี่ตามจีบยูหน่อยนะ' เขายังคงยืนยันคำเดิมที่จะตามตื้อยู ยูเดินหนีไม่รับฟังในสิ่งที่เขานั้นพูด ตอนนี้เธอรู้สึกรำคาญเขาเป็นอย่างมาก

'ยูจะไปไหน ฟังพี่ก่อนสิยู..'ยูไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเขาพร้อมทั้งเดินจากมา

ไอยูมานั่งฟุบลงบนโต๊ะไม้หินอ่อนใต้ต้นไม้ข้างโรงอาหาร ข้างเธอมีใบเฟรินเพื่อนสาวของไอยูที่นั่งอยู่ด้วย ใบเฟรินมองหน้าของไอยูเห็นสีหน้าของเพื่อนเธอไม่ค่อยดีนัก

"เป็นอะไรยู" ใบเฟรินถามเพื่อนสาวด้วยความห่วงใย

"มีเรื่องอะไรรึป่าว หน้าบึ้งเชียว"

'ไปเจอแฟนเก่ามา...'

"พี่คนนั้นอะหรอ"

'อืม' ยูถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

"เขายังตามตื้อแกไม่เลิกอีกหรอ งี้แสดงว่าเขารักแกจริงอะดิ"

'รักบ้ารักบอไรกัน ถ้าเขารักฉันจริงนะเขาไม่มีทางนอกใจชั้นไปคบกับพี่ฟ้าหรอก ยังมีหน้ามาขอคืนดี บอกขาดฉันไม่ได้นะ พี่ต้องการหนูจริงๆ โอ๊ยยย ได้ยินละขนลุก' ยูทำหน้าตาหยี๋ให้เพื่อนเธอดูประหนึ่งว่าเธอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยง

"แล้วแกจะทำไงต่อไป"

'ไม่รู้สิ'

"เด็ดขาดไปเลย ไม่งั้นพี่เขาจะตามแกไม่เลิกนะ"

'ถ้ามันได้ผลฉันไม่มานั่งหน้าบึ้งบอกแกหรอกนะใบเฟริน'

"มันก็จริง.."

'เห้อ..' เธอถอนหายใจออกมาอีกแล้ว

"เอาหนาๆ เออนี่ๆได้ข่าวรึยังกำลังมาแรงเลยน้าาาาาาาาาาา"

'ข่าวอะไร' ใบเฟรินมองหน้าเพื่อนด้วยความสิ้นหวัง เธอรู้สึกเหนื่อยใจที่เพื่อนสาวของเธอเคยตามข่าวอะไรทันกับเขาบ้าง

"ก็มีลูกไฮโซย้ายมาเรียนโรงเรียนเราไง หน้าตาหล่อมากเลยนะแกกกก แถมยังรวยด้วยอีกนะ พ่อของเขาเป็นเจ้าของบริษัทด้วยยทั้งหล่อทั้งรวยยยย" ใบเฟรินยิ้มแก้มปรินึกภาพจินตนาก ารว่าถ้าเธอได้เขาคนนั้นเป็นแฟนคงเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เป็นแน่ ไอยูมองหน้าเพื่อนสาวด้วยสีหน้ามึนงงว่าเพื่อนสาวของเธอเริ่มจะอาการหนักแล้ว

'อ่อหรอ อืมๆ'

"นี่แกฟังชั้นปะเนี่ย"

'ก็ฟังอยู่วว มันก็แค่เรื่องผู้ชายบลาบลาบลาบลา โอ๊ยหิวข้าวอะไปหาอะไรกินละ'พูดจบปุปยูก็รีบลุกละเดินหนีจากใบเฟรินไปในทันที ทิ้งไว้ให้เพื่อนสาวของเธอนั่งอยู่โดดเดียวเดียวดายใต้ต้นไม้

"เดี่ยวเถอะนะ ไอยู!"

ไอยูครุ่นคิดถึงอาหารมื้อกลางวันว่าวันนี้จะกินอะไรดีพร้อมกับเดินมุ่งหน้าตรงไปโรงอาหาร แต่เดินไปไม่ทันไหนเธอก็ได้้ไปพบเข้ากับชาบหนุ่มแฟนเก่าของเธอคนเมื่อเช้า เขาหันมาส่งสายตายิ้มให้ไอยูก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอ ไอยูมองหน้าเขาด้วยความเบื่อหน่าย เธอไม่รู้จะทำไงให้นั้นเลิกยุ่งกับเธอสักที

'ยูกินไรมารึยัง อยากกินอะไรไหมเดี่ยวพี่ซื้อให้' เขายังไม่ลดละในความพยายาม

'....'หญิงสาวไม่ตอบกลับใดๆเธอเพียงแต่เดินหนีเขาแต่เขาก็ยังเดินตามเธอมาไม่เลิก

'อยู่จะไปไหนหรอให้พี่ไปด้วยสิ'

'...'

'ทำไมทำหน้างั้นอะไม่สบายรึป่าว เธออะไรบอกได้นะ'

'ยูรำคาญพี่อะค่ะ เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับยูสักที'ไอยูชักสีหน้าใส่เขาแต่ดูเหมือนจะไม่มีผลอะไรกับเขาเลย

'พี่บอกแล้วว่าพี่จะเลิกยุ่งก็ต่อเมื่อยูมีคนใหม่แล้ว ตอนนี้ให้พี่ได้จีบยูก่อนนะ' ไม่มีทีท่าว่าเขาจะลดละ

ยูเริ่มจะไม่ไหวกับการที่เขามาตามตื้อแล้วเธอได้แต่คิดหาทางว่าจะทำไงให้หลุดพ้นไปจากเขาได้เธอเดินมาไม่ทันมองเกือบจะชนเข้ากับเด็กหนุ่มร่างสูง ดูดีมีสไตล์ ผมขาวเงินสลวย หน้าตาดีใช้ได้ ไอยูนึกปิ๊งไอเดียขึ้นมาก่อนจะเข้าไปกอดแขนชายหนุ่มตรงหน้า เด็กหนุ่มโดนกอดรู้สึกงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อยู่ดีๆก็มีสาวหน้าไหนไม่รู้มากอดแขนเขาเอาไว้ ไอยูเริ่มแผนการที่เธอคิดขึ้นมา

'นี่ค่ะ คนใหม่ของยู ทีงี้พี่ก็เลิกยุ่งกับยูได้รึยังคะ' ยูกอดแขนของเด็กหนุ่มแน่นเป็งเชิงนัยบอกว่านี่คือคนใหม่ของเธอ

'ไม่จริง ยูโกหกพี่บอกสิว่ามันไม่จริง' เขามองหน้าไอยู ทั้งส่งสายตาคาดหวังในคำตอบที่ออกมาว่าไม่ใช่ แต่ไอยูยันคงตีเนียนยืนยันในสิ่งที่เธอนั้นพูดว่าเป็นมันคือความจริงละเธอก็อยากจะให้เขานั้นเลิกยุ่งกับเธอได้แล้ว แต่เมื่อเขานั้นจะไม่ยอมละยังคงพูดจากระแทกแดกดันไอยูจนเริ่มมีปากเสียงกัน

'โอ๊ยยยยย ก็บอกว่าจริงไงเลิกยุ่งกับยูสักที!'

'ไม่จริง!! ไม่ใช่ ยูโกหกพี่'

'ประสาทแดกรึไง' ตอนนี้เหตุการณ์เริ่มไม่สู้ดีนัก คนที่อยู่ระแวกนั้นต่างเข้ามามุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

'ถ้าเป็นจริงก็ให้ไอหมอนั้นพูดออกมาสิว่าเป็นแฟนของยู' ไอยูชะงักเมื่อได้ยินคำท้าทายของเขาตอนนี้ยูไม่รู้จะเอาไงต่อกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเธอเพียงได้แต่มองหน้าเด็กหนุ่มพยายามส่งซิกให้เขานั้นช่วยเธอ แต่เหมือนเด็กหนุ่มจะยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้อยู่

'.....'

'ทำไมไม่พูดละ หรือว่ามันไม่จริง?' สถานการณ์ตอนนี้เริ่มจะไม่เป็นไปอย่างที่ไอยูคิดไว้ ใบเฟรินที่อยู่ระแวกนั้นเห็นคนมุงดูอะไรกันก็เกิดอยากจะเข้าไปดู เธอฝ่าหมู่คนเข้าไปเห็นเพื่อนของเธอไอยู แฟนเก่าของยูและเด็กหนุ่มหน้าใหม่ เมื่อสังเกตดีๆเธอก็ตกใจขึ้นมาอย่างมากเหมือนเธอจะรู้ว่าคนที่ยืนอยู่ข้างไอยูนั้นเป็นใคร

สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นมาไอยูที่ไม่รู้จะทำไงต่อไปเธอจึงตัดสินใจจะพูดความจริงออกไปแต่ดูเหมือนสถานการณ์จะเปลี่ยนไปกับมาเมื่อเด็กหนุ่่มที่อยู่ข้างเอามือมากอดคอไอยู

"คับ คนนี้คือแฟนของผมเองคับ" 

' !!!!! ' ไอยูตกใจที่เด็กหนุ่มนั้นช่วยเธอ

'......'

"พี่มีไรกับแฟนผมรึป่าวคับ อ่ออออหรือว่าเป็นแฟนเก่าของแฟนผม"

'.....'

"ถ้าเป็นงั้นก็ช่วยเลิกยุ่งกับเธอทีนะคับ เพราะว่าตอนนี้เธอมีผมแล้ว เพราะงั้นมีขอบเขตกันหน่อยนะคะ" ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มจะแสดงออกมาได้ดีเลยทีเดียว ตอนนี้ทุกคนรอบข้างเริ่มมีเสียงซุบซิบกันเลยทีเดียว

'จริงสินะไอยู...'

'......'

'ถ้างั้นพี่ก็ขอให้โชคดีนะ พี่จะเลิกยุ่งกับยูให้'

' ( พล่ามจบอะไรของมัน ) '

'พี่จะไม่ไปยุ่งกับไอยูแล้วแต่ถ้ายูไม่เหลือใครพี่จะกลับมาหายูนะ'

' ( ม่ายยยย ต้องการรร ) ' สิ้นคำพูดของเขาเขาก็เดินจากไปดูเหมือนว่าจะผิดหวังไม่น้อย ไอยูรู้สึกโล่งใจขึ้นมาสุดๆ แต่เหมือนคนที่อยู่รอบๆเริ่มซุบซิบกันราวกับว่ามีเรื่องที่น่าประหลาดใจ

อะไรกันนะ..... ใบเฟรินวิ่งปรี่เข้ามาหาไอยูด้วยท่าทางราวกับมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น

'ไอยู!!! มาคุยกับฉันเดี่ยวนี้เลยเรามีเรื่องต้องคุยกัน!!' 

"โอ๊ยยย อะไรฉันเจ็บนะะะ"

'มานี่เลย! ขอตัวเพื่อนไปก่อนนะคะ^^'ใบเฟรินดึงแขนของไอยูไป

'โอ๊ยยย ฉันเจ็บนะยะ มีอะไร'

'ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ แกบอกฉันมาเลยนะว่าแกเป็นแฟนกับคนนั้นจริงหรอ!!'ใบเฟรินทำตาโตใส่ไอยู

'อ่ออ คนนั้นหรอ แน่นอนแฟนฉันเอง( แฟนปลอมอะนะ ) ฮ่าฮ่าฮ่า'

'อย่ามาทำเป็นเล่นนะ นี่มันเรื่องใหญ่เชียวนะะนี่แกคบกับภูริก็ไม่บอกฉัน อร๊ายยยย'เธอกรี๊ดกร๊าดดีใจประหนึ่งว่าเพื่อนของเธอได้โชคที่ยิ่งใหญ่มา

'อะไรของแก ภูริอะไรแล้วมันทำไม' เหมือนว่าไอยูจะยังไม่รู้เรื่อง

'แกนี่! เป็นแฟนของภูริสะป่าว ภูริก็คนเมื่อตอนกลางวันที่ฉันเล่าให้ฟังไง ที่ว่าเป็นลูกไฮโซย้ายมาเรียนอะะะ โห้นี่แกโชคดีมากเลยนะได้แฟนทั้งหล่อ ทั้งรวย ทำบุญวัดไหนมาเนี่ยบอกฉันบ้างสิ' ใบเฟรินทำตาเป็นประกายคะยั้นคะยอไอยู

'........ ( ชิบหายแล้ว ) ' ดูเหมือนว่าเรื่องราวที่แสนจะว้าวุ่นกำลังได้เกิดขึ้นแล้ว

หลังจากเหตุการณ์ในตอนนั้นไอยูเริ่มคิดหนักว่าควรจะเอายังไงต่อไปดี

'สงสัยต้องไปคุยกับหมอนั้นสะแล้ว'เธอเดินคิดจนไม่ทันสังเกตชนเข้ากับคนๆนึงเข้า ไอยูกำลังจะกล่าวขอโทษแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบเข้ากับเด็กหนุ่มคนนั้นที่เธอตามหาอยู่

'นี่นายคนนั้- ' ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบเด็กหนุ่มก็เอามือของเขามาปิดปากเธอไว้

"ชู่วๆๆๆๆ" เหมือนว่าเขาต้องการให้เธอนั้นเงียบก่อนพลางมองซ้ายมองขวา ไอยูงงกับการกระทำของเขา

"เราไปคุยกันที่อื่นดีกว่าไหม"

'ทำไมคุยตรงนี้ไม่ได้' เขาหันไปมองข้างหลังไอยูจึงหันมองตามเห็นหญิงสาวคนนึงกำลังเดินถามคนที่เดินผ่านทีละคน ราวกับว่าเธอคนนั้นกำลังหาใครอยู่ ไอยูเหมือนจะคาดการณ์ได้

'นายหนีเธอมา?'

"ใช่" ดูเหมือนสิ่งที่ไอยูคาดการณ์ไว้จะไม่ผิดเลย

"เราไปคุยกันที่อื่นดีกว่านะ ตามผมมา" เขาพาเธอเดินไปหลังยิม ค่อนข้างจะไม่ค่อยมีนักเรียนเดินมาแถวนี้บรรยากาศระหว่างสองคนนั้นเงียบขรึม ทั้งคู่มองหน้ากันและกัน

'....'

"....."

'อะไร มองหน้าฉันทำไม'

"ก็คุณบอกว่าคุณมีอะไรจะคุยกับผมไม่ใช่หรอ"

'อ่อ เอิ่ม...คือว่า... ' ไอยูอำๆอึ้งๆไม่รูู้้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหนก่อนดี

"???"

'เอิ่ม.... คืองี้นะ..... ' ไอยูเริ่มพูดสาเหตุที่เธอได้ทำลงไปในเหตุการณ์ตอนนั้นเธออธิบายว่าเธอแค่อยากจะปฎิเสธแฟนเก่าที่เลิกตามตื้อเธอไม่หยุด บังเอิญเธอได้เจอเขาละนึกแผนการขึ้นมาเธอจึงเลือกที่จะทำอย่างนั้นลงไป

'ฉันต้องขอบคุณนายมากเลยนะ ถ้าฉันไม่ได้นายช่วยไว้ เจ้านั้นคงไม่เลิกตามตื้อฉันแน่'

"ครับ.."

'ถ้านายมีไรจะให้ฉันช่วยเป็นการตอบแทนก็บอกฉันได้เลยนะ '

"ได้จริงใช่ไหม"

'แน่นอนสิ' ไอยูยืนยันในคำตอบ

"งั้นก็มาเป็นแฟนผม"

'5555แฟนนายนะหรอได้ส- หะ เดี่ยวนะ..ให้ฉันเป็นแฟนนาย!!? '

"อืม" เขาพยักหน้า

'โนๆๆ จ๊ะ เรื่องไรฉัันต้องเป็นอะ ฉันไม่ได้ชอบนายด้วยซ้ำ' เธอส่งสายที่มองเขาด้วยความนัยว่าเขานั้นไม่ใช่สเป็คของเธอ

"เห้ ใจเย็นหนา ผมไม่ได้บอกจะให้คุณมาเป็นแฟนตัวจริงของผมสักหน่อย"

'อ่าว ละจะให้เป็นทำไมอะ'

"มันมีเหตุผลอยู่" เขาอธิบายเหตุผลที่จะให้เธอช่วย เขานั้นไม่ชอบที่มีผู้หญิงเข้ามารุมล้อมเขาและคอยตามจีบ บางคนหนักถึงขั้นตามรังควานขนทำให้เขานั้นแถมจะไม่มีพื้นที่เป็นของตัวเอง มีหญิงสาวคนหนึ่งเธอชอบเขามากละคอยไล่ตบตีผู้หญิงที่เข้าหาเขาทุกคน แถมยังส่งพ่อแม่มาเกลี้ยกล่อมพ่อแม่เขาให้เธอนั้นมาเป็นคู่หมั้นของเขา ซึ่งเธอก็ค่อนข้างจะเป็นคนที่มีอิทธิพลและมีชื่อเสียงฐานะทางบ้านเธอก็ถือว่ารวยเลยทีเดียว เขานั้นไม่อยากให้เธอมาเป็นคู่หมั้นจึงต้องหาคนรักปลอมๆขึ้นมา

'คือนายจะใช้ฉันไปเป็นไม้กันหมาว่างั้น'

"คือ?" ไอยูมองบนเหมือนว่าสิ่งที่เธอสื่อออกไปเขาจะไม่เก็ท

'อะ คือนายจะให้ฉันคอยไล่ผู้หญิงที่เข้ามาหานายพร้อมกับทำให้ผู้หญิงคนนั้นเขาเลิกยุ่งกับนายเพราะว่านายมีคนรักแล้วงี้ใช่ไหม'

"ก็ใช่ "

'ก็คงได้อยู่หรอกนะ แค่ไม่กี่ชม.ใช่ไหม '

"เป็นแฟนผม6เดือน "

'หะ!!! ' ไอยูทำตาโต

"ฟังก่อนๆ " เขาต้องการให้เธอมาเป็นแฟนของเขาเพราะย้ายมาเรียนที่นี่แค่6เดือนละเขาก็จะย้ายออกไปเรียนที่อื่น 

"ก็อย่างที่ผมบอกไปนั้นแหละ ผมต้องการให้คุณช่วยจริงๆ"

'ทำไมฉันต้องทำด้วยละ'

"เพราะคุณบอกว่าคุณจะตอบแทนผม"

'ฉันใช้นายเป็นแฟนไม่กี่ชั่วโมง แฟนล่อใช้ฉันเป็นแฟนตั้ง6เดือน แหมมม ใช้คุ้มเชียวนะ '

"ก็แค่6เดือนเอง เดี่ยวผมก็ย้ายแล้วช่วยตบตาทุกคนจนกว่าจะถึงตอนนั้นทีนะ ผมอยากให้คุณช่วยจริงๆ "

'ทุกคนเลยหรอ ไม่ทำได้ไหมอะถ้าช่วยเรื่องอื่นพอว่านะแต่เรื่องนี้จะให้ฉันไปเล่นบทคู่รักกิ๊กก๊อกหวานแหววอะไรนั้นฉันทำไม่เป็น ' ไอยูยังคงยืนกรานว่าจะไม่ช่วยเพราะดูเหมือนจะเกินกำลังของเธอ

"ก็แล้วแต่คุณนะ จะกลับไปให้แฟนเก่ากลับมาตามคุณอีกรอบก็เชิญ "

'.....'

"แล้วคุณจะแก้ข่าวนี้ยังไงดีน้าา "

'ข่าว? ข่าวอะไร '

"ก็อย่างที่คุณรู้ผมออกจะดังและฮอตในโรงเรียน ไม่มีใครไม่รู้ว่าตอนนั้นคุณตอบว่าผมเป็นแฟนคุณแล้วผมก็ตอบคุณไปกลับว่า คุณเป็นแฟนผม "

'........ ( ชิบหายแล้ว ) '

"กลับไปคิดดูก่อนก็ได้นะ ผมจะรอคำตอบเย็นนี้ทักมาในไอจีผมนะ " เขากระซิบที่ข้างหูของไอยู ก็จะยิ้มให้แล้วเดินจากเธอไปทิ้งไง้ให้เธอยืนงงคนเดียว

ตอนนี้เป็นเวลามืดค่ำแล้วไอยูที่กำลังนอนพักผ่อนบนที่นอนเธออยู่นั้นก็มีเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังเข้ามา ไอยูเปิดจอมือถือขึ้นเพื่อเช็คดูว่าใครส่งข้อความมา คนที่ส่งข้อความมานั้นก็คือเขานั่นเอง

Wiwatthanachai

"คำตอบที่เธอต้องการละ "

ไอยูเมื่อเห็นคำถามนั้นก็ลังเลว่าจะตกลงเขาดีไหม ใจนึงก็อยากจะช่วยแต่อีกใจนึงเธอก็กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีเพราะเธอเล่นบทแบบคู่รักปลอมๆไม่เป็น แต่่สุดท้ายไอยูก็ตกลงที่จะช่วยเขา

^^^Pantani^^^

^^^'ก็ได้ '^^^

^^^อ่านแล้ว.^^^

Wiwatthanachai

"งั้นมาฟังข้อตกลงเรากันไหม"

" ข้อตกลงมีดังนี้ "

...• ต่อหน้าทุกคนเธอกับผมจะต้องทำตัวเหมือนแฟนกัน แต่ถ้าอยู่ด้วยกันสองคนจะทำแบบปกติได้...

...• คุณจะต้องเปิดตัวกับผมให้ทุกคนรู้...

...• ห้ามไปมีคนอื่น...

...• ละก็ข้อตกลงที่ว่าหลังจาก6เดือนเราจะจบกัน แต่ถ้าสมมติทั้งคู่เกิดชอบกันจริงจะเปลี่ยนใจก็ยอมได้...

^^^Pantani^^^

^^^' ....... '^^^

^^^'ต้องเปิดตัวกับทุกคนเลยอ่อ '^^^

Wiwatthanachai

"ใช่"

^^^Pantani^^^

^^^'กับพ่อแม่นายด้วยไหมเนี่ย '^^^

^^^อ่านแล้ว.^^^

Wiwatthanachai

"ก็พ่อแม่ผมด้วย"

^^^Pantani^^^

^^^'โอ้โห้ '^^^

^^^'ห้ามแอบชอบคนอื่นด้วย '^^^

^^^'แล้วถ้าฉันดันชอบคนอื่นขึ้นมาละ '^^^

Wiwatthanachai

"ก็ห้ามชอบคนอื่น"

^^^Pantani^^^

^^^'พูดเป็นเล่น '^^^

^^^'ถ้าฉันชอบคนอื่นขึ้นมาจริงๆละ '^^^

Wiwatthanachai

"ก็ชอบผมแทนสิ"

^^^Pantani^^^

^^^'ฉันไม่ได้ชอบนาย '^^^

Wiwatthanachai

"....."

"ก็รอให้สัญญาเราหมดก่อน"

"แล้วคุณจะไปมีใครก็ไป"

^^^Pantani^^^

^^^'นายประชดฉันปะเนี่ย '^^^

^^^อ่านแล้ว.^^^

Wiwatthanachai

"ป่าว"

"ถือว่าตกลงตามนี้นะคับ"

"ผมไปละ"

'ไปสะแล้ววสิ....' สิ้นสุดการสนทนาไอยูนั่งจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับในอนาคตข้างหน้าแต่คิดไปคิดมาก็ปวดหัวป่าวๆเป็นเวลาดึกแล้ว ไอยูล้มตัวลงนอนก่อนที่เธอจะหลับตาละผล๊อยหลับไป...

ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงไอยูเดินเข้ามาในโรงเรียนเห็นเพื่อนของเธอกอหญ้าและใบเฟรินนั่งอยู่ตรงไม้หินอ่อนบริเวณใกล้ๅกับโรงยิม เธอจึงเดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนๆทั้งสอง ใบเฟรินและกอหญ้าหันมามองไอยูพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มไอยูที่เห็นแบบนั้นก็สงสัยว่ามีเรื่องอะไร

'อะไร'

"แหมมมมมมมม ดูสิว่าใครมา"

'แฟนภูรินี่เองงงงง' ทั้งคู่แซวไอยูด้วยความสนุกสนาน แต่เหมือนไอยูจะไม่รู้สึกสนุกด้วย

"อิจฉาจังเลยยยย เพื่อนได้แฟนเป็นถึงคนฮอตของโรงเรียนเลยน้าาา"

"ใช่ๆ แกรู้ปะไอยูคนเขาพูดถึงแกกันให้ทั่วว่าแกอะโชคดีมากได้เป็นแฟนภูริเชียว"

"นั้นสิๆอิจฉาจังเลยยย" สองสาวเหมือนจะสนุกที่ได้แซวไอยู แต่ไอยูเริ่มรู้สึกไปไม่ถูกเมื่อรู้ว่าตอนนี้เธอได้กลายเป็นคนดังที่ใครๆต่างก็พูดถึงเธอในถานะแฟนของภูริ คนฮอตของโรงเรียน

"ว่าแต่แกจีบยังไงให้ได้แฟนแบบนี้บ้างว้าาบอกหน่อยๆ" สองสาวเริ่มหันมาถามถึงเคล็ดลับที่จะทำให้ได้แฟนเป็นหนุ่ม ไอยูเริ่มเครียดไม่รู้ว่าจะตอบออกไปยังไงดีว่าทุกอย่างที่ทุกคนเห็นเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น เธอกับเขานั้นไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆแต่ถึงจะคิดอย่างนั้นเธอก็พูดออกไปไม่ได้ไอยูจึงตีเนียนเล่าไปว่าเธอก็จีบแบบธรรมดาทั่วไปที่เขาจีบกัน

'ก็จีบแบบปกติที่คนอื่นเขาจีบกันไง ถ้าเขาจะชอบเราเขาก็ชอบเองแหละไม่ต้องไปพยายามไรมากมาย'

"คนจีบติดก็พูดได้อะเนอะ"

"จริงๆ"

'อารายยยยย ขยันแซวกันแท้พวกแกเนี่ย'

"ก็อิจฉาไง"

'แหมมม ถึงชั้นจะมีแฟนแต่ชั้นก็รักพวกแกแบบเดิมนะเว้ยยย'ไอยูเข้าไปกอดคอของเพื่อนๆเธอทั้งสอง

"พูดงี้ตลอดจ้าาา เดี่ยวก็ติดแฟน"

'ไม่หรอกหนาาา'..... ไม่ทันไรอยู่ดีๆใบเฟรินกับกอหญ้าก็หันมากระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกันพรางชี้ไปข้างหลังของไอยู ไอยูหันไปมองเห็นภูริที่ยืนอยู่หลังเธอ ไอยูตกใจที่เขามายืนอยู่ตรงนี้และพอจะรู้แล้วว่าเพื่อนของเธอกระซิบกระซาบเรื่องไรกัน เธอหันไปมองหน้าภูริ ภูริหันมองลงมาที่หาไอยูที่กำลังนั่งพร้อมส่งรอยยิ้มหวานๆให้กับเธอ ไอยูมองหน้าด้วยความหมั้นไส้ เหมือนว่าชีวิตฉันเริ่มจะอยู่ไม่สุขแล้วสิ...

"ตายแล้ววกอหญ้า ดูซิว่าใครมาาา"

'.... (ไอหมอนี่มาทำอะไรเนี่ย)' ไอยูคิดในใจ

"ผมซื้อไอนี่มาให้ ทานด้วยนะคับแฟน" เขายืนขนมครัวซ็องให้กับไอยู

"แล้วแฟนทานข้าวมารึยังคับเอ่ย"

'กินแล้วค่ะ'

"คับผม^^"

"หวานกันจังเรยยยย ตรงนี้เริ่มไม่เหมาะกับเราแล้วเราไปกันเถอะกอหญ้า" ทั้งสองคนลุกออกจากที่นั่งปล่อยไอยูทิ้งไว้ให้อยู่กับภูริสองคน 

'...........'

"^^"

'ยิ้มอะไร'

'ชอบใหญ่ สนุกมากมั้งเนี่ย'

"ก็สนุกอยู่นะ"

'ฉันไม่สนุก...ต้องมารับบทเป็นแฟนปลอมๆอะไรของนายเนี่ยเหนื่อนชะมัดเลย'ไอยูบ่น

"อย่าพึ่งท้อสิคับคุณแฟน เรายังต้องอยู่กันอีกยาวเลยนะ" ไอยูมองหน้าภูริด้วยสีหน้าที่บึ้งใส่

"อ่อ แล้วก็...ต่อหน้าคนอื่นช่วยเก็บสีหน้าให้เนียนหน่อย... เดี่ยวมีคนรู้ว่าเราไม่ใช่แฟนกัน" 

'หึ้ย!!!ทำอะไรของนายเนี่ยยย'ไอยูสะดุ้งโหยงที่ภูริมากระซิบข้างหูเธอโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

"ชู่ววว แกล้งเล่นนิดหน่อยเองหนาทำเป็นกระตายขี้ตกใจไปได้" 

'นี่นาย!!' ไอยูถลึงตาใส่ภูริ ภูริที่เห็นแบบนั้นกลั้นยิ้มไว้ไม่ได้เพราะการกระทำที่ไอยูทำนั้นมันน่าเอ็นดูน่าแกล้งสะใหม่อีกรอบ

"ว่าแต่แฟนผมชื่อไรน้าาา"

'.............'ไอยูไม่ตอบสีหน้าของเธอบึ้งตึงขมวดคิ้ว ภูริยิ้มให้เธอพร้อมส่งสายตาที่คาดหวังคำตอบของเธอสุดท้ายแล้วไอยูก็ยอมตอบ

'ไอยู'

"ชื่อน่ารักจังเลยน้าาาแฟนผมเนี่ย"

'อย่ามาพูดงี้นะ ขนลุกตูด'

"ดูสิขนาดโกรธยังน่ารักเลย"ภูริยังคงไม่เลิกที่จะหยอกล้อไอยู

'นี่นายกวนประสาทชั้นหรอ' ไอยูเริ่มจะโกรธภูริขึ้นแล้ว

"ป่าวนะ...คิดไปเองป่าว"

'เดี่ยวเถอะ....'

การกระทำที่ทั้งคู่ทำต่อกันนั้นไม่อาจเล็ดรอดสายตาของเพื่อนๆไอยูไปได้ ทุกคนต่างมองภูริละไอยูที่กำลังมีโมเมนหวานด้วยกันต่างพาอิจฉาไปตามๆกัน

'หยุดเลยนะนาย!!'ไอยูเริ่มจะโมโหขึ้นแล้ว

"โอเคโอเค หยุดแล้ว55555"เขาขำออกมาด้วยความชอบใจที่ได้แกล้งไอยูแต่ไอยูไม่ขำด้วยเธอมองหน้าเขาด้วยความโกรธกริ้ว

"ได้เวลาไปเรียนแล้วสิ...แล้วเจอกันตอนเที่ยงนะคับ แฟนของผม "

'.....(ไอหมอนี่นิ..)' ทั้งคู่ก็ได้แยกย้ายไปเข้าเรียนตามปกติ...

ได้เวลาพักเที่ยงแล้วไอยูกำลังเดินมุ่งตรงไปโรงอาหารเธอครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว

'กินอะไรดีนะ'

"นั้นสิ กินไรดีนะ"เมื่อไอยูได้ยินเสียงนั้นเธอก็หันขวัับไปตามต้นเสียงที่มาแต่บังเอิญหน้าเธอเกือบจะไปชนกับภูริที่ยืนเข้ามาใกล้เธอจากข้างหลัง ดูเหมือนทั้งคู่จะตกใจกันเล็กน้อย

'นี่นาย!'

"ภูริ...เรียกภูเฉยๆก็ได้นะ"

'ใครถาม'

"ผมนี่แหละถามเอง"ไอยูมองหน้าภูริด้วยสายตาที่เบื่อขี้หน้าเขา

"นี่ เราช่วยมีโมนที่แบบว่าไม่ตีกันบ้างได้ไหมมีแบบคู่รักหวานๆแบบนี้มั้งสิ"

'รู้ไรไหม ชั้นว่าชั้นอยากจะถอนตัวออกแล้วสิ'

"เสียใจนะเพราะเธอถอนตัวออกไม่ได้แล้ว"

'...........จ่ะ........'

"แล้วสรุปเที่ยงนี้กินไรดี"

'ยุ่ง'

"เอ้า.......แฟนงอนผมหรอออ"ภูริเริ่มหยอกไอยู

'ใครแฟนนาย'ไอยูสวนกลับทันควัน

"ก็เธอไง"

'แฟนปลอมละสิไม่ว่า'

"ชู่วๆๆๆๆ อย่าเสียงดังดิเดี่ยวคนอื่นรู้"

'.....'

"เธอนี่ชอบหลุดจริงๆเลยนะเล่นบทให้มันเนียนๆหน่อย" ไอยูมองบนเอือมระอากับเขา

'แล้วนายจะเดินตามฉันมาทำไม'ไอยูถามเพราะเห็นเขานั้นเดินตามเธอมาสักพักไม่ยอมไปไหน

"ก็ไปกินข้าวด้วยกันไง"

'ไม่ได้ถาม'

"เอ้า"

'ไม่ต้องย๊ะ'

"ก็ผมจะไป"

'ฉันไม่ได้อยากกินข้าวกับนาย'

"มันแค่การเล่นละครหนา เป็นแผนการไงมีโมนหวานๆร่วมกันทุกคนจะได้เห็นละก็เชื่อ"

'หรอจ๊ะๆ ความคิดนายคนเดียวป่าว'

"มันจริงน...."

"ขอโทษนะคะ" ในขณะที่ทั้งสองกำลังถกเถียงกันอยู่นั้นก็มีหญิงสาวตัวเล็กๆ ผมยาวเดินเข้ามาสะกิดภูริ ทั้งคู่หันมองหญิงสาวตัวเล็กแล้วเธอก็ยืนขนมช็อคโกแลตที่ค่อนข้างจะราคาแพงระดับนึงให้กับภูริต่อหน้าไอยู ไอยูที่เห็นแบบนั้นเธอก็ไม่ได้มีทีท่าอะไร

"เอ่อ.....คือ..."เหมือนหญิงสาวร่างเล็กจะลนลาน ภูริว่าเธอนั้นต้องการอะไรจากเขา

"หนูชอบพี่นะคะ" เธอสารภาพออกไปกับเขา

"นี่เป็นของที่อยากจะให้พี่อะค่ะ...รับไว้ด้วยนะคะ" ถือยืนของในมือมาให้ตรงหน้าของเขา ภูริไม่อยากจะรับของนั้นไว้แต่ก็ไม่รู้จะปฎิเสธยังไงดีเขาไม่อยากทำร้ายน้ำใจที่เธอให้ ภูริหันมองไอยูพร้อมส่งซิกสื่อว่าจะให้เธอนั้นช่วยหน่อยไอยูมองเขาเบะปากแล้วส่ายหัวว่าเธอนั้นจะไม่ช่วยตอนนี้ภูริกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ

"ขอโทษคับ คือ..พี่อาจจะรับไว้ไม่ได้"

"ทำไมละคะ หนูตั้งใจซื้อมาให้เลยนะ รับไว้หน่อยได้ไหมคะ นะคะ"หญิงสาวยืนมาให้ในมือเหมือนจะยัดเยียดให้เขารับไว้พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน ตอนนี้ภูริรู้สึกลำบากใจ...จนแล้วไอยูดึงภูริออกมาจากหญิงสาวตัวเล็ก

'น้องคะ'

"คะ..."

'น้องเก็บของนี้ไปเถอะค่ะ พอดีว่า..'เธอดึงภูริเข้ามากอดคอทำให้เขาอึ้งเล็กน้อย

'แฟนพี่มันไม่เอาอะค่ะ ทีนี้รู้ยังทำไมเขาถึงปฎิเสธ'

"ทั้งสองคนเป็นแฟนกันหรอคะ..."

'ค่ะ'

"คับผม"

"เสียดายจัง..... งั้นขอตัวก่อนนะคะ ขอโทษด้วยค่ะ.." หญิงสาวทำหน้าเศร้าก่อนที่จะเดินออกไป

"หึงผมหรอ"ภูริถามไอยูด้วยสีหน้าที่ยิ้มแป้นแล้น

'อย่ามั่น'ไอยูตอบกลับเพื่อดับความมั่นของภูริ

"แบบนี้หึงผมแน่นอนน"

'ไร้สาระ เสียเวลาชะมัดเลยไปกินข้าวดีกว่า'ไอยูพูดจบก็เดินไปเลย

"เอ้า รอผมด้วยสิ" ภูริเดินตามไอยูไปในที่สุด